Bokt.nl

elnienjo schreef:

Ailill schreef:

Ga je met deze gedachtes niet naar een richting die je eigenlijk niet zou moeten willen inslaan?

Vind dat potentiele ouders zelf zo wijs moeten zijn die richting op te gaan. Waarom zou je een kind dat leven aan willen doen? En jezelf, want het blijft dan levenslang een zorgenkindje dus zeg maar dag tegen je droom van het gezinsleven.

Kabayo schreef:

Als ik zwanger zou worden van een ziek/gehandicapt kind doe ik ook abortus... Wie wil er nou zo leven? Met zon aandoening?

MarcoBorsato schreef:

elnienjo schreef:

Vind dat potentiele ouders zelf zo wijs moeten zijn die richting op te gaan. Waarom zou je een kind dat leven aan willen doen? En jezelf, want het blijft dan levenslang een zorgenkindje dus zeg maar dag tegen je droom van het gezinsleven.

Gelukkig sia je niet steeds een beetje door. Ik snap echt dat rellen leuk is, maar het is hier een beetje ongepast.

MarcoBorsato schreef:

Ja ik ben blij dat ik niet de enige ben die het opvalt.

Anoniem schreef:

MarcoBorsato schreef:

Ja ik ben blij dat ik niet de enige ben die het opvalt.

Nee hoor zeker niet, het valt mij al een paar weken op. Maar het blijft telkens wat lafjes, niet irritant of heftig genoeg om op in te laten grijpen.

Ibbel schreef:

Sunnda schreef:

Ik ben voorstander van abortus, maar ik dacht dat mensen er bewuster mee omgingen om eerlijk te zijn.

Iedereen die pak 'm beet boven de 30-35 zwanger wil worden (en dat zijn er nog al wat) neemt precies hetzelfde bewuste risico als TS.
De kans op een ziek kind is voor TS groter, maar de afwegingen zijn precies hetzelfde: "als het kind niet goed is (Down voor de meeste 30-plussers) laten we het aborteren". Bij volle verstand en bewustzijn worden dit besluit door vrouwen boven de 35 genomen. En iedereen vindt dit acceptabel.

Zelf heb ik overigens altijd gezegd: als mijn eierstokken pas boven de 35 gaan rammelen dan hebben ze pech gehad, ik ga het risico niet nemen. Mijn eierstokken zijn nooit gaan rammelen, maar ik vraag me af of ik me aan mijn eigen rationele besluit zou hebben gehouden.

nicolanca schreef:

Heel veel sterkte, ik heb er geen mening over en ik zou het ook een beetje belachelijk van mezelf vinden als ik het lef zou hebben hier een mening over te hebben. Zo ingewikkeld!

elnienjo schreef:

DeMolenhoek schreef:

Wij hadden een kind met down ook niet laten aborteren :)

Waarom niet? Degenen die je op tv ziet of in een brownies&downies zijn vaak degenen bij wie het de lichtste vorm is. Je kunt ook zwaar pech hebben. Vind dat in deze overbevolkte maatschappij waarin de zorg steeds verder uitgekleed wordt een risico wat men niet zou mogen nemen.

Kabayo schreef:

Als ik zwanger zou worden van een ziek/gehandicapt kind doe ik ook abortus... Wie wil er nou zo leven? Met zon aandoening?

elnienjo schreef:

Ailill schreef:

Ga je met deze gedachtes niet naar een richting die je eigenlijk niet zou moeten willen inslaan?

Vind dat potentiele ouders zelf zo wijs moeten zijn die richting op te gaan. Waarom zou je een kind dat leven aan willen doen? En jezelf, want het blijft dan levenslang een zorgenkindje dus zeg maar dag tegen je droom van het gezinsleven.

elnienjo schreef:

DeMolenhoek schreef:

Wij hadden een kind met down ook niet laten aborteren :)

Waarom niet? Degenen die je op tv ziet of in een brownies&downies zijn vaak degenen bij wie het de lichtste vorm is. Je kunt ook zwaar pech hebben. Vind dat in deze overbevolkte maatschappij waarin de zorg steeds verder uitgekleed wordt een risico wat men niet zou mogen nemen.

SusanH schreef:

Ik werk zelf in de VG zorg en echt....ik kan daar niet bij. Waarom heeft de een meer recht op leven dan de ander. Waarom moet alles perfect en maakbaar zijn. Maar goed, dat is mijn mening. Ik snap ook dat het niet voor iedereen bewuste keus is om er wel voor te gaan. Aan de andere kant. Je kindje kan ook zuurstoftekort oplopen bij de geboorte en daar een verstandelijke beperking aan over houden. Kun je qua voorzorg alles nog zo goed regelen, maar het leven loopt zoals het loopt en het balletje rolt niet altijd de kant op die je zelf wil of voor ogen had.

SusanH schreef:

Ik werk zelf in de VG zorg en echt....ik kan daar niet bij. Waarom heeft de een meer recht op leven dan de ander. Waarom moet alles perfect en maakbaar zijn. Maar goed, dat is mijn mening. Ik snap ook dat het niet voor iedereen bewuste keus is om er wel voor te gaan. Aan de andere kant. Je kindje kan ook zuurstoftekort oplopen bij de geboorte en daar een verstandelijke beperking aan over houden. Kun je qua voorzorg alles nog zo goed regelen, maar het leven loopt zoals het loopt en het balletje rolt niet altijd de kant op die je zelf wil of voor ogen had.

SusanH schreef:

Ik werk zelf in de VG zorg en echt....ik kan daar niet bij. Waarom heeft de een meer recht op leven dan de ander. Waarom moet alles perfect en maakbaar zijn. Maar goed, dat is mijn mening. Ik snap ook dat het niet voor iedereen bewuste keus is om er wel voor te gaan. Aan de andere kant. Je kindje kan ook zuurstoftekort oplopen bij de geboorte en daar een verstandelijke beperking aan over houden. Kun je qua voorzorg alles nog zo goed regelen, maar het leven loopt zoals het loopt en het balletje rolt niet altijd de kant op die je zelf wil of voor ogen had.

JustMe8484 schreef:

Ik lees hier al even mee. En wil nu de discussie over een ziek/gehandicapt kind aborteren in het algemeen gaat toch ook even reageren.
Ik ben op dit moment zwanger van ons 3e kindje. Voor de 3e keer hebben wij er niet voor gekozen om bv nipt of combinatie test te doen. Ik merk dat de discussie elke x anders is. En de reden om niet te testen ook.
Bij de eerste was ik vrij pril in onze relatie zwanger. Ik moest om hele andere reden tijdelijk stoppen met de pil. Toen bewust gezegd, we willen beide graag kinderen, zijn al 28 en willen dit op dit moment ook samen. Als het snel gaat moet het zo zijn. 1x ongesteld en ik was zwanger.
De discussie was vrij snel klaar, dit kindje was hoe dan ook welkom. Als het iets zou hebben zou het ook zo moeten zijn.
Bij de tweede was het al anders, je hebt dan ook een ander kind waar je rekening mee moet houden. Wat zijn de gevolgen van een niet gezond kind dan.
Nu is onze hele werkomgeving veranderd waardoor we dagelijks diverse gezinnen met een kind met een beperking zien. Maar ook psychische problemen en hele andere casussen.
Ik zie gezinnen met een kind met een relatief lichte beperking die er als gezin aan kapot zijn gegaan. Scheidingen, problemen met oudere kinderen etc.
Maar ik zie ook gezinnen met een zeer zwaar gehandicapt kind die onwijs veel liefde en geluk kennen. Uiteraard is het ook voor hen zwaar, maar het is denk ik ook maar net hoe je in het leven staat, hoe je het geestelijk aan kan etc.
Rode draad in de discussie nu was vooral kwaliteit van leven en hoe kun je het als gezin aan?
Mijn partner komt uit een gezin met schizofrenie, drankprobleem, Ms, autisme, anorexia. En is bang het in ons gezin niet aan te kunnen, weer zoveel ellende. En dan dus de kwaliteit van leven. Heeft iemand met down kwaliteit van leven. Sommigen zeggen van wel, sommigen zeggen van niet. Ik denk dat je dat niet voor een ander kan bepalen. En waar ligt de grens dan? Bij zelfstandig leven, bij een ontwikkelings leeftijd? Ik denk dat dat per ziekte, per handicap verschilt. En per persoon. Omdat ik vind dat ik niet over een mensen leven kan bepalen en we er verder niet uit komen en dit kindje ook gewoon welkom is hebben we weer niet laten testen.dan zijn er nog zoveel dingen waar je niet op kan testen. Alle problemen in gezin van partner zijn niet te testen maar denk dat de persoon met schizofrenie in mijn ogen minder kwaliteit van leven heeft dan een vrolijke hoog niveau persoon met down. wel hebben we nog beter uitgezocht wat de risico's zijn, die zijn in ons geval nog zo klein dat het risico op miskraam na bepaalde testen groter is. Straks waren we ons gezonde kind verloren omdat we het perse moesten weten...

Maar ik heb ook alle begrip voor mensen die wel testen, en eventueel wel de keuze maken een kindje met een aandoening te laten weghalen. Zoveel redenen om het wel of niet te doen...

Wat ik een groot verschil vind met Ts is dat zij in het geval van een meisje met deze ziekte beter over kwaliteit an leven kan beoordelen. Ze heeft het immers zelf. Nou kan zij nog niet inschatten hoe haar kind het zal ervaren, maar haar mening is iig gebaseerd op ervaring.
Mijn advies is dan ook: praat, praat vooral met je partner. En neem de informatie van professionals hierin mee. Maar alleen jij en je partner kunnen oordelen wat voor jullie het beste is in deze situatie.
Jullie moeten straks met een ziek kindje leven, met een abortus, en kindje wat overlijd of welke opties er allemaal zijn,alleen jullie kunnen beoordelen wat je wel en niet aan kan, wat je eerlijk vind naar je kindje toe...

DeMolenhoek schreef:

Wij hadden een kind met down ook niet laten aborteren :)

troi schreef:

SusanH schreef:

Ik werk zelf in de VG zorg en echt....ik kan daar niet bij. Waarom heeft de een meer recht op leven dan de ander. Waarom moet alles perfect en maakbaar zijn. Maar goed, dat is mijn mening. Ik snap ook dat het niet voor iedereen bewuste keus is om er wel voor te gaan. Aan de andere kant. Je kindje kan ook zuurstoftekort oplopen bij de geboorte en daar een verstandelijke beperking aan over houden. Kun je qua voorzorg alles nog zo goed regelen, maar het leven loopt zoals het loopt en het balletje rolt niet altijd de kant op die je zelf wil of voor ogen had.

Klopt natuurlijk maar volgens deze logica kun je ook prima geblinddoekt de snelweg overstekken, immers ook als je kijkt kan je aangereden worden.. tuurlijk lopen soms dingen anders maar sommige risico’s maken de kans wel erg groot dat het balletje verkeerd rolt, en waarom zou je die kans willen nemen?

Tenminste ik neem maar aan dat jullie wel uitkijken voor je oversteekt :)

ElviraKelan schreef:

Niet alles is te testen. Ook bij de geboorte kan er wat mis gaan waardoor er zuurstofgebrek ontstaat.
Daarnaast kan je ook op latere kindleeftijd een hersenbloeding krijgen, ongeluk waardoor er NAH ontstaat en er ernstige beperkingen ontstaan.

Het leven is gelukkig niet maakbaar.
Dan moeten we met z’n allen maar in een gouden kooitje gaan zitten. Dan weten we zeker dat we geen risico’s lopen

SusanH schreef:

Het gaat mij er om dat tegenwoordig alles maar maakbaar moet zijn. Terwijl dat niet de essentie van het leven is, dat het maakbaar is.