Clasical schreef:En waarom lijken b.v. kinderen in de omgang met dieren iets ‘Puurs’ te hebben, een authenticiteit vanuit hun diepste ‘zijn’, die we lijken kwijt te raken als we ouder worden?
Maar bij ieder diep van binnen is dat denk ik universeel aanwezig.
En dat stuk authenticiteit is mi belangrijk in de omgang met paarden, omdat paarden zelf ook autentiek zijn.
Waar we heel vroeger veel dichter bij onze kern leefde zijn we dat nu veelal kwijt.
ik lees al een hele poos mee, maar ik denk dat dit echt de spijker op z'n kop is.
De mens is niet wie hij is in constitutie is, we ''moeten'' aanpassen in de wereld en raken daarbij onze eigenheid ''bewust/onbewust'' kwijt'. en daarmee bedoel ik niet je goede en slechte eigenschappen, en je natuurlijk leer en groeiproces met de daar bijhorende ups en downs.
Maar er echt zijn en er mogen zijn! en vandaar uit een mogelijkheid om connectie te maken met een dier of een ander mens.
Ik bedoel dit dus echt niet zweverig maar gewoon met je voeten in de aarde, en dat zie je dus idd bij kids en bij veel gehandicapten. dan is het wat het is, en hoeven er geen afwegingen gemaakt te worden wat wel en niet kan, en waarom en hoezo. het reageert puur!