LynnVC schreef:Shalimar schreef:Nou dat ging ik dus never nooit doen, een weinig beleerde pony zo belasten (en verpesten) met ook nog allerlei risico's maar goed, er komt sowieso zowat niemand op mijn pony, hoe dan ook. Ik snap dat uitlenen en gewisseld nooit zo, wat heeft je pony eraan
Het uitlenen voor halve stal wil ik dat een persoon die graag een pony wilt het eens kan meemaken. Ik wilde altijd al een eigen pony/(verzorgen) maar mocht het nooit... Nu ik 17 ben, heb ik al mijn spaargeld bij elkaar geraapt en er 1 gekocht... Ik weet hoeveel mensen graag een pony willen en het niet mogen of kunnen, dus wil ik ze de kans geven (Ja, ook oudere kinderen/mensen die heel goed kunnen rijden mogen geen eigen of kunnen het niet betalen) ... Zo heb ik er veel gezien die Mauro rijden in lessen (ik laat er alleen ervaren ruiters op die verstand van zaken hebben) en graag een eigen zouden willen hebben.
Een meid hielp mee met het inrij proces, 13 jaar, en ze deed het al jaren en met plezier. Ze zei dan ook dat ze hem een schat vond en dat als ze geen eigen paarden had van de zus, ze hem als verzorgpony zou willen hebben... er zijn dus degelijk ervaren ruiters die graag een verzorgpony zouden willen hebben en ook met mijn jonge overweg zouden kunnen. Ik wil ze het geluk meegeven dat ze een eigen pony kunnen verzorgen, net zoals ik dat altijd had gewild...
Hoe dan ook doet het uitlenen ook wel pijn aan mijn hart. Het gedacht dat de pony de verzorgster als baasje zal beginnen zien of leuker vinden en mij de rug toe zal keren.
Nooit zo intensief als dat jij anderenop jouw paard laat rijden, maar op Hercule heeft ook menige bokker een buitenrit gereden, en dan was ik met Polie. Om precies de zelfde reden als jij. In Nederland hebben wij ook verzorgsters gehad die van hem genoten. Ik gunde het ook zo anderen en Hercule is nooit minder van mij gaan houden.
Hij werd er alleen maar fijner en gemakkelijker van en zn kon ik vanaf het anderen paard hem bijsturen.
OP oudere leeftijd heeft hij zelfs twee oude vrouwen op hem leren paardrijden, waarbij we begonnen met hen ad longe. Hij was zo voorzichtig en iedere ruiter was hem zo dankbaar en ging zo zacht met hem on. Want ik Ben er altijd bij gebleven en ook wel eens heel resoluut iemand geweigerd die hem alleen mee Wilde nemen want ik wist dat hij bij die man zwaar overnomen zou worden.
Wat ik dus tegen je wil zeggen is, maak goede afspraken enblijf er boven op zitten. Laat tevens weten dat je hem gelijk van kamp afhaalt als je ziet dat ze hem niet beschermen of niet de goede ruiters op hem zetten.
Vind het ook nooit vanzelfsprekend dat je paard anderen het plezier gunt. Wij zijn Hercule altijd zeer dankbaar geweest en reken maar dat hij dat wist en dat we super trots waren op zijn braafheid en veelzijdigheid en houden karakter!