SusanH schreef:He wat vervelend dat de angst weer zo de kop op stak :(:) helpt het jou als een ander met haar wandelt terwijl jij erbij bent, zodat je kan zien dat ze braaf is?
Een app groep hoeft voor mij niet, maar is voor anderen misschien wel een fijn hulpmiddel.
maitestar23 schreef:Zo nu eindelijk eens tijd om weer eens een update van mijn kant te plaatsen.
Had al ergens tussendoor geplaatst dat mijn angst dus omgeslagen is in een echte angststoornis, want het heeft nu dus ook invloed op mijn dagelijks leven.
Ik sta zeg maar continue 'aan' waardoor ik veel eerder schrik en mijn schrikreacties zijn ook veel groter dan normaal is en in sommige situaties bevries ik ook. Voorheen schrok ik nooit en indien nodig handelde ik meteen, dus dit is totaal niks voor mij.
Hiervoor ben ik inmiddels begonnen met EMDR en daar zijn we achter gekomen dat ik dus blijkbaar wel op een vreemd paard kan rijden zonder angst :+ Als die gek was gaan doen was het waarschijnlijk wel gekomen, maar ik stap er op zonder problemen en totaal geen zenuwen.
Terwijl ik nu bij vlagen al misselijk kan worden omdat ik morgen les heb met mijn eigen paard -O-
Heb nu de opdracht gekregen om alleen dingen te doen die goed voelen, zodat ik niet steeds mijn grenzen over ga. Dus zogezegd gisteren samen gaan wandelen in de bak, maar de spanning bouwde maar op en op en heb haar uiteindelijk maar gauw losgeklikt zodat ze even afstand kon nemen en ik even tot rust kon komen.
Man wat een idioot gedoe, ik ben onbewust constant bezig met wat zou kunnen gebeuren... Zoals gister vooral bang om onder de voet gelopen te worden in bijv. een schrikreactie van haar kant, terwijl ze zo'n beetje bomproof is.
Wordt er soms zo verdrietig en wanhopig van, ga ik ooit er vanaf komen? Ben al anderhalf jaar bezig en ik durf dus nog niet eens in de bak te wandelen -O- Laat staat longeren of alleen rijden...
Gelukkig gaat het rijden tijdens de les inmiddels wel goed, maar alles daaromheen dus niet.
Zo dat was even mijn klaagzang :') nu mezelf een schop onder de kont geven en gewoon samen weer aan de slag!
SusanH schreef:He wat vervelend dat de angst weer zo de kop op stak :(:) helpt het jou als een ander met haar wandelt terwijl jij erbij bent, zodat je kan zien dat ze braaf is?
SuperZodiaX schreef:Heftig zeg. En kan je niet regelmatig op een ander paard oefenen zodat je daar alvast meer vertrouwen in krijgt?
Ik heb zelf in mn dagelijks leven ook last van een angststoornis, vooral bang om auto te rijden op de snelweg en tunnels en bruggen. Ik heb daar ook emdr en hypnose voor gehad (want is het kennelijk ontstaan omdat ik de heftige val van mijn paard niet goed verwerkt heb), het werkte allemaal wel iets, maar helaas toch steeds weer een terugval. Nu rij ik al een aantal jaar alleen nog maar stad auto. Verder durf ik echt niet meer :(
Ik weet ook dat de angst voor het schrikken van mijn jonge merrie hier ook uit voorkomt, dus daarom ben ik toch weer met mental coaching e.d. aan het kijken of ik er doorheen kan komen. Want ja, ik kan haar wel verkopen, maar dan zal ik met een volgend paard waarsch weer hetzelfde probleem krijgen op een gegeven moment. En het is mn passie, ik wil het gewoon niet opgeven..
maitestar23 schreef:Man wat een idioot gedoe, ik ben onbewust constant bezig met wat zou kunnen gebeuren... Zoals gister vooral bang om onder de voet gelopen te worden in bijv. een schrikreactie van haar kant, terwijl ze zo'n beetje bomproof is.
Siamsmeesje schreef:Als ik dit lees, vraag ik me af waar ze loopt ten opzichte van jou? Want ik kan me best voorstellen dat je angst hebt om onder de voet gelopen te worden als ze bv direct achter je loopt.
Mijn bijrijdpaard had dat bij de vorige eigenaar ook geleerd, en eerlijk gezegd, ik vond en vind dat een levensgevaarlijke positie. Inmiddels loopt hij schuin achter me, en dat voelt een stuk veiliger. Als hij schrikt kan hij naar voren en wordt ik niet onder de voet gelopen.
Het is misschien niet veel hulp, maar ik weet dat alle kleine beetjes kunnen helpen.
SuperZodiaX schreef:maitestar23 schreef:Zo nu eindelijk eens tijd om weer eens een update van mijn kant te plaatsen.
Had al ergens tussendoor geplaatst dat mijn angst dus omgeslagen is in een echte angststoornis, want het heeft nu dus ook invloed op mijn dagelijks leven.
Ik sta zeg maar continue 'aan' waardoor ik veel eerder schrik en mijn schrikreacties zijn ook veel groter dan normaal is en in sommige situaties bevries ik ook. Voorheen schrok ik nooit en indien nodig handelde ik meteen, dus dit is totaal niks voor mij.
Hiervoor ben ik inmiddels begonnen met EMDR en daar zijn we achter gekomen dat ik dus blijkbaar wel op een vreemd paard kan rijden zonder angst :+ Als die gek was gaan doen was het waarschijnlijk wel gekomen, maar ik stap er op zonder problemen en totaal geen zenuwen.
Terwijl ik nu bij vlagen al misselijk kan worden omdat ik morgen les heb met mijn eigen paard -O-
Heb nu de opdracht gekregen om alleen dingen te doen die goed voelen, zodat ik niet steeds mijn grenzen over ga. Dus zogezegd gisteren samen gaan wandelen in de bak, maar de spanning bouwde maar op en op en heb haar uiteindelijk maar gauw losgeklikt zodat ze even afstand kon nemen en ik even tot rust kon komen.
Man wat een idioot gedoe, ik ben onbewust constant bezig met wat zou kunnen gebeuren... Zoals gister vooral bang om onder de voet gelopen te worden in bijv. een schrikreactie van haar kant, terwijl ze zo'n beetje bomproof is.
Wordt er soms zo verdrietig en wanhopig van, ga ik ooit er vanaf komen? Ben al anderhalf jaar bezig en ik durf dus nog niet eens in de bak te wandelen -O- Laat staat longeren of alleen rijden...
Gelukkig gaat het rijden tijdens de les inmiddels wel goed, maar alles daaromheen dus niet.
Zo dat was even mijn klaagzang :') nu mezelf een schop onder de kont geven en gewoon samen weer aan de slag!
Heftig zeg. En kan je niet regelmatig op een ander paard oefenen zodat je daar alvast meer vertrouwen in krijgt?
Ik heb zelf in mn dagelijks leven ook last van een angststoornis, vooral bang om auto te rijden op de snelweg en tunnels en bruggen. Ik heb daar ook emdr en hypnose voor gehad (want is het kennelijk ontstaan omdat ik de heftige val van mijn paard niet goed verwerkt heb), het werkte allemaal wel iets, maar helaas toch steeds weer een terugval. Nu rij ik al een aantal jaar alleen nog maar stad auto. Verder durf ik echt niet meer :(
Ik weet ook dat de angst voor het schrikken van mijn jonge merrie hier ook uit voorkomt, dus daarom ben ik toch weer met mental coaching e.d. aan het kijken of ik er doorheen kan komen. Want ja, ik kan haar wel verkopen, maar dan zal ik met een volgend paard waarsch weer hetzelfde probleem krijgen op een gegeven moment. En het is mn passie, ik wil het gewoon niet opgeven..
femke19 schreef:Hoi! Ik meld mij hier ook even.
Een paar jaar geleden deed ik met mijn verzorgpony mee aan een manegeles. Dit deed ik wel vaker, omdat ik het fijner vind om in groepjes te rijden dan een privéles te hebben.
Tijdens de les gingen ze springen. Ik deed mee, mijn verzorgpony was altijd heel braaf met springen. Maar nu werd hij opeens angstig en sloeg hij op hol. Hij heeft me er toen vanaf gegooid.
Ik heb sindsdien niet meer met hem gesprongen, omdat hij bij het zelfstandig rijden nu ook bang was. Zijn andere verzorgster merkte dat ook.
Nu is mijn verzorgpony ongeveer een jaar geleden met pension gegaan en heb ik een andere verzorgpony. Met rijden gaat het gewoon goed, maar springen vind ik nog steeds heel eng. Heeft iemand tips zodat ik minder bang van het springen kan worden?
jasmijn16 schreef:femke19 schreef:Hoi! Ik meld mij hier ook even.
Een paar jaar geleden deed ik met mijn verzorgpony mee aan een manegeles. Dit deed ik wel vaker, omdat ik het fijner vind om in groepjes te rijden dan een privéles te hebben.
Tijdens de les gingen ze springen. Ik deed mee, mijn verzorgpony was altijd heel braaf met springen. Maar nu werd hij opeens angstig en sloeg hij op hol. Hij heeft me er toen vanaf gegooid.
Ik heb sindsdien niet meer met hem gesprongen, omdat hij bij het zelfstandig rijden nu ook bang was. Zijn andere verzorgster merkte dat ook.
Nu is mijn verzorgpony ongeveer een jaar geleden met pension gegaan en heb ik een andere verzorgpony. Met rijden gaat het gewoon goed, maar springen vind ik nog steeds heel eng. Heeft iemand tips zodat ik minder bang van het springen kan worden?
Ik heb angst met springen, wat bij mij al heeeel erg heeft geholpen is om te beginnen met gewoon balkjes op de grond. Dit wel met gewoon hindernis palen er naast zegmaar maar dan de balken niet in de lepel. Toen ik merkte dat ik dat niet meer spannend vond en mijn paard niet meer over enthousiast reageerde, of wel reageerde maar ik de controle hield ben ik begonnen met de lepel op de grond en daar een balk in, en dan de balk aan 1 kant omhoog. Op gegeven moment was de angst weer weg en dan pas in het 1e gaatje. En dan zo langzaam opbouwen. Niet alles in 1x rijden maar bijvoorbeeld eerst 3x met de bakjes op de grond als een soort parcours en echt pas in de lepels wanneer je geen angst meer voelt en zelfverzekerd dat "parcours" rond gaat.
Duplo schreef:Voor mijn gevoel is mijn' probleem' controle verlies
Oryani schreef:Duplo schreef:Voor mijn gevoel is mijn' probleem' controle verlies
Ik haak even in (ik lees wel alles maar heb niet zo veel nuttigs toe te voegen), bij mij is dit ook zo. Gisteren een ontspannen buitenrit gemaakt met een vriendin bij, maar die had een jonkie mee.
Ik was dus niet alleen bezig met de reacties van mijn paard, maar ook met eventuele reacties van haar paard en hoe mijn paard daar dan op zou reageren... :roll:
Gelukkig met een overwegend ontspannen gevoel gereden, maar toch enkele momenten waarop ik bijvoorbeeld een prachtige gelegenheid had voor een galopje, maar gewoon niet durfde. ‘Wat als er opeens iemand om de hoek komt, of op het pad komt gereden, of als het paard van mijn vriendin struikelt,...” of, of, of!
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 56 bezoekers