Kletstopic voor angstige ruiters

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

 
 
Siamsmeesje
Berichten: 2224
Geregistreerd: 15-06-09
Woonplaats: Het Zeeuwse Vlaanderen

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-04-19 16:02

Dat is heel jammer Laibadji....

Ik heb gisteren een kleine overwinning gehaald. De nieuwe Grande Dame van stal heeft mij zo'n heerlijke rit gegeven, dat ik het zelfs heb aangedurfd om alles los te laten (beugels en teugels) en ouderwets gymnastiek op het paard heb gedaan.
Zonder dollen, als ze zo rustig blijft, heb ik goede hoop dat ik mijn vertrouwen weer terug kan gaan opbouwen.

Lente Alle zaadjes de grond in en hopen dat ze boven de grond willen kijken dit jaar


Laibadji
Berichten: 1685
Geregistreerd: 18-06-15
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-04-19 19:56

Siamsmeesje schreef:
Dat is heel jammer Laibadji....

Ik heb gisteren een kleine overwinning gehaald. De nieuwe Grande Dame van stal heeft mij zo'n heerlijke rit gegeven, dat ik het zelfs heb aangedurfd om alles los te laten (beugels en teugels) en ouderwets gymnastiek op het paard heb gedaan.
Zonder dollen, als ze zo rustig blijft, heb ik goede hoop dat ik mijn vertrouwen weer terug kan gaan opbouwen.

Zo blij voor jou! Fijn dat het zo klikte! Op naar meer.

Vandaag samen met de zoon en vriend mijn paard laten wennen aan de quad van de zoon. Ik op de piste longeren en zoon op de weide rond rijden met de quad. Hij schrok 2 keer maar uiteindelijk wel heel braaf.

Oef dat geeft mij al meer zekerheid voor later. Als mijn zoon nu met de quad wil rijden en ik te paard zak dit lukken.

Enkel jammer dat mijn paard zich weer bezeerd heeft aan zijn achterbeen. Dus hij is nu mank. Gelukkig weten we ondertussen dat hij heel kleinzerig is en dat het dus niet zo erg is. (staat niet dik en niet warm) weekje rust en hij is terug de oude.

Ineke2
Berichten: 33035
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Spijkenisse

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-04-19 20:31

Ik ben ook angstig, maar dan voornamelijk op buitenrit. Mijn merrie is écht heel erg braaf, heb in de randstad te maken met ( steeds drukker) verkeer en medeweggebruikers die regelmatig zo hard voorbij scheuren dat mijn hart dan echt in mijn keel zit. Of met enorm veel onnodige herrie ( motoren) wat ik als wandelaar al verschrikkelijk vind...

Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.
[VN] Ineke2 aan het woord: gekeurd en ingedeeld in Grade II (paradressuur)

KittyDylan
Berichten: 8856
Geregistreerd: 08-09-13
Woonplaats: Kessel (LB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-04-19 20:41

KittyDylan schreef:
Springen durf ik eigenlijk nog steeds niet. Die drempel is me echt nog te hoog. (oa een spring ongeluk gehad)


Grapje :Y)

Vandaag op werk springlesje van de baas gehad. Pff, ik moet mezelf wel echt een drempel over zetten.
"Gelukkig" gelooft mijn baas er niets van en moet ik dus gewoon door. Dat is voor mij zeker wel de push om er overheen te gaan.

Doordat ik veel spanning op had gebouwd werd paardlief ook druk. Het is echt een spiegeltje. Hij is gelukkig wel super braaf en natuurlijk een ervaren springpaard.

Achteraf toch wel blij dat ik die drempel (letterlijk) over ben gegaan.

Ik rij toch nog liever recreatief dressuurmatig. :Y) Of het bos in natuurlijk, heerlijk!

Dat is dus wat ik gisteren gedaan heb! Op de manege terug gereden. Door miscommunicatie vanuit de manege heb ik niet op mijn standaard favoriete paard gereden, maar gelukkig wel op een andere die ik ken. Wat liep hij fijn. Totaal geen spanning, zelfs niet toen hij een keer schrok en opzij schoot.


[ img ]

Ik ga er sowieso nog terug, want mijn favoriete paardje, daar wil ik zeker nog eens op. Ik heb misschien ook wel een paar traantjes gelaten toen ik hem zag staan <3

Just Wibbly Wobbly Timey Wimey It

[KS-MK] 2 Welsh Mountain veulens verwacht 2024

YoRien
Berichten: 267
Geregistreerd: 12-05-11
Woonplaats: Ede

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-04-19 21:05

Hallo allemaal,

Ik wil me hier ook melden. Ik heb nog niet het hele topic gelezen. Zal dat nog eens doen.

Ik heb een ijslander, Vinur en ben extreem bamg geweest op zijn rug. Zelfs als iemand hem vast had durfde ik er niet op. Ik bevroor volledig en had echt geen controle over mijn lichaam. Heel eng om mee te maken en ik had me nooit kunnen voorstellen dat zo'n angst bestaat als ik het niet had meegemaakt.

Ik heb afgelopen jaren veel grondwerk gedaan, maar ook horseboarden zonder ruiter en nog veel meer. En op een moment wilde ik er wel weer op. Vanaf toen zijn we gaan opbouwen en inmiddels rijden we weer.

Ik heb hierover een artikel geschreven voor het blad ijslandse paarden en ik heb er ook regelmatig wat over geschreven op facebook. Ik vind het namelijk heel belangrijk dat er open over dit onderwerp gepraat kan worden.

Vorige week heb ik op Equiday mee gereden in een demo over angst. Dat was een onwijs gave mijlpaal voor ons! De demo werd gegeven door Cathy Sirett en zij is echt een topmens. Haar methode heet Complete Confidence en is zeker de moeite waard om op te zoeken. Op haar website kun je je ook aanmelden voor een club, gratis. Je krijgt dan ook een werkboek en tips om aan je angst te werken. Ik ben zo enthousiast geworden over deze methode dat ikhet graag met jullie wil delen. Heb daar verder totaal geen (zakelijk) belang bij.

Ik lees hier al mooie verhalen over het overwinnen van angst. En ik hoop dat we elkaar kunnen helpen om nog verder te komen. Want paardrijden is vooral heel erg leuk :-)

Intrinzen-inspired trainen met ijslanders Vinur, Sámur en Bliki
https://www.hetbospaard.nl

jasmijn16
Berichten: 961
Geregistreerd: 19-11-14

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-04-19 21:47

Ik heb vandaag een nieuw rondje buiten gedaan. Een soort viaduct/ brug via de rustige B weg in de berm op gegaloppeerd, ze was super braaf alleen die 2 paarse bloemetjes in de berm eten je toch echt op en daar moet je of overheen springen, of een meter voor aan de kant. Het is zo typisch met haar. Grote combinaties zoals een trekker met machine er achter kan ze op 2 cm afstand zonder problemen voorbij, maar paarse bloemen en een rood stukje stof, dat is echt levens gevaarlijk en gaat je aanvallen.

Wij zijn trouwens nog op zoek naar het perfecte bit voor haar. We hebben dikke en dunne enkel en dubbel gebroken D- en watertrensjes geprobeerd maar daar is ze super sterk mee en erg tegen de hand, echt staken. Ze loopt ook voor de koets met een stangetje, hier is ze erg rustig en stabiel op. Dit gebruiken we nu ook voor onder het zadel. Eigenlijk zoeken we iets waar we ook een keer een B proefje mee kunnen starten.

We hebben laatst ook een stang met tongboog geprobeerd, laten we het er op houden dat dit geen succes was. We zijn er al achter dat iets wat haar gehemelte raakt haar erg irriteert. Iemand van de ruiterzaak heeft binnenkort een conferentie met mensen van Trust en gaat voor ons informeren, maar als iemand hier nog tips of ideeën heeft zijn ze altijd welkom.

If I can take it, I can make it
Without you I feel like I'm half of a whole

[o]

Ineke2
Berichten: 33035
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Spijkenisse

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-04-19 22:12

Misschien is een ongebroken trens dan een idee?

Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.
[VN] Ineke2 aan het woord: gekeurd en ingedeeld in Grade II (paradressuur)

maitestar23
Berichten: 655
Geregistreerd: 23-10-16
Woonplaats: Meppel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 24-04-19 10:00

ElviraKelan schreef:
Vanmiddag op buitenrit geweest.
Ik vind het in het begin super spannend en heb de neiging om dan terug te krabbelen
Maar...
Vrij veel galopje gepakt. Relaxt gebleven toen het andere paard wat erbij was een bootje in het water wel erg eng vond. En zelfs tussendoor aan mijn houding kunnen blijven werken want door mijn angst heb ik mijzelf wat dingen verkeerd aangewend.
Kortom vanmiddag kan weer bij mijn goede + ervaringen :D


Wat heerlijk zeg! Een droom voor velen van ons geloof ik zo.
Lekker genieten van deze fijne ervaringen!

jasmijn16 schreef:
Ik heb zondag gewoon echt compleet zonder angst gesprongen. Eerst 20 cm, toen was ik te onzeker en ging ze me staan. Ik heb toen een kleine volte gemaakt, haar van voor ruimte gegeven en ze maakte een sprong alsof we over 1 meter ofzo moesten. Mijn moeder lag helemaal dubbel van het lachen, en ik zelf eigenlijk ook. Er gaat bij haar dan echt een knop om, oeh ik zie sprong, baas gaan we springen? volgens mij gaan we zo springen WE GAAN SPRINGEN, OEH IK MAG WHIEEEE IK VLIEG.
Echt, ik zal het eens een keer filmen, er komt dan een kop op, oortjes strak naar voren en gaan.

We zijn geëindigd bij 30 cm, ik vind het nog steeds te gek voor woorden die angst van mij, maar we beginnen gewoon lekker laag. Ik wil echt zonder angst springen voor we omhoog gaan. Stiekem voel ik het vertrouwen na iets van 1 jaar ofzo weer terug komen. Ik durf dat bijna niet te zeggen haha.


Goed dat je je grenzen goed aanvoelt en dat je je daar ook gewoon even aan houdt. Dat levert meestal de beste ervaringen op, vaak merk je als je er toch even over heen gaat dat het dan ook mis gaat.
Fijn ook dat je het goede gevoel langzaam weer terug voelt komen!

marley93 schreef:
Mag ik mij melden? Ik zag dit topic al een paar keer voorbij komen, maar kwam nooit toe aan het lezen. Wat een 'verademing' om te zien dat meer bokkers last van angst hebben, en ook een eigen paard hebben.

Mijn angst is een jaar of 6 geleden begonnen door mijn cardioloog. Mijn bindweefsel is zwakker dan gemiddeld, waardoor ik naast hypermobiel ook minder sterke vaten heb. (Alles onder controle en stabiel, gelukkig). Toen ik tegen mijn cardioloog heel blij zei 'Ik rijd weer paard!' was haar directe respons: "Zolang je er niet af valt zie ik daar geen directe problemen van."
Eerst lachte ik daar om, want ik was tot dan toe nog nooit serieus van een paard gevallen. Ik stond er niet eens bewust bij stil. Tot ik in de manege van een paard viel. Pees verrekt in mijn pols, maar verder niets aan de hand. Toch ging het wel knagen. "Zolang je er niet af valt..."


Fijn he om te weten dat je hier echt niet als enige mee zit.
Het vervelende voor jou is natuurlijk dat je angst niet geheel ongegrond is. Nou ja wat dat betreft voor ons allemaal niet, het blijven dieren die kunnen schrikken of zich verstappen.
Maar voor jou zit er natuurlijk wel een extra risico aan vast en ik kan me heel goed voorstellen dat je dat stemmetje in je hoofd maar niet zomaar stil krijgt.

marley93 schreef:
En ondertussen ben ik de trotse eigenaar van mijn huidige paardje Mattie. Een Franse Draver van 11 met wie ik superveel lol heb op de grond. Het rijden heb ik lang uitgesteld, maar na het een paar keer te hebben gedaan merkte ik dat hij er wel heel veel lol in heeft. Dus nu gaat mijn moeder mee op de fiets, en houdt ze hem vast aan een halstertouw aan het bitstukje. Ze doet niets, kan ook niet echt iets als hij echt aan de kletter zou gaan, maar het is vooral voor mijn gerustheid. Verder zit ik er met een bodyprotector en cap op. Helemaal ingepakt dus.
En zo gaat het supergoed. Ik ga binnenkort met Mattie (privé)lessen op een manege dichtbij (we hebben zelf geen bak), waarbij ik hoop mijn zelfvertrouwen weer op te krikken.
Want dat is vooral mijn probleem, heb ik het idee. Het vertrouwen in mijn eigen kunde is echt nul. Ik ben mijn balans kwijt omdat ik zo gespannen zit, en neem alles wat ik doe in twijfel.
En die lieve Mattie neemt het allemaal voor lief en loopt op zijn dooie gemakje naast de fiets mee. Hij heeft er zichtbaar lol in, buitenritjes. Dus dat is voor mij ook een grote reden om aan mijn angst te werken.


Als dat touwtje je helpt om rustig te rijden dan is het prima toch! Daardoor kun je ook veel beter ontspannen rijden, is je houding en balans beter. Dus aan alle kanten lijkt mij dat een prima oplossing.
En fijn en heel goed dat jullie samen op les gaan! Jullie komen er samen wel.

Veraaaaah schreef:
Van de week toch weer een ‘terugval’. Ik wilde binnen gaan rijden tot een stalgenootje zei kom lekker buiten rijden (springpiste). Nou vooruit ik opgestapt ging allemaal goed tot paard zich verstapte (ik dacht dat ze schrok). Daardoor zoveel spanning opgebouwd dat ik niet meer relaxed kon rondstappen. Ben naar een andere buitenbak gegaan waar ze dus daadwerkelijk schrok (omdat ik nog steeds mega gespannen was) dus ook daar afgestapt en binnen verder gegaan. Binnen echt nergens last van gehad.

Zo stom dat ik mezelf zo druk maak dat mijn paard zich ook druk gaat maken. Terwijl paard echt braaf is :\


Dat is toch helemaal geen terugval! Niet zo streng zijn voor jezelf! Kijk naar de dingen die goed zijn gegaan. Je hebt het prima kunnen afsluiten, niks aan de hand.
En het is zeker niet stom dat je je druk maakt, maar hoe drukker jij je daar weer over maakt des te meer blijft dat gevoel hangen.
Loslaten is the key maar dat is oh zo lastig, het is mij 1 x gelukt en heb toen heerlijk kunnen rijden.



Oryani schreef:
Ik meld me ook, na lang twijfelen. Ik twijfelde aanvankelijk om het topic zelfs maar te lezen. Iets met het risico niet te willen lopen mezelf nog engere denkbeelden in m’n hoofd te steken.
Maargoed. Het is prachtig weer, maar sinds ik heb besloten daar vanmiddag van te genieten en te gaan wandelen, komt de buikpijn opzetten.
Ik hoor hier dus wel thuis :+

Maar de angst is heel snel weer aanwezig en heel moeilijk om de kop in te drukken.

Met iemand erbij ben ik ondertussen alweer een tweetal keer buiten gaan wandelen. Maar het is zo frustrerend dat ik niet gewoon meer ‘even een kort rondje’ doe voor de avond valt, of spontaan de piste voorbij ga om toch naar buiten te gaan.
Ik wil het wel graag weer, mijn hoofd en buik spannen echter heel erg samen...

Ik blijf hier dus even hangen en lezen.


Welkom Oryani!
Wat jammer dat je angst ook nog eens bevestigd is door de val.
Maar de angst de kop in drukken ga je echt nooit redden. Probeer misschien eerst een tijdje alleen dat te doen wat goed voelt, al is het alleen maar borstelen. En zo ga je steeds een stapje vooruit.
Jezelf grenzen over pushen omdat je de dingen van jezelf moet helpt echt niet, de druk moet even van de ketel.
Op dit moment rij ik ook amper buiten de les om, longeren durf ik ook niet meer dus we gaan nu gewoon samen rustig wandelen in de bak.
En ja het is verdrietig en balen dat al mijn dromen nu bijna 2 jaar later nog steeds niet lukken, maar als ik me daar druk over blijf maken komt het niet goed. Het is zoals het is en elke stap vooruit is is het waard.


Siamsmeesje schreef:
Ik heb gisteren een kleine overwinning gehaald. De nieuwe Grande Dame van stal heeft mij zo'n heerlijke rit gegeven, dat ik het zelfs heb aangedurfd om alles los te laten (beugels en teugels) en ouderwets gymnastiek op het paard heb gedaan.
Zonder dollen, als ze zo rustig blijft, heb ik goede hoop dat ik mijn vertrouwen weer terug kan gaan opbouwen.


Wat heerlijk! Lekker van genieten en ook trots zijn op jezelf he :-)

KittyDylan schreef:
KittyDylan schreef:
Springen durf ik eigenlijk nog steeds niet. Die drempel is me echt nog te hoog. (oa een spring ongeluk gehad)


Grapje :Y)

Vandaag op werk springlesje van de baas gehad. Pff, ik moet mezelf wel echt een drempel over zetten.
"Gelukkig" gelooft mijn baas er niets van en moet ik dus gewoon door. Dat is voor mij zeker wel de push om er overheen te gaan.

Doordat ik veel spanning op had gebouwd werd paardlief ook druk. Het is echt een spiegeltje. Hij is gelukkig wel super braaf en natuurlijk een ervaren springpaard.

Achteraf toch wel blij dat ik die drempel (letterlijk) over ben gegaan.


Wat ontzettend dapper en gaaf! Maar het lijntje tussen op een positieve manier pushen en weten tot waar je dat kunt doen of iemand toch min of meer dwingen is wel heel dun he.
Kijk uit dat je misschien toch niet per ongeluk dingen gaat doen die je echt niet wil doen.


KittyDylan schreef:
Ik rij toch nog liever recreatief dressuurmatig. :Y) Of het bos in natuurlijk, heerlijk!
Dat is dus wat ik gisteren gedaan heb! Op de manege terug gereden. Door miscommunicatie vanuit de manege heb ik niet op mijn standaard favoriete paard gereden, maar gelukkig wel op een andere die ik ken. Wat liep hij fijn. Totaal geen spanning, zelfs niet toen hij een keer schrok en opzij schoot.


Dat zijn fijne momenten en ervaringen he! Lekker van nagenieten!

YoRien schreef:
Hallo allemaal,

Ik wil me hier ook melden. Ik heb nog niet het hele topic gelezen. Zal dat nog eens doen.

Ik heb een ijslander, Vinur en ben extreem bamg geweest op zijn rug. Zelfs als iemand hem vast had durfde ik er niet op. Ik bevroor volledig en had echt geen controle over mijn lichaam. Heel eng om mee te maken en ik had me nooit kunnen voorstellen dat zo'n angst bestaat als ik het niet had meegemaakt.

Ik heb afgelopen jaren veel grondwerk gedaan, maar ook horseboarden zonder ruiter en nog veel meer. En op een moment wilde ik er wel weer op. Vanaf toen zijn we gaan opbouwen en inmiddels rijden we weer.

Ik heb hierover een artikel geschreven voor het blad ijslandse paarden en ik heb er ook regelmatig wat over geschreven op facebook. Ik vind het namelijk heel belangrijk dat er open over dit onderwerp gepraat kan worden.

Vorige week heb ik op Equiday mee gereden in een demo over angst. Dat was een onwijs gave mijlpaal voor ons! De demo werd gegeven door Cathy Sirett en zij is echt een topmens. Haar methode heet Complete Confidence en is zeker de moeite waard om op te zoeken. Op haar website kun je je ook aanmelden voor een club, gratis. Je krijgt dan ook een werkboek en tips om aan je angst te werken. Ik ben zo enthousiast geworden over deze methode dat ikhet graag met jullie wil delen. Heb daar verder totaal geen (zakelijk) belang bij.

Ik lees hier al mooie verhalen over het overwinnen van angst. En ik hoop dat we elkaar kunnen helpen om nog verder te komen. Want paardrijden is vooral heel erg leuk :-)


Hoi YoRien,

Ook welkom hier! Wat ontzettend knap dat je je angsten hebt weten te overwinnen!
Ik heb even gezocht naar de site van Cathy Sirett want dat lijkt me wel wat, maar ik kan niet echt wat van haar zelf vinden geloof ik. Ik kom dan uit op 1 of andere spaanse trainingsstal.
Heb je misschien een link voor mij?

YoRien
Berichten: 267
Geregistreerd: 12-05-11
Woonplaats: Ede

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-04-19 13:25

Wat leuk dat je de moeite neemt om op iedereen te reageren. Ik ben op cursus, dus even niet zo uitgebreid.
Je kunt zoeken op Complete Confidence.

https://bit.ly/2NSIRH7

Intrinzen-inspired trainen met ijslanders Vinur, Sámur en Bliki
https://www.hetbospaard.nl

SuperZodiaX
Berichten: 1337
Geregistreerd: 26-05-03
Woonplaats: Dordrecht

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-04-19 14:07

Hoi, ik meld me hier ook graag. Ik heb 3 eigen paarden, met eentje rij ik zz licht, de ander z1 en ik heb nog een projectje die ik m/z niveau train.
Ik rij dus heel fanatiek, maar ik zit wel met angsten.
Ik ben 9 jaar geleden gevallen bij het inrijden van een jong paard en daarbij heb ik een ruggewervel verbrijzeld en een gedeeltelijke dwarslaesie opgelopen. Alles opnieuw moeten leren, lopen e.d. en tot op heden nog steeds veel restverschijnselen. Heftig dus.

Nu heb ik op 2 van de 3 paarden nergens last van, maar op mijn jonge merrie wel. Die spiegelt mij enorm en daardoor is ze soms flink kijkerig en verstijf ik helemaal. Ik ben nu aan de ene kant bezig met schriktraining, en aan de andere kant met een mental coach, maar jeetje wat moeilijk.
Ik moet mijn neiging om alleen het slechte/enge te onthouden, ombuigen naar goede ervaringen.
Fijn om te lezen dat sommigen hier ondanks hun angsten nu weer heel veel durven, ik heb nog wel mijn twijfels of ik er doorheen ga komen.

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-04-19 16:01

Wat mij heel erg helpt is het zinnetje ik kan heel stiekem best eenl klein beetje paardrijden. Jij rijdt zz licht jij kan echt wel fatsoenlijk een paard rond sturen :j

Ik heb weer een kleine mijlpaal bereikt helemaal alleen naar stal. Met het idee ik kijk wel wat we gaan doen. Maar hij was zo relaxed dat ik hem heb opgezadeld en heerlijk heb gereden. Wel spanning in het begin maar dan sta ik heel bewust stil bij hoe braaf hij is. Dan kan ik het ook snel weer loslaten.

AnnickT
Berichten: 1459
Geregistreerd: 14-07-15

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-04-19 16:32

Wat goed om te lezen dat mensen aan hun angst proberen te werken!

Door de mijlpalen hier kwam het weer in me op dat ik me laatst realiseerde dat ik voor het rijden met de twee paarden die ik bijrijdt (Quarter en IJslander) geen angst meer heb, of in ieder geval geen zenuwen.
Met de IJs was ik onderweg buiten en m'n beugels waren te lang, dus die op het paard een gaatje korter gemaakt, maar mevrouw wilde niet stilstaan dus begon wat te lopen. Normaal had ik dan gedacht van "oké, die schiet zo weg" en was heel paniekerig gaan bewegen, maar ik heb haar gewoon weer stil kunnen zetten en m'n beugels kunnen doen. Achteraf vond ik het heel bijzonder van mezelf, haha.
En de Quarter wilde buiten graag hard, dus toen ik been gaf voor draf schoot ie (of ja, wel gecontroleerd) er in galop vandoor en ik kon ik hem zo terugpakken! Normaal zou ik denken dat ik maar moest zitten of dat ik helemaal niks meer kon, maar dat was dus niet het geval. Dat gebeurde later in de rit nog een keer en weer kon ik hem terug laten gaan in draf. Dat was een fijn gevoel!
Met andere paarden zou ik nog wel spanning hebben denk ik, maar deze twee hebben me het vertrouwen teruggegeven.

“Horses don’t love good technique. Horses love interaction that feels good to them.” ~ Lockie Philips

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-04-19 16:59

Wat lief dat je zo op iedereen reageert Maitestar.
Superzodiax, zo zie je maar weer dat ook een Z-ruiter met zijn eigen angsten kan kampen. Begrijpelijk dat je aan zo’n val angst heb overgehouden.
AnnickT wat fijn dat je merkt door onze mijlpalen dat je vertrouwen weer terug is gekomen.

Ik heb vanmiddag ook mijn mijlpaal bereikt. Ik raakte mijn collega kwijt onderweg, hij was te voet mee gegaan. Ik ben rustig gebleven, heb de eigenaar geprobeerd te bellen en toen geprobeerd toen ik hem niet kon bereiken zelf de weg terug te vinden via de verharde weg. Kelan werd tijdens het bellen onrustig maar zelf rustig gebleven ondanks dat hij ging staken en achterwaarts ging. Ik heb doortastend gereageerd en heb zelfs een stukje terug gedraafd waarbij ik ook weer mijn collega tegen kwam. Kortom als dat geen persoonlijke mijlpaal is :D

Gelukkig heb ik ook het hoofd schudden bij Kelan nu opgelost. Ik heb een neusnetje voor hem gekocht en het scheelt ruimschoots de helft waardoor het nu acceptabel is voor ons allebei :D
Helaas geen kap meer op in de wei omdat hij wederom een nare schuurplek heeft ter hoogte van de kap (hoger dan waar het hoofdstel zit dus heeft hij er geen last van met rijden).

Janneke2
Berichten: 22651
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-04-19 20:36

SuperZodiaX schreef:
Ik moet mijn neiging om alleen het slechte/enge te onthouden, ombuigen naar goede ervaringen.
Fijn om te lezen dat sommigen hier ondanks hun angsten nu weer heel veel durven, ik heb nog wel mijn twijfels of ik er doorheen ga komen.

...vast en zeker wel!
En wat je beschrijft mbt "het enge/slechte onthouden" is geen fout in je karakter of iets waar je aan moet werken (spaar jezelf die moeite), dat is gewoon hoe Moeder Natuur ons veilig probeert te houden.

Ik doe ook aan ombuigen, maar ik begin zogezegd bij de ellende en verzin dan oplossingen.
Daarna stel ik dat ik een klein kerntje heb 'dat het wel kan' (en ook ont-zet-tend graag WIL rijden) en dat ga ik dan voeden.

[o]

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

SuperZodiaX
Berichten: 1337
Geregistreerd: 26-05-03
Woonplaats: Dordrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 04:55

Janneke2 schreef:
SuperZodiaX schreef:
Ik moet mijn neiging om alleen het slechte/enge te onthouden, ombuigen naar goede ervaringen.
Fijn om te lezen dat sommigen hier ondanks hun angsten nu weer heel veel durven, ik heb nog wel mijn twijfels of ik er doorheen ga komen.

...vast en zeker wel!
En wat je beschrijft mbt "het enge/slechte onthouden" is geen fout in je karakter of iets waar je aan moet werken (spaar jezelf die moeite), dat is gewoon hoe Moeder Natuur ons veilig probeert te houden.

Ik doe ook aan ombuigen, maar ik begin zogezegd bij de ellende en verzin dan oplossingen.
Daarna stel ik dat ik een klein kerntje heb 'dat het wel kan' (en ook ont-zet-tend graag WIL rijden) en dat ga ik dan voeden.


Oh ja dat is ook nog wel een goede. Ik vind het echt lastig om het zomaar ineens om te kunnen buigen van.. ze schrok naar het krukje tot he wat goed, ze deed maar 1 pasje opzij haha

Ineke2
Berichten: 33035
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Spijkenisse

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 05:44

Citaat:
Wat lief dat je zo op iedereen reageert Maitestar.

Behalve op mij dan :o
Sorry voel mij een beetje overgeslagen zo, kan er niks aan doen.

Leuk om de kleine stapjes te lezen van iedereen en de verbazing ( herkenning) als ze rustig zijn gebleven wanneer er iets gebeurd waar je eerder heel veel angst zou hebben gehad.

Ik heb gisteren weer voor het eerst in 2,5 week even gereden ( in de bak dan wel).
Ze was kreupel daarvoor en loopt nu weer goed.

Vandaag ga ik weer even rijden in de bak en daarna ga aan de handelen buiten. Vooral voor mijn vertrouwen.

Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.
[VN] Ineke2 aan het woord: gekeurd en ingedeeld in Grade II (paradressuur)

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 08:05

Ineke2 schreef:
Citaat:
Wat lief dat je zo op iedereen reageert Maitestar.

Behalve op mij dan :o
Sorry voel mij een beetje overgeslagen zo, kan er niks aan doen.

Leuk om de kleine stapjes te lezen van iedereen en de verbazing ( herkenning) als ze rustig zijn gebleven wanneer er iets gebeurd waar je eerder heel veel angst zou hebben gehad.

Ik heb gisteren weer voor het eerst in 2,5 week even gereden ( in de bak dan wel).
Ze was kreupel daarvoor en loopt nu weer goed.

Vandaag ga ik weer even rijden in de bak en daarna ga aan de handelen buiten. Vooral voor mijn vertrouwen.


Ik sta er ook niet tussen hoor. Fijn dat je lekker hebt kunnen rijden. Ik durf ook alleen nog in de bak hoor. Buiten is work in progress. Volgende week nemen we Hocus mee op vakantie. Plan is dan wel om meters buiten te maken. Hoeveel meter weet ik nog niet. Kleine stapjes.

Horizonnig
Berichten: 139
Geregistreerd: 21-01-17
Woonplaats: Heiloo

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 08:18

Hallo allemaal!
Ik wil me hier ook melden. Ik heb met rijden in de bak of springen helemaal geen angst (gelukkig) maar zodra ik denk aan een buitenritje voel ik paniek opkomen. Ik weet niet goed waar dat vandaan komt want ik ben er nog nooit afgevallen buiten.

Ik heb een verzorg haflinger en een verzorgarabier. Met de arabier mag ik alleen maar in de bak rijden (hij is een renpaard geweest en is zo gek als een deur buiten dus de eigenaar doet dat deel en ik rij m dressuurmatig, XD).

Met de haflinger reed ik wel soms buiten. Die is nu al een hele tijd ziek en die ligt voorlopig nog steeds uit de running, maar toen ze nog gereden kon worden ging ik zo nu en dan met haar op buitenrit. Soms naar het bos, soms naar het duin (daar wonen we vlakbij). Ze is echt wel braaf maar heeft verlatingsangst. Zolang er een ander paard bij is gaat het dus meestal wel prima. Alleen nieuwe situaties zijn voor haar hel stressvol. Dan raakt ze helemaal in de stress en voelt het alsof ik een bommetje onder me heb die elk moment kan ontploffen.

Een keer was ik met haar in t duin en toen waren alle bomen langs een deel van de route gekapt. T zag er heel anders uit en je raadt het al, ze werd helemaal gestresst. Ik kon haar maar net houden. Op dat moment was ik niet heel erg gestresst. Vooral was in bezig met haar rustig te krijgen, maar sinds ik thuis kwam (dat was onze laatste buitenrit want daarna werd ze ziek) word ik heel gestresst als ik aan buitenrijden denk.

Ik ben opzoek naar een braaf paardje op wie ik af en toe een buitenritje zou mogen maken om gewoon rust en plezier te ervaren nu (op stal staat iemand en ik ben het aan het regelen). Maar ja, vervelend is t wel. Zeker omdat ik van de zomer op trektocht ga, wat mega gaaf is, maar ja dan rijd je wel superveel buiten op een onbekend paard!

Hopen dat ik voor die tijd een beetje van m'n angst af ben!

pol013
Berichten: 8963
Geregistreerd: 18-05-04
Woonplaats: Omg breda

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 08:20

SuperZodiaX schreef:
Ik moet mijn neiging om alleen het slechte/enge te onthouden, ombuigen naar goede ervaringen.


Dit herken ik heel erg.
Gisteren 2 keer een weigering op een in-uit lijntje. Daarna het lijntje 10 keer heel fijn kunnen springen.
Het was zelfs niet helemaal eerlijk want ik had uit gemakzucht, omdat ik alleen was, de hele lijn al opgebouwd en stuurde mijn paard dus 'onvoorbereid' op een lijn met 7 galopsprongen. Die dacht 'hoeveeeeeeel hout :wow: ".
Maar toch: die stop is dan wat ik onthoud en dan denk ik weer: we leren dit nooit. Totaal onnodig om zo te denken. Maar hoe zet je je hoofd stil?......

Olikea
Berichten: 5449
Geregistreerd: 19-08-07
Woonplaats: InUlst

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 08:24

Ik vind het superfijn om zo ervaringen te kunnen delen.

@Susan. Veel plezier op vakantie.

Ik was zo lekker bezig.. maar toen moest ik 10 dagen wachten op mijn singel.. En dan ligt die drempel er weer. Gelukkig heeft manlief ( die echt 0.0 met paarden heeft) bedacht dat hij wel een paar keer mee gaat zodat ik niet alleen ben op stal.

Het paard van mijn rijd maatje is uit de running. Ze is hoefbevangen. En alleen naar buiten is altijd zo'n strijd met gio. Dus het zal even bakwerk worden de komende tijd.

Hopelijk helpt dat wat.

En ik heb ons heel dapper ingeschreven voor een clinic dag op mijn oude stal. Dus voor het eerst op verplaatsing en dan gelijk rijden. Ook weer spannend.

Julius <3

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 08:31

Wel slim om dan die clinic te doen op een plek die je al kent. Dat scheelt al :j en lief dat je man mee wil.

polo13: dat stemmetje heb ik ook. Mijn juf noemt haar Miep. Ik heb Miep momenteel aardig onder controle. Door alleen te voelen met rijden (klinkt heel zweverig) en plannetjes te maken zoals: ik ga hier nu een overgang rijden, daar wend ik af) dan is mijn systeem al zo druk met voelen en vooruit plannen, dat Miep er niet meer tussen komt. Probeer je focus te leggen op die 10 keer dat het wel goed ging. En probeer dat gevoel dan vast te houden.


SuperZodiaX
Berichten: 1337
Geregistreerd: 26-05-03
Woonplaats: Dordrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 10:19

pol013 schreef:
SuperZodiaX schreef:
Ik moet mijn neiging om alleen het slechte/enge te onthouden, ombuigen naar goede ervaringen.


Dit herken ik heel erg.
Gisteren 2 keer een weigering op een in-uit lijntje. Daarna het lijntje 10 keer heel fijn kunnen springen.
Het was zelfs niet helemaal eerlijk want ik had uit gemakzucht, omdat ik alleen was, de hele lijn al opgebouwd en stuurde mijn paard dus 'onvoorbereid' op een lijn met 7 galopsprongen. Die dacht 'hoeveeeeeeel hout :wow: ".
Maar toch: die stop is dan wat ik onthoud en dan denk ik weer: we leren dit nooit. Totaal onnodig om zo te denken. Maar hoe zet je je hoofd stil?......


In mn mental coachingssessies wordt dus gezegd dat je hersenen of het slechte onthouden, of het goede. Beide lukt niet. Als je onzeker/bang bent onthou je vaak het slechte alleen, terwijl als je relaxed en zeker jezelf bent alleen het goede, ookal ging er miss evenveel fout in de training.
Ik moet nu na elke training 5 dingen opschrijven die goed gingen/waar ik blij mee was, om mijn hersenen te kunnen triggeren om het positieve op te kunnen gaan slaan en daar dus vertrouwen mee op te kunnen bouwen.

pol013
Berichten: 8963
Geregistreerd: 18-05-04
Woonplaats: Omg breda

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-04-19 10:50

superzodiax: leuke tip. Is er zeker 1 om te proberen.
Geloof ook dat dat wel klopt. Herken het wel. Goed om me dat te realiseren.

maitestar23
Berichten: 655
Geregistreerd: 23-10-16
Woonplaats: Meppel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 25-04-19 10:53

Ineke2 schreef:
Citaat:
Wat lief dat je zo op iedereen reageert Maitestar.

Behalve op mij dan :o
Sorry voel mij een beetje overgeslagen zo, kan er niks aan doen.

Leuk om de kleine stapjes te lezen van iedereen en de verbazing ( herkenning) als ze rustig zijn gebleven wanneer er iets gebeurd waar je eerder heel veel angst zou hebben gehad.

Ik heb gisteren weer voor het eerst in 2,5 week even gereden ( in de bak dan wel).
Ze was kreupel daarvoor en loopt nu weer goed.

Vandaag ga ik weer even rijden in de bak en daarna ga aan de handelen buiten. Vooral voor mijn vertrouwen.


Sorry was zeker niet bewust, beetje tijdgebrek dus moet in etappes even reageren. Jullie gaan allemaal zo hard met de berichtjes :-p

YoRien schreef:
Wat leuk dat je de moeite neemt om op iedereen te reageren. Ik ben op cursus, dus even niet zo uitgebreid.
Je kunt zoeken op Complete Confidence.

https://bit.ly/2NSIRH7


Dank je wel! Ik heb me gelijk aangemeld :-)

SuperZodiaX schreef:
Hoi, ik meld me hier ook graag. Ik heb 3 eigen paarden, met eentje rij ik zz licht, de ander z1 en ik heb nog een projectje die ik m/z niveau train.
Ik rij dus heel fanatiek, maar ik zit wel met angsten.
Ik ben 9 jaar geleden gevallen bij het inrijden van een jong paard en daarbij heb ik een ruggewervel verbrijzeld en een gedeeltelijke dwarslaesie opgelopen. Alles opnieuw moeten leren, lopen e.d. en tot op heden nog steeds veel restverschijnselen. Heftig dus.

Nu heb ik op 2 van de 3 paarden nergens last van, maar op mijn jonge merrie wel. Die spiegelt mij enorm en daardoor is ze soms flink kijkerig en verstijf ik helemaal. Ik ben nu aan de ene kant bezig met schriktraining, en aan de andere kant met een mental coach, maar jeetje wat moeilijk.
Ik moet mijn neiging om alleen het slechte/enge te onthouden, ombuigen naar goede ervaringen.
Fijn om te lezen dat sommigen hier ondanks hun angsten nu weer heel veel durven, ik heb nog wel mijn twijfels of ik er doorheen ga komen.


Jeetje zo’n val met alle gevolgen is natuurlijk ontzettend heftig, dan is je angst absoluut niet raar.
Ik ben ook zo’n eentje die zich kan vasthouden aan alles wat mis gaat terwijl er waarschijnlijk veel meer is goed gegaan. Dus vandaar dat ik met een boekje ben begonnen om alleen de goede dingen in op te schrijven.
Jammer dat dat alleen tijdens het rijden nog niet echt werkt :-p
Een mental coach is wel een goed idee, heb je daar baat bij?
En met je angst komt het vast helemaal goed, het kan alleen ontzettend lang duren. En vooral veel stapjes vooruit en weer achteruit, soms tot grote frustraties aan toe.

SusanH schreef:
Wat mij heel erg helpt is het zinnetje ik kan heel stiekem best eenl klein beetje paardrijden. Jij rijdt zz licht jij kan echt wel fatsoenlijk een paard rond sturen :j

Ik heb weer een kleine mijlpaal bereikt helemaal alleen naar stal. Met het idee ik kijk wel wat we gaan doen. Maar hij was zo relaxed dat ik hem heb opgezadeld en heerlijk heb gereden. Wel spanning in het begin maar dan sta ik heel bewust stil bij hoe braaf hij is. Dan kan ik het ook snel weer loslaten.


Wat fijn zo’n mijlpaal en dat is zeer geen kleintje! Gewoon lekker trots op zijn en van genieten!

AnnickT schreef:
Wat goed om te lezen dat mensen aan hun angst proberen te werken!

Door de mijlpalen hier kwam het weer in me op dat ik me laatst realiseerde dat ik voor het rijden met de twee paarden die ik bijrijdt (Quarter en IJslander) geen angst meer heb, of in ieder geval geen zenuwen.
Met de IJs was ik onderweg buiten en m'n beugels waren te lang, dus die op het paard een gaatje korter gemaakt, maar mevrouw wilde niet stilstaan dus begon wat te lopen. Normaal had ik dan gedacht van "oké, die schiet zo weg" en was heel paniekerig gaan bewegen, maar ik heb haar gewoon weer stil kunnen zetten en m'n beugels kunnen doen. Achteraf vond ik het heel bijzonder van mezelf, haha.
En de Quarter wilde buiten graag hard, dus toen ik been gaf voor draf schoot ie (of ja, wel gecontroleerd) er in galop vandoor en ik kon ik hem zo terugpakken! Normaal zou ik denken dat ik maar moest zitten of dat ik helemaal niks meer kon, maar dat was dus niet het geval. Dat gebeurde later in de rit nog een keer en weer kon ik hem terug laten gaan in draf. Dat was een fijn gevoel!
Met andere paarden zou ik nog wel spanning hebben denk ik, maar deze twee hebben me het vertrouwen teruggegeven.


Wat fijn dat het zo goed gaat! En ook dat je het vertrouwen in beide paarden weer terug hebt!

ElviraKelan schreef:
Wat lief dat je zo op iedereen reageert Maitestar.
Ik heb vanmiddag ook mijn mijlpaal bereikt. Ik raakte mijn collega kwijt onderweg, hij was te voet mee gegaan. Ik ben rustig gebleven, heb de eigenaar geprobeerd te bellen en toen geprobeerd toen ik hem niet kon bereiken zelf de weg terug te vinden via de verharde weg. Kelan werd tijdens het bellen onrustig maar zelf rustig gebleven ondanks dat hij ging staken en achterwaarts ging. Ik heb doortastend gereageerd en heb zelfs een stukje terug gedraafd waarbij ik ook weer mijn collega tegen kwam. Kortom als dat geen persoonlijke mijlpaal is :D


Ik doe mijn best :-)
Nou dat is zeker een mijlpaal, een grote zelfs! Ontzettend fijn zeg, ook voor je zelfvertrouwen!

SusanH schreef:
Volgende week nemen we Hocus mee op vakantie. Plan is dan wel om meters buiten te maken. Hoeveel meter weet ik nog niet. Kleine stapjes.


Alvast heel veel plezier op vakantie!

Horizonnig schreef:
Hallo allemaal!
Ik wil me hier ook melden. Ik heb met rijden in de bak of springen helemaal geen angst (gelukkig) maar zodra ik denk aan een buitenritje voel ik paniek opkomen. Ik weet niet goed waar dat vandaan komt want ik ben er nog nooit afgevallen buiten.
Ik ben opzoek naar een braaf paardje op wie ik af en toe een buitenritje zou mogen maken om gewoon rust en plezier te ervaren nu (op stal staat iemand en ik ben het aan het regelen). Maar ja, vervelend is t wel. Zeker omdat ik van de zomer op trektocht ga, wat mega gaaf is, maar ja dan rijd je wel superveel buiten op een onbekend paard!

Hopen dat ik voor die tijd een beetje van m'n angst af ben!


Hoi welkom hier!
Het gevoel dat je de controle kwijt bent kan genoeg zijn om je angst te triggeren. Ik heb helaas ook nog steeds geen reden gevonden voor mijn angst.
Een braaf paard die jou het vertrouwen terug kan geven kan zeker helpen.

pol013 schreef:
SuperZodiaX schreef:
Ik moet mijn neiging om alleen het slechte/enge te onthouden, ombuigen naar goede ervaringen.


Dit herken ik heel erg.
Gisteren 2 keer een weigering op een in-uit lijntje. Daarna het lijntje 10 keer heel fijn kunnen springen.
Het was zelfs niet helemaal eerlijk want ik had uit gemakzucht, omdat ik alleen was, de hele lijn al opgebouwd en stuurde mijn paard dus 'onvoorbereid' op een lijn met 7 galopsprongen. Die dacht 'hoeveeeeeeel hout :wow: ".
Maar toch: die stop is dan wat ik onthoud en dan denk ik weer: we leren dit nooit. Totaal onnodig om zo te denken. Maar hoe zet je je hoofd stil?......


Zo jammer he dat dan het verkeerde blijft hangen, terwijl 95% gewoon goed ging. Ik probeer dan mijn gedachten af te kappen en echt bewust aan het goede te denken en eventueel dus op te schrijven. Jammer alleen dat als er echt spanning is met rijden dat dat dan ineens een stuk moeilijker is en het mij amper lukt….

Olikea schreef:
Ik was zo lekker bezig.. maar toen moest ik 10 dagen wachten op mijn singel.. En dan ligt die drempel er weer. Gelukkig heeft manlief ( die echt 0.0 met paarden heeft) bedacht dat hij wel een paar keer mee gaat zodat ik niet alleen ben op stal.

Het paard van mijn rijd maatje is uit de running. Ze is hoefbevangen. En alleen naar buiten is altijd zo'n strijd met gio. Dus het zal even bakwerk worden de komende tijd.

Hopelijk helpt dat wat.

En ik heb ons heel dapper ingeschreven voor een clinic dag op mijn oude stal. Dus voor het eerst op verplaatsing en dan gelijk rijden. Ook weer spannend.


Oh die drempels ken ik ook zo goed. Maar wat ontzettend lief en meedenkend van je man om mee te gaan, dat kan je soms net die drempel over helpen.
Ik heb gelukkig ook zo’n kanjer die met alles helpt, zelfs met uit de weide halen of wat dan ook als ik echt hoog in de angst zit.

En alvast veel plezier op de clinic! Wel slim dat je dat eerst op een vertrouwde plek doet en bij een clinic komt er ook niet zoveel druk kijken als bijv. op een wedstrijd.

maitestar23
Berichten: 655
Geregistreerd: 23-10-16
Woonplaats: Meppel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-04-19 08:34

Zo nu eindelijk eens tijd om weer eens een update van mijn kant te plaatsen.
Had al ergens tussendoor geplaatst dat mijn angst dus omgeslagen is in een echte angststoornis, want het heeft nu dus ook invloed op mijn dagelijks leven.
Ik sta zeg maar continue 'aan' waardoor ik veel eerder schrik en mijn schrikreacties zijn ook veel groter dan normaal is en in sommige situaties bevries ik ook. Voorheen schrok ik nooit en indien nodig handelde ik meteen, dus dit is totaal niks voor mij.

Hiervoor ben ik inmiddels begonnen met EMDR en daar zijn we achter gekomen dat ik dus blijkbaar wel op een vreemd paard kan rijden zonder angst :+ Als die gek was gaan doen was het waarschijnlijk wel gekomen, maar ik stap er op zonder problemen en totaal geen zenuwen.
Terwijl ik nu bij vlagen al misselijk kan worden omdat ik morgen les heb met mijn eigen paard -O-

Heb nu de opdracht gekregen om alleen dingen te doen die goed voelen, zodat ik niet steeds mijn grenzen over ga. Dus zogezegd gisteren samen gaan wandelen in de bak, maar de spanning bouwde maar op en op en heb haar uiteindelijk maar gauw losgeklikt zodat ze even afstand kon nemen en ik even tot rust kon komen.
Man wat een idioot gedoe, ik ben onbewust constant bezig met wat zou kunnen gebeuren... Zoals gister vooral bang om onder de voet gelopen te worden in bijv. een schrikreactie van haar kant, terwijl ze zo'n beetje bomproof is.

Wordt er soms zo verdrietig en wanhopig van, ga ik ooit er vanaf komen? Ben al anderhalf jaar bezig en ik durf dus nog niet eens in de bak te wandelen -O- Laat staat longeren of alleen rijden...
Gelukkig gaat het rijden tijdens de les inmiddels wel goed, maar alles daaromheen dus niet.
Zo dat was even mijn klaagzang :') nu mezelf een schop onder de kont geven en gewoon samen weer aan de slag!


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 bezoekers