Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-08-20 08:59

Geplaatst: 06-08-20 08:59

@Pol:Je hebt gelijk. Ik pikte het lijden er uit zonder mijn visie te geven op wat exact onder lijden valt. Ik weet dat natuurlijk ook niet, wat daar in het geval van paarden onder valt.

Ik ben zo stellig omdat ik al jong over het thema 'leven is inherent aan lijden' nadacht. (grootgebracht door een Boeddhist)
Inmiddels ben ik oud en ik ben er nog steeds niet uit. In zoverre dat ik denk dat je geen (extra) lijden moet toebrengen als dat te voorkomen is.

**Geplaatst**: 06-08-20 09:04

Geplaatst: 06-08-20 09:04

pol013 schreef:
mysa schreef:
Nee Pol. Er is al genoeg lijden dat niet te voorkomen is. Daar moet je niet bewust nog meer aan toe voegen. Al helemaal niet wanneer je dat lijden bij een ander, mens of dier, veroorzaakt.

En zonder wrijving geen glans gaat voor een dier al helemaal niet op.

Je bent nogal stellig.

Kun je dat toelichten?

Je betrekt alle voorbeelden die ik noem meteen op lijden.

Is stress lijden? Altijd?
Is ongemak lijden? Altijd?
En slijtage is ook lijden? Hoe doe je dat met het ouder worden? Want daar komt altijd slijtage bij kijken. IS dat ook lijden?

Dan kun je als mens ook vrijwillig uitstappen.

**Geplaatst**: 06-08-20 09:08

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 06-08-20 09:08

Dat is niet helemaal waar. Wanneer je onder ander dement bent dan mag je er namelijk niet meer zelf kiezen.

Ook moeten wij als mensen werken om te kunnen leven waar stress en slijtage bij komt kijken. In de natuur trouwens net zo.

**Geplaatst**: 06-08-20 09:15

Geplaatst: 06-08-20 09:15

Mindim schreef:
Gini schreef:
Dat klopt wel, met dat stukje was ik ook eens, was misschien wel zo eerlijk van me geweest om dat ook te vermelden.
Maar ik kan dat dan bijvoorbeeld niet rijmen met de uitspraak "als ik niet meer op mijn paard mag zitten, dan zou ik mijn hond ook niet meer aan de riem mogen doen". Dat is toch een vrij radicale alles of niets-stelling?

Oh op die manier! Ik bedoelde als je ethisch moeite hebt met het trainen van een paard, wennen aan tuig, het dier je wil op leggen, hem laten doen wat ie misschien niet wil, dan kun je dat ook doortrekken naar de hond bijvoorbeeld. Ook een dier die we een tuig aan doen, die vaak aangelijnd is, terwijl ze het liefst los zouden zijn, die we vragen commandos te gehoorzamen. Het dier moet in principe net als het paard dingen doen die die normaliter uit zich zelf niet zou doen. Ik zeg niet, je wilt niet op een paard zitten, dus je mag geen hond, zo bedoel ik dat niet.
Ik vraag me dan enkel af waarom je het ethisch bezwaarlijk zou vinden om die dingen van een paard te vragen en bij een hond niet bijvoorbeeld of een konijn in een hokje, noem maar wat.

Ook hier snap ik je heel goed en ben ik het grotendeels wel met je eens. Ik ben dus ook zeker niet zo ver dat ik paardrijden als geheel wil afschaffen. Maar ik zie ook wel dat "we" bij paarden in bepaald gedrag toch verder durven gaan. Bij een paard doen we soms dingen waarbij je met een hond echt niet moet afkomen.

Zo is het bijvoorbeeld perfect normaal om een paard na een weigering voor een hindernis het dier voor de sprong te zetten, twee ferme tikken met de zweep te geven om dan opnieuw aan te rijden. Dit is iets wat best wel vaak voorkomt en in mijn ogen genormaliseerd is. Je zou datzelfde eens met een hond tijdens agility moeten doen wanneer die een hindernis niet springt. Hem bij zijn leiband pakken, voor de sprong zetten, twee flinke tikken met een zweep geven en hem opnieuw laten springen.

En daar kan ik soms wel over nadenken. Is die lichte vorm van geweld en pijn en dwang heus wel verdedigbaar en moet ik me dus niet druk maken? Of is het ergens toch eigenlijk niet oké, maar is het zo ingebakken in het 'hoe met paarden omgaan' dat iedereen gewoon doet wat geleerd werd, zelfs zonder het bewust kwaad te bedoelen?

**Geplaatst**: 06-08-20 09:55

Geplaatst: 06-08-20 09:55

mysa schreef:
@Pol:Je hebt gelijk. Ik pikte het lijden er uit zonder mijn visie te geven op wat exact onder lijden valt. Ik weet dat natuurlijk ook niet, wat daar in het geval van paarden onder valt.

Ik ben zo stellig omdat ik al jong over het thema 'leven is inherent aan lijden' nadacht. (grootgebracht door een Boeddhist)
Inmiddels ben ik oud en ik ben er nog steeds niet uit. In zoverre dat ik denk dat je geen (extra) lijden moet toebrengen als dat te voorkomen is.

In de categorie lijden ben ik het wel met je eens.

Maar in de categorie stress en ongemak ben ik daar dus minder stellig in. Ik denk persoonlijk dat dat bij het leven hoort.
Ik weet niet of een stressvrij leven voor een vluchtdier nou zo logisch is.

En wrijving geeft glans..... Je hoeft er niet meteen met een schuurmachine op los te gaan hé. Je kunt ook met een spreekwoordelijke poetsdoek wrijven tot je glans krijgt. Of iets in de categorieën er tussenin.

**Geplaatst**: 06-08-20 10:17

Geplaatst: 06-08-20 10:17

Mindim schreef:
josien_m_ schreef:
Deze situatie dat mensen paarden houden voor hun plezier is nu ontstaan. We vinden dus dat paarden voor ons moeten werken. Dat vonden we vroeger van (mensen)slaven... en nu vinden we dat verkeerd. Zou er een moment in de mensenmaatschappij komen dat we ook het gebruiken van mededieren barbaars vinden?
Voor nu zoek ik het zoveel mogelijk in de echte dialoog met met pony's. Toestemming vragen om ze aan te raken of die wormspuit te geven. Het halster laten zien en vragen of ze zin hebben met me te gaan rijden en op antwoord wachten. Zelf aan de kant gaan als ik zie dat zij erlangs wil en zulke blijken van respect. Ts, ben je bekend met de zooantropologie van Francesco De Giorgio? Daar pas je goed bij denk ik. https://www.learninganimals.com/

Maar wat nu als je paard vol wormen zit en hij zegt nee tegen de wormkuur?

Dag later zegt ie ja, en maand erop voor herhaling ook ja

**Geplaatst**: 06-08-20 10:19

Geplaatst: 06-08-20 10:19

Sterker nog, stress is absoluut noodzakelijk om te overleven. Een dier krijgt een stresssignaal bij honger en daarmee noodzaak om te gaan eten bijvoorbeeld. Ook stress bij gevaar zet aan tot vluchten.

Stress wordt vaak omschreven als iets negatiefs, maar dat geldt alleen bij chronische stress waar een dier (of mens) niet echt wat aan kan veranderen. Bij mensen geeft dat een burn-out bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 06-08-20 10:29

Geplaatst: 06-08-20 10:29

beert schreef:
Sterker nog, stress is absoluut noodzakelijk om te overleven. Een dier krijgt een stresssignaal bij honger en daarmee noodzaak om te gaan eten bijvoorbeeld. Ook stress bij gevaar zet aan tot vluchten.

Stress wordt vaak omschreven als iets negatiefs, maar dat geldt alleen bij chronische stress waar een dier (of mens) niet echt wat aan kan veranderen. Bij mensen geeft dat een burn-out bijvoorbeeld.

Dat laatste: of de mens neemt ontslag en gaat naar een werkgever die het wel fatsoenlijk geregeld heeft

**Geplaatst**: 06-08-20 11:23

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 06-08-20 11:23

Of heeft een goede werkgever die er oog voor heeft en helpt aan oplossingen.

**Geplaatst**: 06-08-20 11:25

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 06-08-20 11:25

of je solliciteert je suf maar voordat je een andere baan hebt heeft de burn-out je ingehaald.

**Geplaatst**: 06-08-20 11:30

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 06-08-20 11:30

Iedereen slijt van het leven, paarden dus ook. Dat is het punt niet. Maar mag je slijtage toevoegen die zonder jou in ieder geval anders zou lopen? Mag je ingrijpen in hun sociale leven?
Misschien gaat het ook niet zozeer om het paard, maar om wat het over jezelf, de mensheid zegt dat we dieren nog gebruiken zoals we doen. In allerlei vormen.

**Geplaatst**: 06-08-20 11:37

Geplaatst: 06-08-20 11:37

Heel interessant onderwerp, ligt meestal ook vrij gevoelig.
Ik heb eigenlijk geen argumenten op ethisch vlak om goed te praten dat ik op mijn paard stap. Ik doe het omdat ik het heel leuk vind. Is egoïstisch ja, paarden zijn niet gemaakt om te dragen, maar het is mijn favoriete sport, de enige die ik goed kan uitvoeren met mijn handicap. Dus ik stap enkele keren per week op mijn paard. In ruil daarvoor mag hij voor de rest van de tijd lekker paard zijn, buiten spelen met vriendjes en krijgt hij lekker te eten. Ik hoop dat we het zo de komende jaren nog lang vol kunnen houden.

**Geplaatst**: 06-08-20 11:43

Geplaatst: 06-08-20 11:43

josien_m_ schreef:
Iedereen slijt van het leven, paarden dus ook. Dat is het punt niet. Maar mag je slijtage toevoegen die zonder jou in ieder geval anders zou lopen? Mag je ingrijpen in hun sociale leven?
Misschien gaat het ook niet zozeer om het paard, maar om wat het over jezelf, de mensheid zegt dat we dieren nog gebruiken zoals we doen. In allerlei vormen.

Dat is precies wat ik bedoel. Vroeger in de oorlog of op het land snap ik wel, mensen konden niet veel anders. Maar tijden zijn veranderd en wij hebben paarden niet meer nodig.

Om op het stuk lijden terug te komen, ik denk niet dat het paard per se hoeft te lijden om het fout te doen. Je kunt een slaaf ook goed verzorgen, maar het blijft een slaaf, en dat is niet oké.

Ik lees ook dat ik paarden teveel vermenselijk, misschien is dat zo. Niemand weet precies wat dieren wel en niet kunnen en wat ze wel of niet voelen/denken/meemaken. Dit omdat ze niet kunnen praten en het ons niet kunnen vertellen. Maar juist omdat ze niet kunnen praten ga ik ervan uit dat ze veel meer bewust zijn dan we vaak denken. Dat lijkt me veiliger dan ervan uit te gaan dat paarden (of andere dieren) heel veel dingen niet kunnen.

Edit: ik kon geen andere woorden vinden voor 'het fout doen' ik wil hier niemand voor het hoofd mee stoten of iets verwijten!

**Geplaatst**: 06-08-20 11:52

Geplaatst: 06-08-20 11:52

Dieren praten wel degelijk, alleen niet inwoorden of begrippen zoals mensen. Ze tonen in hun gedrag hun gevoelens/emoties. Net als mensen natuurlijk ook doen. Het vergt heel goed leren observeren zonder te interpreteren. Dat is op zich al vreselijk moeilijk! Maar daarbij komt dat, net als je bij mensen mee kan voelen (voelen in je eigen lichaam wat er min of meer gebeurt bij de ander door je zgn spiegelneuronen, je dat bij veel dieren ook kunt. Dat heeft niets met vermenselijking te maken maar met dezelfde bouwwijze van ons als zoogdieren. Lange tijd was het not done om gevoelens aan dieren toe te schrijven, maar met Jane Goodall (de apenonderzoeker) is een nieuwe weg ingeslagen gelukkig. Maar het blijft een lastige grens tussen "toeschrijven" en "meevoelen".

**Geplaatst**: 06-08-20 11:56

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 06-08-20 11:56

Maar brokjes, nu ga je er vanuit dat een paard zou willen zeggen ik wil niet rijden.
Misschien voelt een paard zich geen slaaf maar een maatje die er samen op uit gaan om wat leuks te doen.

In jouw denkwijze ontneem je dat leuks gaan doen.

**Geplaatst**: 06-08-20 12:01

Geplaatst: 06-08-20 12:01

brokjes schreef:
josien_m_ schreef:
Iedereen slijt van het leven, paarden dus ook. Dat is het punt niet. Maar mag je slijtage toevoegen die zonder jou in ieder geval anders zou lopen? Mag je ingrijpen in hun sociale leven?
Misschien gaat het ook niet zozeer om het paard, maar om wat het over jezelf, de mensheid zegt dat we dieren nog gebruiken zoals we doen. In allerlei vormen.

Dat is precies wat ik bedoel. Vroeger in de oorlog of op het land snap ik wel, mensen konden niet veel anders. Maar tijden zijn veranderd en wij hebben paarden niet meer nodig.

Om op het stuk lijden terug te komen, ik denk niet dat het paard per se hoeft te lijden om het fout te doen. Je kunt een slaaf ook goed verzorgen, maar het blijft een slaaf, en dat is niet oké.

Ik lees ook dat ik paarden teveel vermenselijk, misschien is dat zo. Niemand weet precies wat dieren wel en niet kunnen en wat ze wel of niet voelen/denken/meemaken. Dit omdat ze niet kunnen praten en het ons niet kunnen vertellen. Maar juist omdat ze niet kunnen praten ga ik ervan uit dat ze veel meer bewust zijn dan we vaak denken. Dat lijkt me veiliger dan ervan uit te gaan dat paarden (of andere dieren) heel veel dingen niet kunnen.

Edit: ik kon geen andere woorden vinden voor 'het fout doen' ik wil hier niemand voor het hoofd mee stoten of iets verwijten!

Maar hoe erg is "slaaf" zijn?
Wij zijn ook een slaaf van de maatschappij. Ook al hebben we keuzes, we zijn wél slaafs.

Er zijn tegenwoordig steeds meer trainingen (bijvoorbeeld de r+) die zich richten op het "nee" mogen zeggen van een paard.
Paarden geven dan toestemming door middel van houding en gedrag wat je wel en niet mag.
En door grenzen te verleggen, samen, op basis van een ja (misschien lichte vorm van stress, maar wel de keuze om nee te zeggen) en positief er op in te gaan en uitnodigingen, is dat dan nog een vorm van slaaf zijn?

Ik zie het eigenlijk niet zo.

Ook met alles waar jij nee op zegt, zitten daar ook consequenties aan vast.

Ik denk dat er op het woordje "slaaf" een te grote stempel is gedrukt.

Kijk naar honden. Sommige honden vinden het heerlijk om alles voor je te doen. Die zeggen alleen maar "ja!" En tegen die honden moet je soms even "nee" zeggen.

Daarnaast heb ik ook paarden gehad en leren kennen die letterlijk er zin in hebben.
Bij het zien van de menwagen helemaal uit hun dak gaan en bijna door het draad gaan om op pad te gaan.

Of het wedstrijdpaard van een vriend van me. Als hij de trailer open had staan, trok hij zijn baas er in, en ging er niet eerder uit als dat hij op ander terrein was.

Die paarden zeiden dus "ja"

**Geplaatst**: 06-08-20 12:05

Geplaatst: 06-08-20 12:05

Zoals zo vaak vind ik onderwerpen veels te zwart wit benaderd. Zoals eerder werd genoemd over een topsporter→ paarden hebben het daar grandioos. Dus topsport staat niet per definitie voor paardenleed. Helaas het kan wel. Zoals ook met recreatieve ruiters.

Laat ik het heel klein houden bij mezelf. Onze paarden zijn altijd met zijn tweeën geweest. Eerlijk als het om Polie zou zijn? Polie is altijd een wat "wild" paardje gebleven en van haar hoeven mensen niet zo. Dus zij zou super hebben gefunctioneerd als zij vanaf geboorte bij Lizy en Jeffrey in de kudde zou zijn geweest en gebleven zonder dat er op haar gereden was. Hier woont Polie. Polie zou niet gefunctioneerd hebben in de vrije natuur, want zij is zo vreselijk bang voor alles. Ik vind dat het leven in de natuur veel en veels te veel geromantiseerd wordt.
Afbeelding

Hercule [IM] Hercule ♥ 21 jaar mijn soulmate
Hercule is net als die IJslander van IKKE. Zo vreselijk gehecht aan mij, die kwijnde weg als hij langer als twee weken niet bij mij was en ervaringen en voorbeelden daarvan genoeg. Van Hercule hoefde werken niet zo nodig, maar wel als het voor de men wagen was. Maar dressuren vond hij niets en we hebben daar altijd rekening mee gehouden door hem een heel gevarieerd programma aan te bieden en vaak laten dressuren op muziek → hoe gaaf werd dan de dressuur.
Chico was zo vreselijk gelukkig met zijn mens en zo gek op mij vanaf de 1ste dag

. Helaas onze Chic had de pech te overlijden aan gaskoliek. :knuffel:

Zo zonde voor hem, hij was zo gelukkig bij ons.

Mijn beiden paarden zijn geeuthaniseerd. Hercule op 24 jarige leeftijd, die vonden we toen we terug keerden van vakantie uit Nederland. Hij jad zo'n pijn maar toen hij mij zag, kon je aan alles zien dat hij dacht dat ik hem kon helpen om weer beter te worden→ helaas het was te ver.
Chic had zeer onverwacht een gaskoliek en is op zeer jonge leeftijd overleden. Beiden paarden hebben zoveel mogelijk een waardig einde gehad.

Heb je wel eens dode paarden gezien in de natuur TS? Ik wel op het pony eiland in het veerse meer, waar wij elke dag langs voeren en dan even stopten. Nooit werd er ingegrepen en vaak genoeg gezien dat paarden helse pijnen leden aan koliek. Regelmatig vonden we er een

.

In het wild leven, betekent dat de paarden prooi zijn, opgejaagd worden en ook niet oud worden want ze zijn verstoken van enige vorm van medische hulp. Maak dat leven niet romantisch want dat is het niet. De paarden zijn net zo kwetsbaar hoor, dus paarden van 20 jaar en ouder komen in echte wildernis amper of niet voor. In semi wildernis onder de hoede van de mens wel.

Over het rijden. Altijd wordt onderschat dat mensen in het leven van paarden iets kunnen toevoegen. Er wordt niet gezien dat er paarden zijn die het heerlijk vinden om met mensen wat te doen. Vorige week nog een paard van iemand buiten gereden (we waren met zijn tweeën) en dat paard had amper of niets gedaan het laatste jaar en kende mij niet. Hij was zo blij en huppelde onderweg van plezier. Je zag hoe ze genoot en rond keek en hoe graag ze wilde draven.
De laatste keer reed ik met een vriendin hier buiten. Ik op Polie (was zeer lang geleden want Polie is geen rijpaardje meer vanwege kwetsbaarheid op pezen) en vriendin op Hercule. Op Polie eerst er naast gelopen, toen erop en zij mocht als de oude leid pony voorop. Mens wat straalde ze, ze spatte van geluk uit elkaar dat ze mee mocht, dat ze de leiding had en ze deed het zo super

. Na 15 minuten voelde ik iets in de verte en ben er gelijk afgesprongen en Polleke is tot op de dag van vandaag recht gebleven en heeft daar niet van geleden.

En ja er gebeuren vreselijk dingen op alle niveaus, maar op een paard klimmen staat niet gelijk aan dierenmishandeling. Ik vind het juist heel erg jammer dat de oprechte vriendschap tussen dier en mens, totaal niet gezien wordt.
Ik zie paarden als een vriend en zij zijn zeker geen slaven voor mij. Alleen ben ik wel diegene die de leiding heeft als ik er ben, zowel op de wei, te voet als onder de man cq op de bok. ALTIJD. Dat vinden ze fijn, dat is duidelijk voor ze.

Over de toestemming van Josien, wil ik ook nog iets zeggen. Als Hercule ontstoken ogen had, kwam hij na paar jaar vanzelf aanrennen als ik met de druppels kwam. Inderdaad vroeg hij erom, maar o jeetje wat haatte hij het. Maar vanuit ervaring wist hij dat het hem hielp. Maar in het begin vond hij het echt vreselijk en zou hij zeker geen toestemming hebben gegeven. Zo ook met wormenkuren, hij accepteerde het maar vond het niet tof. Dus net als bij kinderen ondergaan paarden ook handelingen die ze niet fijn vinden maar die wel goed voor ze zijn. Want stikken van de wormen is ook niet je dat.

Inderdaad praten dieren en kunnen ze ons begrijpen. Maar ze doen dat middels beelden en niet ieder paard staat hier voor open en niet ieder mens kan die beelden opvangen c.q. zenden, dat vraagt een bepaalde gevoeligheid van beiden en de wil bij beiden om het verschil tussen paard en mens te overbruggen. Ik praat al jaren met de paarden sinds mijn dochter als kind uitlegde dat zij met Hercule praatte middels "filmpjes en foto's zenden naar hem". Ze was 12 jaar en bloed serieus en ik heb het ook geprobeerd en ze heeft gelijk gehad. Dus eens met Josien. Tevens uiten paarden hun emoties via lichaamstaal en dat moet je leren lezen.
Bv Polie als ik haar ga bezoeken dan wordt haar van te voren verteld dat ik die dag haar even kom bezoeken. Polie schrikt als ik er onverwacht sta, zij houdt niet van onverwachte dingen. Na ongeveer 10minuten is ze het zat, en dan schudt ze met haar kop en haar ogen op een bepaalde stand. Dan geef ik haar een dikke kroel en daarna draait ze zich om en gaat ze met haar rug naar me toe staan. Zo bezoek is afgelopen :')

, duidelijker kan je het als paard niet vertellen hoor dat ik weg moet gaan. Daar zit geen woord Frans bij en ik luister er naar, altijd. Door naar je paard te luisteren (is wat anders als ze hun zin altijd geven) zien ze dat ook zij belangen hebben bij de communicatie met hun mens. Daar worden ze opener van, gelukkiger en meer communicatief.

**Geplaatst**: 06-08-20 12:33

Geplaatst: 06-08-20 12:33

Mooi gezegd Pien en inderdaad, een van mijn paardjes moest 10 dagen lang penicilinespuiten hebben, 2 per keer want het was een grote dosis. Hij was altijd al als de dood voor spuiten en zijn jaarlijkse enting was lastig. Maar die spuiten geven vond ik minstens zo lastig. Ik stond bibberend na te doen wat de paardenarts mij voorgedaan had: een pluk vel pakken, steken, enz. en dan aan de andere kant nog eens. Al die 19 keer bleef hij voorbeeldig staan, mij helpend omdat ik het zo naar vond maar hem verteld had dat dit het enige was om hem in leven te houden. De laatste spuit was ik zo opgelucht dat ik daarna niet meer hoefde dat ik mijn concentratie en angst verloor, bij die prik ging hij weer draaien en probeerde weg te komen. Mijn schuld dus en ik maakte hem uiteraard excuses. Ik vond dat echt heel bijzonder, Solo die zijn eigen angst verdrong omdat hij begreep dat het nodig was of wilde zorgen dat ik me niet zo naar voelde. En dat terwijl hij erg ziek was, al maanden eigenlijk nauwelijks at en al vel over been was als Haflinger nota bene. Maar hij wilde overduidelijk leven...en hij heeft het overleefd, al duurde het meer dan een jaar voor hij er weer uitzag als een Haflinger!
En ja, in het wild was hij natuurlijk gestorven...egoistisch als ik ben was ik toen uiteraard blij dat hij geen pony in het wild was.

**Geplaatst**: 06-08-20 12:40

Geplaatst: 06-08-20 12:40

Mooi verhaal JOsien.

Ook paarden die niet van jezelf zijn kunnen open staan voor communicatie.
Ooit een "drama" gezien op stal waar ik toen stond. Een shetlander had zich vroeg losgetrokken toen hij op de wei mocht en zijn halster hing gevaarlijk. Méen wat een drama, hij liet zich niet pakken om het halster af te doen. Ik stond met Hercule in de paddock en had er vol zicht op.
Opeens begreep ik dat de pony bang was dat hij naar binnen moest. Het drama werd groter en groter dus ik naar de staleigenaar en de andere vrouwen toe met de vraag of ik eens mocht proberen om het halster af te doen. Gierende lach, ja hoor ga je gang, want dit gaat hem niet meer worden. Dus iedereen moest er uit van mij en op afstand en "kop dicht" totdat ik er weer bij hen terug was want ik had echt geen zin in een bijt of trap. Toen ben ik erin gegaan en het beestje keek me aan. Dus ik heb filmpje gestuurd dat het gevaarlijk was zoals zijn halster hing. Hem toen het filmpje gestuurd dat ik heel langzaam op hem af kom (of haar), een aai zou geven en voorzichtig het halter zou pakken en weer mijn hand even op haar hals zou leggen en dat ik dan terug zou lopen zodat zij lekker op de wei kon blijven. Toen ik het gevoel had dat mijn boodschap verwerkt was ben ik precies gaan doen wat ik beloofd had. Paardje bleef me kei strak aan kijken en toen ik het halster had, nog een aai gegeven en rustig terug gelopen. De groep vrouwen kreeg de slappe lach want het drama was omgetoverd in een hele relaxte situatie met een buitengewoon alerte pony. Sindsdien werd ik plagend de "paardenfluisteraar" genoemd, hetgeen ik natuurlijk niet ben. Ik had geluk, dat de pony kon ontvangen en ervoor open stond. Echt heel veel mensen kunnen dat.

**Geplaatst**: 06-08-20 12:44

Geplaatst: 06-08-20 12:44

maralyn schreef:
Maar hoe erg is "slaaf" zijn?
Wij zijn ook een slaaf van de maatschappij. Ook al hebben we keuzes, we zijn wél slaafs.

Er zijn tegenwoordig steeds meer trainingen (bijvoorbeeld de r+) die zich richten op het "nee" mogen zeggen van een paard.
Paarden geven dan toestemming door middel van houding en gedrag wat je wel en niet mag.
En door grenzen te verleggen, samen, op basis van een ja (misschien lichte vorm van stress, maar wel de keuze om nee te zeggen) en positief er op in te gaan en uitnodigingen, is dat dan nog een vorm van slaaf zijn?

Ik zie het eigenlijk niet zo.

Ook met alles waar jij nee op zegt, zitten daar ook consequenties aan vast.

Ik denk dat er op het woordje "slaaf" een te grote stempel is gedrukt.

Kijk naar honden. Sommige honden vinden het heerlijk om alles voor je te doen. Die zeggen alleen maar "ja!" En tegen die honden moet je soms even "nee" zeggen.

Daarnaast heb ik ook paarden gehad en leren kennen die letterlijk er zin in hebben.
Bij het zien van de menwagen helemaal uit hun dak gaan en bijna door het draad gaan om op pad te gaan.

Of het wedstrijdpaard van een vriend van me. Als hij de trailer open had staan, trok hij zijn baas er in, en ging er niet eerder uit als dat hij op ander terrein was.

Die paarden zeiden dus "ja"

Dat doet me denken aan een paard dat tijdelijk bij ons stond. Dat paard liep internationale wedstrijden voor de wagen, hoogste klasse. Dat beest was zo gek als een deur. Eigenaar had een vrachtwagen en als hij die startte, ook al was het maar om 'm even te laten draaien of de klep open te maken; stond dat beest in d'r stal te springen, bang om vergeten te worden.
Meerdermalen gezien dat de groom het hek open deed, nog net opzij kon springen en in een noodgang achter de wagen aan moest rennen om nog mee te kunnen. Zo fanatiek was dat beest op d'r werk.

Die zei niet allen ja tegen het werk; die verweet d'r baas dat ze te weinig mocht doen!

**Geplaatst**: 06-08-20 12:48

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 06-08-20 12:48

Ik snap het argument over dat paarden het veel slechter zouden hebben in de natuur (wat ongetwijfeld waar kan zijn) niet zo goed in deze discussie. Ik heb het over gefokte paarden voor gebruik door de mens. Ze zouden nieteens bestaan als er geen markt voor was.

**Geplaatst**: 06-08-20 12:50

Geplaatst: 06-08-20 12:50

brokjes schreef:
Ik snap het argument over dat paarden het veel slechter zouden hebben in de natuur (wat ongetwijfeld waar kan zijn) niet zo goed in deze discussie. Ik heb het over gefokte paarden voor gebruik door de mens. Ze zouden nieteens bestaan als er geen markt voor was.

Dat probleem heeft maar een oorzaak: geld.....

**Geplaatst**: 06-08-20 12:51

Geplaatst: 06-08-20 12:51

Nou ja dat is een beetje een kip-ei verhaal... als ze niet gebruikt zouden worden door de mens, zouden ze niet bestaan.. maar ze zijn er nu eenmaal. Dan zou een alternatief zijn de fok stopzetten (hetzelfde geldt dan voor andere gedomesticeerde dieren zoals hond en kat)..

De moeilijke vraag is dan wat je daar nu mee moet..

**Geplaatst**: 06-08-20 12:51

Geplaatst: 06-08-20 12:51

Maar de verhalen dat paarden een maatje kunnen zijn geloof je dus niet?
Want hoe erg is het als er een maatje gefokt word?

Wat pien schrijft herken ik ook echt, ook dat paarden behandelingen toelaten na uitleg. Geen dwang, uitleg.

Ik ben overigens ook altijd iemand die dank je wel zegt na het rijden.
Ook toen ik nog in de sport reed.
Ik denk echt dat je dat gevoel door geeft.

**Geplaatst**: 06-08-20 12:53

Geplaatst: 06-08-20 12:53

brokjes schreef:
Ik snap het argument over dat paarden het veel slechter zouden hebben in de natuur (wat ongetwijfeld waar kan zijn) niet zo goed in deze discussie. Ik heb het over gefokte paarden voor gebruik door de mens. Ze zouden nieteens bestaan als er geen markt voor was.

Dat klopt, heel veel zou niet bestaan als er geen markt voor bestond. Alleen wat jij blijkbaar totaal niet kunt zien, hetgeen waarschijnlijk komt doordat het idee dat ethiek en paardensport niet samen kan gaan zich zo heeft vastgezet in je hoofd, dat paarden en mensen zich kunnen ontwikkelen aan elkaar. Beiden kunnen vooruitkomen in hun ontwikkeling. Dat stukje waar ik van overtuigd ben, dat zie jij totaal niet.

En ik zie net als jij ook alle ellende en onethiek rondom paarden.

Penotti, ik bedank altijd en voel me na het rijden "nederig" dat ik zo'n fijne ervaring heb gekregen. Toen ik babou vorig weekend haar eerste kusje gaf, trok ze haar hoofd terug van schrik. Het tweede kusje stond ze stil en voelde ze. Het derde kusje gingen haar ogen genietend dicht