san4nie schreef:Een hele poos terug had ik hier gepost, maar het ging best heel goed met m’n angst. Nu is vorige week m’n paard enorm geschrokken van iets in de bosjes, rende weg en gaf een bokje. Andere kant van de bak was hij al weer rustig en ik ben gewoon blijven zitten. Maar ik vond het daarna weer zo enorm spannend, en dat merkte hij natuurlijk wel. Ben nog wel even doorgereden en heb de enge plek even vermeden. Daarna afgestapt en aan de hand met uitstappen er steeds langs gegaan. Niks meer aan de hand na een paar rondjes. Dag erna was die een ijzer kwijt en hebben we een paar keer gelongeerd en wat grondwerk gedaan. Ijzer zit er weer onder en ik wil er graag weer op. Maar dat vind ik toch ook wel weer erg spannend. Ik merk het al aan m’n hartslag als ik er aan denk.
Besloten dat ik zo gewoon naar stal ga, opzadelen en mezelf aankleden om te gaan rijden. Maar ga wel eerst longeren en kijk dan hoe ik me voel.
Wil er echt overheen stappen. Dit paard heeft nog nooit iets geks gedaan. Tuurlijk schrikt ie wel eens. Maar hij verdient het niet dat ik daarvan de bibbers krijg.
Zo, even mijn hart gelucht. En wil dus ook komen mee kletsen hier. :o
Ik heb/had hetzelfde hoor! Ik longeer mijn paard altijd even voordat ik er zelf opga. En het liefst heb ik er iemand bij waarmee ik kan praten, dan gaat het al zoveel beter!! Bij mij is het alleen heel onlogisch dat ik spanning heb haha