Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden
Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
- Anoniem
Geplaatst: 09-08-20 16:10
Ik ben niet voor een uitsterfbeleid van de soort paard. Ik ben wel voor een 'uitsterfbeleid' van paarden houden. Dus het pensionpaard, het paard op de paddock paradise. Maar dat is mijn ideale situatie en ik zie niet in dat dit ook echt werkelijkheid wordt. Mensen zullen nou eenmaal paarden willen houden.
Er zijn nog paarden die (nagenoeg) in het wild leven, zoals kuddes in Amerika of Mongolië. Hier staat er ook een stuk over geschreven: http://www.paardnatuurlijk.nl/index_js. ... k/wild.htm
Ik zou niet willen dat deze verwilderde paarden uitsterven, en dat zullen ze ook niet zo snel.
Beantwoord dit je vraag?
- neetoch
- Berichten: 1032
- Geregistreerd: 16-06-19
Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden
Geplaatst: 09-08-20 16:23
- Kendra
-
- Berichten: 8758
- Geregistreerd: 08-12-01
- Woonplaats: Drenthe
Geplaatst: 09-08-20 16:38
brokjes schreef:@apple, klopt dat onze paarden het zeker niet zouden overleven in Mongolië.
Maar, wat vind je er dan van dat onze paarden zo ver van hun natuur afstaan? Dat is niet vanzelf gegaan.
Hoop dat je je vraag niet alleen aan Apple stelt
.Ik vind het wel prima, en voor een paard maakt het ook niet uit. Gedomesticeerd is anders maar niet minder of slechter dan een ‘wilde’ .
Wij fokken naar wat we nodig hebben. Vroeger paarden voor de oorlog en het boerenwerk, nu voor sport en recreatie.
Verder geven we steeds meer paarden de kans lang in leven te blijven.
Survival of the fittest is niet meer aan de orde en de soort verzwakt.
So be it....
- Hutcherson
-
- Berichten: 7434
- Geregistreerd: 21-07-13
- Woonplaats: --
Geplaatst: 09-08-20 16:49
Ik denk inderdaad dat ik dit een essentieel onderdeel van dit probleem vind, en de reden dat ik de paardensport ethisch niet verantwoord vind.
[b]Bij paardensport komt echt best veel geweld kijken[\b]. Voor mijn gevoel wordt dat erg gerationaliseerd ("een paard voelt veel minder, je mag best harder trekken/duwen/been geven", of "een paard is nou eenmaal groot en moet luisteren"), maar is het wel degelijk een inherent onderdeel van de paardensport. Je kunt niet op een 700 kilo wegend dier gaan zitten en deze onder controle houden zonder dat er ergens in het beleerproces, of zelfs daarna nog, dwang bij komt kijken die vaak vrij fysiek is.
Ondanks dat er hier gezegd wordt dat trainingsmethoden als slaan, "aanpakken", en "de baas zijn" ouderwets zijn en/of zich beperken tot maneges, is dit volgens mij echt niet zo. Maar een klein gedeelte van mensen die aan paardensport doen is bezig met trainen zonder deze elementen, en zelfs op bokt (waar ook maar een klein gedeelte van de paardensporters zit!) is dit een kleine groep. Voor de meesten is deze houding tov het paard de norm.
Voor een heel groot gedeelte van de ruiters is dwang nou eenmaal een onderdeel van het concept paardrijden, in zoverre zelfs dat gewelddadige dwang geheel genormaliseerd is. Bij hondensport is dat inderdaad veel minder tot niet aan de hand. Een hond houden en die enkel binnenshuis, of enkel in een postzegeltuintje houden, is inmiddels ook niet meer de norm. Maar bij paarden nog wel - de 'standaard' uitrusting van veel ruiters is nog steeds bit, zadel, zweep, spoortjes, en veel drukken en trekken voor een paar uurtjes per week in de bak, terwijl paard erg veel in een box staat de rest van de tijd. Dit is voor het gros van de pensionstallen in Nederland zo, en voor zeker 90% van de maneges.
Dan komt nog bij, wat hier ook gezegd werd, dat het competitieve element in wedstrijden er voor zorgt dat veel ruiters toch voor de winst gaan, en die winst toch ergens zo belangrijk gaan vinden dat de stress van het paard, angst van het paard, of zelfs lichamelijke gezondheid van het paard veel meer genegeerd wordt. Iemand zei hier: "Het paard wordt voor sommigen dan niet meer dan een tennisracket". Natuurlijk wordt er bij topstallen wel voor gezorgd dat een paard geen grote blessures krijgt (want dat is slecht voor de winst), maar er wordt tevens niet uitgegaan van de natuurlijke behoeften of wensen van het paard. En hier speelt ook weer gewenning: een paard is een prooidier en heeft een gefokte will to please, en zal dus vrij veel accepteren wat ongemakkelijk of pijnlijk is voordat hij pijn of ongemak laat zien. Ook als het gaat om rijden, en zeker als het gaat om "presteren" bij rijden.
Ben je meteen een mishandelaar als je een buitenrit maakt, of paarden houdt, of een paard uit de wei wil halen terwijl paard wegrent? Nee, dat denk ik niet. Ik lees ook in de posts hier van mensen die zelf paarden hebben dat de liefde en de band ervan af spat, en dat ze deze discussie misschien lastig vinden omdat ze het gevoel krijgen mishandelaar genoemd te zijn. En ik snap, natuurlijk is het zo dat individuele dieren hele andere dingen leuk vinden, of die helemaal niet goed functioneren in een kudde.
Maar over het algemeen denk ik dat wij als mensen het diersoort paard tekort doen in hoe we hun lichaam gebruiken en hun behoeften negeren, en dat rijden zelf voor veel paarden wel degelijk negatief uit kan pakken.
Ikzelf kon het, juist om het genormaliseerde geweld, niet meer verenigen met ethisch handelen. Een fokpaard kopen is bijvoorbeeld toch de fok ondersteunen, en die fok kan vaak leiden tot erfelijke afwijkingen, paarden die vervelende, relatief korte levens hebben met veel stal en stress, en ook de fok zelf (geisoleerde hengsten, merries die zich verzetten tegen dekking) heb ik van dichtbij gezien en vond ik niet heel gezellig.
(Hoewel ik trouwens ook kuddes op een fokstal heb gezien zoals ik het wel prettig vond: waar een hengst bij een groep merries en veulens werd gezet een hele zomer lang, wat voor een stuk minder dwang en isolatie zorgde, maar dat terzijde).
Wat ik trouwens heel bijzonder vind is dat deze discussie hier relatief prettig verloopt, en dat alle invalshoeken en kanten oprecht onderzocht en gedeeld worden zonder anderen aan te vallen. Ik meen me te herinneren dat ditzelfde onderwerp eerder is aangeroerd hier, maar dat het toen voor veel mensen toch (te) heftig was om over te praten. Misschien komt het door de open post en houding van de TS? In elk geval vind ik het heel prettig!
[/quote]Wait wut... Dat dikgedrukte stukje?
Jij bent duidelijk nog nooit op een hondenvereniging geweest voor bv duitse herders, mechelaars, pitbull, staffords etc. Het is zoveel makkelijker om veel geweld te gebruiken bij een hond dan bij paarden. Een hond kun je vrij makkelijk oppakken bij kop en kont en op de grond flikkeren en er bovenop gaan zitten. Je kunt hem verstikken, schoppen, wurgen, stroombanden worden makkelijk gebruikt, prikbanden, en ze worden ook nog vrij makkelijk aan hun nekvel of prikband opgetild.
Doe dat maar eens bij een paard.
Even los van het feit dat ik van mening ben dat iemand die geweld durft te gebruiken tegen een dier, precies hetzelfde mag worden aangedaan...
Door de opvoeding van mijn oudste ruin nu, heb ik de opvoeding van mijn herder heel anders aangepakt als wat op de hondenvereniging werd 'geadviseerd'. Terug komen met een slipketting, hoog in de nek en goed hoog en strak optrekken. En met pakwerken pak je m bij kop en kontt als ie niet op commando loslaat en flikker je m op de grond. Zoals je begrijpt heb ik het aan de stok gekregen met die man (want ik was te resultaat gericht... Hond hoort te luisteren) en ben nooit teruggekeerd.
Je zult de opvoeding van een paard ook eerlijk en respectvol moeten doen. Paard schoppen of slaan met zweep (en alle gradaties erger) zijn gewoon een hell no go. Zoals ik mn paarden opvoed, zo voed ik ook mn honden op. Vanuit liefde, vriendschap en respect maar wel dat stapje extra kunnen zetten als mentor omdat jonge dieren heel vaak het gevaar niet kunnen inschatten. Of als er echt onwenselijk gedrag (zoals bijten) lijkt uit te monden. Dan corrigeer ik dat wel. Mijn jongste mag van mij prima mijn oudste bijten, die krijgt vanzelf te horen wat mn oudste daarvan vind.. Maar dat krijgt ie van mij net zo goed. Hij heeft 1x zn tandjes in mn arm gezet en kreeg een tik. Nooit meer gebeurt.
- Anoniem
Geplaatst: 09-08-20 16:54
zij leven vanuit een heel oude traditie - en houden dat ook in stand - vanuit hun normen en waarden, moreel en ethiek, kennen de hardheid van de natuur en respecteren dat en kunnen zo overleven
zouden wij kunnen leven zoals de Mongolen waar zij veel meer met de natuur leven
onze paarden zouden best overleven daar (misschien niet de eerste generatie) maar zouden wij dat kunnen aanzien?? zouden wij de natuur zijn gang kunnen laten gaan en het paard alleen inzetten voor werk en soms voor de traditionele spelen (hier steeds meer afgeschaft vanwege dieren mishandeling)
als je ze in het voorjaar brengt kunnen ze leren zich aanpassen in de hoop dat het mongoolse paard hun leert hoe ze moeten overleven
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 09-08-20 17:22, in het totaal 2 keer bewerkt
- elnienjo
-
- Berichten: 9541
- Geregistreerd: 22-05-19
Geplaatst: 09-08-20 16:58
brokjes schreef:@apple, klopt dat onze paarden het zeker niet zouden overleven in Mongolië.
Maar, wat vind je er dan van dat onze paarden zo ver van hun natuur afstaan? Dat is niet vanzelf gegaan.
Maar dat geldt voor de mens toch ook?
De mens woont ook niet meer in 'n grot en hoeft niet te jagen/verzamelen en zelf vuur te maken.
- beert
- Berichten: 2443
- Geregistreerd: 26-01-08
- Woonplaats: Zuid Nederland
Geplaatst: 09-08-20 16:58
Kendra schreef:brokjes schreef:@apple, klopt dat onze paarden het zeker niet zouden overleven in Mongolië.
Maar, wat vind je er dan van dat onze paarden zo ver van hun natuur afstaan? Dat is niet vanzelf gegaan.
Hoop dat je je vraag niet alleen aan Apple stelt
Ik vind het wel prima, en voor een paard maakt het ook niet uit. Gedomesticeerd is anders maar niet minder of slechter dan een ‘wilde’ .
Wij fokken naar wat we nodig hebben. Vroeger paarden voor de oorlog en het boerenwerk, nu voor sport en recreatie.
Verder geven we steeds meer paarden de kans lang in leven te blijven.
Survival of the fittest is niet meer aan de orde en de soort verzwakt.
So be it....
Maar dit geldt toch net zo goed voor mensen? Als je ons in Afrika, de jungle of Alaska zet, overleven wij het ook niet zonder hulp. Terwijl andere mensen het prima redden daar. Dat heeft ook te maken met waar je opgegroeid bent (cultuur) en heeft niet zo te maken met "ver van de natuur af staan".
- josien_m_
- Berichten: 2436
- Geregistreerd: 23-11-09
- Woonplaats: Haule
Geplaatst: 09-08-20 17:02
- josien_m_
- Berichten: 2436
- Geregistreerd: 23-11-09
- Woonplaats: Haule
Geplaatst: 09-08-20 17:03
elnienjo schreef:brokjes schreef:@apple, klopt dat onze paarden het zeker niet zouden overleven in Mongolië.
Maar, wat vind je er dan van dat onze paarden zo ver van hun natuur afstaan? Dat is niet vanzelf gegaan.
Maar dat geldt voor de mens toch ook?
De mens woont ook niet meer in 'n grot en hoeft niet te jagen/verzamelen en zelf vuur te maken.
Nee, mensen zijn trouwens ook gemaakt om maar enkele uren per dag actief te zijn, heb ik eens ergens gelezen. Of het in iedere geval zo onthouden, het sprak mij wel aan!
- Anoniem
Geplaatst: 09-08-20 17:14
beert schreef:Kendra schreef:Hoop dat je je vraag niet alleen aan Apple stelt
Ik vind het wel prima, en voor een paard maakt het ook niet uit. Gedomesticeerd is anders maar niet minder of slechter dan een ‘wilde’ .
Wij fokken naar wat we nodig hebben. Vroeger paarden voor de oorlog en het boerenwerk, nu voor sport en recreatie.
Verder geven we steeds meer paarden de kans lang in leven te blijven.
Survival of the fittest is niet meer aan de orde en de soort verzwakt.
So be it....
Maar dit geldt toch net zo goed voor mensen? Als je ons in Afrika, de jungle of Alaska zet, overleven wij het ook niet zonder hulp. Terwijl andere mensen het prima redden daar. Dat heeft ook te maken met waar je opgegroeid bent (cultuur) en heeft niet zo te maken met "ver van de natuur af staan".
Dat is wel een interessante vraag!
Mensen hebben natuurlijk super veel middelen tot zich wat het lastig maakt om te weten hoe goed we nou echt zouden overleven in een ander (verwilderd) gebied. Als je ons zonder middelen neerzet in Mongolië zie ik het niet zo rooskleurig in, maar de mensen die daar leven hebben ook allerlei middelen. Dus als we datzelfde ook allemaal mogen gebruiken, denk ik eigenlijk dat het best wel zou lukken.
Het paard heeft zelf geen middelen tot zich, dus voor hem zou het moeilijker zijn in bijvoorbeeld Mongolië. Dan komt het meer aan op fysieke aanpassing en ik denk dat ze dan toch een flinke achterstand hebben op de paarden daar. Omdat ze harder zijn (kleiner, sterkere hoeven, sterkere benen). Wij hebben ons paard wel zo gefokt voor de sport, dus bijvoorbeeld langere dunnere benen, langere rug. Ik denk dus wel dat ze meer van hun natuur afstaan dan de paarden in Mongolië.
- Anoniem
Geplaatst: 09-08-20 17:15
josien_m_ schreef:Ik weet niet of ik ook gezien wordt als iemand die zijn paarden alleen natuurlijk wil houden? Zo is het niet namelijk, wel wil ik zoveel mogelijk recht doen aan hun natuur. Dat waar ze voor geevolueerd zijn mogelijk laten zijn. Paarden zijn sociale dieren, maar sterker nog: familiedieren. Ze dat te laten behouden is erg moeilijk. Op laten groeien in een kudde waar ze iedereeen kennen. Inclusief de leden van de aangrenzende kuddes wanneer ze allemaal samenkomen en waar vriendschappen kunnen ontstaan. In het bestaan bij ons mensen kunnen ze al die capaciteiten niet gebruiken waarvoor ze zijn ontstaan. Ze moeten zich aanpassen, op zich niet erg. Juist door dat vermogen lukt het ze als gedomesticeerd paard. Maar toch spijt het mij en lijkt me dat een verlies voor de dieren. Ondanks dat ze het niet hebben meegemaakt en niet weten wat ze missen. Ze zijn er wel voor geboren. Ik denk niet te romantisch over het leven in het wild. Ik denk niet direct dat het wilde leven veel leuker is om het zo maar te zeggen. Wel voller, vollediger, er wordt meer beroep gedaan op het hele spectrum van vermogens van een paard en sommigen sneuvelen door verkeerde keuzes of onoplettendheid. Eerder sprak ik over de vrijheid tot het maken van hun eigen keuzes, dat ik dat een afgenomen recht vond evenals de vrijheid tot het kiezen van hun relaties om het mensenwoord maar te gebruiken. Toch kies ik nog wel om paarden te houden en zelfs ook weer om op sommigen te rijden. Maar dat is geen must, de meeste pony's hier zijn niet beleerd. Misschien zou ik het ook niet erg vinden als hier de gedomesticeerde paarden zouden uitsterven...maar daardoor kan ik niet meer met paarden omgaan wat ik zo graag doe. Dus als het puntje bij het paaltje komt, ben ik nu nog egoistisch en hoop ik de rest van mijn leven zeker met paarden en andere dieren door te brengen. Wat niet wegneemt dat ik toch veel vraagtekens zet bij het houden van paarden...vraagtekens bij het fokken en de wijze waarop, bij de wijze van trainen of wedstrijden en natuurlijk ook bij de wijze van paardenhouden en verzorgen. Jaja, een ethisch dilemma!
Mooie post Josien
- josien_m_
- Berichten: 2436
- Geregistreerd: 23-11-09
- Woonplaats: Haule
Geplaatst: 09-08-20 17:26
https://www.dbnl.org/tekst/_gid00119440 ... 1_0002.php
Ik kwam dit tegen, de paarden hebben de verhoudingen tussen de indianenstammen sterk veranderd, bezitvorming werd mogelijk doordat ze paarden als trek- en lastdieren gingen gebruiken. Het paard als starter van het kapitalisme!
- fransje23
-
- Berichten: 15433
- Geregistreerd: 09-07-03
- Woonplaats: Heiloo
Geplaatst: 09-08-20 22:30
brokjes schreef:mensen hebben natuurlijk super veel middelen tot zich wat het lastig maakt om te weten hoe goed we nou echt zouden overleven in een ander (verwilderd) gebied. Als je ons zonder middelen neerzet in Mongolië zie ik het niet zo rooskleurig in, maar de mensen die daar leven hebben ook allerlei middelen. Dus als we datzelfde ook allemaal mogen gebruiken, denk ik eigenlijk dat het best wel zou lukken.
Het paard heeft zelf geen middelen tot zich, dus voor hem zou het moeilijker zijn in bijvoorbeeld Mongolië. Dan komt het meer aan op fysieke aanpassing en ik denk dat ze dan toch een flinke achterstand hebben op de paarden daar. Omdat ze harder zijn (kleiner, sterkere hoeven, sterkere benen). Wij hebben ons paard wel zo gefokt voor de sport, dus bijvoorbeeld langere dunnere benen, langere rug. Ik denk dus wel dat ze meer van hun natuur afstaan dan de paarden in Mongolië.
Vergelijk de gemiddelde westerse mens met meet natuurvolken en je ziet dat wij uit de kluiten gewassen zijn maar vooral ook veel vaardigheden en mogelijkheden voor zintuiglijke waarnemingen verloren zijn.
Ik ben echt een kneus, stijve hark, te groot en lomp. Hand oog coördinatie is om te huilen.. Ik zou echt dood gaan in de wildernismisschien zelfs met hulpmiddelen.
Mijn paard heeft betere kansen tot overleven
Die is gehard, eiharde hoeven, heeft het nooit koud, kan met weinig voedsel toe, loopt makkelijk over steile hellingen, is alert maar niet paniekerig en is in de kudde sociaal. - pol013
-
- Berichten: 9018
- Geregistreerd: 18-05-04
- Woonplaats: Omg breda
Geplaatst: 10-08-20 08:25
Als ik even mag aannemen dat we hier allemaal willen dat onze paarden gelukkig zijn?
Als je even een kleine duik neemt in wat artikelen over geluk (en dan even de (semi)wetenschap in duikt. Over geluk bij mensen is nog veel onduidelijk. Maar een deel wel.
https://positivepsychology.com/what-is-happiness/
Even dit artikel gebruikt.
Heel veel laat zich niet doorvertalen van mensen naar paarden natuurlijk, maar.......
Mensen worden gelukkig van:
Individual income; Labor market status; Physical health; Family; Social relationships;Moral values;
Experience of positive emotions (AIPC, 2011)
Maar wat vooral interessant is, zijn deze 8 voorbeelden van levens die de range van wat tot geluk leidt is. En de uitleg die volgt.
A woman who lives alone, has excellent relationships with her nieces and nephews, gives to charity, and finds meaning in her work;
A man who is happily married with three healthy children and a relatively low-paying job;
A widow who enjoys regular visits with her children and grandchildren, along with volunteering for local charities;
A cancer patient who has a wonderful support system and finds meaning in helping others make it through chemotherapy;
A social worker who works 70-hour weeks with no overtime pay, to ensure the children on her caseload are in good hands;
An unmarried man in a monastery who has no earthly possessions and no salary to speak of, but finds meaning in communing with his god;
A teenager in a foster home who has several close friends and enjoys playing football on his school’s team;
A man who lives with several pets, enjoys a high salary, and loves his job.
Each of these was pulled from real-world examples of people who are happy. They may not seem like they have it all, but they all have at least one of the ingredients from the list of sources mentioned earlier. We don’t need to have everything we want in order to be happy—true happiness can be obtained by finding joy in what we already have, however much or little that may seem.
De vraag kan dus zijn: moeten alle aspecten van je leven/die van je paard. in orde zijn om gelukkig te zijn? Of is het ook reëel om aan te nemen dat als een groot deel van de vakjes aangevinkt zijn er een grote kans is dat een paard gelukkig is. zoals dat bij mensen dus ook zo is.
Daarmee weten we dan nog steeds niet precies wat de 'vakjes' van een paard zijn.
Maar het zet mij wel aan het denken.
Ik vind persoonlijk dat veel (top)sport paarden nog 'verkeerd' gehouden worden. Beperkt naar buiten en beperkt sociaal contact. Ik pak het anders aan zullen we maar zeggen. Maar ik kan echt niet zeggen dat die paarden altijd een ongelukkige indruk maken. Sterker nog. Sommigen sprankelen gewoon weg, zoals ik vind dat een paard dat hoort te doen. Wellicht krijgt de prof ruiter het gewoon voor elkaar om de (voor dat paard) juiste vakjes aan te vinken waardoor ze gewoon gelukkig zíjn. Misschien vallen die paarden gewoon in één van de andere van de '8 voorbeelden' hierboven.
Een andere leuke in het artikel is geld. Geld maakt gelukkig. Dat is inmiddels wel onderzocht. Maar er zit een optimum aan. Ga je daar overheen. Dan word het niet meer veel beter.
Zo'n zelfde mechanisme speelt waarschijnlijk wel op meer 'vakjes'.
Zou het bijvoorbeeld zo kunnen zijn dat vrijheid een belangrijk vakje is voor paarden. Maar dat meer en meer vrijheid niet meer en meer geluk betekend.
- Anoniem
Geplaatst: 10-08-20 08:45
kun je tevreden zijn met wat je hebt / hoe het is geeft dat je ook een gelukkiger leven!
maar wanneer ga je over het optimum heen en wordt het een soort van hebberigheid
mij maakt het gelukkig - een geluksmoment - als ik een paard/combinatie weer uit de probleemzone heb gehaald en weer een happy atleet zie, daar krijg ik energie van om de volgende klus aan te pakken
voor een dier denk ik is het happy als er genoeg eten, drinken, goede stalling en genoeg vrijheid is, de wijze van rijden eerlijk is - naar leeftijd, niveau - en de beloning en respect evenredig is
maar de zorg om dat voor het dier te creëren is al een geluk op zich
met reptielen/vissen/slangen heb ik geen ervaring dus weet niet hoe zij zich voelen
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 10-08-20 09:06, in het totaal 1 keer bewerkt
- Schemerdier
-
- Berichten: 5891
- Geregistreerd: 18-07-08
- Woonplaats: België
Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden
Geplaatst: 10-08-20 08:55
Ik vraag me af of andere diersoorten dat ook hebben.
Als ik kijk naar mijn kat die perfect gelukkig lijkt met luieren in de zon en door onze (lege
) weide te banjeren, dan denk ik zo van niet 
- elnienjo
-
- Berichten: 9541
- Geregistreerd: 22-05-19
Geplaatst: 10-08-20 08:59
pol013 schreef:Wat hier nog wel een interessante kijk op de discussie kan geven.
Als ik even mag aannemen dat we hier allemaal willen dat onze paarden gelukkig zijn?
Als je even een kleine duik neemt in wat artikelen over geluk (en dan even de (semi)wetenschap in duikt. Over geluk bij mensen is nog veel onduidelijk. Maar een deel wel.
https://positivepsychology.com/what-is-happiness/
Even dit artikel gebruikt.
Heel veel laat zich niet doorvertalen van mensen naar paarden natuurlijk, maar.......
Mensen worden gelukkig van:
Individual income; Labor market status; Physical health; Family; Social relationships;Moral values;
Experience of positive emotions (AIPC, 2011)
Maar wat vooral interessant is, zijn deze 8 voorbeelden van levens die de range van wat tot geluk leidt is. En de uitleg die volgt.
A woman who lives alone, has excellent relationships with her nieces and nephews, gives to charity, and finds meaning in her work;
A man who is happily married with three healthy children and a relatively low-paying job;
A widow who enjoys regular visits with her children and grandchildren, along with volunteering for local charities;
A cancer patient who has a wonderful support system and finds meaning in helping others make it through chemotherapy;
A social worker who works 70-hour weeks with no overtime pay, to ensure the children on her caseload are in good hands;
An unmarried man in a monastery who has no earthly possessions and no salary to speak of, but finds meaning in communing with his god;
A teenager in a foster home who has several close friends and enjoys playing football on his school’s team;
A man who lives with several pets, enjoys a high salary, and loves his job.
Each of these was pulled from real-world examples of people who are happy. They may not seem like they have it all, but they all have at least one of the ingredients from the list of sources mentioned earlier. We don’t need to have everything we want in order to be happy—true happiness can be obtained by finding joy in what we already have, however much or little that may seem.
De vraag kan dus zijn: moeten alle aspecten van je leven/die van je paard. in orde zijn om gelukkig te zijn? Of is het ook reëel om aan te nemen dat als een groot deel van de vakjes aangevinkt zijn er een grote kans is dat een paard gelukkig is. zoals dat bij mensen dus ook zo is.
Daarmee weten we dan nog steeds niet precies wat de 'vakjes' van een paard zijn.
Maar het zet mij wel aan het denken.
Ik vind persoonlijk dat veel (top)sport paarden nog 'verkeerd' gehouden worden. Beperkt naar buiten en beperkt sociaal contact. Ik pak het anders aan zullen we maar zeggen. Maar ik kan echt niet zeggen dat die paarden altijd een ongelukkige indruk maken. Sterker nog. Sommigen sprankelen gewoon weg, zoals ik vind dat een paard dat hoort te doen. Wellicht krijgt de prof ruiter het gewoon voor elkaar om de (voor dat paard) juiste vakjes aan te vinken waardoor ze gewoon gelukkig zíjn. Misschien vallen die paarden gewoon in één van de andere van de '8 voorbeelden' hierboven.
Een andere leuke in het artikel is geld. Geld maakt gelukkig. Dat is inmiddels wel onderzocht. Maar er zit een optimum aan. Ga je daar overheen. Dan word het niet meer veel beter.
Zo'n zelfde mechanisme speelt waarschijnlijk wel op meer 'vakjes'.
Zou het bijvoorbeeld zo kunnen zijn dat vrijheid een belangrijk vakje is voor paarden. Maar dat meer en meer vrijheid niet meer en meer geluk betekend.
Mooie post!
Ik denk idd dat we allemaal individuele behoeftes hebben die net wat zwaarder doortellen op onze geluksbalans.
- Babootje
-
- Berichten: 26443
- Geregistreerd: 25-06-05
Geplaatst: 10-08-20 09:06
josien_m_ schreef:Ze moeten zich aanpassen, op zich niet erg. Juist door dat vermogen lukt het ze als gedomesticeerd paard. Maar toch spijt het mij en lijkt me dat een verlies voor de dieren. Ondanks dat ze het niet hebben meegemaakt en niet weten wat ze missen. Ze zijn er wel voor geboren.
Ik begrijp echt niet wat daar nou zo mis mee is. Een gedomesticeerd (sport)paard is ook voor zijn gedomesticeerde leven geboren (gefokt) net zoals wij mensen ons aanpassen aan onze maatschappij en daar ook gelukkig in kunnen zijn? Dus als je kijkt naar het resultaat: een vrolijk goed gevoed en gezond gedomesticeerd paard wat is daar dan zo ontzettend mis mee in jouw ogen? Ik neem aan dat jij toch ook niet terugwil naar het leven als holbewoonster? Het gaat pas mis als je dingen gaat vragen aan een paard waar het niet voor geschikt is, of goede huisvesting, zorg en voedsel onthoudt.
Leuke post Pol013. Alhoewel we paarden niet al te veel moeten vermenselijken denkt ik toch wel dat ook voor ieder individueel paard de voorwaarden waaronder het gelukkig kan zijn kan verschillen. Neem bijvoorbeeld nu kinderen. Die hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn. Liefdevolle ouders, eten, drinken en kleding, vriendjes en vriendinnetjes en ruimte om te spelen. Of je in een groot huis woont of in een appartement is en hoe groot of klein je kamertje is, is daarbij van ondergeschikt belang. Kinderen kunnen in beide situaties hartstikke gelukkig opgroeien.
- Babootje
-
- Berichten: 26443
- Geregistreerd: 25-06-05
Geplaatst: 10-08-20 09:10
MCE schreef:onderzoeken hebben duidelijk gemaakt dat geld gelukkig maakt of op zijn minst bijdraagt aan een gelukkiger leven
Klopt, maar zoals Pol013 zegt, er zit een optimum aan. Geld is geen voorwaarde om gelukkig te zijn (gelukkig maar). Heel veel geld kan je zelfs ongelukkig maken, want het geeft veel stress om het niet kwijt te raken.
- _Penotti
- Berichten: 6267
- Geregistreerd: 28-02-20
- Woonplaats: Tussen de velden
Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden
Geplaatst: 10-08-20 09:15
Heb je genoeg geld dat dat kan, en je kunt ook nog in je vrije tijd wat leuks doen geeft dat wel geluk.
Of je nu meer gelukkig bent als je veel meer kan doen dan dat? Ik denk inderdaad ook dat daar grenzen aan zijn.
- Anoniem
Geplaatst: 10-08-20 09:34
dat maakt van mij al een uitzondering want ik hecht totaal geen waarde aan luxe ben ook geen trend volger en dat geeft mij veel minder stress en ben ik daardoor al blijer
heb alles wat ik nodig heb ben daar zeer tevreden mee, op zich al gelukkig genoeg
wil ik meer?? alleen dat kunnen blijven doen wat mij happy maakt
- pol013
-
- Berichten: 9018
- Geregistreerd: 18-05-04
- Woonplaats: Omg breda
Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden
Geplaatst: 10-08-20 10:03
Geld heeft een relatie tot geluk zou beter zijn (die niet liniear is)
En dan uiteraard alleen in hoe wij onze maatschappij vorm gegeven hebben.
Maar goed, ik hoop dat jullie het punt evengoed begrijpen.
- elnienjo
-
- Berichten: 9541
- Geregistreerd: 22-05-19
Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden
Geplaatst: 10-08-20 10:11
Vandaag is het weer de 10e, dus dromen mag!
- oji
-
- Berichten: 4278
- Geregistreerd: 29-07-09
Geplaatst: 10-08-20 10:27
Ik zie ook mensen die eigenlijk standaard een soort ongeluksgevoel ervaren. Snel in de put, tot zelfs depressies aan toe. Hoeveel vinkjes je ook aan zet qua welzijn, die blijven ontevreden met hun leven en/of ongelukkig.
Ik denk dus dat, bij mensen, heel veel geluk ook van binnenuit komt, ongeacht de omgeving/omstandigheden. Misschien ook een erfelijke component? Als ik kijk in mijn familie dan hebben wij allemaal wel dat van nature gelukkig zijn, en er moet wel al heel groot drama zijn om dat te verstoren.
Misschien is dat bij paarden ook zo? Dat voor het ene paard het welzijn heel moeilijk te managen is omdat die heel veel onrust/onveiligheids gevoel vanuit zichzelf heeft. En het andere paard zich van nature makkelijk aanpast en snel tevreden is?
Mijn paard laat wel heel duidelijk zien wanneer zij tevreden is en wanneer zij ontevreden is met haar situatie. Daar ben ik wel heel blij om, want dat maakt het makkelijker te managen. Maar goed, ik heb een heel extravert paard. Ik ken ook van die typische binnenvetter paarden, waar je weinig aan merkt, maar alleen van die subtiele vage klachten wat een oneindige puzzel kan zijn waar het nou precies aan schort.
- fransje23
-
- Berichten: 15433
- Geregistreerd: 09-07-03
- Woonplaats: Heiloo