Geplaatst: 18-06-19 13:34 Monique1963 schreef:Peetstap schreef:Paarden zijn beelddenkers , graag zou ik wel es mee willen kijken: wat gaat er in dat koppie om
i second that emotion
Daar kun je dus gebruik van maken, door ze foto's of filmpjes te sturen. Er zijn paarden die dat oppikken zoals onze Hercule. Niet alle paarden kun je op die manier mee communiceren, maar is zeker de moeite waard van proberen. Ik heb het geleerd van mijn dochtertje indertijd die mij uitlegde hoe zij met Hercule praatte.
Eventjes nog reageren Mo op een post van jou een tijdje geleden, waarin je zei dat je van je coach Bruno niet mag belonen bij angst.
Ik beloon nooit bij angst. Mijn handje komt, ik zeg met speciale intonatie braaaaaf→ die zegt→ niets aan de hand en dat is het.
Ik heb ook een braaf→ dat betekent doorgaan en een braaaf→ wouw wat ben je goed bezig.
Ooit zou ik les hebben 2 uur voordat ze in Nederland zouden gaan oefenen voor de open dag van het leger met straaljagers voor een show. Les 2 uur vervroegd dus. Begonnen ze opeens tijdens de les te oefenen en ze kwamen zo laag echt horen en zien verging en het was heel naar.
Mijn braaf→ niets aan de hand kwam dus niet aan. Mijn instructrice vertelde later, dat ze dacht dat ik zou verongelukken, want Polie was totaal in paniek en zij zag het oogwit van haar ogen zo rolde ze met de ogen
van uitzinnige angst. Totdat mijn handje op haar hals gelegd werd, en met tranen in de ogen van ontroering vertelde ze, dat ze nog nooit had gezien, dat een paard zo in die hand wegkroop en gelijk rustig werd en vertrouwen had in haar baasje.
Zodra ik de overgave voelde sprong ik eraf en heb haar hoofd in mijn armen genomen als beloning voor een kroel. Ik was zo trots. Zo zijn we blijven staan, ik links en S. rechts van haar hoofdje en ze bleef echt rustig met onze steun, totdat de straaljagers even stopten. Toen gauw Polie afgezadeld en in de paddock gezet. Ik ben er toen bijgebleven en zowel Hercule als Polie stonden gewoon dicht bij me en ze waren toen vrij rustig.
Wat Peter vertelde heb ik ook ooit meegemaakt, dat bevroren staan kijken. Ik was binnen en ik voelde dat Hercule me riep. Dus ik schreeuw naar mijn man dat de paarden me nodig hadden en ik ren naar buiten. Zie ik tot mijn schrik de paarden naast elkaar bevroren en verstard staan kijken naar jagers die 50 meter verder onze kant kwamen gelopen met geweren in de aanslag.
Onmiddellijk ben ik in het midden 1 meter voor hun gaan staan. Ik was woedend dat ze zo ons territorium schonden en mijn paarden bang maakten en ik dacht je schiet mij maar eerst dood voordat je aan mijn paarden komt (echt primitieve reactie had ik en ik voelde me de hoofdmerrie van onze kleine kudde) .
Ik deed eigenlijk precies het zelfde als mijn paarden en Hercule hoorde ik opgelucht uitademen dat ik er was. Gelijk daarna deed Polie hetzelfde
en gelijk daarna gaven de jagers elkaar een bevel en draaiden om 
) en de oefening ook niet nodig is, of ik stop als hij de oefening vlot heeft laten zien. Goed is goed. 
). 
. Als ze er zelf bij invult dat ze hard moet/ weg moet wel.