[Blog] Troubles in paradise: Fout per fout naar beter!

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Ayasha
Blogger
Berichten: 57827
Geregistreerd: 24-02-04

[Blog] Troubles in paradise: Fout per fout naar beter!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-20 00:52

*Bokt.nl
Blog

In mijn vorige blog schreef ik dat ik het zou gaan hebben over mijn visie op “fouten maken”.

Toen ik dat schreef, was ik aan het denken over mijn laatste les met Sam. Inmiddels is dat al van begin oktober geleden omdat Sam helaas een trap op de kaak gekregen heeft. Eind van de maand wordt hij de laatste keer na gecontroleerd als alles goed blijft gaan en dan mag hij weer opbouwen als hij in orde is. Gedurende die les hadden we gewerkt aan de wissel waardoor Sam een beetje te veel vooruit begon te denken.

Toen ik een appuyement wilde inzetten, besloot Sam aan te springen in galop. Vast herkenbaar voor veel ruiters. Na een paar keer aanspringen en weer terug nemen naar draf zei Chris heel rustig “middellijn en opnieuw appuyement maar laat hem een klein beetje onder je uit lopen.”
Omdat ik Chris vertrouw deed ik braaf wat me gezegd werd ondanks dat dat voor mijn perfectionistische kant erg tegennatuurlijk was. Dus het appuyement werd opnieuw ingezet. Als je het zo mag noemen, Sam draafde iets onder me uit maar bleef wel mooi draven en ging opzij. Het zou op wedstrijd niet eens een 3 opgeleverd hebben maar toch werd Sam beloond en bij de volgende poging kon ik het appuyement weer inzetten als vanouds. “Zie” zei Chris. “Dit is geen goed appuyement, maar het is al terug een appuyement en dat is wat je wil, dat moet je durven in je trainingen ook als je dit soort problemen wil oplossen.”

Ook de eenvoudige wissel, die Sam normaal moeiteloos uit voert, leverde me spontaan een changement op. “Iets minder verzamelen.” kwam er vanuit het midden van de bak. Dus probeerde we opnieuw, de eenvoudige wissel ging over 1 half pasje draf, belonen en opnieuw.. En wederom ging de volgende wissel als vanouds.

“Hij wil gewoon te graag, hij wil het voor je doen en hij gaat vooruit denken maar hij denkt te veel. En dan moet je soms even het niet te perfect willen doen, even tevreden zijn met minder zodat hij stopt met voor zichzelf uit te rennen.” zei Chris met enige vertedering in zijn stem. Want Sam is zo hulpeloos werkwillig dat je niet anders kan dan gecharmeerd zijn van hem.

En dat deed me denken, want hoe vaak zie ik hele lieve, bereidwillige paarden fikse correcties ontvangen omdat ze oefening A doen in plaats van oefening B. Waarna het op exact dezelfde manier opnieuw gevraagd wordt, met, natuurlijk, exact hetzelfde resultaat. “Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.”
Nogal wat ruiters lijken daar aan te lijden. Nu zal menig niet paardenmens je dat sowieso wel vertellen. Maar die hun argumenten zullen anders zijn.

Maar heb je al eens echt stil gestaan bij hoeveel oefeningen een gemiddeld Z2 paard kent, en hoe erg die hulpen veelal op elkaar lijken? Het is eigenlijk een klein wonder dat paarden er uberhaupt in slagen om zoveel minieme verschillen te onderscheiden waardoor wij op een relatief simpele manier, heel veel oefeningen achter elkaar kunnen uit voeren met hen. Het is verwondering, die ik regelmatig voel als ik aan het rijden ben net als de verwondering over hun vermogen en wil om het te leren. En de dag dat ik die verwondering niet meer heb, stop ik met rijden.
[ img ]

Ook op bokt zie ik het ontzettend vaak voorbij komen. Er wordt perfectie verwacht en niets minder dan perfectie. En de wijze waarop daar naar toe gewerkt wordt is “in boeken vast gelegd”. Een hele grote groep wijkt daar niet van af. Sterker nog, een groot deel keurt het ten zeerste af indien iemand wel een voet langs dat padje durft te zetten.

Maar hoe wil je een standaard werkwijze verdedigen, wanneer je werkt met individuen? Natuurlijk moet er ergens wel een “houvast” zijn. Je moet uiteindelijk wel een startpunt hebben. Maar zo vaak merk ik dat het niet als startpunt maar als “enige juiste weg” gezien wordt. Daar word ik dan best een beetje opstandig van. Nu zullen vast een aantal bokkers zitten grijnzen. Ik vermoed dat “opstandig” één van de eerste woorden zal zijn die menig bokker zal typen wanneer ze eigenschappen van mij zouden moeten neerschrijven.

Mijn paarden volgen geen vast padje. Ik heb een bepaald doel voor ogen. Maar de weg daar naar toe is zelden uit gestippeld. Zelfs als er al een vaag stappenplan is, dan hebben de paarden die ik rijd veelal het talent om daar snel wijzigingen in aan te brengen. Mijn paarden mogen fouten maken. Sterker nog. Mijn paarden móeten fouten maken. Een “foute” reactie is een reactie. Het is een teken dat ze aan het zoeken zijn naar wat ik van en wil. Uiteindelijk praat één van ons twee chinees. Ik laat even in het midden wie van de twee. Dus de communicatie is gebaseerd op trial and error. Error is een even belangrijk onderdeel van die communicatie als “trail”.

Rêve mag bij haar eerste kennismaking met de schouderbinnenwaarts, iets over die schouder weg lopen. Net zoals Sam dat ooit mocht. Niet omdat ik een schouderbinnenwaarts wil waarbij er over de schouder weg gelopen wordt. Maar omdat ik éérst wil dat ze snapt, dat voorwaarts ook zijdelings kan. Zonder dat ik meteen alles perfect wil en een combinatie aan hulpen geef die ze niet kent en niet begrijpt. Dat krijgt ze in haar hoofdje niet verwerkt en dan krijg ik, begrijpelijk, protest. Ik leer liever de hulpen apart aan, waardoor je nooit meteen een correcte schouderbinnenwaarts krijgt en ga dan geleidelijk aan combineren. Eens ze opzij gaat zonder stil te vallen, vraag ik haar ietsje “rechter”. Dus iets meer controle over die schouder en dat bouwen we op tot een correcte schouderbinnenwaarts. Maar gedurende de weg daar naar toe, loopt ze over de schouder weg natuurlijk. Wat is nu werkelijk het ergste dat ze hiervan kan leren? Te lenig worden? Ga ik te veel mogelijkheden krijgen om haar schouders te plaatsen waar ik ze wil?

Ik heb elke keer als zo iets gebeurt de neiging te denken “Ach, bij Sam is het ook goed gekomen en bij al die anderen ook. Dus bij deze komt het ook wel goed.”

Die mentaliteit mis ik soms een beetje op bokt. Sterker nog, ik mis hem in de gehele maatschappij. Alles lijkt meteen goed te moeten. Het proces van fouten maken en corrigeren lijkt onacceptabel geworden om te tonen. Veel ruiters maken van social media een beetje een mode magazine. Perfectie is de norm. Waardoor haalbare doelen voor velen onhaalbaar lijken. En dat is jammer. Want hoeveel prima ruiters zouden daardoor al opgeven zonder echt te proberen omdat ze iets aan het proberen zijn dat niet realistisch is?

Iedereen met paarden maakt fouten, iedereen heeft minder soepele periodes. En iedereen probeert vroeg of laat wanhopig de knol te pakken te krijgen die liever op weide blijft of eentje op de trailer te krijgen die daar spontaan gewoon geen zin in heeft. Ongeacht hoe perfect het allemaal lijkt.
Laatst bijgewerkt door prugelpiet op 20-11-20 08:26, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Typfout aangepast.

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie


Maflinger_S
Berichten: 12138
Geregistreerd: 01-07-08

Re: [Blog] Troubles in paradise: Fout per fout naar beter!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-20 22:40

Ja! Helemaal met je eens. Fouten maken moet en mag. Zonder fouten geen vooruitgang. Zeker als er een goede instructeur meekijkt en meedenkt in mogelijkheden is paardrijden (of grondwerken, op weg naar het paardrijden) zo gaaf. Mooi om te lezen hoe je op basis van opgedane ervaringen een bepaalde aanpak kiest maar ook de flexibiliteit hebt om die aanpak aan te passen als het paard waarmee je werkt daarom vraagt.

Ik word compleet gelukkig als ik met mijn arabierig typje met endurance carrière achter de rug denkwerk met balken doe (ik zou een westerncarrière met haar willen, vooral trail, dus de balken liggen plat op de grond) en ik zie dat ze probeert te doen wat ik vraag, waarbij haar achtervoet wel eens op een balk blijft rusten. Ik geef haar dan de mogelijkheid om te bedenken waar die voet ten opzichte van de balk op de grond zou kunnen komen. Zo mooi om te zien hoe zo'n voetje dan voorzichtig tastend ergens wordt neergezet. Elke poging is een goede poging.

De bereidwilligheid van een paard om met je mee te willen doen en denken is geweldig. Het is zaak dat wij daar als mens met paard geen misbruik van maken en wel de grenzen opzoeken van wat een paard op dat moment kan en wil en die grenzen een beetje oprekken, maar er tegelijkertijd ook voor waken dat we een paard over de flos helpen waardoor het paard zijn vertrouwen in de mens verliest.

Dicht bij jezelf blijven (eigenwijs en/of opstandig worden gevonden) om de balans met en voor je paard te bewaren, is misschien wel het moeilijkste van met paarden omgaan. Die balans wordt makkelijk verstoord en dat houdt het interessant want als dat perfect zou zijn, kan je wel in je graf gaan liggen.

The smarter the phone, the dumber the person
Je ziet pas waar je in zit als je eruit stapt

Het juiste gereedschap gebruiken is het halve werk
Goed luisteren ontwikkelt zich in stilte
Niet alles is maakbaar
Iemand onderuit halen is niet zo moeilijk, iemand overeind houden daarentegen ...
If you mess with the planet, the planet will mess with you ...
Black and white are just opposite ends of fifty shades of grey

Ayasha
Blogger
Berichten: 57827
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-11-20 11:01

Ik heb wat dat betreft nu echt een droom van een instructeur! Hij zit meestal gewoon meteen juist bij wat gaat werken, maar als dat niet werkt, dan lijkt het lijstje aan oplossingen dat ie in zijn hoofd heeft eindeloos. :+:

Ik denk graag out of the box. Veel van de dingen die ik doe en hoe ik ze op los heb ik mee gepikt van western en springruiters bv. Mijn man is springruiter geweest en bekijkt dingen dan vaak toch nét iets anders dan ik en soms maakt dat het verschil gewoon als ik het zelf niet meer zie.

Leuk he die reactie zien? Dat zoeken, dat goed willen doen! <3 Dat zijn echt mijn favoriete momenten! En inderdaad: Geen enkele poging wordt af gestraft. Hoogstens zal ik "nee meiske" (of vriend in geval van Sam) zeggen. Maar rustig en zacht. Dat zien mijn paarden ook echt als "oke dit is het dus niet." en het is super mooi om te zien dat ze het dan veelal ook niet meer op die manier proberen. Zodra ze dan een halve pas het juiste doen krijgen ze ook meteen "ja! Goed!" en een aai. :D

Sam is ook een arabieren typje. Die is heel uitgesproken nerveus. Iedereen ziet en merkt dat ook aan hem en daar wordt vaak ook gevoeliger mee om gegaan. Rêve is echte zo'n typisch extreem gevoelig paard met een harde bolster waardoor mensen al snel de neiging hebben te bruut met haar te zijn. :(:) Zeker onder het zadel is Rêve minstens zo gevoelig als Sam. Maar het is inderdaad heerlijk om te voelen hoe ze zoeken naar de reactie die hen een "ja goed!" op levert. :+: Gisteren was ik zo met een beetje travers bezig. (niet echt travers maar die achterhand al wat verplaatsen.) en ze was zó haar best aan het doen en aan het zoeken. :+: En na twee keer "ja goed zo meisje!" begreep ze dat er iets met die achterhand moest gebeuren en was ze vertrokken. <3 Ook al is het nog lang geen travers, dat zijn echt momenten dat ik denk "wat een ontzettend slimme en lieve dieren zijn het toch!"


Het is inderdaad de zaak om geen misbruik te maken van die bereidwilligheid. Bij Sam werd die bereidwilligheid (en bijhorende onzekerheid) voorheen gezien als "stout". Hij kan nl. heel hectisch worden als ie het niet begrijpt. Maar als je dat behandeld als "stout" komt er geen einde aan de problemen.

Die balans vind ik wel moeilijk. Achter jezelf blijven staan en "niets aannemen" ligt niet zo ver uit elkaar. Ik probeer altijd wel na te denken over dingen die me gezegd worden als ze onderbouwd zijn. (tenzij et mishandeling is maar dat spreekt voor zich.) Ook als mijn eerste reactie "nee liever niet" is probeer ik het wel nog een paar keer te herkauwen om te kijken of ik het kan omvormen tot iets waar ik wel wat mee kan. :j
Ik vind het vaak wel moeilijk om goed bedoeld advies af te wijzen omdat ik begrijp dat de gever de beste bedoelingen heeft en energie en tijd er in gestoken heeft. Maar uiteindelijk moet het wél bij mij en vooral: bij mijn paarden passen natuurlijk.

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie


Gini
Berichten: 17885
Geregistreerd: 18-10-06
Woonplaats: Belgje

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-20 11:44

Ayasha schreef:
Maar heb je al eens echt stil gestaan bij hoeveel oefeningen een gemiddeld Z2 paard kent, en hoe erg die hulpen veelal op elkaar lijken? Het is eigenlijk een klein wonder dat paarden er uberhaupt in slagen om zoveel minieme verschillen te onderscheiden waardoor wij op een relatief simpele manier, heel veel oefeningen achter elkaar kunnen uit voeren met hen. Het is verwondering, die ik regelmatig voel als ik aan het rijden ben net als de verwondering over hun vermogen en wil om het te leren. En de dag dat ik die verwondering niet meer heb, stop ik met rijden.


Ik heb de blog nog niet volledig doorgelezen, maar man, dit stukje, kunnen we dat even laten inzinken en tot ons nemen. Verwondering...heel mooi! Maar het wordt jammer genoeg zo vaak vervangen door 'vanzelfsprekendheid'. Een paard mag niet meer, een paard moet. "Tot de Z is basissport en ieder gezond paard moet dat kunnen." En hoewel die uitspraak ook weer geen leugen is, vind ik het zo, ja, ik weet niet, een totale verwijdering van de verwondering. IEDER paard kan het. Met als gevolg dat ieder paard ook aan de bak moet. Rassen die eeuwenlang gefokt zijn voor hard werk, karren trekken, gewicht dragen, dapper zijn,... moeten nu ook opeens, in een evolutie van laat ons zeggen pakweg 50 jaar, elegant door de bak dansen. Paarden die totaal geen ambitie of zin hebben in een leven als springpaard zullen toch moeten wanneer ze op papier springgefokt zijn. En in plaats van zich dan te verwonderen over de weg die men heeft afgelegd (want hoe flexibel zijn die paarden wel niet), kijkt men alleen maar nors naar de afstand die men nog af te leggen heeft.

Kortom, ik pleit ook voor meer verwondering. En nu ga ik de rest van je blog lezen. :D

Ayasha
Blogger
Berichten: 57827
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-11-20 12:18

:D Vind het mooi dat je die er uit pikt. Want ik mis die verwondering echt bij veel ruiters...
Het zijn zulke grote dieren, sterk, snel en ze weten het heus wel, dat ze sterker, sneller en groter zijn dan ons. Ze kíezen om lief voor ons te zijn. Omdat ze voordelen hebben uit die band maar ook omdat het gewoon van nature hele sociale dieren zijn. Als ze dat niet waren, waren ze nooit gedomesticeerd geraakt. Waarom uit alle dieren waar men op zou passen, paarden?
Omdat die open stonden voor die relatie. Je kan daar een veel moeilijker uitleg aan geven maar de hele simpele kern is gewoon dat paarden de dieren waren die bereid waren om met mensen samen te leven en te werken.

En ondanks dat grote lijf zijn ze in staat om al die kleine hulpen te interpreteren en uit te voeren. Hoeveel verschil is er nl. tussen de galop hulp en de hulp voor een travers? Als je er écht over gaat nadenken helemaal niet zo ontzettend veel. En toch maken ze het verschil.

Voor mij is dat echt een extra dimensie aan het werken met paarden. Het maakt ook dat ik de dieren waar ik mee werk echt enorm waardeer.

Ik weet dat Chris in een les wel eens gezegd heeft "Nou niet vergeten te rijden terwijl je aan het genieten bent van hoe hij nou loopt he!" _O- _O- Dat ik dan echt even ging van "ohja! Rijden! Daarvoor was ik hier!" _O-

Ook na een proef wel eens. "Als je nou iets meer blijft rijden terwijl je geniet van hoe fijn hij loopt dan zit er nog meer in." :')
Altijd met een plagerige twinkel in zijn ogen overigens. :D

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie

Tango1979
Berichten: 2505
Geregistreerd: 21-08-09
Woonplaats: Noord Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-20 13:34

Wat een mooie blog Ayasha, soms mogen we inderdaad wel eens wat meer stilstaan bij het feit wat onze paarden allemaal voor ons doen. Dat hele werkwillige herken ik ook heel erg in mijn eigen ruin. Altijd willen pleasen, altijd oortjes erop, altijd proberen uit te zoeken wat je wilt.

En ik geef eerlijk toe, dat ik bij een verkeerde reactie op mijn vraag waarschijnlijk ook wel eens verkeerd reageer. Maar door het lezen van jouw blog, nog eens met de neus op de feiten gedrukt. Bij een verkeerde reactie ligt het niet aan mijn paard, maar aan de vraag die ik gesteld heb. Een feit dat niet vaak genoeg benadrukt mag worden. Dus bedankt!

Gameboy (Lord Leatherdale x Negro) B+12(PR 201), L1+9 (PR 198.5)
Cassandra B+10(PR 199), L1+11 (PR 200), L2 + 9(PR 189)

Ayasha
Blogger
Berichten: 57827
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 21-11-20 10:37

Ik mis dat iig op bokt. Die verwondering en enige dankbaarheid. Ze "moeten" van alles terwijl ze in feite helemaal niets moeten. Want als ze nee zeggen, is het nee. Hoe goed jij als ruiter ook bent. Eentje die echt kwaad wil, win je het niet van. Maar het zijn zulke meegaande, lieve dieren, dat de meerderheid dat niet meer lijkt te beseffen.

Natuurlijk reageer je wel eens verkeerd. Ik ook. :-) We zijn mensen he. ;) Maar zolang je daar bij stil staat en dat beseft kom je vaak al een heel eind verder in de communicatie. :) Ze zijn vergevingsgezind gelukkig. :D Kan al lang niet meer tellen hoe vak ik uit reflex "ohw, sorry!" gezegd heb als ik een hulp verkeerd of te hard gaf en een reactie kreeg die daarop aan sloot. Dat ik voel dat een overgang de mist in gaat en dat ik zelf mompel "sorry vriend, mijn schuld." alsof het die knol wat kan schelen zolang hij geen correctie krijgt. :))

Uiteindelijk is het geven en nemen zoals in elke relatie. :D Je knijpt vast ook met enige regelmaat een oogje dicht als ze iets aan het uitvreten zijn dat ze éigenlijk niet mogen. :') Ik iig. :')

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Balou_k, Eefje_Sammy, M1994, Mitch_Beauty, Nijbro, Phonix, SemrushBot, SUSANNEx en 20 bezoekers