Kletstopic voor angstige ruiters

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

 
 
SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34478
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-05-19 09:39

Goed zo!

Ik heb nog een leuke vakantiefoto:

[ img ]

En dit was van het weekend met de les. Daarna buiten uitgestapt:

[ img ]

Buiten rijden is ons volgende werkpunt :j


Anoniem

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-05-19 11:50

Goed bezig!

Olikea
Berichten: 5449
Geregistreerd: 19-08-07
Woonplaats: InUlst

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-05-19 14:19

Ik ga vanmiddag weer een stukje bak werk doen. Manlief gaat nog steeds wel mee. Wel spannend.. want er lopen nu paarden naast de bak.

Julius <3

Olikea
Berichten: 5449
Geregistreerd: 19-08-07
Woonplaats: InUlst

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-05-19 17:06

Nou.. dat viel enorm mee. Wat is gio toch een braaf paard.

Er stonden dus paarden langs de bak. Niet zijn eigen groep maar de andere kudde van stal. Ik heb hem even los gelaten in de bak en gewacht tot hij zelf naar mij kwam.
Dat bleek te werken. Daarna 20 minuutjes gereden. Vooral gestapt en stuur oefeningen. Niks heftigs. Maar met een goed gevoel gereden. En dat is het belangrijkste.

Julius <3

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-05-19 18:17

Olikea schreef:
Nou.. dat viel enorm mee. Wat is gio toch een braaf paard.

Er stonden dus paarden langs de bak. Niet zijn eigen groep maar de andere kudde van stal. Ik heb hem even los gelaten in de bak en gewacht tot hij zelf naar mij kwam.
Dat bleek te werken. Daarna 20 minuutjes gereden. Vooral gestapt en stuur oefeningen. Niks heftigs. Maar met een goed gevoel gereden. En dat is het belangrijkste.

Super!

maitestar23
Berichten: 655
Geregistreerd: 23-10-16
Woonplaats: Meppel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-06-19 10:16

Nou daar ben ik eindelijk zelf ook weer eens… Zit zelf even in een dipje, maar dat komt vast wel goed. Maar voor voorlopig ben ik zelf even gestopt met rijden :-(

Welkom aan alle nieuwelingen! Het blijkt maar weer dat angst stiekem bij heel veel ruiters speelt en toch hoor je in de praktijk er niet gauw iemand over.
Ik zelf ben er erg open over, maar ik word vaak raar aangekeken en mensen vinden het heel moelijk om te begrijpen. Zelfs door niet-paardenmensen dus ik kan me voorstellen dat sommige mensen het liever voor zichzelf houden.

Duplo schreef:
Ik meld mij hier ook graag, nav angststoornis heb ik ook problemen met snelweg rijden

Ik heb een jong paard en bevries bij angst.
Nu vooral als ik buiten wil wandelen dus dat is steeds maar 2 meter ofzo :')

Voor mijn gevoel is mijn' probleem' controle verlies

Buiten met paard en bv auto op de snelweg dan is het risicovoller wanneer er iets mis gaat


Ik denk dat controle inderdaad wel een dingetje kan zijn, ik merk in het dagelijks leven ook dat ik de touwtjes graag zelf in handen heb.
En tja, hoe braaf je paard ook is, het blijven dieren en je hebt nooit over alles 100% controle.

Mariska_3 schreef:
3 jaar geleden heeft mijn paard in een wilde bui ( hij stond toen op een plek waar hij zich echt slecht voelde, ik heb hem hierna ook met spoed verhuist) een trap naar achter gegeven en mijn dochter kreeg deze trap tegen haar hoofd. Ik heb haar letterlijk knock out zien gaan en dat beeld kan ik maar niet kwijt raken.
Paard is inmiddels weer op zijn plek en is super braaf maar naast hem vind ik nog altijd eng. In stap geen probleem maar in draf ontstaat al spanning en in galop loop ik t liefst weg. Longeren is dus geen optie voor mij.
Dochter heeft er eigenlijk weinig blijvende schade aan overgehouden gelukkig, maar dat beeld..pff vreselijk!

Ik wil niet altijd rijden, vind longeren, grondwerk etc ook belangrijk maar dat is wel erg moeilijk voor mij.
Mijn dochter laat hem regelmatig vrij springen, wat hij geweldig vind. Als t aan mij ligt sta ik dan buiten de bak en liefst kijk ik helemaal niet. Ondanks dat ik weet dat mijn paard nooit meer zoiets heeft gedaan en mijn dochter heel goed weet wat ze doet.


Jeetje wat ontzettend heftig en eng om mee te maken. Je bent dan wel heel bewust geworden van het feit hoe snel iets mis kan gaan en hoe vluchtig en kwetsbaar het leven is. Dat je dat niet zomaar naast je neer kan leggen is echt niet raar hoor.
Is EMDR daar niet wat voor?

Oryani schreef:
Duplo schreef:
Voor mijn gevoel is mijn' probleem' controle verlies


Ik haak even in (ik lees wel alles maar heb niet zo veel nuttigs toe te voegen), bij mij is dit ook zo. Gisteren een ontspannen buitenrit gemaakt met een vriendin bij, maar die had een jonkie mee.
Ik was dus niet alleen bezig met de reacties van mijn paard, maar ook met eventuele reacties van haar paard en hoe mijn paard daar dan op zou reageren... :roll:
Gelukkig met een overwegend ontspannen gevoel gereden, maar toch enkele momenten waarop ik bijvoorbeeld een prachtige gelegenheid had voor een galopje, maar gewoon niet durfde. ‘Wat als er opeens iemand om de hoek komt, of op het pad komt gereden, of als het paard van mijn vriendin struikelt,...” of, of, of!


Oh dat komt mij zo bekend voor!
Zag ooit eens een filmpje van Warwick Schiller en hij beschreef zo’n beetje mij perfect…

https://www.youtube.com/watch?v=nwbyYxh9Nk0&t=230s

Vanaf 2.10 beschrijft hij het heel mooi.
Maar helaas zo de waarheid en ik heb geen idee hoe je dat uit kunt zetten...


Marlies1 schreef:
Ik ben 2 keer onder hypnose geweest, maar heb niet het idee dat het veel geholpen heeft. Heeft het jou wel geholpen, Maitestar?


Het heeft tijdelijk wel geholpen, maar mijn probleem is toch helaas wat groter gebleken dus voor mij heeft het nu geen effect meer helaas.

SusanH schreef:
Hoe gaat het met iedereen? Wij hebben Hocus mee op vakantie gehad. Dat was een enorme boost voor mijn vertrouwen in hem omdat hij zo braaf was. Vanmorgen voor het eerst helemaal alleen naar stal gegaan om te rijden. Ook dat ging heel goed. Ik ben heel blij met hoe het gaat nu.


Wat heerlijk om zo samen te kunnen genieten! En dan als cadeau ook nog een fijne boost aan vertrouwen.
Gaat het nu na de vakantie nog steeds lekker?

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34478
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-06-19 10:26

Wat jammer dat je gestopt bent met rijden :(:)

Hier gaat het juist heel goed. Deze week heel veel drukte op stal (internationale wedstrijd) en toch fijn kunnen rijden.

Anoniem

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-06-19 12:01

Ik heb zaterdag voor het eerst weer op mn paard gelegen! In de les en ademhalingsoefeningen gedaan, was heel fijn :)

Olikea
Berichten: 5449
Geregistreerd: 19-08-07
Woonplaats: InUlst

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-06-19 13:46

O wat balen maitestar. Maar als het niet gaat dan gaat het niet. Soms is even een pas op de plaats heel goed.

Ik ben ook weer aan het rijden.. Maar nooit alleen. Ik zorg dat er altijd iemand bij is.

Lesjuf heeft ook veel begrip en geduld. Dat helpt enorm.
Hij blijft gelukkig zijn brave zelf.
Vorige week bij het afstappen bleef ik hangen met de lijn van mijn air vest. Meneer is super geduldig blijven staan tot ik uit de knoop was. Zulke dingen geven vertrouwen.

Julius <3

Kiaartje
Berichten: 11
Geregistreerd: 18-04-19
Woonplaats: Zwolle

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-06-19 21:44

Woeiii ik heb mij een tijdje geleden hier al eens gemeld en nou heeft mijn instructrice mij afgelopen weekend gesteund bij een klein onderling wedstrijdje. Stelde geen zak voor, maar was voor mij wel een droom om ook een keer voor het eggie in een wedstrijd pakje te rijden.
Ik ben dan zo gelukkig met de nuchterheid van mijn instructrice (een witte rijbroek zit niet veel anders dan dezelfde in het zwart). De bak is hetzelfde waar we altijd rijden. Ik ben alleen in de bak en zij is er bij want ze leest voor. Bijna net als bij les.
Dus de hele zooi van haar geleend en een proefje gereden.
Echt onwijs trots op mezelf dat we een BB proefje gereden hebben. Krijg ik mijn protocol terug en echt super leuk commentaar en 206 punten gescoord. Dat is echt onwijs hoog zei mijn instructrice. Kwam er toen pas achter dat we de afgelopen weken dus een B proef hebben geoefend.
Ergens voelt het zo onnozel maar ik ben zoooo blij, dat ik dat hier ook even wilde delen... :D :D :D :D
Durf nog steeds niet goed zonder haar te rijden maar dit was wel even een enorme stap en goed voor mijn zelfvertrouwen dat een volslagen vreemde ons kennelijk als een hele leuke sympathieke combinatie ziet! (Stond op mijn protocol :) )
En een B proef, dat klinkt nog steeds als heel ver weg maar dat kan ik dus gewoon :):)


Anoniem

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-06-19 22:47

Wow! Trots op jou!

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34478
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 06:49

Wat goed Klaartje! Ik heb me 30 juni opgegeven voor een oefenwedstrijd, wel ergens anders. Heb met mezelf afgesproken dat als ik om 1 of andere reden toch me er niet fijn bij voel het niet ga doen. Rijden blijft steeds beter gaan. Gisteren ook even buiten gereden wat ik nog steeds heel spannend vind, maar ook dat ging heel goed.

Tianbelli
Berichten: 1485
Geregistreerd: 22-02-11
Woonplaats: België, Kempen

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 07:49

Ik ga het topic eventjes volgen :)

Ik heb een doodbrave pony, schrikt wel snel maar dat is al veel gebeterd sinds hij continu op de weide staat bij mijn bomproove andere pony's. Het rijden (en eventueel schrikken tijdens rijden) is geen probleem voor me. Maar het opstijgen. Jeetje. Enkel dat deeltje. Zeker sinds ik met een stoeltje opstijg.

'Wat alsie gaat lopen en ik zit er nog niet goed op.'

In mijn hoofd steeds doembeelden. Eens ik erop zit is er geen probleem meer, en rijden we zo weg.
Mijn instructrice wist dit, en heeft hem toen eens vastgehouden zodat ik wat geruster kon opstijgen, maar hij reageert erg gevoelig
op het bit dus toen schoot hij achterwaarts toen ik er half ophing.
Tweede keer viel hetzelfde voor, en derde keer heb ik haar gevraagd uit de bak te gaan,
teugels heb ik losgelaten en ben er zo opgekropen met het stoeltje, hij verzette geen poot.

Sinds kort ook voorlopig geen zadel meer (nieuwe in productie) dus rijden we zonder, of met een reitpad. Geen beugels, teugels los als ik opstijg, en eerst 10 minuten stilstaan naast het stoeltje, mijn gewicht op z'n rug leggen, eventueel beetje petsen met m'n hand op de reitpad. Pony moved absoluut niet. Geen idee waar ik altijd zo'n schrik voor had, maar toch is ie r elke keer weer.

Laibadji
Berichten: 1685
Geregistreerd: 18-06-15
Woonplaats: België

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 09:19

@Tianbelli: Heel herkenbaar. We slagen er toch altijd in om onszelf gek te maken.

Even een vraagje of ik hier te extreem gereageerd heb?

Korte omschrijving:

De eerste maal met mijn paard mee op wandeltocht met vrienden. 2 koetsen en 3 paarden.
Ik had mijn paard geparkeerd achter de laatste koets samen met een ruiter met fjord.

Mijn paard is op wandeling heel zenuwachtig dus bij het opstijgen een nerveus paard (en ook ruiter ;) ) De eerste 500 m op de straat met bokkensprongen en wat stress. Ok mooi door gereden en na 20 minuutjes wandelen plots een heel braaf paard. Liep zijn eigen tempo, mooi over de rug en had momenten van ontspanning. (Heel gek was ook nieuw voor mij maar zo fier!)

Vriend had al eens aangegeven om te galopperen achter de koets zodanig dat ik eens kon proberen. Je moet weten dat de galop ook bij onze dressuurtrainingen momenteel een issue is. Mijn paard is van flegmatiek naar eindelijk reactief gegaan. Echter zijn we nu zoekende in de galop naar hoeveel druk moet ik geven en is mijn spoor momenteel te 'scherp' (afgerond maar te lang, ga nu naar een kort bolletje overgaan, zonder is nog geen optie want als hij staakt heb ik echt nog iets nodig.)

Ik leg dus mijn been om aan te galopperen en meneer slaat naar mijn been en drukt onmiddellijk zijn rug weg. (Dit gebruikt hij altijd tegen mij maar dan hou ik hem ook niet) Dus galopperen was in mijn ogen een no go. Ging nog niet gaan.

Plots roept de eerste koets: Galopperen! Oh help! Ik gil 'neen!' maar toch stuiven ze er vandoor. Naast jonge springende koeien. Ik heb nog gegild dat ik echt niet wou. Ik wou mijn geluk echt niet beproeven. Ik ben er van overtuigd paard kennende dat hij er vandoor zou stuiven al bokkend en wegspringend van de koeien. Hij is er daar nog niet klaar voor.

Gelukkig bleef de ruiter met de fjord bij mij en is mijn paard rustig gebleven. Galop vond hij duidelijk ook niet nodig. Samen zijn we in stap naar de andere gewandeld. Ik kon wel huilen van schrik maar ook dat ik mij 'belachelijk' gemaakt heb.

Ik had nochtans op voorhand mijn angsten aangegeven maar omdat mijn paard zo braaf was (wat dus echt de allereerste keer was) en de andere de capriolen van hem niet kennen zijn ze hier dus aan voorbij gegaan.

Later ook nog 'uitgelachen' dat de mindere ruiter toch durfde galopperen. (Er was nog een vrouw mee met een super braaf paardje, technisch niet zo een sterke ruiter maar op haar paard ben ik stikjaloers. Topknol! dus zij kon makkelijk mee.)

Bah, mooie dag in mineur en met gemengde gevoelens naar huis. Ik wil wel galopperen, ik doe dat super graag. Echter de laatste keer dat ik dat in groep gedaan heb lag ik er af omdat mijn paard van zoveel schrok en als een hert begon te springen... dan denk je toch 2 keer na. En het ging zo goed dat ik echt positief wou eindigen.

Wat denken jullie?

maitestar23
Berichten: 655
Geregistreerd: 23-10-16
Woonplaats: Meppel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-06-19 10:06

SusanH schreef:
Hier gaat het juist heel goed. Deze week heel veel drukte op stal (internationale wedstrijd) en toch fijn kunnen rijden.


Wat lekker dan he! *\o/*

Olikea schreef:
O wat balen maitestar. Maar als het niet gaat dan gaat het niet. Soms is even een pas op de plaats heel goed.

Ik ben ook weer aan het rijden.. Maar nooit alleen. Ik zorg dat er altijd iemand bij is.

Lesjuf heeft ook veel begrip en geduld. Dat helpt enorm.
Hij blijft gelukkig zijn brave zelf.
Vorige week bij het afstappen bleef ik hangen met de lijn van mijn air vest. Meneer is super geduldig blijven staan tot ik uit de knoop was. Zulke dingen geven vertrouwen.


Ah ja joh, gewoon even de druk er af voor mij. Komt vast later wel weer goed.

En wat fijn dat je paard je zo'n vertrouwen geeft, je komt er echt wel! En dan maar even niet alleen rijden, so what? Goede ervaringen zijn veel belangrijker dan wat dan ook.

Kiaartje schreef:
Woeiii ik heb mij een tijdje geleden hier al eens gemeld en nou heeft mijn instructrice mij afgelopen weekend gesteund bij een klein onderling wedstrijdje. Stelde geen zak voor, maar was voor mij wel een droom om ook een keer voor het eggie in een wedstrijd pakje te rijden.
Ik ben dan zo gelukkig met de nuchterheid van mijn instructrice (een witte rijbroek zit niet veel anders dan dezelfde in het zwart). De bak is hetzelfde waar we altijd rijden. Ik ben alleen in de bak en zij is er bij want ze leest voor. Bijna net als bij les.
Dus de hele zooi van haar geleend en een proefje gereden.
Echt onwijs trots op mezelf dat we een BB proefje gereden hebben. Krijg ik mijn protocol terug en echt super leuk commentaar en 206 punten gescoord. Dat is echt onwijs hoog zei mijn instructrice. Kwam er toen pas achter dat we de afgelopen weken dus een B proef hebben geoefend.
Ergens voelt het zo onnozel maar ik ben zoooo blij, dat ik dat hier ook even wilde delen... :D :D :D :D
Durf nog steeds niet goed zonder haar te rijden maar dit was wel even een enorme stap en goed voor mijn zelfvertrouwen dat een volslagen vreemde ons kennelijk als een hele leuke sympathieke combinatie ziet! (Stond op mijn protocol :) )
En een B proef, dat klinkt nog steeds als heel ver weg maar dat kan ik dus gewoon :):)


Dat is een feestje waard *\o/* *\o/*

SusanH schreef:
Wat goed Klaartje! Ik heb me 30 juni opgegeven voor een oefenwedstrijd, wel ergens anders. Heb met mezelf afgesproken dat als ik om 1 of andere reden toch me er niet fijn bij voel het niet ga doen. Rijden blijft steeds beter gaan. Gisteren ook even buiten gereden wat ik nog steeds heel spannend vind, maar ook dat ging heel goed.


Dat lijkt mij een hele verstandige afspraak met jezelf. Dat zal ook iets van de druk halen misschien?
Alvast heel veel plezier en succes!

Tianbelli schreef:
Ik ga het topic eventjes volgen :)

Ik heb een doodbrave pony, schrikt wel snel maar dat is al veel gebeterd sinds hij continu op de weide staat bij mijn bomproove andere pony's. Het rijden (en eventueel schrikken tijdens rijden) is geen probleem voor me. Maar het opstijgen. Jeetje. Enkel dat deeltje. Zeker sinds ik met een stoeltje opstijg.

'Wat alsie gaat lopen en ik zit er nog niet goed op.'

In mijn hoofd steeds doembeelden. Eens ik erop zit is er geen probleem meer, en rijden we zo weg.
Mijn instructrice wist dit, en heeft hem toen eens vastgehouden zodat ik wat geruster kon opstijgen, maar hij reageert erg gevoelig
op het bit dus toen schoot hij achterwaarts toen ik er half ophing.
Tweede keer viel hetzelfde voor, en derde keer heb ik haar gevraagd uit de bak te gaan,
teugels heb ik losgelaten en ben er zo opgekropen met het stoeltje, hij verzette geen poot.

Sinds kort ook voorlopig geen zadel meer (nieuwe in productie) dus rijden we zonder, of met een reitpad. Geen beugels, teugels los als ik opstijg, en eerst 10 minuten stilstaan naast het stoeltje, mijn gewicht op z'n rug leggen, eventueel beetje petsen met m'n hand op de reitpad. Pony moved absoluut niet. Geen idee waar ik altijd zo'n schrik voor had, maar toch is ie r elke keer weer.


Tja die doembeelden he... Daar hebben we allemaal denk ik wel last van en is erg moeilijk onder controle te krijgen.
Ik weet niet of de stoel ook armleuningen heeft waar je eventueel achter kunt blijven haken? Zo ja, dan is het misschien verstandiger om op te stappen met een krukje? Daar kun je makkelijker van afspringen in het geval dat hij wel gaat lopen, dan hoef je in ieder geval niet om de leuningen te denken.

Laibadji schreef:
Even een vraagje of ik hier te extreem gereageerd heb?

Korte omschrijving:

De eerste maal met mijn paard mee op wandeltocht met vrienden. 2 koetsen en 3 paarden.
Ik had mijn paard geparkeerd achter de laatste koets samen met een ruiter met fjord.

Mijn paard is op wandeling heel zenuwachtig dus bij het opstijgen een nerveus paard (en ook ruiter ;) ) De eerste 500 m op de straat met bokkensprongen en wat stress. Ok mooi door gereden en na 20 minuutjes wandelen plots een heel braaf paard. Liep zijn eigen tempo, mooi over de rug en had momenten van ontspanning. (Heel gek was ook nieuw voor mij maar zo fier!)

Vriend had al eens aangegeven om te galopperen achter de koets zodanig dat ik eens kon proberen. Je moet weten dat de galop ook bij onze dressuurtrainingen momenteel een issue is. Mijn paard is van flegmatiek naar eindelijk reactief gegaan. Echter zijn we nu zoekende in de galop naar hoeveel druk moet ik geven en is mijn spoor momenteel te 'scherp' (afgerond maar te lang, ga nu naar een kort bolletje overgaan, zonder is nog geen optie want als hij staakt heb ik echt nog iets nodig.)

Ik leg dus mijn been om aan te galopperen en meneer slaat naar mijn been en drukt onmiddellijk zijn rug weg. (Dit gebruikt hij altijd tegen mij maar dan hou ik hem ook niet) Dus galopperen was in mijn ogen een no go. Ging nog niet gaan.

Plots roept de eerste koets: Galopperen! Oh help! Ik gil 'neen!' maar toch stuiven ze er vandoor. Naast jonge springende koeien. Ik heb nog gegild dat ik echt niet wou. Ik wou mijn geluk echt niet beproeven. Ik ben er van overtuigd paard kennende dat hij er vandoor zou stuiven al bokkend en wegspringend van de koeien. Hij is er daar nog niet klaar voor.

Gelukkig bleef de ruiter met de fjord bij mij en is mijn paard rustig gebleven. Galop vond hij duidelijk ook niet nodig. Samen zijn we in stap naar de andere gewandeld. Ik kon wel huilen van schrik maar ook dat ik mij 'belachelijk' gemaakt heb.

Ik had nochtans op voorhand mijn angsten aangegeven maar omdat mijn paard zo braaf was (wat dus echt de allereerste keer was) en de andere de capriolen van hem niet kennen zijn ze hier dus aan voorbij gegaan.

Later ook nog 'uitgelachen' dat de mindere ruiter toch durfde galopperen. (Er was nog een vrouw mee met een super braaf paardje, technisch niet zo een sterke ruiter maar op haar paard ben ik stikjaloers. Topknol! dus zij kon makkelijk mee.)

Bah, mooie dag in mineur en met gemengde gevoelens naar huis. Ik wil wel galopperen, ik doe dat super graag. Echter de laatste keer dat ik dat in groep gedaan heb lag ik er af omdat mijn paard van zoveel schrok en als een hert begon te springen... dan denk je toch 2 keer na. En het ging zo goed dat ik echt positief wou eindigen.

Wat denken jullie?


Ik vrees dat ik nog wel een stuk extremer had gereageerd... Compleet met woede, paniekaanvallen en huilbuien.
Jammer dat je niet serieus genomen werd en dat ze het er zelfs dan later nog even inwrijven... Zijn ze helemaal gek geworden!
Ik zou voorlopig zelf helemaal klaar zijn met zo'n clubje.... Dus nee ik vind echt niet dat je extreem gereageerd hebt. Als je met een groep rijdt heb je rekening met elkaar te houden, tenminste dat lijkt mij heel normaal.

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34478
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 10:12

Dat is dus precies waarom ik niet meer met een groep mee wil. Wat een nare ervaring en wat ontzettend asociaal dat ze geen rekening hebben gehouden met je Laibadji :(:)

IsabelleN
Berichten: 623
Geregistreerd: 05-10-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 10:46

Wat akelig als je zo'n groepservaring hebt :( Voorlopig maar niet meer doen dus. Je voelt je stuurloos, want jouw paard wil gewoon met de rest van de kudde mee. Echt niet goed gedaan van de andere ruiters. Superfijn dat de Fjord bij jou bleef en zich aanpaste!

Ik heb een kennis die pas na een jaar op haar eigen paard in galop durfde. Maakt niks uit, ze is er nu pas aan toe. De eerste keer was een half rondje, so what? Neem je tijd, gun jezelf dat. Maar ook: als de angst te groot wordt, waarom zou je jezelf dan plagen? Ik zie mensen eerst pilletjes (of een flinke slok, haha) nemen voor ze gaan rijden. Is een hobby dat waard...?

Tianbelli
Berichten: 1485
Geregistreerd: 22-02-11
Woonplaats: België, Kempen

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 10:54

maitestar23 schreef:
Tja die doembeelden he... Daar hebben we allemaal denk ik wel last van en is erg moeilijk onder controle te krijgen.
Ik weet niet of de stoel ook armleuningen heeft waar je eventueel achter kunt blijven haken? Zo ja, dan is het misschien verstandiger om op te stappen met een krukje? Daar kun je makkelijker van afspringen in het geval dat hij wel gaat lopen, dan hoef je in ieder geval niet om de leuningen te denken.


Is inderdaad een krukje, wij noemen dat een stoeltje :)
Probleem is dat ik (stel, ik heb een zadel binnenkort), door een eerdere heupluxatie niet kan opstijgen
via de stijgbeugels. Dat doet me teveel zeer. Ik moet dus rechtstreeks van het krukje op de rug gaan zitten, zonder eerst een voet in de beugel te zetten (dan hang je als het ware al aan je paard, moest ie dan beginnen gaan, zwier je je been erover). Maar dus is er dus thin air tussen het krukje, mijn been en pony.

@Laibadji,
heel normale reactie lijkt me. Als ik dit op voorhand heb gezegd, zou ik er ook niet blij mee zijn moesten ze plots beslissen om te galopperen. Zou ook lekker niet mee galloperen dan (maar mijn Pony zou ook de rest niet persé volgen, maar netjes in stap onder mij blijven). Zou evengoed pissed zijn.

xxwienekexx
Berichten: 3131
Geregistreerd: 26-05-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 11:24

Ik lees hier ook mee, ik was vroeger erg angstig op een paard.

Ondertussen door heel veel ervaring, verschillende paarden en het creëren van gevoel en wederzijds respect heb ik geen angst meer om, op en bij de paarden. Ik kan het af en toe nog steeds wel spannend vinden om dingen te doen, zoals bijvoorbeeld vol een run-down naar een stop rijden. Tegelijk rij ik dan wel met gemak zonder hoofdstel in de rondte :Y) Inmiddels rij ik in de topklasse western van Nederland mee met m'n eigen paard, had je dit 5 jaar terug aan me voorgesteld had ik je recht in je gezicht uitgelachen..

Kortom weinig eigen recente ervaringen die ik toe zal kunnen voegen denk ik maar ik hoop mee te kunnen lezen met jullie en hier en daar even een hart onder de riem te steken :)

Veronica2
Berichten: 2647
Geregistreerd: 26-08-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 17:28

Laibadji schreef:
Gelukkig bleef de ruiter met de fjord bij mij en is mijn paard rustig gebleven. Galop vond hij duidelijk ook niet nodig. Samen zijn we in stap naar de andere gewandeld. Ik kon wel huilen van schrik maar ook dat ik mij 'belachelijk' gemaakt heb.

Ik had nochtans op voorhand mijn angsten aangegeven maar omdat mijn paard zo braaf was (wat dus echt de allereerste keer was) en de andere de capriolen van hem niet kennen zijn ze hier dus aan voorbij gegaan.

Later ook nog 'uitgelachen' dat de mindere ruiter toch durfde galopperen. (Er was nog een vrouw mee met een super braaf paardje, technisch niet zo een sterke ruiter maar op haar paard ben ik stikjaloers. Topknol! dus zij kon makkelijk mee.)

Hoi allemaal *zwaai*.

Deze opmerkingen vielen mij op in je post. Het zijn dus eigenlijk verschillenden dingen die tegelijk gebeuren, je voelde je dus al alsof je jezelf belachelijk had gemaakt en toen werd je nog uitgelachen ook. Ik heb daar zo'n hekel aan, als mensen uitgelachen worden zodra ze hun onzekerheden of angsten aangeven. De mensen die dat doen, vind ik eigenlijk nogal treurig. Er zijn er helaas genoeg die het grappig vinden om te pesten en te treiteren met angst en juist dingen gaan doen om je bang te maken. Echt heel jammer dat het zo gelopen is met je buitenrit, ben je ondertussen alweer een beetje tot jezelf gekomen?

Siamsmeesje
Berichten: 2226
Geregistreerd: 15-06-09
Woonplaats: Het Zeeuwse Vlaanderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 18:16

Hier gaat het voor nu weer eens de goede kant op. Gisteren zowaar een hele les zelf gereden, nog wel aan het touwtje, maar zelfs bij wat aarzelingen van het paard gewoon zelf er doorheen kunnen rijden. Dat was lang geleden. Nu werken aan weer los door de baan kunnen sturen.

@ Laibadji, dit soort mensen zou ik niet meer als rijgezelschap willen. Juist van andere paardemensen verwacht ik begrip bij angst, omdat zij juist zouden moeten weten hoe gevaarlijk dat kan uitwerken met een paard.
Fijn te horen dat er tenminste 1 persoon wel zo verstandig was om bij je te blijven, en dat je paard zich niet liet gek maken.

@Tianbelli, ik heb ook het probleem dat ik niet zo hoog meer kan opstijgen van de grond, maar dan omdat ik hypermobiel ben. Teveel risico dat ik mezelf blesseer.
Mijn instructrice (ook in België) is ook zeer zuinig op haar paarden, en ze heeft dan ook twee van deze blauwe 4-traps-opstaphulpen staan. De hoogste tree is minstens 75 cm, en ik kan zonder moeite op de Comtois stappen zonder de beugels te gebruiken. Ze zijn wat prijzig, maar volgens mijn stalhoudster één van de betere investeringen geweest :j
https://www.google.com/search?newwindow=1&q=opstaphulp+4+treden&tbm=isch&source=univ&client=firefox-b-d&sa=X&ved=2ahUKEwiJ6PfIs-TiAhWRZFAKHde8DDsQsAR6BAgFEAE&biw=1280&bih=860

Lente Alle zaadjes de grond in en hopen dat ze boven de grond willen kijken dit jaar

Laibadji
Berichten: 1685
Geregistreerd: 18-06-15
Woonplaats: België

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 19:57

De persoon die het mij het meeste door stak was mijn eigen vriend. De anderen deden alsof ze mij niet gehoord hadden. Nochtans vriendin die op de voorste koets zat heeft nog geroepen dat ik niet wou galopperen. Dus dat was een mooie uitvlucht.

@pipodipo: vond het wel lastig hoor. Heb zo al faalangst om te rijden met anderen in de buurt. Niet dat ik technisch niet goed kan rijden maar ik voel mij altijd al minder dan de rest. Dus mijn zelfvertrouwen heeft een knauw gekregen.

@Tianbelli: zelf gebruik ik een trapje met 2 tredes net hoog genoeg om op te stappen.

Xxwienekexx lief van jou dat je met al jouw ervaring ook deel neemt. Alle tips zijn welkom.

Hoe gaan jullie om met alle horrorverhalen en spookbeelden die vooraf in je hoofd spelen? Vaak heb ik al voor het opstijgen de meest gruwelijke valpartijen meegemaakt. Dit maakt de angst nog groter. Ik ga hier wel bewust mee om en probeer aan positieve dingen te denken zoals hoe zou je je voelen als het wel lukt, mezelf dit ook visueel voorstellen maar het blijft toch uitdagend.

Equos
Berichten: 37
Geregistreerd: 20-05-18
Woonplaats: Hogwarts

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 20:09

@Laibadji ik herken het dat je voor dat je gaat rijden al alle horror scenario's in je hoof bent langsgelopen : )
Ik kijk altijd of het paard waar ik op rijd heel fris of vervelend is en als dit zo is pas ik mij daar altijd een beetje op aan. Het is ook belangrijk dat je altijd positief blijft! De kans dat zoiets gebeurt is (in in mijn geval : ) redelijk klein. En vooral gewoon lekker blijven rijden! :)

Veni Vidi Vici

Tianbelli
Berichten: 1485
Geregistreerd: 22-02-11
Woonplaats: België, Kempen

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 20:11

Siamsmeesje schreef:
@Tianbelli, ik heb ook het probleem dat ik niet zo hoog meer kan opstijgen van de grond, maar dan omdat ik hypermobiel ben. Teveel risico dat ik mezelf blesseer.
Mijn instructrice (ook in België) is ook zeer zuinig op haar paarden, en ze heeft dan ook twee van deze blauwe 4-traps-opstaphulpen staan. De hoogste tree is minstens 75 cm, en ik kan zonder moeite op de Comtois stappen zonder de beugels te gebruiken. Ze zijn wat prijzig, maar volgens mijn stalhoudster één van de betere investeringen geweest :j
https://www.google.com/search?newwindow=1&q=opstaphulp+4+treden&tbm=isch&source=univ&client=firefox-b-d&sa=X&ved=2ahUKEwiJ6PfIs-TiAhWRZFAKHde8DDsQsAR6BAgFEAE&biw=1280&bih=860


dankje,
heb 'hét' trapje van de ikea, met 2 tredes. En met 2 trede hoog sta ik al ruuiiiim voldoende hoog boven m'n pony. Dus het probleem is niet HOE ik opstap, maar dat ik schrik heb ALS ik opstijg, onafhankelijk op welke manier.

Laibadji
Berichten: 1685
Geregistreerd: 18-06-15
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-06-19 20:26

Tianbelli schreef:
Siamsmeesje schreef:
@Tianbelli, ik heb ook het probleem dat ik niet zo hoog meer kan opstijgen van de grond, maar dan omdat ik hypermobiel ben. Teveel risico dat ik mezelf blesseer.
Mijn instructrice (ook in België) is ook zeer zuinig op haar paarden, en ze heeft dan ook twee van deze blauwe 4-traps-opstaphulpen staan. De hoogste tree is minstens 75 cm, en ik kan zonder moeite op de Comtois stappen zonder de beugels te gebruiken. Ze zijn wat prijzig, maar volgens mijn stalhoudster één van de betere investeringen geweest :j
https://www.google.com/search?newwindow=1&q=opstaphulp+4+treden&tbm=isch&source=univ&client=firefox-b-d&sa=X&ved=2ahUKEwiJ6PfIs-TiAhWRZFAKHde8DDsQsAR6BAgFEAE&biw=1280&bih=860


dankje,
heb 'hét' trapje van de ikea, met 2 tredes. En met 2 trede hoog sta ik al ruuiiiim voldoende hoog boven m'n pony. Dus het probleem is niet HOE ik opstap, maar dat ik schrik heb ALS ik opstijg, onafhankelijk op welke manier.

Wat bij ook hielp was paard parkeren voor een muur. Zo had ik het gevoel dat hij niet weg kon lopen. (Paa d heeft dat ooit wel gedaan) dankzij de muur had ik iets meer lef.


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 bezoekers