Bokt.nl

Citaat:

En waarom mag die niet gewoon een spuitje dan?



Goh ja, ouderdom komt met gebreken en niet alles is meteen euthanasiewaardig. Als iemand echter beslist een spuitje te geven aan een paard van zodra er niet meer op gereden kan worden, tja, dan mag dat zeker. Ook niet helemaal mijn dada, maar in bepaalde gevallen eerlijker dan gaan leuren.


Maar in dit scenario ga je er vanuit dat een dierenarts op bestelling dieren inslaapt... dat is niet zo. Zonder geldige reden doen ze dat niet, 'ouderdom' of 'niet meer op kunnen rijden' zijn geen goede redenen voor de meeste dierenartsen.

tita schreef:

Ik reed nog op um tot ie 31 ....toen vertrouwde ik het niet meer en 31 was mooie leeftijd om te stoppen

Anoniemk2 schreef:

CalipsoLover schreef:

Lees al even stil mee maar besluit nu toch ook even te reageren. Door de OP voelde ik me wel rot, want ook ik heb mijn paard aangeboden om "weg te doen". In maart kwamen we erachter dat hij nooit meer geschikt zou zijn als rijpaard, hij was toen 15, intussen 16.

Ik heb hem proberen plaatsen onder een leasecontract als weidemaatje of therapiepaard. Wel met een 100% eerlijk verhaal en ook duidelijk aangegeven dat ik eigenaar blijf en ook verantwoordelijk blijf als er iets gebeurt. Ik was dan ook bereid om zijn dierenartskosten nog te betalen. Maar ik wou graag verder in de sport, en hij kon wel wat extra aandacht gebruiken. Er is iemand komen kijken en er hebben wel wat mensen interesse getoond maar het is helaas niet gelukt. Heb hem intussen bij een vriendin kunnen zetten als weidemaatje een straat verderop, zij zorgen nu voor hem maar ik betaal hem wel nog altijd en hij is nog altijd van mij, dus veel is er niet verandert, het is mij alleen wat lichter in de portefeuille geworden en geeft me ook weer de kans om op zoek te gaan naar een ander paard.

Ik heb zijn welzijn altijd op de eerste plek gezet, maar het moest ook leuk voor mij blijven. Als je zelf niet in die situatie zit dan denk ik ook niet hoe je weet hoe je zelf zou reageren. Mensen kunnen door alle redenen hun paard weg doen, soms zijn dat gegronde, soms niet. Ik zou mijn paard ook nooit echt verkocht hebben, wie weet wat er dan mee gebeurde. Hij is heel braaf en zou geen voet verkeerd zetten dus het zou me niet verbazen dat moest ik hem verkocht hebben hij meteen terug bereden zou worden. Dat ging dus ook niet gebeuren. Maar ik vind ook niet dat er zo snel mag beoordeeld worden.

Als hij ingezet zou worden als therapiepaard, dan kan er net zo goed stiekum op gereden worden... als jij er niet bij bent? Je neemt daar een groot risico mee vind ik. Jouw paard zou de veearts inslapen als je daarom zou vragen: gezien de medische voorgeschiedenis van 'm. Verder inderdaad vooral afgaan op je gevoel. Succes en plezier met je zoektocht!

Lara_Silver schreef:

CharleyT schreef:

Je veroordeelt maar een eind weg, dat boeit me totaal niet. Ik ga 100% mee in de gedachtegang van Zonnetje81.

En fijn voor diegene die zijn oude paard tot de dood thuis kan onderhouden etc. Kan ik jaloers op zijn, maar helaas heeft vindt niet iedereen de middelen/mogelijkheden prioriteit om dat te doen.
Dan is inslapen/slacht het alternatief. De handel in zou ik nooit doen, wil wel de controle over mijn dier houden, van aanschaf tot einde verhaal.

Veroordelen is inderdaad niet ok, maar dan moeten mensen het ook niet mooier maken dan het is. Want dat blijft het, een kwestie van prioriteiten stellen.

Het wegdoen van een oud en/of kapot paard (en dan het liefst met een hele lijst voorwaarden) is gewoon laf vind ik. Hier krioelt het van die gevallen 'weg te geven tegen goede zorgen, mag alleen maar nog stappen wegens chronische blessure', naar wordt ik er van. Dan is in laten slapen inderdaad de enige eerlijke keuze.

Dat is trouwens ook een keuze waar de mensen die wél er voor kiezen hun kapotte of oude dier aan te houden zich ook mee bezig moeten houden. In hoeverre is het leven van het dier nog waardig? Want om een paard dagelijks vol te pompen medicatie zodat hij nog rond kan strompelen en voor veredelde grasmaaier kan spelen 'want hij heeft nog zin in het leven' en 'ik houd mijn dier tot het einde' is net zo erg vind ik.

CharleyT schreef:

Voor de duidelijkheid: de door gestreepte woorden zijn mijn! tekst. De dikgedrukte woorden zijn toegevoegd. En zo wordt je tekst dus ''gewijzigd'' , heel bijzonder.

Ninx schreef:

CharleyT schreef:

Voor de duidelijkheid: de door gestreepte woorden zijn mijn! tekst. De dikgedrukte woorden zijn toegevoegd. En zo wordt je tekst dus ''gewijzigd'' , heel bijzonder.

Nou ja, op die manier wordt je redenatie wel iets inzichtelijker/ doorzichtiger.....

MightyMike schreef:

Nou zeg Ninx, de tekst is aangepast met een hele andere setting, zeker niet zoals CharleyT het neer wilde zetten. Om vervolgens nog eens aan te dikken met jouw visie op de kant van het verhaal vind ik niet chique.

Anoniemk2 schreef:

Ik kan de dierenactivisten steeds beter begrijpen, over hoe hun tegen de paardensport aankijken en hun kijk op t houden van dieren omdat zij dierenwelzijn op nummer 1 zetten. Dat wil niet zeggen dat een ander slecht bezig is, maar begrijpen kan ik het steeds meer over hoe zij denken over bepaalde situaties.

pien_2010 schreef:

Dit topic volg ik al vanaf het begin en ik merk dat ik het een heel moeilijk topic vind. Waarom?
Tja, ik denk het veroordelende/ oordelende toontje in dit topic dat ik dat heel erg moeilijk vind.

Kijk voor mij is het nogal gemakkelijk om te zegen: "mijn paarden blijven bij mij totdat de dood ons scheidt". Waarom gemakkelijk:
1. Ik werk niet meer, dus heb volop de tijd voor revalidatie, wandelen met de paarden etc
2. De paarden staan aan huis hier, we hebben meer wei als dat aan gras opgegeten kan worden, dus paarden kosten geen drol vergeleken bij NL.

Dus inderdaad hier staat een paard 18 jaar oud, waar we al 3 jaar nauwelijks of niet op kunnen rijden (allerlei blessures n.a.v een stevige val op de wei) en na 3 jaar gaat dat paardje beter en beter. Maar we doen er amper of niets mee. Ze is gezelschap voor het andere paard. Ze blijft bij ons, want ze heeft zoveel gegeven. Geen haar o p mijn hoofd die ooit heeft gedacht aan euthaniseren→ is ze te goed voor, cq weg doen.
Dus was het een hele schok toen het gezonde paard, 24 jaar oud, na onze vakantie voor dood op het gras lag te creperen, waarna binnen een uur, inslapen volgde, gedraaide darm. "Welkom terug in Frankrijk na een leuke vakantie in NL", zeggen we dan, maar niet heus Ik ben er nog kapot van!
Nu dus weer 2 paardjes 7 jaar nieuw gekocht en 18 jaar.

Maar zou ik het geblesseerde paard ook hebben kunnen betalen in Nederland? Ik weet het echt niet. Ik zou het wel geprobeerd hebben, want ze heeft me zoveel gegeven en ze is echt gelukkig, recht en dartel op de wei. Dus om dit paard in te laten slapen is ook al zowat. Weg doen zou ik zelf niet kunnen, maar ik begrijp wel de mensen die dat wel doen.

Stel je hebt een drukke baan, je paarden zijn om bij te komen van al je werkzaamheden, de stalling in NL is duur, en dan een blessure. Niet genoeg om in te laten slapen, rijden is verleden tijd, wel goed genoeg voor weide paard of stalling elders voor minder geld in een kudde bij iemand anders. Misschien dat iemand hier wel naar op zoek is.

Wie ben ik om een andere oplossing in een ander land met minder mogelijkheden te veroordelen?

En dat staat me tegen in dit topic. Ik ben ik, en ik maak mijn eigen keuzes naar gelang de financiële mogelijkheden die ik heb en de stallingsmogelijkheden. En iemand anders is iemand anders en maakt haar of zijn eigen keuze. Ik vind het zo flauw om dit te veroordelen.
ER zijn genoeg lieve baasjes die een onderdak hier vinden voor minder geld in Frankrijk, voor hun paarden die oud zijn cq geblesseerd en die bv bij mijn vriendin gestald kunnen worden. De baasjes blijven eigenaar en komen elk jaar hun paard op zoeken. Win-win.
Er zijn lieve baasjes die een goed adresje vinden voor hun paard als gezelschap paard. Er zijn genoeg lieve baasjes die en iets anders doen.
Het is allemaal niet zo veroordelend wit-zwart.

Blussem schreef:

Als je zelf niet voor over hebt om een paard dat altijd hard voor je heeft gewerkt een goed leven te geven hoe kan je dan van een ander verwachten dit wel te doen wanneer het dier oud of kapot is?
Hoe dan?

Pantykous schreef:

Blussem schreef:

Als je zelf niet voor over hebt om een paard dat altijd hard voor je heeft gewerkt een goed leven te geven hoe kan je dan van een ander verwachten dit wel te doen wanneer het dier oud of kapot is?
Hoe dan?

Waarom ga je er van uit dat men het er niet voor over heeft? Zijn er genoeg die wel willen maar niet kunnen.

Citaat:

Oud (dan heb ik het niet over 25+) zijn echt wel adresjes voor te vinden, mensen die nog fijn buitenritjes willen maken ofzo.

bigone schreef:

Mijn paarden of eigenlijk al mijn dieren hebben bij ons een heel goed leven. Zolang ze zonder pijn van het leven kunnen genieten , prima, daar hebben we gelukkig het geld en de mogelijkheden voor. Ik ga redelijk ver in het zoeken naar aandoeningen en hun oplossingen. Financieel zeker, echter , dit jaar wel een 11 jarige pony in laten slapen. Al kwakkelend vanaf haar negende maar niet zo opvallend als bij een rijpaard want ze was er als gezelschap . Hier geboren en ontzettend gek op. Ze bleek fikse cushing te hebben, opgelost met medicatie en aangepast beleid. Tot dit najaar, de agressie was terug, het niet hengstig worden en weer op het randje van bevangen en inmiddels al op anderhalve pil pracend. Pony van een meter hoog. Ik heb er drie dagen over nagedacht na een korte periode weer van alles geprobeerd te hebben en toen heb ik haar laten gaan. Het alternatief, blijven leven op een klein stukje grond, niet meer samen met haar vrienden, dagelijks zware medicatie en zichzelf gewoon in de weg zitten was voor mij de reden om te beslissen dat dit geen waardig paardenleven meer was. 90 procent had anders beslist want ja, lichamelijk had ze nog wel weer op de rit kunnen komen en dan?? Ik heb er vrede mee maar dat maakt het niet minder moeilijk . Want het is een deel van je gezin en je bent er ontzettend gek mee, nog nooit zo’n lief dier gehad en dan al zo jong zo ziek. Wanneer ik haar in leven had gehouden was ik voor mijn gevoel alleen voor mijzelf bezig en liefhebben is ook laten gaan.

Pantykous schreef:

Blussem schreef:

Als je zelf niet voor over hebt om een paard dat altijd hard voor je heeft gewerkt een goed leven te geven hoe kan je dan van een ander verwachten dit wel te doen wanneer het dier oud of kapot is?
Hoe dan?

Waarom ga je er van uit dat men het er niet voor over heeft? Zijn er genoeg die wel willen maar niet kunnen.

Oud (dan heb ik het niet over 25+) zijn echt wel adresjes voor te vinden, mensen die nog fijn buitenritjes willen maken ofzo.

Kapot moet je in laten slapen vind ik.

Mona81 schreef:

Ik begrijp het ook niet. Als je je paard alleen houdt als je erop kunt rijden, dan is het dus een veredeld gebruiksvoorwerp.

Ik geloof ook niet in "mijn paard is alleen gelukkig als hij kan werken". Ja, waarschijnlijk in díe setting. Als je hem naar een rusthuis zou brengen waar hij in een kudde staat en de hele dag in de weer is met eten en sociaal gedrag, geloof me, dan is jouw paard echt niet depressief omdat hij niet kan werken.
Mijn paard staat ook in een rusthuis. Hij is net 17 geworden en ik kan mij geen tweede paard veroorloven. En wil ik graag een nieuw rijpaard? Ja! Dolgraag! Maar ja, het is niet anders. Mijn paard wilde ook graag werken en werd depressief en nukkig, ondanks dat hij overdag hele dag buiten stond.
Dus heb ik een plek gezocht waar hij in een grote groep staat en weer echt paard kan zijn. Met een beetje "pech" gaat hij nog 10 jaar mee en betaal ik daarvoor. Helaas pindakaas.

Verzin dus geen smoesjes als je je paard weg doet omdat je niet meer kunt rijden en kom er gewoon eerlijk voor uit. Een paard is voor jou een gebruiksvoorwerp, hoe leuk je hem/haar ook vindt en dat vind ik niet oké.

Voor de mensen die schrijven of ze zelf mogen weten wat ze met hun dieren doen... Gelukkig niet helemaal nee Het zou een mooi potje worden als iedereen maar met z'n dier deed wat zij/hij wil

Lara_Silver schreef:

Niet kunnen? Want ze konden het paard wel onderhouden toen ze er nog mee in de sport zaten.

Niet willen.

Hun prioriteit ligt bij het rijden, en als hun budget het niet toelaat twee paarden te onderhouden willen ze dit niet uitgeven aan een paard wat hier niet meer bruikbaar voor is voor de sport.

En dat is absoluut geen doodzonde (ook al denkt bokt van wel) maar wel iets om eerlijk over te zijn.

Pantykous schreef:

Waarom ga je er van uit dat men het er niet voor over heeft? Zijn er genoeg die wel willen maar niet kunnen.