MariaMaaike schreef:Jessie2020 schreef:Dit topic en sommige reactie maken dat ik blij ben met mijn keuze om geen bijrijder te willen.
Ik snap je reactie wel hoor, er zijn echt veel bijrijders die het verpesten voor degenen die het bijrijden (en alles eromheen) wél serieus nemen. Maar ik ben zelf bijrijder en ik ben zo blij dat mij die kans wel gegund is. Ik mag echt in mijn handen knijpen met het paard en haar eigenaar. Ik heb in de afgelopen jaren zo ontzettend veel geleerd en ik besef me heel goed dat dat niet had gekunt als ik geen bijrijder was geweest. Juist omdat ik zelf zoveel heb gekregen lijkt het mij wel leuk om dit later ook een ander te gunnen (mocht ik ooit een eigen paard hebben).
Dit is trouwens geen aanval dit hoor, iedereen moet met zijn paard doen wat goed voelt. Maar ik wil toch ook graag de kant belichten van bijrijders die het wel serieus nemen. En dat een samenwerking dan juist iets heel leuks kan zijn
Ik ben 12 jaar bijrijder geweest bij verschillende mensen. Bij een iemand een jaar of 5 en daar voor langere periodes 7 dagen in de week. Ook toen ik zwanger was. In een telefoongesprek van 2 minuten was het over. Einde. Toen heb ik gezworen nooit meer bijrijder te zijn. Als een vriendin op vakantie is, doe ik met liefde en plezier haar paard voor een week of wat, maar structureel voor iemands paard zorgen, alles in orde maken, rijden, trainen; nee, dat wil ik nooit meer.