ikke schreef:Nou ja, nee, dat ben ik toch niet helemaal met je eens.
Mijn eerste paard (dat is 35 jaar geleden) had weldegelijk geintjes om d'r mens te plagen. In de eerste periode dat ik d'r had (ex manegepaard) ging ze bij het opzadelen steevast op m'n voet staan. Dat deed ze bewust! Ze keek, verplaatste haar voorvoet op mijn voet en bleef stoïcijns staan. Ik was ook toen al van de praktische oplossingen en het beetje basiskennis wat ik had, kwam van een boer die z'n hele leven met paarden had gewerkt.
Dus ik trok een paar schoenen met stalen neuzen aan, paard zet vet op mijn voet, ik haal uit met andere voet, paard springt opzij, problem solved. Ze heeft het nooit meer gedaan in de 17 jaar die we daarna nog samen de wereld veroverd hebben.
Dat paard had ook wel een geschiedenis met bang zijn voor een zweep (geen idee waar dat ooit vandaan gekomen is) maar na twee jaar ploeteren met die Taart waren we op een punt dat we elkaar wat beter begrepen.
Over voeding uit dat boekje dat iemand aanhaalde: ik vroeg eens (15 jaar geleden of zo) aan een voerboer zo'n vrijblijvend voeradvies.
Nou, daar kwam ook toen bijna uit wat jij beschrijft: 4kg krachtvoer (in een Welsh-Cob! Wat denk je zelf?!) en dan iets van 6kg ruwvoer. Ik heb dat maar nie uitgeprobeert op die Welsh-Cob, dat leek me niet zo verstandig...
Ook dat gedrag is geen pesten
paard heeft zichzelf aangeleerd, dat dit gedrag waarschijnlijk leidde tot mensen die iets anders deden, want zij prettiger vond.
Een paard denkt niet, ik ga express op een voet staan.
Een paard gaat een keer op een voet staan, persoon stopt dus met zadelen, of doet iets langzamer, raakt paard aan om om te duwen, of in ieder geval iets, waar het paard op dat moment iets aan "had".
Volgende keer hetzelfde, en na een paar keer is die de link gaan leggen dat op een voet staan, hem/haar iets bracht.
Idd, door dan een keer te vlug te zijn, en het dier te corrigeren, leert het, dat het gedrag dus niks oplevert (behalve "straf/tik hoe je het wilt noemen").
Maar paarden kennen geen pesten. Mijn vorige paard van 1.80 liet zichzelf in het begin ook een keer vallen met voetje geven. De eerste keer dacht is: O , zal wel balans zijn (dus ik liet zijn voet los, want 1.80 kan ik nooit vasthouden). Tot hij het vaker ging doen, toen heb ik hem ook een keer maatje 38 gegeven toen hij zich weer om liet vallen. Toen was het hem duidelijk, dat dit niet de bedoeling was.
Deed hij dit om mij te pesten? nee hoor.....maar hij had wel door, dat als hij zich liet vallen, hij weer op 4 benen stond, en dit prettiger voor hem was.