Bokt.nl

Schemerdier schreef:

Ik weet niet of het hier helemaal gepast is, maar het heeft toch ook wel met je beroep te maken.

Zijn er hier soms ook mensen die tijdens hun studies het gevoel hadden dat het hen nooit zou lukken om ook daadwerkelijk het beroep later uit te oefenen, maar bij wie het werk dan toch meeviel/beter/makkelijker was dan gedacht tijdens de studie?

Ik studeer rechten, laatste jaar dus ben wel bezig met 'wat na juni/augustus' maar pff ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik een jurist kan zijn. Dat ik door de mand ga vallen eens ik ga solliciteren, dat ik helemaal niet bekwaam ben, ook al haal ik dat masterdiploma.
(Net mondeling examen gehad, wel geslaagd maar wat domme antwoorden gegeven, het zal daar ook wat mee samenhangen...)

Mkango schreef:

Voordat iedereen zichzelf hier “diagnosticeert” met impostor syndrome: wat hier beschrijven wordt, is gewoon onzekerheid. Impostor syndrome gaat verder dan dat. Bij impostor syndrome maakt niet uit hoe vaak je iets goed doet, elke keer is er een stemmetje dat zegt “nu ga ik door de mand vallen en ziet iedereen dat ik eigenlijk helemaal niet bekwaam ben, dat ik de boel voor de gek houd,” ook al doe je 60 keer exact hetzelfde.

Onzekerheid kent iedereen, impostor syndrome niet en het houdt ook niet per se een direct verband met elkaar. Zo op het eerste gezicht denk ik dat Schemerdier vooral last heeft van het eerste, wat inderdaad normaal is en mettertijd wel weggaat/minder wordt. :) Als ze over tien jaar een geroutineerde juriste is en dan nog steeds bij elke zaak denkt dat dit écht het moment is waarop iedereen ziet dat ze iedereen jarenlang heeft voorgelogen, dan kun je inderdaad spreken van impostor syndrome. Niet omdat ze een studente is die zich afvraagt of ze het wel goed gaat doen in haar werk en af en toe versteld staat van haar eigen kunnen.

Dilan93 schreef:

Mkango schreef:

Voordat iedereen zichzelf hier “diagnosticeert” met impostor syndrome: wat hier beschrijven wordt, is gewoon onzekerheid. Impostor syndrome gaat verder dan dat. Bij impostor syndrome maakt niet uit hoe vaak je iets goed doet, elke keer is er een stemmetje dat zegt “nu ga ik door de mand vallen en ziet iedereen dat ik eigenlijk helemaal niet bekwaam ben, dat ik de boel voor de gek houd,” ook al doe je 60 keer exact hetzelfde.

Onzekerheid kent iedereen, impostor syndrome niet en het houdt ook niet per se een direct verband met elkaar. Zo op het eerste gezicht denk ik dat Schemerdier vooral last heeft van het eerste, wat inderdaad normaal is en mettertijd wel weggaat/minder wordt. :) Als ze over tien jaar een geroutineerde juriste is en dan nog steeds bij elke zaak denkt dat dit écht het moment is waarop iedereen ziet dat ze iedereen jarenlang heeft voorgelogen, dan kun je inderdaad spreken van impostor syndrome. Niet omdat ze een studente is die zich afvraagt of ze het wel goed gaat doen in haar werk en af en toe versteld staat van haar eigen kunnen.

Nu moet ik dus echt denken aan de serie Suits, waarin de hoofdpersonage zonder diploma aan het werk gaat als advocaat en bij ieder gesprek met een hogere collega of bij iedere zaak in de stress zit of hij door de mand valt omdat hij geen gediplomeerd advocaat is.

Onzekerheid heeft iedereen wel eens tijdens zn werk, zeker in het begin. Lijkt me ook heel normaal als je iets gaat doen waar je nog maar weinig ervaring in hebt.

Nou had ik dat nog niet zo toen ik in de supermarkt werkte, maar naarmate ik meer verantwoordelijke baantjes kreeg, was ik toch ook vaak onzeker. Wordt vanzelf minder.

x_spekkie_x schreef:

Blacky94 schreef:

maar ik hou me maar voor dat, binnen de regeltjes, "iedereen maar wat doet".

Precies dit!
Als je jong bent denk je dat volwassenen alles weten. Als je ouder wordt, merk je dat iedereen gewoon maar wat doet :D En de een is daar beter in dan de ander. Heb vertrouwen in je eigen kunnen en sta open voor reflectie en kritiek. En daarin dichtbij jezelf blijven :)

ikke schreef:

Dat vind ik toch een beetje denigrerend naar vakmanschap.

deksel schreef:

Schemerdier schreef:

Ik weet niet of het hier helemaal gepast is, maar het heeft toch ook wel met je beroep te maken.

Zijn er hier soms ook mensen die tijdens hun studies het gevoel hadden dat het hen nooit zou lukken om ook daadwerkelijk het beroep later uit te oefenen, maar bij wie het werk dan toch meeviel/beter/makkelijker was dan gedacht tijdens de studie?

Ik studeer rechten, laatste jaar dus ben wel bezig met 'wat na juni/augustus' maar pff ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik een jurist kan zijn. Dat ik door de mand ga vallen eens ik ga solliciteren, dat ik helemaal niet bekwaam ben, ook al haal ik dat masterdiploma.
(Net mondeling examen gehad, wel geslaagd maar wat domme antwoorden gegeven, het zal daar ook wat mee samenhangen...)

Ooh, dat heb ik ook heel erg. Dat ik totaal niet het idee heb dat ik straks een goede sociaal werker ben na afronding van deze opleiding.
Ik ga me eens verdiepen in het imposter syndrome.

Ik vraag me af of er hier iemand eigenaar van een zorgboerderij is of iemand die er werkt?

Shaggy09 schreef:

Ik vraag me ook al een tijdje af, niet specifiek op één beroep gericht maar;
Ben je tevreden met je salaris/is het wat je had verwacht?

ikke schreef:

Shaggy09 schreef:

Ik vraag me ook al een tijdje af, niet specifiek op één beroep gericht maar;
Ben je tevreden met je salaris/is het wat je had verwacht?

Als je alleen naar het salaris kijkt, ben je een redelijk kortzichtige domoor :D en daar zijn er al te veel van.

Salaris is natuurlijk niet onbelangrijk maar vlak de secondaire voorwaarden ook niet uit.

Mijn huidige opdrachtgever is qua salaris zeker niet de beste werkgever. Maar tel ik alle secondaire voorwaarden erbij, tesamen met de ruime vrijheid waarbinnen ik die voorwaarden kan benutten voor datgene wat IK belangrijk vind, dan betaalt mijn opdrachtgever best goed.

Wat 'm uniek maakt, kan ik hier beter niet schrijven maar is wel cruciaal voor het werk.

Kijk dus naar het totale plaatje en wat dat betekend in jouw situatie.

Shaggy09 schreef:

ikke schreef:

Als je alleen naar het salaris kijkt, ben je een redelijk kortzichtige domoor :D en daar zijn er al te veel van.

Salaris is natuurlijk niet onbelangrijk maar vlak de secondaire voorwaarden ook niet uit.

Mijn huidige opdrachtgever is qua salaris zeker niet de beste werkgever. Maar tel ik alle secondaire voorwaarden erbij, tesamen met de ruime vrijheid waarbinnen ik die voorwaarden kan benutten voor datgene wat IK belangrijk vind, dan betaalt mijn opdrachtgever best goed.

Wat 'm uniek maakt, kan ik hier beter niet schrijven maar is wel cruciaal voor het werk.

Kijk dus naar het totale plaatje en wat dat betekend in jouw situatie.

Dat weten we natuurlijk maar ik stel deze vraag wel specifiek gericht op salaris. :)

Shaggy09 schreef:

Ik vraag me ook al een tijdje af, niet specifiek op één beroep gericht maar;
Ben je tevreden met je salaris/is het wat je had verwacht?

Shaggy09 schreef:

Ik vraag me ook al een tijdje af, niet specifiek op één beroep gericht maar;
Ben je tevreden met je salaris/is het wat je had verwacht?