Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-12-19 11:56

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 08-12-19 11:56

Monique, ik zal binnenkort eens een filmpje maken van hoe ik het wijken van de achterhand doe. Moet het eerst iets beter weer zijn

En Henny, ja die oefening gebruik ik ook regelmatig! Ideaal om ze te leren wijken voor druk (van het touw in dit geval). Voor mijn Miracle ideaal, die dramt het liefst overal dwars doorheen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-19 16:07

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-19 16:07

Langs een omheining oefenen gaat niet zo makkelijk bij mij. Ik heb geen hekken zonder schrikdraad. Ze durft daar niet dichtbij te komen, waardoor ik haar niet kan opsluiten bij het bewegen. Heb wel onder het zadel geprobeerd zijwaarts langs het hek te doen, maar kan haar niet kwalijk nemen dat ze veel afstand houdt van het lint. En dan is de oefening niet handig.

Het touw volgen dat doe ik ook met Callas. Dat kan ze heel goed. Ze blijft ook netjes los staan.

Hm, dat gezegd hebbende... Vanmorgen ging ik haar opzadelen voor een wandeling met vriend en Shadow. Ik vergeet haar oornetje dat nog binnen ligt. Dus ik zet haar even vast op de poetsplaats, want ze staat altijd los, en ik kom terug vind ik buiten een paard op het erf, grasmaaier aan het spelen. Ze laat zich rustig pakken, ze weet wel dat ze stout was en als ik op de poetsplaats kom, zie ik duidelijk lebbervlekken waar madam het touw en de knoop heeft staan uithalen.

Poetsen was ze lief, totdat ik voetje wilde uitkrabben. En dan uiteraard de voet van het linkerbeen waar ik aan heb gezeten van die knieholte. Wilde dat ik dat nooit gedaan had. Wat een stress en paniek! Ik heb de afgelopen dagen wel iedere dag even gepoetst en expres vluchtig even de sokken gedaan, zodat ze te weinig tijd had om zich er tegen te verzetten. Dat ging op zich goed. Maar nu voetje optillen, tjemig. Weer omhoog komen, zoveel verzet, niet normaal. Uiteindelijk uiteraard toch mijn zin gekregen en haar schoen aan gedaan, maar wat vind ik dit jammer. Ze was zoooo ontzettend lief met voetje en nu dit. Afijn, veel aan werken en belonen om het weer terug te krijgen zoals het was.

Het oornetje heb ik voorzien van schoenveters als keelriempje en gedurende de hele rit prima blijven zitten. Of zij er wat aan heeft qua geluiddemping weet ik niet, maar het moet iets de scherpe kantjes eraf halen zou je zeggen.

We vertrokken wat vreemd want mijn vriend wilde het hek achter ons dichtdoen en gleed op een schuine helling uit. Au. Shadow vroeg vol belangstelling wat hij voor raars aan het doen was.

Het was perfect weer. Zonnig, niet koud, geen wind, zondag, en alleen jagers en motorcrossers heel in de verte. Fantastische wandeling gemaakt waarbij wisselend ik op Callas voorop ging en dan weer eens mijn vriend met Shadow. Waar we naast elkaar konden hebben gezellig lopen kletsen. Callas heeft meen ik 1 brrrr gehad, toen een tak aan mijn beugel bleef haken. En zo grappig, erna zei mijn vriend, "je doet het weer." huh? En toen realiseerde ik me inderdaad dat ik haar geruststelde. Ze deed brrr en ik zei, het is goed meisje. Hoe moeilijk is dat toch om goed leiding te geven. Uiteraard had ik UH moeten zeggen of coachend en aanmoedigend moeten praten. Zo lastig om niet telkens in mijn eigen valkuilen te blijven trappen.

De wandeling gaat helemaal langs een beek en ergens op dat pad ligt een omgevallen boom. Dus even voor het filmpje een sprongetje gemaakt. Ik ben geen Jeroen Dubbeldam natuurlijk en springen met lange beugels en een westernzadel is niet ideaal, en een olympische carrière is voor Callas niet weggelegd, maar we doen het niet verkeerd vind ik. Ik wil echt wat sprongetjes in ons terrein maken. Ze luistert goed naar de galophulp en wil graag vertrekken.

Jammer genoeg trapte ze na de sprong op haar rechterhoefschoen, die ging half uit en flapperde mee aan haar voet waardoor ze wat later tot stilstand wilde komen als ik wilde.
En helaas weer een schoen naar de grootjes. Ondanks de springschoen eroverheen. Jammerjammerjammer. We waren te ver in het bos om zonder schoen verder te gaan, dus moesten we terplekke improviseren.

Vriendje zou het wel even regelen, hij is tenslotte de techneut en kon wel wat fixen met de clip en klittenband. Wel techneut wat minder paardtechnisch. Hij kreeg de schoen niet goed aan en Callas wilde haar voet niet neerzetten. Mijn vriend denkt technisch. Been moet op de grond. Dus tilt hij onder het paard door even haar andere voorbeen op. Ik was ook bezig met Shadow vasthouden en zag het een fractie te laat. Andere voorbeen is linkervoorbeen. Het panische voorbeen.

Vriendje zit dus gehurkt op de grond met haar schoen te klooien, grijpt onder haar buik door haar linkervoorbeen en Callas schiet in paniek over dat linkervoorbeen en komt alweer overeind met vriendje half onder haar. Pffff. Allemaal weer goed afgelopen, maar niet funny. Afijn, schoen weer aangekregen en gedwongen om stappend naar huis te gaan want ik vermoedde dat het bij draven los zou gaan.

Drie kwartier later zijn we thuis en ik doe het hek met de afstandsbediening open. Maar we waren redelijk ver weg nog en ik weet dat het dan weer dichtgaat, dus zonder na te denken draaf ik aan naar het hek toen om er tussen te gaan staan want dan houdt de scan het open. Eh, draven kon ik toch beter niet doen? Inderdaad na twee stappen lag haar hoefschoen er weer af en nu nog verder gescheurd. Damn!

Afijn, behalve dat een geweldige rit gehad. Ze was goed voorwaarts, behalve die ene brrr geen centje pijn en wat ook fijn was dat ze zo goed keek waar ze liep. Dat is iets van de laatste maanden dat ze veel beter gaat kijken waar ze loopt en niet meer als een tank overal overheen wil gaan, dus rotsen en wortels ontwijkt ze nu zelf. Braaf paard!

Hier de link naar mijn sprongetje

https://youtu.be/nT7ixKRznik

**Geplaatst**: 08-12-19 16:12

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 08-12-19 16:12

Leuk Monique dat sprongetje. Ziet er goed uit.

**Geplaatst**: 08-12-19 16:55

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 08-12-19 16:55

Maar he wat doet ze het allemaal braaf de laatste tijd. Super fijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-19 17:27

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-19 17:27

Hi Pien, springen doe ik erg graag en Callas vindt het ook wel leuk, ze wordt er in ieder geval erg heet van. Met mijn eerste eigen pony een New Forest heb ik 1.20m gesprongen, zo ontzettend kicken als een paard dat voor je wil doen. Zo teamgeest.

En ja Jeetje, ik heb al weer een paar maanden of langer lol met mijn knol en dat is toch het belangrijkste. Ik vind het ook een interessanter 'traject' dat ik nu met haar doorloop sinds de TRT. Vind het inzicht dat ik krijg, ook in mezelf, wel verrassend en boeiend.

Het enige jammere is nu met haar linkerknieholte, dat ze daar nu zo panisch over is. Maar goed, daar werk ik aan om dat weer goed te krijgen.

Gewoon jammer dat ik daar aan ben gaan klooien. Ze had er geen last van en nog steeds niet, dat zie je maar weer aan het springen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-12-19 19:00

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-12-19 19:00

Vrijdag als het goed is worden Kabir en B-A opgehaald. Ze zouden zondag de 15e weggegaan zijn, dan zouden ze 6 weken hier zijn geweest, maar qua agenda's etc, gaat VvJ proberen om het naar vrijdag te vervroegen. De eigenaar van Kabir is nu in Engeland en komt donderdag terug. Dan moet er nog een trailer geregeld worden. Zal mij benieuwen. John en vrouw komen de twee oudjes te voet halen naar hun huis die vrijdag en vanuit daar worden ze dan allebei ingeladen. Ik ga daar niet bij zijn. Ik weet zeker dat ik enorme ruzie ga krijgen met de eigenaar van Kabir.

Dan gaan de beide paardjes op reis. Kabir wordt afgezet bij zijn nieuwe pensionstal en dan gaan ze met B-A door naar de eigenaresse/pensionhoudster. Het zal voor Kabir wel moeilijk zijn, want dan moet hij weer een ander paardje in de kudde zoeken om te domineren. Voor B-A zal het een verademing zijn, want behalve in het land, komt ze niet aan hooi eten toe als ik Kabir niet vastzet bij zijn hooi. Hij blijft haar wegjagen. Hoop echt dat het voor allebei een vooruitgang zal zijn en dat ze nog wat aan kunnen komen. Ik heb helaas geen gras meer.

(O ik vergeet steeds te vertellen dat mijn vriendin en haar man hier ooit bij mij op bezoek waren en dat zij daar gingen eten. Toen wisten we nog niets van Kabir. We waren er zelfs nog nooit wezen eten. Komt mijn vriendin terug van hun uitje, zegt ze: Nou, ga daar maar nooit eten, het is daar buitengewoon ranzig!) Vond ik wel humor. Toen we die eigenaar van Kabir later ooit ontmoetten tijdens de ruzie, droop de ranzigheid inderdaad van hem af.

**Geplaatst**: 10-12-19 10:53

Geplaatst: 10-12-19 10:53

Hi Monique,

Ik ben al zo’n 3 dagen bezig je topic te lezen... bijzondere reis die je maakt met Callas.
Flinke uitdagingen die je hebt gehad met haar hoor! Mijn oprechte complimenten voor je doorzettingsvermogen... ikzelf heb een 16 jarige Lippizaner merrie met bijna hetzelfde gedrag als Callas en heb haar nu 1,5 jaar bijna... en soms voelt het of je er geen steek mee verder komt en andere dagen lijkt het goed te komen..

Sinds een halfjaar heb ik les met haar volgens de methode van Chris Irwin en dat helpt mij, door voornamelijk grondwerk t doen, echt heel erg goed qua leiderschap ( ik heb nog niet alles van je gelezen, dus wellicht dat je hier ook mee bezig bent- of bent geweest? Anders zou ik het je zeker aanraden...

Nogmaals ben ik erg benieuwd hoe het verder zal gaan met jullie!

Groetjes Karin

**Geplaatst**: 10-12-19 12:19

Geplaatst: 10-12-19 12:19

Ik heb al heel lang niet meer gereageerd, maar wilde nog wel even vertellen dat ik nog steeds meelees (oke, meestal in een keer vrij veel bijlees :Y)

). Vind het heel knap dat je de twee paarden opgevangen hebt, je hebt er sowieso veel werk en energie in gestopt. Wel erg fijn dat ze vanaf vrijdag weg gaan, is dat hopelijk ook weer een afgesloten hoofdstuk.

Wat betreft Callas, ze blijft me zo ontzettend veel denken aan de tinkermerrie die ik een flink wat jaar geleden geleden heb gereden. Uiteindelijk kon ze prima alleen, maar het bleef echt een merrie waar vrij weinig mensen wat mee konden. Zodra ze een beetje spanning had, wist ik dat ik haar op een kleine volte (hele kleine, ze erg kort en flexibel en maar 1.45) moest parkeren en dat ze soms wat omhoog kwam, maar dat het daarna weer oke was als ik een flink stuk draafde. Nu was dat ook echt een dier wat leiding nodig had. Maar wel leiding zonder haar te dwingen en over haar grens heen te gaan. Onwijs lastig, want de signalen waren af en toe zo lastig te lezen en de grens van haar was echt een zijde draadje. In het geval van schrikken gaf ik dus de grens aan waar ze tussen moest blijven, maar binnen die grens wilde zij in een schrikreactie het tempo/beweging bepalen. Anders werd het ontploffen. Dit werd wel steeds minder (immers, op een kleine volte is het best lastig om hard te gaan), maar heeft flink wat tijd gekost. Nu is het in Nederland vrij plat, wat het best makkelijk maakt om een volte te draaien. Snap dat dat bij jou lastiger is.

Met dat filmpje met grondwerk en het 'steigertje', dat deed deze dus ook als ze het er niet mee eens was. Als dat de merrie was waar ik het hierboven over had, dan was het de kunst om vol te houden wat je aan het doen was en duidelijk jouw eigen grenzen aan te geven. Onder het mom, buiten mijn eigen cirkel mag je best doen wat je wilt, maar wel achter mijn grens en ik wacht wel totdat je datgene doet wat ik vroeg. Ik vind de grens vanuit jou net iets te vaag, wat je zelf ook al aangaf. Voor de oefening heb is er wel een duidelijke ruimte, maar zodra je begint, neemt Callas stiekem al wat ruimte in en komt ze in mijn ogen te dichtbij. Als het de bovenstaande merrie was, dan nam ze het hier al eigenlijk over. Nu ken ik Calles niet persoonlijk, maar het zou me niets verbazen als dat hier ook het geval is. Zodra je (constante) druk (in ieder geval dat je ermee bezig bent, of het nou fysieke druk is of niet) moet geven om haar niet verder naar je toe te laten gaan, zou ik haar eerst achter uit je ruimte zetten en vervolgens weer opnieuw proberen. Ze mag simpelweg gewoon niet zomeer jouw ruimte inlopen, onder welke omstandigheden dan ook. Dressuurtechnisch gezien valt ze nu ook constant over haar buitenschouder. Wat dan weer komt door de druk van voren omdat ze anders rechtdoor zou gaan.

Oke ik merk dat ik het vrij lastig vind om dit vanochter een beeldscherm uit te leggen, ik zie precies voor me wat ik bedoel, maar het goed verwoorden is een tweede ding :')

Ik herken in ieder geval heel veel en het is zo lastig om er goed mee om te gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-19 12:59

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-19 12:59

Hey wat grappig we hebben een Whupp en een Wuppie.

Allereerst Wuppie welkom dan in het topic. Het is je eerste post op bokt! Dapper dat je begint aan zo'n lang topic. Dank voor je complimenten en jammer dat je zo veel herkent. Zou leuker zijn als je niets herkende. Toch hoop ik inderdaad dat mijn verhaal nog steeds mensen kan helpen. Ik ben blij dat ik heb doorgezet toch uiteindelijk en inderdaad net wat jij zegt, grondwerk is heel erg goed.

Whuppie dank voor je uitgebreide uitleg. In jouw verhaal herken ik ook weer heel veel. Ik wil nog eens graag benadrukken dat OHZ schrikken (de surprise schrik) niet zo'n probleem is. Dat is ook niet zo gevaarlijk. Dat is dan een brrr of een deins of een wegvlucht en bij alle drie doe ik idd wat jij doet, ik zet haar op een heel korte cirkel en laat haar dan halthouden en nadenken over haar zonden. Ze is na deze oefening dan totaal vergeten wat ze eng vond en er is niets meer aan de hand.
Als ik het gevoel heb dat de schrik ook maar enigszins voortkomt uit stress dan ga ik na het cirkelen een lang stuk draven om de spanning te laten afvloeien.
De surprise schrik is dan ook niet het probleem bij Callas. Het kan wat irri zijn tijdens het rijden maar het is niet gevaarlijk.

Het is de angst die gevaarlijk is. Dus er zit een spook ergens voor haar en daar wil ze niet langs. Dáár heb ik dus de moeite mee. Ze geeft wel aan dat ze het eng vindt en gaat vertragen en/of staken. Staken is ook nog wel ok, dan kunnen we het 'gevaar' bekijken en dan met snorken en snuiven kunnen we er wel langs. Vaak erna wil ze wegvluchten, maar dan cirkel ik weer en is het ook klaar. Zit wel haar englevel in het rood en rijdt het minder ontspannen maar goed.

Maar het is het vertragen naar het enge ding toe. Dán kan ze ineens razendsnel omdraaien en wegvluchten. Ik heb dat tientallen keren uitgezeten, maar zoals mijn relaas vertelt ben ik er ook twee keer afgekatapult met minder grappige gevolgen.

Dus nog eens om te illustreren dat schrikken bij Callas niet het probleem is (voor mij) maar het is de angst. Dat is écht een wereld van verschil. Het schrikken is vaak een oeh-gutto-gut, O niets aan de hand. En angst is een langzaam opbouwende steeds erger wordende emotie die meer zegt, oeh eng WhAAAA wegwezen!

Maar al eigenlijk sinds ik Shadow meeneem als handpaard of mijn vriend meewandelt en zeker sinds ik TRT ben gaan doen, kan ik de schrikjes op 1 hand tellen en angst hebben we nog niet gehad dacht ik sindsdien.

Het grondwerk en de steigertjes en het in mijn ruimte komen. Op het laatste filmpje van het klokwerken
doe ik het zelf nog steeds niet goed. Ik heb niemand die het me voor kan doen en ik moet het leren van de videocursus van Tristan Tucker. Dat vergt vooral heel veel en goed observeren van mijn kant. Daarna valt het niet mee om het toe te passen en het is pas op dat filmpje dat ik zie dat mijn lichaam niet goed is.

De ruimte tot de hoofd van Callas moet groter worden maar bij deze oefening is er sowieso niet zoveel ruimte mogelijk, waardoor het paard altijd wel in je bubble staat of jij in de hare, zeker in het begin. Vanmorgen heb ik weer geklokwerkt waarbij ik erg op mijn lichaam gelet heb en ik heb het 4x gevraagd, beide kanten 2 keer en er stond nu 3 keer geen spanning op het halstertouw. Yay $*\o/*$ Het is daarmee duidelijk dat het Callas helpt als ik overduidelijk met mijn lichaam buig naar haar achterhand. Dus daar ga ik mee verder.

Het steigertje. Tja, ze weet heel duidelijk te vertellen wanneer ze het er niet mee eens is en daar heb ik over het algemeen lak aan. Ze mag 23u lekker paard zijn en 1 uurtje per dag moet ze voor mij wat doen. Dus vandaar dat ik gewoon UH heb gezegd op dat filmpje en gewoon haar heb door laten werken. Ik geef er verder geen aandacht aan. Mogelijk of waarschijnlijk gaf ik verkeerde signalen, waardoor het haar frustreerde, maar dan gaan we erna gewoon door.

In ieder geval vanmorgen maar héél kort geklokt want omdat er geen spanning op mijn lijn stond, vond ik dat ze het goed deed en beter dan te stoppen en goed te eindigen, dan toch nog weer tig cirkeltjes doen waarvan het misschien steeds slechter gaat.

En hoe lux toen ik terugkwam in de stallen, had VvJ alle 5 de paardjes al uitgemest. Jammer hoor, zo'n stalhulp ga ik wel missen ;-)

**Geplaatst**: 10-12-19 15:21

Geplaatst: 10-12-19 15:21

Monique1963 schreef:
Hey wat grappig we hebben een Whupp en een Wuppie.

Maar het is het vertragen naar het enge ding toe. Dán kan ze ineens razendsnel omdraaien en wegvluchten. Ik heb dat tientallen keren uitgezeten, maar zoals mijn relaas vertelt ben ik er ook twee keer afgekatapult met minder grappige gevolgen.

Dus nog eens om te illustreren dat schrikken bij Callas niet het probleem is (voor mij) maar het is de angst. Dat is écht een wereld van verschil. Het schrikken is vaak een oeh-gutto-gut, O niets aan de hand. En angst is een langzaam opbouwende steeds erger wordende emotie die meer zegt, oeh eng WhAAAA wegwezen!

Maar al eigenlijk sinds ik Shadow meeneem als handpaard of mijn vriend meewandelt en zeker sinds ik TRT ben gaan doen, kan ik de schrikjes op 1 hand tellen en angst hebben we nog niet gehad dacht ik sindsdien.

Ja ook herkenbaar dit inderdaad. Met iemand anders erbij, vertrouwen ze op degene die op de grond staat bij enge situatie, maar zodra diegene er niet is, hebben ze niet genoeg vertrouwen in zichzelf en vliegen ze er in blinde paniek vandoor.

Eigenlijk vond ik het altijd best wel een beetje zielig, dat een dier zo weinig vertrouwen heeft in de omgeving en zichzelf. Heb vaak wel het gevoel dat het ergens vandaan komt. Ik kan nog steeds verbaasd zijn als ik op een paard rij wat gewoon de oortjes naar voren heeft en super relaxed is buiten en gewoon rechtuit gaat zonder te aarzelen. Dat is echt allemaal niet zo vanzelfsprekend.

Wel heel fijn dat het zoveel beter gaat en dat de echte angstmomenten wel weg zijn als je met iemand anders bent.

Monique1963 schreef:
Het grondwerk en de steigertjes en het in mijn ruimte komen. Op het laatste filmpje van het klokwerken
doe ik het zelf nog steeds niet goed. Ik heb niemand die het me voor kan doen en ik moet het leren van de videocursus van Tristan Tucker. Dat vergt vooral heel veel en goed observeren van mijn kant. Daarna valt het niet mee om het toe te passen en het is pas op dat filmpje dat ik zie dat mijn lichaam niet goed is.

De ruimte tot de hoofd van Callas moet groter worden maar bij deze oefening is er sowieso niet zoveel ruimte mogelijk, waardoor het paard altijd wel in je bubble staat of jij in de hare, zeker in het begin. Vanmorgen heb ik weer geklokwerkt waarbij ik erg op mijn lichaam gelet heb en ik heb het 4x gevraagd, beide kanten 2 keer en er stond nu 3 keer geen spanning op het halstertouw. Yay $*\o/*$ Het is daarmee duidelijk dat het Callas helpt als ik overduidelijk met mijn lichaam buig naar haar achterhand. Dus daar ga ik mee verder.

Ja lastig lijkt me dat, in Nederland heb je zo ongeveer op elke plek van het land wel keuze uit zo'n 40 instructeurs, maakt het toch wat makkelijker. Vind het knap dat het je uberhaupt zo lukt, met alleen video's en zelf-observatie

.

Fijn dat het goedging zonder spanning op het halstertouw! Ik ben zelf wel bekend met verschillende vormen van grondwerk, maar had deze oefening zo nog niet gezien. Ikzelf wil altijd als uitgangspunt houden dat ik in elke situatie mijn bubble groter of kleiner kan maken. Dat is wat ik eigenlijk meer bedoel, dus dat het paard er niet doorheen 'breekt', zelfs als mijn bubble 10 cm is (bijvoorbeeld tijdens met poetsen). Nu hebben veel paarden daar automatisch begrip voor, ik heb ook een warmbloed merrie gehad en voor die was het heel logisch. Mijn ervaring is dat dat bij koudbloeden over het algemeen wat minder is :')

Monique1963 schreef:
Het steigertje. Tja, ze weet heel duidelijk te vertellen wanneer ze het er niet mee eens is en daar heb ik over het algemeen lak aan. Ze mag 23u lekker paard zijn en 1 uurtje per dag moet ze voor mij wat doen. Dus vandaar dat ik gewoon UH heb gezegd op dat filmpje en gewoon haar heb door laten werken. Ik geef er verder geen aandacht aan. Mogelijk of waarschijnlijk gaf ik verkeerde signalen, waardoor het haar frustreerde, maar dan gaan we erna gewoon door.

Ja, helemaal mee eens hoor. En een paard hoort ook te leren dat het af en toe niet altijd even duidelijk is en dat er soms miscommunicatie ontstaat, want dat is simpelweg de realiteit. Daar moeten ze ook mee om leren gaan. Al is zo'n steigertje wel weer een beetje overdreven :')

**Geplaatst**: 10-12-19 15:34

Geplaatst: 10-12-19 15:34

Ik heb ook voor de grap de klok geprobeerd zonder touw bij vptje.

Was heel grappig, ze maakte er een soort vierkant van. Want met zijwaarts moet je normaal altijd voorwaarts, en dat ging best een paar pasjes maar daarna kwam ze wel erg dichtbij natuurlijk. Eerste keer ging ze stilstaan en keek een beetje bedenkelijk.
Maar toen ging er een lampje aan, ze zette een grote stap recht naar achter, organiseerde haar benen even op de plaats en ging toen weer een paar pasjes. Ging weer stilstaan, even op de plaats opnieuw organiseren en weer verder.
Vond het briljant bedacht hahaah

. Best goed voor een eerste keer!
Ze ging wel sneller zijwaarts met haar achterbenen dan met haar voorkant, bleef bij me en kwam niet te dichtbij, dus al met al heeft ze het bijna perfect gedaan..

Ik zet hem even in de week en probeer het binnenkort nog eens :))

edit: ik had ff niemand bij me om te filmen

**Geplaatst**: 10-12-19 19:35

Geplaatst: 10-12-19 19:35

Hi Monique,

Inderdaad herken ik een hoop in je verhaal en nu ik eenmaal in dit stadium zit vind ik het niet meer zo erg omdat ik nu weet waar mijn uitdaging zit met mijn paard Sahbi...

Ook ik heb heel internet uitgehold om het schrikachtige gedrag te kunnen verklaren en hoe daar mee om te gaan.. uiteindelijk kwam ik terecht op de website van Angst de Baas van Linda & Josselien..
Toen ging er dus een wereld voor mij en Sahbi open. Ik heb bij Linda en Josselien 2 clinics gevolgd, waaronder 1 dagclinic met Sahbi erbij... dat waren mijn eerste stappen in de wondere wereld van Chris Irwin..

Het gedrag wat je beschrijft van Callas lijkt naar mijn mening erg op de situatie van de “zenuwpees” zoals het beschreven wordt in onderstaande link:

https://www.angst-de-baas.nl/angsthaaso ... /#more-315

Mss zou je er eens naar kunnen kijken? Mij heeft het iig heel erg geholpen. $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-19 20:08

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-19 20:08

Wuppie, wauw, heel goed stuk van die link. Ik raad iedereen aan dit eens te lezen. Heel inzichtelijk. Dank!

Uitdaginkje voor de vaste Callas-fans, lees het stukje eens, 3 minuutjes werk en vertel mij in welke categorie Callas valt. Ik wist het meteen uiteraard, maar goed om dat inzicht bevestigd te zien. Ben benieuwd of jullie het ook weten. Mijn antwoord staat helemaal onderaan dit bericht, maar niet spieken hoor!

Whupp, het steigertje is echt overdreven uiteraard, maar zo uit zij zich, een mieptutje die vindt dat ze
moet vertellen wat zij denkt.
En ik snap je bubblevraag nu beter. Bij deze oefening sta je idd erg dicht in elkaars bubble, maar in de toekomst komen we verder uit elkaar te staan, letterlijk, ik hoop niet figuurlijk.
En ja in Fr en zeker hier in de omgeving is het niet zo eenvoudig hulp te krijgen. En als je hulp vindt, dan moeten ze vaak van erg ver komen. Bijv de hoefsmid rijdt bijna 2 uur enkele reis om bij mij te komen. En daar betaal je dan ook voor uiteraard. Dus kostbare zaak om hulp te krijgen. Daarbij is het paardenfrans voor mij vaak niet te verstaan, het is een eigen jargon dat ik me niet eigen ben. Dus een NLse videocursus is best fijn, maar wel moeilijk vind ik.
Ik heb ook een tijdje gehad dat ik het zielig voor Callas vond dat ze zo onzeker is, maar daar ben ik nu overheen. Hup, niet miepen, doorgaan.
En ja, als ik terugdenk aan mijn tijd met Thor, wauw, wat een verschil. Die kon wel draken op het gevaarlijke af, maar draken is heel voorspelbaar en daar hoef je alleen lichamelijk en mentaal sterk voor te zijn. Dat is niet zo onvoorspelbaar als wat Callas doet. En verder was rijden op hem een ontspanning, hoefde nooit op te letten eigenlijk. Heerlijk was dat, maar ja.

@Sintara, wat leuk dat je de oefening ook gedaan hebt. Ik vind het een fijne oefening. Leuk dat je paard zelf meedacht hoe eea op te lossen! Hoop dat er een volgende keer iemand bij is om het te filmen. Is voor mij ook leerzaam om te zien hoe een ander paard het doet.

.

.

zenuwpees

**Geplaatst**: 10-12-19 23:15

Geplaatst: 10-12-19 23:15

Ik heb het stukje gelezen en ook ik kwam bij Callas op hetzelfde uit. Als ik er zelf goed over nadenk, denk ik dat er meer paarden zo zijn dan echt angsthaas zijn. Volgens mij ben je nu goed bezig Monique!

Duidelijkheid en niet teveel meegaan met haar/zijn gedrag, soms wel als het echt nodig is, maar toch wel zorgen dat jouw oorspronkelijke doel ( vrijwel altijd) bereikt wordt. Dat kan als je steeds kleine doelen hebt en zo de grenzen steeds een stukje jouw kant op verlegt.
Natuurlijk zit er wel eens een dag ( of twee) tussen dat je je vooropgestelde doel niet bereikt, maar dan was op dat moment de stap waarschijnlijk te groot.
Dit is dus niet speciaal op jou gericht hoor Monique, deze je is eigenlijk meer de algemene je. Zomaar een overdenking van me

.

**Geplaatst**: 11-12-19 11:57

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-12-19 11:57

Yep ik denk ook dat een groot deel te maken heeft met dominantie van Callas. Ze zoekt geregeld de grenzen op en gaat er net iets overheen. Heel lastig om zo'n paard in het 'gareel' te krijgen. Het zijn paarden die als je ze een vinger geeft, ze je hele hand proberen te pakken. Echter paarden die aan de andere kant ook vaak heel lief kunnen zijn en dat maakt het nog lastiger. Ik heb er hier ook zo eentje staan. Nr. 3 in de rangorde maar wil ozo graag de leider van de kudde zijn en laat vaak haar dominante kant zien. Tevens is ze super alert en merkt als 1e alles op wat er gebeurd in de omgeving.

Het zijn soms hele kleine gedraginkjes waar je aan kunt merken dat ze de grens net teveel opzoeken of proberen op te zoeken. Voorbeeld: Als ik de hooinetten in de voertonnen wil gaan hangen in de bak en roundpen dan lopen alle paarden achter me aan. Maar Hjorinn gaat het liefst voor me lopen en hapt het liefst al van het hooi als ik nog bezig ben met de netten vast te maken in de ton. Het zijn slowfeedernetten dus lastig als zij er aan zit te plukken terwijl ze nog niet goed vast zitten.

Toevallig zag ik laatst dat ze gewoon in stap de kuddeleidster 'ongepast' passeerde en ze kreeg direct een hap in haar schouder.
Oke dacht ik, dat ga ik ook 's proberen als ze me voorbij loopt naar de voertonnen. Ik heb mijn hand bol gemaakt en mijn vingers deden als het ware dienst als de tanden van een paard. Tijdens het passeren heb ik haar dus met mijn hand in haar schouder 'gehapt'. Ze ging direct terug en ze blijft sindsdien keurig achter me lopen. Het is maar een kleinigheidje maar het had een flinke impact.
Monique wat jij onlangs schreef over de oefening waarbij Callas dus iets omhoog kwam uit protest dan moet je niet accepteren. Het is maar een klein protest maar bij een dominant paard is het de beruchte vinger. Bij dit soort paarden moet je gewoon heel erg consekwent zijn. Is niet altijd leuk maar anders heb je kans dat ze zo weer een keer 'over je heen walsen'.

Bij een echt angstig paard moet je voorzichtig zijn om ze niet nog banger te maken maar bij paarden als Callas moet je denk ik nog meer laten weten dat JIJ de leiding hebt en dat ze zich dient te gedragen als jij dat van haar vraagt. Als je dat nog meer kunt bevestigen moet je niet gek opkijken dat ze meer en meer op jou gaat vertrouwen ook tijdens buitenritten wat ze nu op Shadow doet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-19 12:42

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-19 12:42

Hey Jet en Henny, ja Callas is me er eentje, en wat Bruno al zei coachend aanpakken en leider zijn. Probleem met mij is dat ik een volger ben geen leider, dus ik moet buiten mijn gevoel om en dat is geen automatisme. De eerste alinea van Henny beschrijft idd helemaal Callas. Het hele verhaal ook trouwens. Ook Callas wil het eerste overal bij zijn, maar o wee als er beslissingen genomen moeten worden dan wil ze niet degene zijn die de verantwoording heeft. Typisch het kenmerk van een dominante of van een paard met dominant gedrag. Ze wil wel graag leider zijn, maar ze is geen born leader. Dat frustreert haar uiteraard. Zelfs Poupette is meer leider dan zij, ai ai ai. Ik kan het vooral zien als ik bijv landje pik doe. Oei, dat is wel heel lastig voor haar.

Afijn, door jullie hulpvolle reacties en goede raad en het delen van ervaringen krijg ik steeds meer inzicht in hoe om te gaan met het karakter van mijn prinsesje. Dus blijf vooral ervaringen delen, dat is zo leerzaam en ik hoop niet alleen voor mij.

Vandaag zou het vanmiddag gaan regenen dus ik denk ik ga trainen op het veldje voor de regen uit. Ik kan even niet buiten het terrein rijden omdat mijn vriend de kapotgetrapte hoefschoen nog moet repareren.

De shetten op het veldje laten grazen en ik wil gaan rijden. Precies op dat moment... hozen! boehoe. Toch maar doorgezet. Helemaal gepoetst en opgezadeld, zonde om dat teniet te doen. Het ergste van rijden met regen vind ik het opstappen, dat je dan op een drijfnat zadel moet gaan zitten en dat het dan even duurt voor het ook doorgedrongen is in je onderbroek en dat je er dan aan gewend bent. brrrr.
Het tweede erge van rijden met regen vind ik dat het op een gegeven moment van je jas af achter op je zadel gaat druipen en je ondergoed nog natter wordt. Ook zo lekker als het aan de voorkant ook gaat gebeuren. Maar goed, dat allemaal terzijde, hebben we waanzinnig goed getraind.

We hadden de hoek. Die was kaal gekapt. Geen spoken meer. Maar ja, vriendlief is bezig daar een bult grond weg te scheppen en dat was natuurlijk eng. Een poos erbij staan kijken, haar ook er laten grazen. Zou je denken dat ze daardoor ontspannen was. Wil ik wegstappen toch nog een vluchtreactie. Ik ben een hele poos daar gaan cirkelen en dat is klein hoor ik denk dat het daar 5m wijd is, als het dat al haalt. Dus een goede oefening voor een stijf paard. Toen heb ik nog wendingen om voor en achterhand daar gedaan. En toen ben ik niet vooruit ervan weggestapt, maar achterwaarts. Om geen vluchtreactie op te wekken.

Verder heb ik veel gedraafd en gewerkt aan na laten geven om haar eens wat meer haar rug te laten gebruiken. Het wilde niet zo goed, dus heb ik eerst in stilstand geoefend, en wat geeft ze dan braaf na! Daar was ik heel blij mee. Erna in stap en ik zweer het, ik zou heel hoge punten hebben gescoord. Nog even in draf, was toch moeilijker, maar niet verkeerd. Veel gestuurd en geprobeerd nette ronde cirkels te rijden ipv eieren. Was ik best heel tevreden over. Ik wilde haar niet in het zweet rijden, ze is niet geschoren, en die regen was nou ook niet echt lekker. (ik had wel mijn capuchon over mijn cap gedaan om niet in mijn nek nat te worden hahahaha) Dus stapoefeningen gedaan en de klok onder het zadel gedaan. Het wordt dan uiteraard een wending om de voorhand want het lukte me niet haar voorbenen te laten blijven bewegen zonder dat het zijwaarts werd. Eigenlijk is het zijwaarts op een cirkel.

Daarna afgezadeld in het ezelstalletje bij die enge hoek. Ik wilde mijn zadel niet in de hoosregen laten liggen. Dat was wel even spannend een donker hol in bij de enge hoek, maar ze deed het goed, ontspande en we zijn uit het stalletje gewandeld zonder vluchtreactie, hoera! Toen heb toch nog in de regen de klok gedaan. En wauw... Echt een tien met een griffel. Weer met losse teugels en zonder zweep maar op mijn lichaam deed ze het. En dat het dan met losse teugel/lijn kon vind ik heel gaaf.

Dus blij zit ik nu aan de choco lekker bij de houtkachel en er gaat toch echt niets boven een droge onderbroek.

**Geplaatst**: 11-12-19 15:50

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-12-19 15:50

Goed bezig Monique! Echt top hoe je nu gewoon je weg hebt gevonden en je ook nog steeds wel dingen meeneemt van kots Bruno.

**Geplaatst**: 11-12-19 16:23

Geplaatst: 11-12-19 16:23

Haha, niets boven een droge onderbroek

Je bent goed bezig hoor

Die website van angst de baas vind ik zelf een tikkie generaliserend. Ik heb al wel eerder iets verteld over mijn Walter, die is in essentie ook een zenuwpees, dat is nog niet zo lastig, behalve dan dat het bij hem kan omslaan in daadwerkelijk angsthaas. En wat de website dan al aangeeft is dat je dan een compleet tegenovergestelde aanpak nodig hebt.... Het lastige is alleen om altijd te herkennen wat wat is.
Het voordeel is wel dat ik hem ondertussen alweer 14 jaar heb, mijn positie als leider is ondertussen echt wel bevestigd, al jaren. Dat betekent ook dat ik niet altijd meer zo alert hoef te zijn, zelfs snoepjes zijn geen reden meer tot onbeleefd gedrag van zijn kant richting mij.
En dat heeft hem al veel rust gegeven.
Maar tegelijkertijd blijft het nog steeds heel ingewikkeld om alleen met hem op buitenrit te gaan, hij blijft gevaarlijk gedrag vertonen waarbij het meestal begint als zenuwpees en omslaat naar angst. Enig manier om dat te tackelen is een fietser of een ander paard mee.
Niet omdat hij geen vertrouwen heeft in mij, maar vooral omdat hij liever heeft dat een ander kanonnenvlees is dan hijzelf.
En als die mogelijkheid er niet is, slaat de daadwerkelijke angst toe.
Nou ja, voorlopig wordt er helemaal niet buiten gereden, want hij heeft alweer een peesblessure.

**Geplaatst**: 11-12-19 18:00

Geplaatst: 11-12-19 18:00

Goed bezig geweest vandaag!
Top ontspannen afgesloten , je boekt toch wel rustig aan vooruitgang hoor.
Callas is ook gewoon n paardje waar je met kleine stapjes al erg blij moet zijn. En ze maakt echt al kleine stapjes ..

**Geplaatst**: 11-12-19 19:42

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-12-19 19:42

Joh Monique, over 10 jaar lees je dit terug en vraag je je af hoe die o zo brave Callas ooit zo'n draak heeft kunnen zijn.

Henny, wat jij zegt over in de schouder 'bijten' als ze je voorbij lopen, dat werkt niet met alle paarden. Ik heb er 1 die als puber heel goed wist wat de grenzen waren. En toch proberen. Voordat je je had omgedraaid was hij al een halve meter naar achteren gesprongen, ogen op standje 'sorry baas, zo bedoelde ik het niet!'.

**Geplaatst**: 11-12-19 21:29

Geplaatst: 11-12-19 21:29

JudithO schreef:
Joh Monique, over 10 jaar lees je dit terug en vraag je je af hoe die o zo brave Callas ooit zo'n draak heeft kunnen zijn.

Henny, wat jij zegt over in de schouder 'bijten' als ze je voorbij lopen, dat werkt niet met alle paarden. Ik heb er 1 die als puber heel goed wist wat de grenzen waren. En toch proberen. Voordat je je had omgedraaid was hij al een halve meter naar achteren gesprongen, ogen op standje 'sorry baas, zo bedoelde ik het niet!'.

JudithO, er is geen paard gelijk, gelukkig maar

Ik heb dat in de schouder 'bijten' bij de andere paarden ook niet nodig en nog maar eenmaal bij die ene merrie gedaan. Het werkte gewoon super en ik keek het eigenlijk af van de leidmerrie.
Ik vind het gewoon belangrijk dat je op de grond en in de omgang het respect hebt van de paarden. Als het daar al triggy is dan zullen ze het ook zeker onder het zadel uitproberen.

**Geplaatst**: 11-12-19 21:58

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-12-19 21:58

Eens. Ik stap niet op een paard als ik me er op de grond al niet goed bij voel. Stap ook altijd af als het onder het zadel even niet wil, ga even grondwerken en zodra ik de volle aandacht weer heb ga ik er pas weer op.

**Geplaatst**: 12-12-19 11:12

Geplaatst: 12-12-19 11:12

Wuppie78 schreef:
Het gedrag wat je beschrijft van Callas lijkt naar mijn mening erg op de situatie van de “zenuwpees” zoals het beschreven wordt in onderstaande link:

https://www.angst-de-baas.nl/angsthaaso ... /#more-315

Mss zou je er eens naar kunnen kijken? Mij heeft het iig heel erg geholpen. $*\o/*$

Oh interessant linkje! Ik heb zelf dit gevoel ook gehad. En inderdaad, een vinger is je hele hand, vandaar ook weer mijn bubble verhaal

Grappig dat je, onbewust, op een bepaalde manier met een paard omgaat, en dat dan toch weer zo terugkomt

@Monique, klinkt goed! Dat achterwaarts wegstappen is ook een slimme. Met paarden zoals Callas moet je ze gewoon net iets te slim afzijn. Sinds een jaar rij ik nu een haflinger. Totaal niet schrikkerig, maar ook dus totaal niet onder de indruk en wel heel dominant (en sterk en slim en dat weet ze). Dan moet je echt constant opzoek naar slimme oplossingen. Wordt je wel creatief van :')

**Geplaatst**: 12-12-19 11:25

Geplaatst: 12-12-19 11:25

Achterom schreef:
Haha, niets boven een droge onderbroek
Je bent goed bezig hoor

Die website van angst de baas vind ik zelf een tikkie generaliserend. Ik heb al wel eerder iets verteld over mijn Walter, die is in essentie ook een zenuwpees, dat is nog niet zo lastig, behalve dan dat het bij hem kan omslaan in daadwerkelijk angsthaas. En wat de website dan al aangeeft is dat je dan een compleet tegenovergestelde aanpak nodig hebt.... Het lastige is alleen om altijd te herkennen wat wat is.
Het voordeel is wel dat ik hem ondertussen alweer 14 jaar heb, mijn positie als leider is ondertussen echt wel bevestigd, al jaren. Dat betekent ook dat ik niet altijd meer zo alert hoef te zijn, zelfs snoepjes zijn geen reden meer tot onbeleefd gedrag van zijn kant richting mij.
En dat heeft hem al veel rust gegeven.
Maar tegelijkertijd blijft het nog steeds heel ingewikkeld om alleen met hem op buitenrit te gaan, hij blijft gevaarlijk gedrag vertonen waarbij het meestal begint als zenuwpees en omslaat naar angst. Enig manier om dat te tackelen is een fietser of een ander paard mee.
Niet omdat hij geen vertrouwen heeft in mij, maar vooral omdat hij liever heeft dat een ander kanonnenvlees is dan hijzelf.
En als die mogelijkheid er niet is, slaat de daadwerkelijke angst toe.
Nou ja, voorlopig wordt er helemaal niet buiten gereden, want hij heeft alweer een peesblessure.

Dat herken ik helemaal Achterom, mijn verzorgpony is ook zo. Of was in elk geval heel erg zo. Kon heel dominant doen en dan opeens omslaan naar serieus bang.
Nu hebben we echter de rangorde super duidelijk gemaakt. Heel streng en consequent zijn, tot aan dat stalgenootjes vonden dat ze het wel erg zwaar had tijdens het werk

. Maar nu is ze alleen nog afentoe angsthaas en veel beter hanteerbaar, zelfs in haar angst is ze minder gevaarlijk geworden. Dus al met al is het het echt waard.
En buiten het werk om knuffelen we ons een breuk hoor!

.

Sinds ze zoveel rustiger is geworden zijn we er alleen wel achter gekomen dat ze toch ergens medisch last van heeft met rijden, dus dat verklaard ook wel iets -O-

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-19 18:09

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-19 18:09

Hé, wat een hoop reacties!

@Jeetje, Kots Bruno heeft niet alles goed gedaan, maar desondanks was hij onze redder indertijd. We hebben veel van hem geleerd. Jammer dat hij het aspect van ontspanning na stress niet heeft meegenomen, maar ja.

@Achterom, ja een droge onderbroek is heilig, hahaha. Ik vind het mooi hoe je het beschrijft van je paard. Het ligt misschien inderdaad minder zwart wit. Ik denk zeker te weten dat Callas een heel consequente strenge (maar rechtvaardige) leider nodig heeft. Verder blijf ik haar blootstellen aan spannende dingen en los dat dan op met de TRT. Maar ik heb een stap terug moeten doen, dus eerst weer een poos klokwerken en dan weer verder waar ik gebleven was. En inderdaad het is moeilijk te herkennen wat wat is. Fijn dat jij nu een goede band met je paard hebt, maar wel balen dat hij een peesblessure heeft. Sterkte ermee!

@Sandra, dank voor je complimentje, inderdaad blijven we vooruit gaan. Ik denk ook dat het met haar leeftijd te maken heeft. Over een half jaar is ze 8. Ze wordt steeds wijzer ;-)

Wat mij betreft mag het natuurlijk allemaal sneller gaan, maar ja dat is mijn valkuil, weinig geduld. Ik doe mijn best...

@judithO, over afstappen als het niet goed voelt, ik heb nog steeds het gevoel dat ik Callas niet kan houden als er paniek is en ik af zou stappen. En ja dat is me vaker gezegd, over een paar jaar lach je erom. Laten we dat maar hopen! En dan gelijk even reageren nog op
@Henny haar verhaal. Shadow, onze zwarte shet, heeft dat heel lang gedaan, achter je aan komen rennen in het land en dan bijten en supersnel wegrennen. Ik heb dat opgelost door achteruit voor hem te gaan lopen en hij aangelijnd aan het halster. Iedere keer dat hij ook maar een seconde wegkeek, kreeg hij een ruk aan het halster van mij. Net als je met hondentraining doet. Hij moest zijn aandacht bij mij blijven houden continu en mij volgen. Als ik dat gedaan had, was het weer een paar maanden klaar. Totdat hij weer vond dat hij zijn grenzen moest uitproberen. Dan pakte ik hem weer en deed weer die oefening (Voest) en dan was het weer duidelijk. O ja, zij is de baas.

@Whupp, ja ik moet inderdaad sneller denken dan zij en dingen slimmer oplossen dan zij. Inderdaad creatief oplossen. Wij hebben tenslotte de hersenen... (hoop ik, hahaha)

@Sintara, inderdaad wat ik hierboven ook al beschrijf, streng en consequent. Dat zei kots Bruno ook, wat niet mag dat mag nooit. En wat wel mag moet altijd mogen. Jammer dat je paard medisch iets had.

Dan nog een snel een update over Kabir en B-A. VvJ belde daarnet dat ze maandag een trailer hebben om de paardjes naar de respectievelijke bestemmingen te brengen. Zij heeft dat zelf geregeld met de rijke mevrouw die Kabir in pension gaat nemen, want de criminele eigenaar heeft uiteraard niets geregeld. Ik heb voorgesteld om de paardjes hier dan tot maandag te houden, anders moeten ze morgen eerst naar John gewandeld worden, daar 3 dagen staan en dan weer verplaatst worden. Ik ben zelf van mening dat én de wandeling én de stress van 2x verplaatsen niet profijtelijk is voor paardjes die toch al zo weinig reserve hebben, waarvan ik weet dat ze bij John geen schuilmogelijkheid hebben, het hooi vertrapt gaat worden in de grond en het allemaal behelpen is. Maar VvJ wilde er niets van weten en wil ze echt komen halen. Of dat nou is omdat ze het beloofd heeft en ze niet mij verder wil lastig vallen, of omdat het is dat ze zelf nog een soort van verantwoording wil nemen op de laatste dagen of afscheid wil nemen, ik weet het niet. Maar ik heb me er maar bij neergelegd. Wel heb ik kunnen afspreken dat ze de paardjes om 16u komen halen, want ze wilden aan het einde van de dag komen. Het zijn lieve mensen en het is me 200% meegevallen hoe VvJ haar afspraken is nagekomen, maar ze hebben ook echt de ballen verstand van paarden. Het is een half uur wandelen. Einde van de dag zou in het donker zijn! Lijkt me niet handig. Afijn, hopen dat ze het redden om 4u want dat is eigenlijk ook al schemerig. Ik houd jullie op de hoogte!