Ik post even van vandaag en dan terug.
Ik ben dus bij het zadel gaan kijken. Het lag ondersteboven in een hoek van de garage, er is totaal niet voor gezorgd. Nooit ingevet. De hoes zat er niet om. Het zadeldekje is aangevreten door de muizen, gaatje aan een kant in het midden.
Er is een staartriem en borsttuig bij en een hoofdstel.
Verder is er nog een kaptoom en een mooi leren halster.
En een halster dat ik hem ooit geleend heb.
Ik neem de hele berg maar over, want het wordt er niet beter van als het daar onverzorgd blijft liggen. Ik heb gezegd dat hij het kan brengen, maar dat ik het niet meteen en in één keer kan betalen. Dat was prima (we kennen elkaar al wat jaartjes en hij had Olímpio die jaren voor niets bij mij in de kost is geweest).
Enfin, ik sta op het punt om weg te gaan, vraagt hij of ik niet een hond wil....
Hij fluit en er komt een hond aan een lange ketting onder een make-shift hondenhok vandaan. Een leuk blond ding, kruising Labrador Retriever volgens de documenten die er bij zijn. Hij heeft hem overgenomen van iemand, maar hij kan bij hem niet los omdat hij te dicht bij de snelweg woont en hij vaak het hek open heeft. Hij vindt het zelf ook zielig dat hij aan de ketting moet. Beestje is van november 2019, dus nog geen jaar. Hij wist zijn naam niet eens... Maar volgens zijn boekje heet hij Bingo.
Tja. Ik heb er al twee... Maar ik zei dat ik er over na zou denken.
Toen ik naar huis reed, zag ik dit van de weg af, al mijn paardjes aan het wachten. Vincent staat om de hoek.
Ze vinden de schaduw van het huis toch zo lekker om die tijd... Na een uurtje suffen daar gaan ze altijd weer grazen.
Enfin, gister.
Vincent kwam bij het uitmesten binnen voor zijn ontbijtje, maar hij at er niet van, dus dat is raar. Ik kon zien dat hij weer een gespannen buik had, dus gas koliek. Uiteindleijk ging hij in Ollies stal even liggen, maar stond toch weer op en ging zijn eigen stal weer in. Waar ik bezig was, dus duidelijk om hulp vragen.
Omdat ik dus nog een injectie had liggen, heb ik even de vet gebeld om te vragen of de hoeveelheid okee was, en dat was goed, dus ingespoten.
Hij ging weer naar buiten en ik ging verder met uitmesten. Toen ik de kruiwagen ging legen, lag Vincent niet ver van de mesthoop een enorm lange scheet te laten. De boel ging ontspannen en hij raakte zijn lucht kwijt. Hij stond al "toeterend" op en liep verder toeterend de stal in en ging zijn ontbijtje verorberen.
Ik moet zeggen dat ik er al niet meer zo van schrik. Hij heeft het nu al een paar keer gehad. Meestal gaat het vanzelf over nadat hij even gelegen heeft en de lucht gaat ontsnappen.
Ik ga wel vragen of ik nog een ampul van dat spul kan kopen dat ik kan injecteren, want dan hoef ik niet de vet bij nacht hoef te bellen.
De rest volgt zo.