Als jullie voorwaarts draven en het dier loopt onder je vandaan is de grote vraag of jij 'achter de beweging kwam' of dat zij het nodig had om te versnellen.
In beide gevallen gaat het om een balanskwestie.
Voltes zijn uit den boze op dat moment!!
(Een one rein stop is bij buitenritten te verdedigen, maar een cirkel op trekken heeft geen zin, de 'volte' heeft nul balans. En je krijgt nul balans.)
Ik rijd zelf standaard met de balansteugel van Linda Tellington. Dat voorkomt veel gevaar en moeilijkheden. (En kost bijna niets, gewoon zelf maken.)
De eerste oefening die ik mijn jonkie leerde: de overgang stap-halt met stoppen op de achterhand. (Wat men noemt de horizontale balans: voorbenen-achterbeben.)
...als mijn Knollie iets dergelijks doet grijp ;) ik hier op terug: direct op zit, gewicht, stem en touwtje om de hals terugkomen, soms tot halt aan toe. (Mijn Knollie kan dat en weet dat ze het kan, maar "het is menselijk om dat soms te vergeten".)
Straffen voor balansverlies is ook beslist geen goed idee - ik vraag dus geen achterwaarts.
Echt belangrijk aan het begin is: werk aan de verticale balans, gelijkelijk gewicht op beide voorbenen.
Stel dat je dier gewicht geeft op links als je de teugel in contact neemt :
blijf van de linkerteugel af,
zit op rechts en
neem de rechterteugel - 1 gram is zat - in contact.
En het leuke van verticale balans is, dat het dier vanzelf ontspannen wordt, de rug gaat bollen en vaak al op het bit gaat kauwen ("helemaal vanzelf"). Je krijgt er de horizontale balans gewoon bij cadeau met wat geluk.
Feit is wel: je moet een jaar lang 1000x herbeginnen. "Het zij zo", je rijdt veilig op een blij paard.
[o]
Je suis Charlie - comme tout le monde.
(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )