Nog nooit heeft een dier zo veel voor mij betekend. We konden lezen en schrijven met elkaar, zonder woorden communiceren, samen konden we de hele wereld aan.
De laatste tijd ging hij lichamelijk niet zo heel lekker meer, getroffen door aardig zware artrose. Met pijnstillers erin en de nodige rust ging het wel.
Rust stond alleen niet in zijn woordenboekje, vooral niet als ik er was, dan was het alleen maar spelen, happydances doen en heeel veel knuffelen.
Totdat hij ineens minder begon te eten, dat is helemaal niets voor hem..
Bloed afgenomen, echo's gemaakt, en dan krijg je de uitslag.. Het moment dat de hele wereld onder je voeten vandaan zakt.
Zeer waarschijnlijk leverkanker en hij heeft nog zo'n 2 maanden te gaan.
Alles stortte in, hoe kan ik nou zonder mijn liefste happyface, diegene die er werkelijkwaar altijd voor mij is geweest, waar ik altijd op kon bouwen en de enige die áltijd een lach op mijn gezicht toverde..
We plande uitjes welke wij eerst niet meer deden vanwege zijn artrose. Dan maar een extra pijnstiller erin, hij kan zo van dagjes weg genieten, samen met zijn 2e.
Alleen maar genieten de laatste tijd, dat was de bedoeling.
Een onwijs lieve vriendin (Odette_ hier op Bokt) had aangeboden om een fotoshoot met hem te doen. 5 juli werd het, op het strand, want dat is zijn favoriete plekje.
De planning was om een shoot in het avondzonnetje te doen, de week ervoor niet wetende dat hij dat niet eens zou redden...
De 2 dagen voor 5 juli is hij ineens zo slecht geworden, en de dag zelf wilde hij sochtends niet meer opstaan om te eten of om naar buiten te gaan met mijn vader.
Het was duidelijk, 5 juli zou zijn laatste dag worden..
Met wat geregel van beide kanten, hebben we de shoot verplaatst naar de middag en wát heeft hij genoten van het water.
We kwamen op het strand, hij zag het water en hij kon zijn geluk niet meer op. Hij dook er in en is er voorlopig niet meer uit geweest
Ik zie op sommige foto's dat hij ook ineens heel oud is geworden lichamelijk. Wat 2 dagen wel niet met zo'n dier kunnen doen..
Hij was zo blij en energiek dat ik kleine momentjes hoop had dat hij toch nog even mee kon, maar in zijn ogen zag ik gewoon, het was genoeg zo..
Wat 2 maanden hadden moeten worden, zijn 2 weken geworden.
2 weken waar ik ontzettend van hem heb genoten, maar het hadden minstens nog 2 jaar moeten worden..
Hij heeft 10 jaar oud mogen worden.
Mister is in mijn armen ingeslapen, op schoot waar hij het allerliefste lag, nog nat van het water waar hij het liefste was.
Het moment toen zij hem bij mij weghaalde, stortte mijn wereld in. Bij hem moeten weglopen is het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen.
Jij was en bent nog steeds alles voor mij.
Ik hou van jou.
† 13/03/2007 - 05/07/2017 †
♡
How lucky am i to have something that makes saying goodbye so hard.
In the clouds, i will meet you again.
If tears could build a stairway, and memories a lane, i’d walk right up to heaven and bring you home again.
It’s hard to forget someone who gave you so much to remember.
Remembering you is easy, i do it every day. Missing you is the heartache that never goes away.
Your wings were ready, but my heart was not.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡