Daphara schreef:Wat ik nou weer meegemaakt heb...
Heel verhaal, dus bij voorbaat, het spijt me, moet het even kwijt.
Ik was opzoek naar een bijrijder en heb heel wat gegaardigden de revue laten passeren. Nadat de eerste nieuwe bijrijder (vanwege de afstand en thuis 2 jonge kids) al snel afhaakte en daarna twee testruiters duidelijk NIET het gevraagde niveau hadden. Ik heb één van de ruiters zelfs laten afstappen, omdat het gewoonweg niet veilig meer was om door te rijden.
Dus ben ik eerst gaan beoordelen op filmpjes en foto’s, en daarna al snel in 2 potentiële ruiters gevonden.
Een oudere dame van in de 50 met 2 oudere paarden thuis, in het verleden op M1 niveau gereden en een weekje later nog een jonge meid van 26, M2 niveau. Ik dacht slim te zijn en mijn opties te spreiden, mocht één van de twee afhaken, want mijn “schatje” is af en toe een schijtluizerige autist en daar moet je wel tegen kunnen.
Ik kan elk moment opgeroepen worden voor mijn heup operatie en ben dan sowieso een aantal weken volledig uit de running, dus 2 bijrijders is op zich geen overbodige luxe. De oudere dame had al aangegeven voornamelijk weer te willen lessen, omdat ze voor zichzelf weer een jonger paard erbij wil kopen in de toekomst.
De “jonge meid” is echt Ge-wel-dig! Wat onzeker over zichzelf na 2 jaar niet gereden te hebben, maar ze voelt mijn paard zo goed aan en ik zie ze gewoon groeien als combinatie in de 2 weken dat ze nu rijdt. Ze wordt steeds meer verliefd en vind Duke zijn autistische buien niet erg en kan er goed mee om gaan, haar rustige evenwichtige karakter zorgt dat Duke ook bij haar snel tot rust komt.
De oudere dame heeft 30 jaar ervaring in de paarden en een klein bedrijf aan huis als paardencoach. Toen ze een rij-filmpje linkte van haar YouTube kanaal, heb ik de rest ook bekeken en was er al snel uit, dat wij er wat andere ideeën op na houden. Dus eerlijk gezegd tegen haar dat ik niet van dat zweverige gedoe ben, maar dat ik kan respecteren dat zij haar eigen ideeën heeft. Ik noem het intuïtie, zij noemt het aanvoelen van de aura/ziel weet ik wat (ik haakte al snel af bij de zweverige filmpjes). Haar L2 proeven zagen er goed uit, M1 vond ik persoonlijk echt minder, omdat ze imo geen goede houding had in het doorzitten. Toch, een goede L2 ruiter was ik al blij mee (de jongere dame kwam pas een week later in beeld) en ondanks dat haar laatste wedstrijd filmpje van 6 jaar terug was, verzekerde de oudere dame mij dat ze nog regelmatig in het zadel zat en haar balans goed was.
Afijn, afgesproken om eens te komen rijden. Al snel bleek de dame toch niet zo’n goede balans te hebben en wat onrustig met haar hand te zijn, heel erg te focussen op waar Duke zijn hoofd had, in plaats van eerst eens dat tempo goed te krijgen. Maar ze nam wel de tips aan die ik gaf en gaf ook aan zo snel mogelijk met lessen te willen starten.
Na het rijden wilde ze graag gaan grondwerken, dus ik trek het lijntje door de bak, om die door midden te delen en bied aan om te laten zien hoe ik met Duke grondwerk doe, maar nee, dat was niet nodig, ze wilde hem zelf “aanvoelen”. Prima joh, dus ik ga op de bakrand zitten en zeg; veel plezier! Ik heb haar 10 minuten laten zweten en niets gezegd. Duke zou geen respect hebben, dit was niet goed, dat was niet goed etc. Ze moest echt als een idioot achter hem aan hollen om hem überhaupt in beweging te krijgen, hij ging stilstaan zodra zij niet als een malle achter hem aan zat te jutten. Al die tijd zeg ik niets en wacht ik af, na 10 minuten staat ze buiten adem met haar handen op haar knieën uit te puffen, dus ik kom van de bakrand af en zeg, nu is het mijn beurt. Ze ratelt nog door over dat hij moet leren leiderschap te accepteren en weet ik veel wat nog meer, maar ik luister niet en wacht tot zij uit mijn bak helft is gestapt.
Ik loop naar het midden en kijk naar Duke, til mijn hand op en wijs, Duke begint te stappen in de richting waarheen ik wijs. Ik zeg “let op” til mijn drijvende hand op en Duke draaft aan, ik zeg weer “let op” zie Duke zijn aandacht verscherpen en bij een minimale beweging van mijn drijvende hand galoppeert hij aan. Ik zet 1 pas naar achter en Duke staat meteen stil, ik wijs de andere richting op en hij draait zich om en loopt in de tegengestelde richting verder. Tot mijn verbazing is de dame wel geïnteresseerd in wat en hoe ik werk, dus ik leg haar stap voor stap uit wat ik met mijn houding doe, hoe de positie van mijn bovenlichaam tempo bepaald enz. Leg uit dat het niets met respect te maken had wat Duke bij haar deed, maar dat als ik haar opdrachten in het Arabisch zou geven, zij het ook niet zou snappen en niet zou doen wat ik van haar vroeg. Dat voor Duke haar opdracht naar hem Arabisch was, hij snapte niet wat ze wilde en hoewel hij wel van haar weg liep als ze druk en idioot deed, hij gelijk stil ging staan als ze ophield, in de hoop een opdracht te krijgen die hij wel zou snappen.
Ze pikt wat tips op en probeert het weer zelf, het gaat duidelijk beter.
Dus ze is eigenwijs, maar wil wel leren. Ze reed verder voldoende en ik had er wel vertrouwen in dat mijn instructeur er wat mee zou kunnen. Ze heeft nu 4x echt les gehad, ik laat haar nog niet helemaal zelfstandig rijden, ik of mijn instructeur is er altijd bij maar er zit zeker vooruitgang in. Alleen loop ik gaandeweg echt tegen steeds meer dingen aan. Echt verschil van inzicht en dan strond eigenwijs zijn in haar eigen mening over dingen. Zoals dat ik niet wil dat ze hem om de haverklap snoepjes geeft, dat gaf alweer flink discussie. Elke hoef die gekrabd wordt, een snoepje er in, elke keer als ze de singel een gaatje strakker doet gaat er een snoepje achteraan, ik vind dat onzin, maar zij vind dat ze zo geen singelnijd krijgen. Nee, hij heeft geen singelnijd en een super goed passende anatomische singel, dus er is helemaal geen reden om hem snoepjes te geven als je gewoon rustig aansingelt. Nou ja, zo kan ik wel meer voorbeelden noemen, zoals dat ze de buik niet gepoetst had, de modder er nog met dikke korsten op zat, maar wel al gezadeld en gesingeld had. Ik zag dat en zei er wat van, ze bleef beweren dat ze daar wel gepoetst had, zelfs nog toen ik de singel los haalde en die aan de binnenkant dik onder de modder zat. Ja, DAAR kan hij wel singelnijd van krijgen! En zo wel meer kleine irritaties die optreden in de loop van de weken, maar mijn instructeur vertelde dat het wel steeds beter ging in de lessen, dus ik had hoop dat we er samen uit zouden komen.
Maar vandaag krijg ik bericht van mijn instructeur (die haar paarden op dezelfde stal heeft staan), ze had haar twee jonge merries even los in de binnenbak gedaan toen ze hun stallen aan het mesten was. Mijn bijrijder had Duke nog niet opgezadeld, dus ze dacht nog wel even tijd te hebben, maar bijrijder had besloten eerst te willen grondwerken en toen mijn instructeur haar paarden kwam halen, bleek mijn bijrijder dus het draadje door de bak gespannen had en met Duke los op de voorste helft bezig was, terwijl de jonge merries nog achter in de bak aan de andere kant van het draad waren. Mijn instructeur was op z’n zachts gezegd “not amused” dat had maar zo mis kunnen gaan Duke is tot zijn 6e jaar hengst geweest (hij moet nog 8 jaar worden) en de twee jonge peperdure merries kennen het helemaal niet om een stroomloos draad door de bak te hebben. Het draad hangt bovendien net boven de bakrand, dus vrij hoog en ze zouden maar zo kunnen bedenken om er onderdoor te schieten of Duke zou kunnen bedenken dat hij liever gaat buurten met wat mooie meiden, dan grondwerken met een “oude taart”. Afijn, mijn instructeur geeft aan het na de les wel te zullen bespreken met mijn bijrijder. Later krijg ik een appje dat het besproken is, maar mijn instructeur zich afvraagt of de ernst wel overgekomen is.
Vanavond op stal kan ik Duke zijn halster nergens vinden, dus ik bel bijrijder en vraag terloops naar wat er nou vandaag gebeurt is met de andere paarden in de bak. Dus ze verteld van het grondwerk, maar dat alles goed is gegaan en dat ze niet snapt waarom mijn instructeur nou boos was, want ze wist echt wel wat ze deed. Dus ik vroeg waar Duke was toen ze het draadje er tussen spande in de bak, ze gaf geen antwoord, maar draaide er omheen. Dus ik vroeg nogmaals, stond hij op de wasplaats, had je hem in de longeerbak gezet, waar was Duke toen je het draad er tussen deed? Weer draaide ze er omheen, dus ik werd achterdochtig en zei, je bent toch niet met hem de bak in gelopen bij de merries voordat überhaupt het draad er tussen zat?
Nou, ze had al 30 jaar ervaring en “voelde” dat het goed zat en dat ze echt wel met Duke de bak in kon.
WAT????? Jij loopt met een paard van ruim 800 kilo, die niet van jou is en je nog niet goed kent, zomaar een bak in waar 2 andere paarden los lopen, paarden die je totaal niet kent en geen flauw idee hebt hoe ze op elkaar zullen reageren? Dat terwijl mijn instructeur gewoon op het terrein is en je daar gewoon aan kunt vragen of deze de merries uit de bak wil halen.
Nou ja, ik reageerde volgens haar wel erg overdreven, ze kon zelf met 30 jaar ervaring echt wel “aanvoelen” of zoiets kon of niet en ze had toch al gezegd dat ze het niet weer zou doen.
Geen enkel moment gaf ze ook maar enige blijk van spijt of begrip dat ik en mijn instructeur (die overigens ook had aangenomen dat ze ten minste eerst het draad had gespannen, voordat ze met Duke de bak in was gegaan) daar beiden erg van geschokken waren. Ze bleef maar herhalen dat ze de situatie prima kon aanvoelen en na 30 jaar ervaring met paarden echt wel wist wat ze wel en niet kon doen met. Ze zei letterlijk dat ze mijn reactie erg overdreven vond en er altijd was mis kon gaan en als je dat niet wilt, dat je dan maar beter thuis kunt blijven. Ik heb maar opgehangen met de mededeling dat ik er later op terug zou komen, stoom kwam uit mijn oren en ik wist dat ik niet langer beleefd kon blijven.
Als ik bedenk wat er allemaal mis had kunnen gaan, als één van de merries hengstig was geweest alleen al of als de dominante van de 2 merries de andere had willen beschermen. Oh mijn god er had zoveel mis kunnen gaan, wie doet nou zoiets?
Echt ik heb prima respect voor mensen die met paarden werken vanuit “gevoel”, maar kom op zeg, er is toch ook nog zoiets als gezond verstand?
Als het mis was gegaan en één van de paarden of de bijrijder zelf was ernstig gewond geraakt, dan zouden wij als eigenaren voor de kosten opdraaien, niet zij. Zo ga je toch niet met paarden van een ander om?
Nou ja, dat is mijn relaas... echt ik kan er nog steeds niet bij. Ben ik nou gek? Mijn instructeur was al echt niet blij met alleen het draad er tussen, maar toen ik later vanavond belde en vertelde dat ze dus zonder draad er tussen met Duke de bak in was gelopen, schrok mijn instructeur zich rot, die snapt dit ook echt niet.
In plaats van begrijpen dat dit echt niet kan, ook gewoon vol blijven houden dat zij weet wat ze doet en het prima kan “aanvoelen” en wij ons aanstellen (hoewel dat laatste niet letterlijk is gezegd). Geen enkele keer een sorry of ik snap dat jullie daarvan schrikken.
Echt berg mij maar op, ik had het al nooit zo op dat zweverige gedoe, maar dit gaat echt veel te ver. En ja, het is goed gegaan, misschien klopte haar “gevoel”, maar ik denk meer dat het puur geluk is geweest.
Geplaatst: 02-02-21 13:54 
Dat heeft niet alleen met mijn mening te maken maar ook de gezondheid van mijn paard (dat soms nog wel eens te wensen overlaat). 
zo serieus bedoelde ik het niet. 
das het mooie van een forum.
