LindyH schreef:Ik heb niet alle gelezen maar wil je toch nog even een invalshoek ter overweging geven, voor zover dat niet gedaan is.
'Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald', zegt men wel. Dat zou je ook op deze situatie kunnen toepassen. Natuurlijk had je het allemaal eerder kunnen bedenken, maar daar daar heeft het kind/mens/volwassene dat straks met een ernstige aandoening moet leven natuurlijk geen boodschap aan. Nu ben je nog in de gelegenheid om het mens dat gaat komen zo'n leven te besparen, los van wat je eerder wel of niet had moeten of kunnen doen.
Dus ik zou het helemaal los laten wat je eerder dacht, en je beslissing van nu daar niet van af laten hangen. Het vruchtje dat je nu eventueel weg laat halen zal het je echt niet kwalijk nemen, want dat kan het nog niet. Dat zit alleen in je eigen hoofd. Het mens dat straks met een ernstige aandoening moet leven kan dat jou wel kwalijk gaan nemen. Neem dus je beslissing niet op basis van het vruchtje van nu, maar op het mens van later, dat wellicht 100 jaar moet leven met het lichaam dat het nu van jou meekrijgt.
Overigens lijkt het mij vrij normaal dat je anders gaat denken over het komende leven zodra je zwanger bent. Hormonen zorgen ervoor dat je beschermender wordt ten opzichte van het leven dat in je groeit. Als dat zich bij jou uit door anders te gaan denken over de gezondheid van dat leven en dat je nu eigenlijk liever dat mens wilt behoeden voor een aandoening, dan is dat een compleet normale en natuurlijke gang van zaken. Don't beat yourself up for it.
Mooie post, helemaal mee eens!
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/Jma48N.jpg){kind=link}