Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Olikea schreef:Jeetje siamsmeesje... wat een rot rit, ik ben altijd van het principe samen uit samen thuis, dus ook een tempo waar iedereen zich prettig bij voelt. Ik kan me voorstellen dat je hier mee zit.
Heb je het wel uitgesproken naar de mensen waar je mee reed?
Hier komt er echt vooruitgang geloof ik.
Vanavond had ik les, en ik was zelfs mijn air vest vergeten.
Gio was het echt aan het uithangen, steeds richting de uitgang trekken (en laat dat nu net mijn angst zijn, weer door hekken en draden gaan)
Maar mijn lesjuf heeft me echt goede handvatten gegeven waarmee ik kan voorkomen dat hij zich sterk maakt, en ik heb het elke keer kunnen opvangen. 1-0 voor mij.
Al met al een fijne les gehad, pittig maar leerzaam.
Laibadji schreef:Wat bij ook hielp was paard parkeren voor een muur. Zo had ik het gevoel dat hij niet weg kon lopen. (Paa d heeft dat ooit wel gedaan) dankzij de muur had ik iets meer lef.
Laibadji schreef:De persoon die het mij het meeste door stak was mijn eigen vriend. De anderen deden alsof ze mij niet gehoord hadden. Nochtans vriendin die op de voorste koets zat heeft nog geroepen dat ik niet wou galopperen. Dus dat was een mooie uitvlucht.
@pipodipo: vond het wel lastig hoor. Heb zo al faalangst om te rijden met anderen in de buurt. Niet dat ik technisch niet goed kan rijden maar ik voel mij altijd al minder dan de rest. Dus mijn zelfvertrouwen heeft een knauw gekregen.
@Tianbelli: zelf gebruik ik een trapje met 2 tredes net hoog genoeg om op te stappen.
Xxwienekexx lief van jou dat je met al jouw ervaring ook deel neemt. Alle tips zijn welkom.
Hoe gaan jullie om met alle horrorverhalen en spookbeelden die vooraf in je hoofd spelen? Vaak heb ik al voor het opstijgen de meest gruwelijke valpartijen meegemaakt. Dit maakt de angst nog groter. Ik ga hier wel bewust mee om en probeer aan positieve dingen te denken zoals hoe zou je je voelen als het wel lukt, mezelf dit ook visueel voorstellen maar het blijft toch uitdagend.
IsabelleN schreef:Wat klinkt dat toch lief: wandelen met je paard (Belgisch).
Wij verwijzen klanten regelmatig door naar jullie forum, ze hebben er best veel aan!
We hebben nu een meisje met een beeldschone, maar dominante merrie waar ze inmiddels met rijden wat bang voor is. Haar broer heeft een brave, maar niet zo'n knappe ruin en wil wel ruilen. Ze vindt het heel moeilijk om te switchen om 'wat de mensen wel niet zullen zeggen.' Herkenbaar voor iemand?
pol013 schreef:@Laibadji vervelende ervaring.
Maar of je 'boos' mag zijn vind ik lastig in te schatten. Dat ligt er een beetje aan hoe duidelijk je geweest bent vooraf. Ik tref best vaak mensen die ook zeggen 'bang of onzeker' te zijn maar die juist na een zetje van de omstanders iets wel proberen en dan heel blij zijn dat ze het wel gedaan hebben. Dat is de categorie die je even onder druk moet zetten om hun iegen grens te verleggen.
Het is ooit lastig in te schatten voor een ander in welke categorie van 'bang' jij valt.
Ik zou met een gemiddelde bange ruiter even bespreken dat we gaan galopperen en dan goed contact houden hoe het gaat achter mij. En daar dan op inspelen. Zo iemand hebben we bijna altijd in een groepje zitten en dan zijn ze eigenlijk altijd blij dat ze het tóch gedaan hebben.
De groep waar je echt écht niet bij moet pushen is gewoon iets kleiner. Dat zou ik gewoon heel expliciet bespreken.
Als je dat wel gedaan hebt; hufterig gedrag.
Sannexspikey schreef:Hey allemaal,
Ik kom er even bij.. Voorheen nooit angst gehad maar door teveel laten meeslepen door eigenaar van stal, toch wat domme fouten gemaakt. Waardoor ik nu nog met rugklachten zit...
Maar vooral angst, hoe ik voorheen overal opstapte, en praktisch alles sprong, overdenk ik alles nu zoveel...
Nu hoorde ik laatst iemand spreken over diazepam? dat ze een tijd hebben gebruikt op wedstrijd. Ik vroeg mij af of daar ervaringen mee hadden? Ik start mijn paard nu L ,.. en iets tegen de zenuwen voor een tijdje zou wel fijn zijn..
Stapje terug al geprobeerd, maar dan komen we er gewoon niet, ergens weet ik dat we het kunnen maar als ik dan er op zit krijg ik zoveel stress. Met name bij het losrijden, als iedereen kijkt en je 1 hindernis afrijd, toch ander gevoel dan in het parcours
SusanH schreef:Shadows17 ik ken helaas niemand in die buurt maar echt, het helpt zo goed als je er iemand bij haalt hebben wij met Hocus ook gedaan en nu kunnen we bijna alles weer doen met hem. Laatste stukje is ontspannen buiten rijden. In de buitenbak gaat nu goed, maar ik wil ook echt naar buiten kunnen als in, stukje buiten uitstappen of straks het bos in. Het heeft mij (en Hocus) zo enorm geholpen. Ik durf er zelf weer op, en ik heb een totaal ander paard gekregen . Van de winter durfde ik zelfs niet op te stappen als iemand hem vast had.