Geplaatst Na eerst twee weekenden met opendagen, waar redelijk wat mensen op af waren gekomen. Begonnen we halverwege april met de echte lessen.
De mensen zijn enthousiast en blij dat er een nieuwe activiteit is bijgekomen voor de kinderen.
Speciaal voor de kleintjes geef ik vanaf 3 jaar voltige lessen.
Er is niet zoveel voor de jonge kinderen hier. En zeker niets met paarden.
Het is super leuk om met die kleintjes bezig te zijn. Sommige zijn wat sceptisch in het begin.
Maar na enkele lessen durven ze al heel veel.
Natuurlijk is de taal af en toe nog wel een struikelblok. Maar dat gaat gelukkig ook steeds beter.
De mensen en kinderen hebben er gelukkig allemaal veel begrip voor.
Een week na de opening werd ik gebeld door twee verschillende kranten. Of ze een artikel mochten schrijven. Tja, geen probleem natuurlijk. Ik had 1 krant uitgenodigd tijdens een gewone paardrijles en de andere tijdens de voltige met de kleintjes.
Beide kranten hadden flink hun best gedaan. En er kwamen hierdoor veel nieuwe ruitertjes bij.
De paarden die ik heb zijn allemaal privé paard geweest. Op 1 na die wel al manege werk gewent was.
Maar o, o, wat vinden de paarden het heerlijk om met de kinderen te werken.
Ik ben er echt verbaasd over. De paarden hebben engelen geduld en zijn verschrikkelijk voorzichtig met de kinderen. Mijn eigen Hanoveraanse merrie is helemaal in haar element, als ze een kind mag begeleiden.
En dan de koudbloedsdraver van de buren. Hij werd bestempeld als zeer schrikachtig. Maar hij bloeit helemaal op, en hij is plots nergens meer bang voor.
Zonder deze geweldige paarden ben ik helemaal nergens natuurlijk, want je hebt dit soort paarden nodig om de kinderen wegwijs te maken in de paarden wereld.
Hier de 2 artikelen die in de krant stonden. Het is in het Noors natuurlijk, maar plaatjes kijken lukt altijd
Sterkte nog met dit verlies. 
