Dankjulliewel voor de lieve woorden!
Kort na het vorige bericht ben ik even opgenomen geweest in het ziekenhuis.
Kon zelfs geen water meer binnenhouden. Inmiddels vloeibaar dieet en zelfs dat gaat erg moeizaam.
Het is wel even heel spannend zo. Na het weekend word ik weer opgenomen. Hopelijk maar voor een paar dagen. Krijg ook zware pijnstillers; heb anders geen leven. Echt heel vervelend. Mag ze ook maar heel kort nemen (tot volgende opname) omdat ze o.a. erg verslavend zijn.
Hulphond maakt overuren en zelfs de grote bemoeit zich met me.
Ze zijn ook extreem waaks ineens (zelfs de wolfhond dus) en bijv. heel boos als er iemand aan de deur komt (normaliter is het eerder yay de postbode!)
Paardjes zie ik heel weinig. Muzanna heeft een ander soort ijzers gekregen voor, nl. draversijzers en daar went ze nu rustig aan. Ik kan toch niks met haar ondernemen. Wikkelt natuurlijk ook net wat anders af en zijn van die hele mini dingen.
Manari is weer gemeten en die is toch weer 1,5 cm gegroeid in 3 maanden.
Nog heel, heel even en ze is officieel geen E-tje meer.
Voorlopig is het hier stil. Hopelijk gaat het snel allemaal weer wat beter en loopt alles goed af. Sta gelukkig onder strenge controle en bij de afspraak eerder deze week werd het allemaal heel serieus opgevat, en eea direct in gang gezet vandaar ook dat ik komende week weer word opgenomen. Mensen schrikken ook wel als ze me zien. Voel me ook als een schim.
Voor mijn eigen privacy laat ik het daar voor nu even bij.
Ik probeer me niet teveel zorgen te maken, want daar schiet ik niet zoveel mee op.
Van wat ik hoor gaat het goed met de paarden al vind ik het moeilijk ze zo weinig te zien. Muzanna hinnikt inmiddels al naar mijn man. Kun je nagaan.