Kletstopic voor angstige ruiters

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

 
 
maitestar23
Berichten: 655
Geregistreerd: 23-10-16
Woonplaats: Meppel

Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-04-19 09:47

Zelf ben ik een ruiter die sinds 2 jaar worstelt met angst tijdens het rijden en her en der zie ik in andere topics dat ik lang de enige niet ben.
Het leek mij leuk en handig om een centraal topic aan te maken waar we elkaar kunnen helpen, waar je even je gal kan spuwen als het weer eens niet ging. En wie weet heeft iemand een gouden ingeving waardoor je weer vooruit kan.

Zal even gauw mezelf voorstellen:

Ik ben Wendy, 37 jaar en sinds 2 jaar worstel ik met echte angst. Maar als ik eerlijk ben had ik al jaren zenuwen tijdens het rijden, zo erg dat ik voor dat ik moest rijden niet eens kon eten.
Inmiddels is de angst redelijk onder controle en zijn we weer op het punt met zenuwen belandt.
Dit dankzij de juiste instructrice, hypnose en we werken nu ook met DoTerra etherische oliën, dit helpt mij echt met de focus.
Ik ben ook nog eens 1 die graag alles gelijk goed doet en ik kon dan na een les mezelf echt gek maken als iets niet goed was gegaan. Dus daarvoor ben ik begonnen met een dagboekje waarin ik alleen de positieve dingen in mag schrijven, gewoon om daar even extra bewust van te zijn.
Het is dan wel heel fijn om zo te zien wat voor stappen je vooruit hebt gemaakt, het zet zich volgens mij dan ook beter vast in je hoofd.

Iedereen is uiteraard welkom om mee te kletsen, iemand zonder angst kan net zo goed iets zinvols bijdragen ;)



jasmijn16
Berichten: 961
Geregistreerd: 19-11-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 10:11

Ik meld me hier ook even. Ik heb een hele tijd geleden mijn zusje heel vies zien vallen met springen, en hoewel ik op dat moment tegen haar heel streng was(alles oké? Even bijkomen, stoppen met huilen en rondje galop en Hup hindernis 2 gaatjes lager en minimaal 3x weer springen anders durf je nooit meer)
Heb ik eigenlijk zelf spanning opgebouwd.

Ik heb daarna zelf wel gesprongen en dat ging echt wel goed, maar een paar weken later tijdens een wedstrijd in een veelste kleine inrijbak met allemaal mensen die aan het jagen waren, maar beleven meppen en er op gegeven moment zelfs paarden begonnen te meppen naar elkaar en er 2 afgevallen zijn weigerde die van mij 2x heel erg naar, zegmaar al gewicht op de achterhand voor het afzetten maar dan spontaan kop naar beneden en toch gaan staan.

Nu zit ik dus met spanning, ik vind springen super leuk maar ben het vertrouwen in mijn paard kwijt.

Wel heb ik laatst een keer ergens de bak gehuurd, op gegeven moment weigerde ze zelfs voor 30cm terwijl ze met gemak de meter haalt. Ik ben 1x heel erg boos geworden en haar echt door laten lopen voor de hindernis, je weigert met een handgalopje? Dan hou ik je niet meer tegen en ga je maar in volle galop, zoek het zelf maar even uit merrie! Toen ging er ineens een knopje om en sprong ze, ze trok veel meer aan op de hindernis en wilde het dus gewoon zelf uitzoeken. Merries af en toe.

Wat ik aan haar merk is dat ze alles zelf wil uitzoeken, het springen gaat goed wanneer ik haar net iets meer ruimte geef om zelf uit te zoeken hoe snel ze gaat voor de sprong. En dat is precies mijn punt van spanning. Ik weet dat ze niet weigert als ik haar net die cm meer ruimte geef en haar net wat fanatieker naar voor rij, maar dan geef ik naar mijn idee de controle weg. Dat is niet zo, ik heb haar na de sprong snel terug maar het voelt als de controle verliezen.

Wij beginnen op het moment weer bij 0. Balkjes op de grond in een lijntje, bijvoorbeeld in-uitje en dan 1 galop sprong en nog een balk. Van de week zegmaar de balkjes door een klein sharican aan 1 kant iets omhoog gezet, de ene balk aan links de andere aan rechts. De 1e paar keren waren even miscommunicatie maar daarna ging het echt super goed. Ik kon haar net wat meer ruimte geven zonder bij mij spanning te creëren en het voelde voor het eerst in lange tijd weer alsof wij echt een team waren.

Ze heeft zo veel plezier met springen en alles wat met balkjes te maken heeft, en ik stiekem ook. Ik hoop dat het langzaam wat beter gaat en dat wij over een tijdje gewoon weer over de hindernissen vliegen zonder angst, maar met vertrouwen en teamwork.

If I can take it, I can make it
Without you I feel like I'm half of a whole

[o]

AnnickT
Berichten: 1459
Geregistreerd: 14-07-15

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 10:19

Ik meld me ook, ook al rijd ik niet heel regelmatig.

In 2017 ben ik er op buitenrit door een paard afgebokt en datzelfde paard haalde wel vaker fratsen uit doormiddel van plotseling in galop wegschieten bijvoorbeeld. Hierdoor heb ik veel spanning opgebouwd met rijden en durfde ik ook op andere paarden niet meer uit angst de controle te verliezen.

In de zomer van 2018 ben ik op stal waar dat paard ook nog staat iemand haar Quarter Horse gaan verzorgen (wandelen, fietsen, grondwerk) en daardoor kreeg ik op de grond zoveel vertrouwen dat ik rijden ook weer durfde. Samen met de eigenaresse ben ik toen af en toe eens buiten gaan rijden op haar paard (en zij op een ander paard) en nu durf ik ook weer alleen buiten te rijden met haar paard.
Daarnaast kwam er op stal iemand met 3 IJslanders, waarvan een oudje van 26, heel braaf en daar heb ik nu een aantal keer les op gehad en met haar durf ik ook weer te rijden. Het gaat langzamerhand dus weer de goede kant op :j

Ik ga ook even de geplaatste linkjes bekijken!

“Horses don’t love good technique. Horses love interaction that feels good to them.” ~ Lockie Philips


SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 10:23

Ik meld me ook als ik achter de pc zit zal ik wat uitgebreider reageren. Ik ben altijd al wat onzeker geweest. Vorig jaar van ons nieuwe paard gevallen en flink geblesseerd geweest. Daarna durfde ik er niet meer op. Inmiddels met een coach grote stappen gemaakt en vorige week voor het eerst los in galop. We gaan dus vooruit maar het kost tijd. Tijd die het dubbel en dwars waard is trouwens.

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 10:56

Ook ik meld mij.

Ik berijd nu Kelan, 28 jaar wat echt super gaat voor mijn doen.
Daarnaast heb ik de keuze gemaakt vanwege mijn emotie regulatie stoornis en lichamelijke klachten (aandoeningen dus niet psychosomatiscf) om 1 keer in de week bij een manege voor mensen met een beperking te rijden.

Niet alleen heb ik last van mijn eigen gedachtekronkels wat gelukkig steeds minder en minder wordt naast en op het paard... sinds kort is het kwartje bij mij gevallen dat ik heel erg reageer op de emotie van het paard. In plaats van dat het paard spiegelt spiegel ik heel snel :=
Mede door een erg late diagnose kwam ik hier pas onlangs achter.

Vorig jaar was ik nooit op de grootte van Kelan gestapt.
Mede door juiste begeleiding op de zorgboerderij voel ik mij als een vis in het water naast en op hem ondanks dat ik in driekwart jaar natuurlijk ook al de nodige UPS en downs met hem heb meegemaakt en deze lijn hoop ik door te mogen zetten met behulp van de manege zodat ik op meer paarden/pony’s mij als een vis in het water voel.

Al zullen de wat meer rillige/nerveuze paarden voor mij niet zijn weggelegd omdat ik te veel emoties aanvoel en daar heb ik vrede mee. Genoeg paarden/pony’s die stabieler zijn.

Joan73
Berichten: 239
Geregistreerd: 11-04-10
Woonplaats: Arcen

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 14:20

Als kind een paar jaar gereden tot mijn 12e ongeveer, zonder enige angst. Rond mijn 35 weer opgepakt, eigen paard gekocht, engels volbloed, merrie. We begrepen elkaar uitstekend. Zij is na 3 jaar bij mij, op haar 21e ingeslapen, rond die tijd kwam een angstige spanjaard op mijn pad.
Vanalles geprobeerd om hem van zijn trauma's af te helpen maar niets werkte. Omdat ik niet met hem verongelukken wilde, heb ik hem op 12 jarige leeftijd met vervroegd pensioen gestuurd. Toen kwam al snel mijn huidige paard (1,74) op mijn pad. De andere 2 waren qua maat beter passend bij mijn 1,57, maar dit gebeurde nu eenmaal.

Don is vriendelijk, beleefd, gefokt voor de hoge dressuur en wij rommelen lekker een beetje aan. Ik heb echter nog steeds moeite zijn beweging te volgen terwijl dat bij de andere 2 nooit een probleem was. Ik ben ook al 2 keer van Don afgelazerd doordat hij onverwacht een flinke (vrolijke?) bok gaf. Eerste keer zonder enige schade, 2e keer schouder uit de kom, blauwe knie en flinke deuk in zelfvertrouwen. Ik rijd wel weer, maar heb net zo veel plezier in het toekijken hoe mijn bijrijdster hem rijdt. Zij lijken elkaar ook veel beter te begrijpen en hij lijkt voor haar veel meer zijn best te doen.
Ik ga het denk ik maar houden bij lekker in het bos rijden, niet veel vragen/verwachten. Hij is verder super braaf, lief en beleefd, maar ik merk aan mezelf dat ik mezelf vastzet, vooral in de galop en dat rijdt niet lekker.

Heb ook met mezelf afgesproken dat als ik er nog 1 keer vanaf donder, ik er niet meer op kruip. Hij mag blijven en we zullen andere dingen gaan doen, maar rijden doe ik dan niet meer. Mijn leeftijd speelt mee en mijn toch al slechte rug ook. Dus... we zien wel waar het schip strandt, of niet... Ik hoop weer net zo lekker ontspannen, zorgeloos en comfortabel te kunnen rijden als vroeger. Wie weet...

Today is the tomorrow you worried about yesterday and all is well!

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 14:29

Vast zetten is nooit goed. De juf die ik nu heb zegt dat je spierspanning alleen moet zorgen dat je mooi rechtop zit en je de bewegingen van je paard goed kan volgen verder niet. Dit is de site van degene die ons nu helpt: http://depaardeblom.nl/. Kan haar van harte aanbevelen. Neemt de tijd, en heeft oog voor het hele plaatje. Bij ons ging het al mis in de interactie met ons paard. Wij overvielen hem al zodra we aan kwamen lopen naar de stal. Nu we dat allemaal in rust doen is er al zoveel verbetering gekomen en hebben we een ander paard. Lijken hele simpele dingen maar onze vorige paarden konden daar mee handelen, Hocus niet. Dat is helemaal niet erg, wij stemmen nu af op hem en dat werkt.

KittyDylan
Berichten: 8856
Geregistreerd: 08-09-13
Woonplaats: Kessel (LB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 14:31

Na een paar flinken vallen ook bang geweest. Na een half jaar niet gereden te hebben in 2013 op een manege begonnen waar ik één paard door een door vertrouwde. Rest durfde ik niet echt aan. 2017 gestopt.
Toen ik in 2018 op een springstal ging stage lopen en uiteindelijk werken, moest ik wel even flink de confrontatie met mezelf aan. Ik was nl niet alleen op het paard maar ook er naast angstig (1.60+)
Inmiddels ben ik heel zeker als ik er naast loop. Geen problemen meer mee.
Er op, ander verhaal. Ik moet mezelf wel even over een drempel tillen, maar eenmaal een paard enkele keren gereden te hebben, durf ik het prima aan. Zolang ze niet gek gaan doen :+
Op de stal zijn er 2 waar ik gewoon zeker op ben. Ik ben beetje huiverig om op andere te stappen en sta er dus liever naast te longeren.
Ik daag mezelf wel uit door bij vrienden/familie op hun paarden te stappen. Vorig jaar heb ik op 7 verschillende paarden gereden en voor mij een groot aantal.
Springen durf ik eigenlijk nog steeds niet. Die drempel is me echt nog te hoog. (oa een spring ongeluk gehad)

Just Wibbly Wobbly Timey Wimey It

[KS-MK] 2 Welsh Mountain veulens verwacht 2024

maitestar23
Berichten: 655
Geregistreerd: 23-10-16
Woonplaats: Meppel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-04-19 16:58

jasmijn16 schreef:
Nu zit ik dus met spanning, ik vind springen super leuk maar ben het vertrouwen in mijn paard kwijt.

Wel heb ik laatst een keer ergens de bak gehuurd, op gegeven moment weigerde ze zelfs voor 30cm terwijl ze met gemak de meter haalt. Ik ben 1x heel erg boos geworden en haar echt door laten lopen voor de hindernis, je weigert met een handgalopje? Dan hou ik je niet meer tegen en ga je maar in volle galop, zoek het zelf maar even uit merrie! Toen ging er ineens een knopje om en sprong ze, ze trok veel meer aan op de hindernis en wilde het dus gewoon zelf uitzoeken. Merries af en toe.

Wat ik aan haar merk is dat ze alles zelf wil uitzoeken, het springen gaat goed wanneer ik haar net iets meer ruimte geef om zelf uit te zoeken hoe snel ze gaat voor de sprong. En dat is precies mijn punt van spanning. Ik weet dat ze niet weigert als ik haar net die cm meer ruimte geef en haar net wat fanatieker naar voor rij, maar dan geef ik naar mijn idee de controle weg. Dat is niet zo, ik heb haar na de sprong snel terug maar het voelt als de controle verliezen.

Wij beginnen op het moment weer bij 0. Balkjes op de grond in een lijntje, bijvoorbeeld in-uitje en dan 1 galop sprong en nog een balk. Van de week zegmaar de balkjes door een klein sharican aan 1 kant iets omhoog gezet, de ene balk aan links de andere aan rechts. De 1e paar keren waren even miscommunicatie maar daarna ging het echt super goed. Ik kon haar net wat meer ruimte geven zonder bij mij spanning te creëren en het voelde voor het eerst in lange tijd weer alsof wij echt een team waren.

Ze heeft zo veel plezier met springen en alles wat met balkjes te maken heeft, en ik stiekem ook. Ik hoop dat het langzaam wat beter gaat en dat wij over een tijdje gewoon weer over de hindernissen vliegen zonder angst, maar met vertrouwen en teamwork.


Welkom!
Wat balen dat je toch die spanning zo hebt opgepikt. En idioot he hoe dat werkt in je hoofd, want voor die tijd vertrouwde je je paard waarschijnlijk blindelings.
Dat paarden dan lekker spiegelen werkt natuurlijk ook niet mee. Fijn dat jullie weer op de goede weg zijn! En blijf vooral naar je gevoel luisteren en niks doen wat niet goed voelt.

AnnickT schreef:
Ik meld me ook, ook al rijd ik niet heel regelmatig.

In 2017 ben ik er op buitenrit door een paard afgebokt en datzelfde paard haalde wel vaker fratsen uit doormiddel van plotseling in galop wegschieten bijvoorbeeld. Hierdoor heb ik veel spanning opgebouwd met rijden en durfde ik ook op andere paarden niet meer uit angst de controle te verliezen.

In de zomer van 2018 ben ik op stal waar dat paard ook nog staat iemand haar Quarter Horse gaan verzorgen (wandelen, fietsen, grondwerk) en daardoor kreeg ik op de grond zoveel vertrouwen dat ik rijden ook weer durfde. Samen met de eigenaresse ben ik toen af en toe eens buiten gaan rijden op haar paard (en zij op een ander paard) en nu durf ik ook weer alleen buiten te rijden met haar paard.
Daarnaast kwam er op stal iemand met 3 IJslanders, waarvan een oudje van 26, heel braaf en daar heb ik nu een aantal keer les op gehad en met haar durf ik ook weer te rijden. Het gaat langzamerhand dus weer de goede kant op :j

Ik ga ook even de geplaatste linkjes bekijken!


Welkom!
Wat fijn dat je deze mogelijkheid hebt gekregen! En helemaal super natuurlijk dat je weer lekker buiten durft te rijden, het ultieme genieten!

SusanH schreef:
Ik meld me ook als ik achter de pc zit zal ik wat uitgebreider reageren. Ik ben altijd al wat onzeker geweest. Vorig jaar van ons nieuwe paard gevallen en flink geblesseerd geweest. Daarna durfde ik er niet meer op. Inmiddels met een coach grote stappen gemaakt en vorige week voor het eerst los in galop. We gaan dus vooruit maar het kost tijd. Tijd die het dubbel en dwars waard is trouwens.


Welkom!
Oh die tijd is het zeker waard! Anders deden we het allemaal ook denk ik niet, want ik vind het soms een heftig proces. Het is zo onnatuurlijk om niet naar je angst te luisteren en er vol tegenin te gaan. Fijn dat je zulke grote stappen vooruit maakt!


ElviraKelan schreef:
Ook ik meld mij.

Ik berijd nu Kelan, 28 jaar wat echt super gaat voor mijn doen.
Daarnaast heb ik de keuze gemaakt vanwege mijn emotie regulatie stoornis en lichamelijke klachten (aandoeningen dus niet psychosomatisch) om 1 keer in de week bij een manege voor mensen met een beperking te rijden.

Niet alleen heb ik last van mijn eigen gedachtekronkels wat gelukkig steeds minder en minder wordt naast en op het paard... sinds kort is het kwartje bij mij gevallen dat ik heel erg reageer op de emotie van het paard. In plaats van dat het paard spiegelt spiegel ik heel snel :=
Mede door een erg late diagnose kwam ik hier pas onlangs achter.

Vorig jaar was ik nooit op de grootte van Kelan gestapt.
Mede door juiste begeleiding op de zorgboerderij voel ik mij als een vis in het water naast en op hem ondanks dat ik in driekwart jaar natuurlijk ook al de nodige UPS en downs met hem heb meegemaakt en deze lijn hoop ik door te mogen zetten met behulp van de manege zodat ik op meer paarden/pony’s mij als een vis in het water voel.

Al zullen de wat meer rillige/nerveuze paarden voor mij niet zijn weggelegd omdat ik te veel emoties aanvoel en daar heb ik vrede mee. Genoeg paarden/pony’s die stabieler zijn.

Welkom!
Wat fijn dat je je plek en de juiste begeleiding hebt gevonden! Dat is zo ontzettend belangrijk. Wel fijn trouwens dat je, ondanks dat het voor je gevoel erg laat is, er toch achter bent gekomen dat jij degene bent die spiegelt. Nu je het weet kan je daar gewoon rekening mee houden met het kiezen van paarden. Dat maakt het proces waarschijnlijk ook een stukje makkelijker.

Joan73 schreef:
Als kind een paar jaar gereden tot mijn 12e ongeveer, zonder enige angst. Rond mijn 35 weer opgepakt, eigen paard gekocht, engels volbloed, merrie. We begrepen elkaar uitstekend. Zij is na 3 jaar bij mij, op haar 21e ingeslapen, rond die tijd kwam een angstige spanjaard op mijn pad.
Vanalles geprobeerd om hem van zijn trauma's af te helpen maar niets werkte. Omdat ik niet met hem verongelukken wilde, heb ik hem op 12 jarige leeftijd met vervroegd pensioen gestuurd. Toen kwam al snel mijn huidige paard (1,74) op mijn pad. De andere 2 waren qua maat beter passend bij mijn 1,57, maar dit gebeurde nu eenmaal.

Don is vriendelijk, beleefd, gefokt voor de hoge dressuur en wij rommelen lekker een beetje aan. Ik heb echter nog steeds moeite zijn beweging te volgen terwijl dat bij de andere 2 nooit een probleem was. Ik ben ook al 2 keer van Don afgelazerd doordat hij onverwacht een flinke (vrolijke?) bok gaf. Eerste keer zonder enige schade, 2e keer schouder uit de kom, blauwe knie en flinke deuk in zelfvertrouwen. Ik rijd wel weer, maar heb net zo veel plezier in het toekijken hoe mijn bijrijdster hem rijdt. Zij lijken elkaar ook veel beter te begrijpen en hij lijkt voor haar veel meer zijn best te doen.
Ik ga het denk ik maar houden bij lekker in het bos rijden, niet veel vragen/verwachten. Hij is verder super braaf, lief en beleefd, maar ik merk aan mezelf dat ik mezelf vastzet, vooral in de galop en dat rijdt niet lekker.

Heb ook met mezelf afgesproken dat als ik er nog 1 keer vanaf donder, ik er niet meer op kruip. Hij mag blijven en we zullen andere dingen gaan doen, maar rijden doe ik dan niet meer. Mijn leeftijd speelt mee en mijn toch al slechte rug ook. Dus... we zien wel waar het schip strandt, of niet... Ik hoop weer net zo lekker ontspannen, zorgeloos en comfortabel te kunnen rijden als vroeger. Wie weet...


Welkom!
Zodra de angst komt kijken zit je met sommige dingen gewoon in een vicieuze cirkel, om gek van te worden. Galop = eng dus je zit niet ontspannen waardoor je niet lekker en goed kan zitten. Dus daardoor weinig balans en bam de cirkel is weer rond.
Dat met het toekijken herken ik wel, ik kan er ook van genieten als iemand heerlijk op mijn paard rond rijdt.
Wel fijn trouwens dat je in het bos wel lekker kunt rijden, wie weet bouw je dan zo alsnog langzaam het vertrouwen weer op.

SusanH schreef:
Vast zetten is nooit goed. De juf die ik nu heb zegt dat je spierspanning alleen moet zorgen dat je mooi rechtop zit en je de bewegingen van je paard goed kan volgen verder niet.


Dat is helaas heel makkelijk gezegd, maar ik kon nog niet eens een teen ontspannen, laat staan de rest van mijn lichaam. De angst neemt alles over, ook al weet je alles in theorie wel, het werkt dan gewoon echt even niet in je hoofd.

KittyDylan schreef:
Na een paar flinken vallen ook bang geweest. Na een half jaar niet gereden te hebben in 2013 op een manege begonnen waar ik één paard door een door vertrouwde. Rest durfde ik niet echt aan. 2017 gestopt.
Toen ik in 2018 op een springstal ging stage lopen en uiteindelijk werken, moest ik wel even flink de confrontatie met mezelf aan. Ik was nl niet alleen op het paard maar ook er naast angstig (1.60+)
Inmiddels ben ik heel zeker als ik er naast loop. Geen problemen meer mee.
Er op, ander verhaal. Ik moet mezelf wel even over een drempel tillen, maar eenmaal een paard enkele keren gereden te hebben, durf ik het prima aan. Zolang ze niet gek gaan doen :+
Op de stal zijn er 2 waar ik gewoon zeker op ben. Ik ben beetje huiverig om op andere te stappen en sta er dus liever naast te longeren.
Ik daag mezelf wel uit door bij vrienden/familie op hun paarden te stappen. Vorig jaar heb ik op 7 verschillende paarden gereden en voor mij een groot aantal.
Springen durf ik eigenlijk nog steeds niet. Die drempel is me echt nog te hoog. (oa een spring ongeluk gehad)


Welkom!
Springen is dan toch ook maar bijzaak! Blijkbaar heb je gigantische stappen vooruit gemaakt!
Dat springen komt vanzelf wel met het juiste paard als alles goed voelt. Al het goede komt langzaam.

jasmijn16
Berichten: 961
Geregistreerd: 19-11-14

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 18:36

Maitestar23- die van mij is echt een spiegel inderdaad, als jij niet met vertrouwen en overtuiging er op zit gaat ze het ook niet doen. Ook wordt ze met rijden erg heet wat het natuurlijk ook niet makkelijker maakt. Ik lach mezelf ook wel een beetje uit eigenlijk, voordat mijn zusje was gevallen en ze bij mij ook 2x goor weigerde was niks mij gek of hoog genoeg met haar. En nu maak ik me al druk over 30 cm.

If I can take it, I can make it
Without you I feel like I'm half of a whole

[o]

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 20:29

Klopt Maitestar of ik sla de echt enge stukken over zoals van de week toen we, collega en ik, Elvira naar de wei terug brachten.
Ze vond de injecteerder (met tractor) best eng dus daar heb ik mijn collega Elvira laten overnemen en ik heb de rest gedaan.
Ik weet dat ik haar spanning overneem maar ik weet ook dat ik hem zolang het niet te hoog oploopt kan laten afvloeien met als cadeautje dat ze met een ontspannen nekje het laatste stuk ontspannen heeft afgelegd.
Met haar blijf ik dus wel oefenen. Rijden zal er de eerste jaren iig niet op haar inzitten maar het is wel handig dat ik haar zo ontspannen mogelijk kan longeren als mijn collega op vakantie is en als dat in het weiland is is dat oké :) we zijn immers met zijn tweetjes degene die rijden, longeren en de verzorging doen incl de wei.

Myour
Berichten: 3402
Geregistreerd: 21-05-08
Woonplaats: Noord-Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-04-19 20:36

Leuk zo'n topic met medestanders, ik ben ook bepaald geen held. Meestal met andere ruiters in de bak of met les gaat het wel goed maar als ik helemaal alleen ben dan zie ik van alles voor me misgaan (terwijl er meestal niks gebeurt). Typische beelddenker. Dan is dus m'n angst met rijden het grootst. Ligt wel erg aan het paard, bij paarden die ik niet goed ken is het erger, en bokken/kijkerigheid vind ik benauwend. Als ik weet dat een paard dat wel eens doet dan ga ik me de hele tijd soort van schrap zetten, heel vervelend om dat los te laten.

Op het moment rijd ik trouwens niet, maar ik zal wel door het punt heen moeten als m'n jonge paard volgend jaar ohz komt. Daar zie ik stiekem wel tegenop, terwijl ik tegelijkertijd er ook zin in heb.

Ever tried, ever failed. Try again. Fail again. Fail better ~ Samuel Becket

Joan73
Berichten: 239
Geregistreerd: 11-04-10
Woonplaats: Arcen

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 09:13

alleen rijden doe ik sowieso nooit. Duiken mag ook niet alleen, altijd met buddy. Met rijden vind ik idem. Als er iets gebeurt, ben je alleen... Ben geen doemdenker, maar wel voorzichtig geworden.

Today is the tomorrow you worried about yesterday and all is well!

kekaro
Berichten: 8306
Geregistreerd: 15-07-03
Woonplaats: Purmerend

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 09:19

ha fijn, meer mensen met angsten :o ik ben nu op het punt waar jij straks komt myour
mijn ruin is nu drie en we gaan langzaamaan beginnen maar merk nu al dat er vaak smoesjes zijn van mijn kant om er toch maar niet op te gaan vandaag, we komen er wel....flink doorzetten :j en inderdaad ga ik nooit alleen in de weer.

♥♥♥♥♥† 15-08-2016 ~Kenny~ mis je stinkertje ♥♥♥♥♥
♥♥♥~ Kleine Kenny ~♥♥♥

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 09:38

Myour: kriebelt het niet om op een ander -braaf- paard te stappen? Ik heb dat wel gedaan toen ik op het moment dat het met mijn knie weer kon. Zo kon ik weer in het ritme komen voor ik weer op mijn eigen paard durfde. Vanmorgen heerlijk gereden en zelfs nog even buiten uitgestapt.

ElviraKelan: dat is heel goed om een ander dan te laten overnemen :j .

Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik weet van mezelf dat ik af mag stappen als ik het eng vindt, of als Hocus iets echt heel eng vindt. Dat is geen opgeven maar kiezen voor jezelf en je eigen veiligheid. Wat mij momenteel het meeste helpt, is vooral voelen tijdens het rijden. Door het voelen krijgen mijn wat als gedachten geen kans. En ik bedenk van tevoren plannetjes. Nu ga ik een lange zijde vlotter stappen, hier afwenden etc.

Amber_anne
Berichten: 6859
Geregistreerd: 09-04-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 09:49

Ik meld me hier ook, ben momenteel in het bezit van een bijna 4 jarige en zit erg in over het inrijden en doorrijden

De eerste keer dat ik angst voelde was toen een pony ervan door ging. De machteloosheid die je voelt als je niks kan doen is iets wat ik nog veel vaker heb gevoeld.
Om deze angst te voorkomen probeer ik het paard met alle macht onder controle te houden, wat voor beide niet fijn is.

Het rare is wel dat voordat ik ga rijden er niks aan de hand is maar zodra ik er op zit slaat de angst toe. Op een braaf paard gaat het trouwens prima en ik kan bokken etc ook allemaal uitzitten dus het vallen is het ook niet.

Ik zit erg in over mijn eigen pony en heb nog geen idee wat ik ermee ga doen
Laatst bijgewerkt door Amber_anne op 05-04-19 10:01, in het totaal 1 keer bewerkt

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 09:53

Zoek begeleiding. Echt ik heb ook op het punt gestaan om nooit meer op Hocus te stappen en een ander paard voor mezelf te kopen. Maar ik ben heel blij dat ik dat niet gedaan heb want hij is zo leuk. Als je op de grond wel een klik hebt zou ik er toch voor gaan en kijken wat het brengt. Verkopen kan altijd nog.

JoycexEnya
Berichten: 5944
Geregistreerd: 11-12-10

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 09:58

Ik meld mij ook!
Ik zal vanavond op de laptop even mijn verhaal vertellen!

Enya&Betsy
Enya Klasse I-4 (107 goedgekeurde km's)
Youtubekanaal: http://www.youtube.com/user/SvennForEver

Myour
Berichten: 3402
Geregistreerd: 21-05-08
Woonplaats: Noord-Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 09:58

Joan ook de reden dat ik liever met iemand erbij rijd.

Kekaro ja lastig stukje is dat. Ik ga de eerste paar keer er ook zeker niet zelf op, als ik zie dat 't goed gaat motiveert dat wel om er zelf op te gaan. Is dus even afwachten hoe het gaat volgend jaar.
Succes met het proces met jouw paard, en idd eigen tempo bepalen.

Susan ik heb een kennis waar ik vorig jaar elke week gereden heb, dat gaat goed. Ivm huis kopen ben ik daar eind vorig jaar mee gestopt. En op het moment mag ik niet sporten ivm ooglidcorrectie dus ik zie het later dit jaar :) ik denk dat ik voor ik erop ga inderdaad wel paar keer gereden wil hebben met een ander paard, maar dat komt eind dit jaar wel.

Met goede klik ernaast is wel goede motivatie om door te gaan. Dat zit met Meneer in elk geval wel goed.

Amber_anne herkenbaar gevoel, bij mij is het denk ik ook stukje controle missen waar ik angst van krijg. Is lastig te doorbreken.

Ever tried, ever failed. Try again. Fail again. Fail better ~ Samuel Becket

Amber_anne
Berichten: 6859
Geregistreerd: 09-04-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 10:02

Joan73 schreef:
alleen rijden doe ik sowieso nooit. Duiken mag ook niet alleen, altijd met buddy. Met rijden vind ik idem. Als er iets gebeurt, ben je alleen... Ben geen doemdenker, maar wel voorzichtig geworden.


Ik durf ook moeilijk alleen te rijden. Trekt zich ook door naar werk op de grond helaas

Calixae
Berichten: 473
Geregistreerd: 12-07-17
Woonplaats: Nederland

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 10:11

Ik ben niet zo zeer bang voor het rijden, maar voor het vallen. Als ik op een onrustig/fris paard stap neem ik dat heel erg over. Ik ben meteen bang dat fris betekent er als een malle vandoor gaan. Nu is dat wel beter nu ik een paard rijd die je heel makkelijk kan terug rijden en niet meer dan 2 hupsjes doet als ze schrikt. Maar ook met aanpakken en dergelijke ben ik bang dat ze er vandoor gaat en ik er af lig. Toen ik jonger (8) was een pony gehad die constant aan de kletter ging en ik er veel vanaf viel. Die ging ook net zo lang door tot je er af lag. Denk wel 20x er naast gelegen, altijd goed gegaan tot ik mijn sleutelbeen brak. Vandaar mijn angst. Ik probeer altijd maar te denken van die 20x gevallen ben ik er 19x goed vanaf gekomen. Dus vallen is niet zo zeer erg. Maar best lastig om te denken als die angst weer op komt spelen. Iemand goede tips om die angst om te vallen te verminderen?

Kom je hier vaker? <<)

Lenexa
Berichten: 598
Geregistreerd: 05-12-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 10:29

Ook ik kan een angstige ruiter zijn, het is voor mij zelfs een reden geweest om nu een eigen paard te kopen in plaats van op wisselende paarden op de vereniging te rijden. Daar stond ik af en toe met knikkende knieën op te zadelen. Het feit dat ik nu per dag kan kijken hoe ik me voel en hoe zij is, geeft mij al zoveel rust.
Vooral wat Amber_anne ook zegt over machteloosheid is mijn angst. Dat er iets gebeurd dat ik niet kan stoppen en dat ik dan niet rijkundig genoeg ben om het op te lossen. Met als gevolg dat ik val, in gevaarlijke situaties kom, paard gevaarlijke situaties creëert of zoiets.

Ik heb een hele brave haflinger gekocht, die in de bak nog heel veel moet leren maar wel ontzettend braaf is. Stapje bij stapje ga ik haar ook steeds meer vertrouwen met rijden door te zien met grondwerk, wandelen, rijden dat ze eigenlijk echt heel braaf is. Hoe vaker ik het zie, wordt die angst steeds een klein stukje minder. Ik doe regelmatig een heel klein beetje buiten mijn comfort zone, dan heb ik weer een positieve ervaring en durf ik het volgende kleine beetje weer buiten mijn comfort zone.

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34476
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 10:33

Door angst voor vallen ga je er al anders op. En er zit waarschijnlijk toch iets anders achter. Zo dacht ik ook dat ik bang was om te vallen. Maar als ik er nu op terug kijk, is het angst om de controle te verliezen. Dat het paard er vandoor gaat en ik geen rem meer heb. En die controle die heb ik als ik ontspannen ben, en als ik uit kan voeren wat ik zelf van plan was. Als het tempo van mij is. Maar dat lukt me niet alleen. Ik krijg daar hulp bij. Kijk anders eens op dat linkje wat ik eerder geplaatst heb. Ik heb daar heel veel baat bij. Maar het is heel moeilijk uitleggen via een scherm.

AnnickT
Berichten: 1459
Geregistreerd: 14-07-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-19 10:42

Calixae schreef:
Ik ben meteen bang dat fris betekent er als een malle vandoor gaan.

Dit heb ik hetzelfde. Als het paard er zin in heeft en wat huppelig is heb ik meteen het idee dat ie er vroeg of laat vandoor gaat schieten en dat ik niks meer kan doen. Dit heb ik nu met de Quarter waar ik af en toe op rijd een paar keer ervaren (dat ie energiek is en wat harder loopt dan normaal, niet het wegschieten) en toen hield ik hem tegen en hij luisterde daarnaar. En als ik dan toch de teugels wat laat vieren bijvoorbeeld dan houd ik hem ook bij me. Dus dat scheelt echt heel erg dat ik nu weet dat ik toch nog iets te zeggen heb.

“Horses don’t love good technique. Horses love interaction that feels good to them.” ~ Lockie Philips


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Carowl en 7 bezoekers