Verdriet om plotseling overlijden van mijn kat

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Nelflobo
Berichten: 380
Geregistreerd: 22-04-09

Verdriet om plotseling overlijden van mijn kat

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-01-22 11:30

Ik kom graag in contact met iemand die net als ik waanzinnig verdrietig is om haar overleden kat.
De mijne is totaal onverwacht overleden, 2 dagen geleden. Ik wil mijn rouw om haar graag delen met iemand die in een soortgelijke situatie zit...
Om elkaar te steunen en om mooie dingen op te halen over onze geliefde dieren.
Iemand die er net zo door zit als ik momenteel.
Mijn kat was alles voor me (net als mijn pony's). Ik mis haar zo dat het gewoon pijn doet.

Graag alleen via PB.


amber15
Berichten: 3549
Geregistreerd: 15-10-09
Woonplaats: Lunteren

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 11:34

Ik herken je pijn. Bij mij is het inmiddels meer dan tien jaar geleden.
Ik wil je even een dikke knuffel geven, het doet pijn.. :knuffel:

xingridx
Moderator Algemeen1
No drama, no glory!
Berichten: 11553
Geregistreerd: 05-03-03
Woonplaats: Nieuwegein

Re: Verdriet om plotseling overlijden van mijn kat

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 13:36

Heel veel sterkte!

Ik verplaats je topic even naar BB Beestenboel, daar is het wat beter zichtbaar

*Als liefde leven wordt, krijgt geluk een naam*
12-05-2016 Esmee Simone <3
28-12-2018 Dafne Joëlle <3

Nicky1963
Berichten: 1984
Geregistreerd: 26-03-13

Re: Verdriet om plotseling overlijden van mijn kat

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 13:41

Onlangs heb ik afscheid moeten nemen van mijn twee geliefde katten. Mijn ouwetje was op en versleten, het doet pijn maar ik kan het een soort van accepteren.
Mijn jongere kat was mijn schaduw, altijd in mijn buurt. Zij is binnen 3 weken van niks aan de hand naar ongeneeslijke botkanker in de bek gegaan en ik heb haar moeten laten inslapen, 5 dagen nadat mijn oude kat was ingeslapen.
Het verdriet is zo groot, het past nauwelijks in mijn hart en hoofd.
Ik begrijp je verdriet... :(:)

ʇɟıɹɥɔsuǝʌoqǝʇsɹǝpuo

Puera
Berichten: 8074
Geregistreerd: 15-10-04
Woonplaats: Fryslân

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 14:04

Dikke knuffel voor een ieder die z’n geliefde maatje moet missen. :(:)

Twee jaar geleden was een van onze katten op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. |(
Zij was gek op m’n partner. Waar hij was, was zij ook. Ze heeft een enorme leegte achtergelaten.

[o] Baard

Karin
Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 14:16

Heel veel sterkte en een dikke knuffel :knuffel:

Voor mij is het alweer 2,5 jaar geleden dat mijn kat heel plotseling overleed. Het doet me nog steeds pijn om het nu weer zo 'hardop' te typen, helemaal nu afgelopen april mijn pony ook plotseling overleed. Ik woon al lang weer met een andere kat, maar ik hoef maar aan die dag te denken en dat gevoel komt terug. Mijn ervaring staat hier in een ander topic over een overleden dier.

Voor mij is het dus niet zo recent en rouw voelt voor iedereen verschillend, maar ik kan me dus wel heel goed voorstellen dat je wereld nu even helemaal op zijn kop staat :knuffel:

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Rawr
Berichten: 2820
Geregistreerd: 21-01-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 14:17

Ach jee Nelflobo wat ontzettend verdrietig. :knuffel: Het verlies van een dier en het verdriet en de pijn van het missen is een vreselijk iets en zeker als het zo onverwacht was dan hakt het er nog veel meer in dan wanneer je de tijd hebt gehad om afscheid te nemen.

In mijn leven heb ik 4 keer afscheid moeten nemen van een kat maar in al die gevallen was het ouderdom of kanker en was het mogelijk om naar een afscheid toe te leven, ook al deed dat uiteindelijk niet minder zeer. Ik heb nu ook een poes en een kater en die laatste heeft nierproblemen dus ook bij hem is de gedachte dat er een einde is meer aanwezig dan anders. Hij is echt een kat uit miljoenen en de liefste, knuffeligste haarbal die ik ooit heb gekend en ik heb serieuze angst voor zijn dood en de gevolgen voor mij. Hoe dan ook zal het verdriet blijven, maar het komt in golven en met de tijd worden die golven minder hoog en zijn ze verder uit elkaar.

Mocht je willen praten of dingen delen over je kat dan staat mijn PB box open.

Oh als laatste geef ik je een gedicht mee dat ik door de jaren wel eens lees om de katten die ik verloren heb te herinneren en het verdriet aan te halen maar ook om een soort vrede in het verlies te vinden. Misschien is het voor nu nog even te heftig dus ik gooi het in spoilertags zodat je het kunt negeren als je wilt.

Spoiler:
To my dearest friend.
I stood by your bed last night; I came to have a peep.
I could see that you were crying you found it hard to sleep.
I spoke to you softly as you brushed away a tear,
"It's me, I haven't left you, I'm well, I'm fine, I'm here."
I was close to you at breakfast, I watched you pour the tea,
You were thinking of the many times, your hands reached down to me.
I was with you at the shops today; your arms were getting sore.
I longed to take your parcels, I wish I could do more.
I was with you at my grave today; you tend it with such care.
I want to re-assure you, that I'm not lying there.
I walked with you towards the house, as you fumbled for your key.
I gently put my paw on you; I smiled and said, "it's me."
You looked so very tired, and sank into a chair.
I tried so hard to let you know, that I was standing there.
It's possible for me, to be so near you every day.
To say to you with certainty, "I never went away."
You sat there very quietly, then smiled, I think you knew...
in the stillness of that evening, I was very close to you.
The day is over... I smile and watch you yawning
and say "good-night, I'll see you in the morning."
And when the time is right for you to cross the brief divide,
I'll rush across to greet you and we'll stand, side by side.
I have so many things to show you, there is so much for you to see.
Be patient, live your journey out...then come home to me.

 ɪ ᴅᴏɴ'ᴛ ᴛʜɪɴᴋ ʏᴏᴜɴɢ ᴘᴇᴏᴘʟᴇ ʀᴇᴀʟɪᴢᴇ ᴊᴜꜱᴛ ʜᴏᴡ ʜᴀʀᴅ
 ɪᴛ ɪꜱ ꜰᴏʀ ᴍɪʟʟᴇɴɪᴀʟꜱ ᴏꜰ ᴀ ᴄᴇʀᴛᴀɪɴ ᴀɢᴇ ᴛᴏ ʀᴇꜰʀᴀɪɴ ꜰʀᴏᴍ
 ᴘᴏꜱᴛɪɴɢ ꜱᴏɴɢ ʟʏʀɪᴄꜱ ᴀꜱ ᴄʀʏᴘᴛɪᴄ ᴇᴍᴏᴛɪᴏɴᴀʟ ꜱᴛᴀᴛᴜꜱ ᴜᴘᴅᴀᴛᴇꜱ

Nelflobo
Berichten: 380
Geregistreerd: 22-04-09

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-01-22 19:14

Dank jullie wel voor alle lieve en begripvolle reacties, het doet me goed om te weten dat ik niet de enige ben die het daar zo moeilijk mee heeft.
Ik heb in mijn leven al vaker afscheid moeten nemen van katten (allemaal hoogbejaard geworden), mijn kanjer Nelson (mijn New Forest ruin die maar liefst 37 jaar oud is geworden) en uiteraard ook van veel geliefde mensen, vrij recent nog.
Stuk voor stuk was ik kapot van verdriet.
Maar wat me nu gebeurt is zó heftig, ik dacht altijd dat je er beter tegen zou kunnen als je het al vaker meegemaakt hebt. Het tegendeel is waar, blijkt wel...
De tijd zal die rotpijn wat af gaan vlakken, maar momenteel zit ik er nog midden in.
Ik mis haar!!!!!!

Oskarrino
Berichten: 780
Geregistreerd: 22-08-13
Woonplaats: Alkmaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 19:21

2021 is een rotjaar.

September 2020 2 oude katten laten inslapen, waren samen op, samen heengegaan. In oktober kwamen onze nieuwe maatjes: Thema & Louise.

Deze twee dames, hebben mij door een moeilijke tijd geholpen. Het huis was niet langer leeg, kon ze altijd knuffelen en het waren echt schatten.

Mijn moeder ziet katten graag buiten, ik liever niet.

April, slecht nieuws op een vrijdag. Lieve Louise is voor de deur aangereden en uit m'n leven gerukt. Verschrikkelijke pijn.

Mei, allerliefste Thelma is achter aangereden. Ik was nog niet klaar met rouwen van Louise en lieve Thelma uit m'n leven gerukt.

Ik weet heel goed hoe je je voelt, ook al is dit al iets langer terug, ik huil nog steeds als ik aan ze denk. Ook nu ik dit schrijf. Sinds deze zomer hebben we weer 2 nieuwe, Tycho en Zora. Ondanks dat ik van ze hou, kan ik geeneens meer aan ze hechten, te bang dat ik ze kwijtraak. Je mag mij altijd een pb'tje sturen! Ik weet heel goed hoe je je voelt! Heel veel sterkte :knuffel:

Oskar <3

Nelflobo
Berichten: 380
Geregistreerd: 22-04-09

Re: Verdriet om plotseling overlijden van mijn kat

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-01-22 19:43

Wat lees ik hier hartverscheurende verhalen, en wat een liefde voor katten spreekt hieruit..

Ook zie ik dat mensen het weer aandurven om weer katten aan te schaffen.
Ik heb mijn hele leven katten gehad, maar de pijn die ik heb als ik een kat (of ander dier) verlies, kan ik niet nog een keer aan. En de angst dat ze wat overkomt.
Dus dat weerhoudt me.

Sowieso zou ik, ook als ik wel weer van plan was een andere kat te adopteren, mínstens een jaar gewacht hebben.
Maar ja, je weet het niet. Zeg nooit nooit.
Als er zich op een gegeven moment een zielig zwervertje meldt, of in de familie iemand onderdak zoekt voor een kat zou ik mettertijd maar zo weer overstag kunnen gaan.
Maar zoals ik het nu zie niet.
Ik wil eerst ruim de tijd nemen om om mijn katje te rouwen.
En daar zit ik voorlopig dus nog volop in (..)

Karin
Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 19:50

Geef jezelf idd de tijd. Een nieuw dier kan sowieso nooit een vervanger zijn, wel een waardige opvolger. Maar je merkt zelf wel of en wanneer je daar aan toe bent :knuffel: en zoals je zegt komt er misschien wat op je pad, en dan kun je altijd nog zien wat je daarmee doet.

Kan dat heftige gevoel te maken hebben met het feit dat het afscheid zo plotseling was? Bij mij werkt dat wel zo. Bij een dier (of mens) dat oud en ziek is weet ik dat het afscheid waarschijnlijk niet lang meer op zich laat wachten. Dan komt het blijkbaar toch minder hard aan. Jong, gezond of iig nog lang niet toe aan overlijden... daar kan ik helaas een heel stuk slechter mee omgaan.

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Majolen
Berichten: 1061
Geregistreerd: 16-07-11
Woonplaats: In het Stro!

Re: Verdriet om plotseling overlijden van mijn kat

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 20:25

:knuffel: Sterkte allemaal

Nelflobo
Berichten: 380
Geregistreerd: 22-04-09

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-01-22 20:44

Karin schreef:
Geef jezelf idd de tijd. Een nieuw dier kan sowieso nooit een vervanger zijn, wel een waardige opvolger. Maar je merkt zelf wel of en wanneer je daar aan toe bent :knuffel: en zoals je zegt komt er misschien wat op je pad, en dan kun je altijd nog zien wat je daarmee doet.

Kan dat heftige gevoel te maken hebben met het feit dat het afscheid zo plotseling was? Bij mij werkt dat wel zo. Bij een dier (of mens) dat oud en ziek is weet ik dat het afscheid waarschijnlijk niet lang meer op zich laat wachten. Dan komt het blijkbaar toch minder hard aan. Jong, gezond of iig nog lang niet toe aan overlijden... daar kan ik helaas een heel stuk slechter mee omgaan.



Inderdaad Karin, dat klopt.
Een totaal onverwacht afscheid is nóg veel moeilijker te verteren.
Ik merk ook dat ik het nog niet accepteer. Ik wil er nog niet aan.
Verstandelijk weet ik dat ik het wel zal moeten accepteren, daar heb ik geen keus in. Maar zo out of the blue, daar kan ik inderdaad niet mee overweg


nuscaniels
Berichten: 1967
Geregistreerd: 17-05-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-22 20:52

Heb van meerdere katten in mijn leven afscheid moeten nemen en hoewel ik ze allemaal mis raakt de ene je meer dan een ander.
3 januari was het 11 jaar geleden dat ik mijn lieve Fritsje in moest laten slapen door agressieve botkanker in haar kaak. Dat kwam zo uit het niets en heb ik het soms nog moeilijk mee. Frits was echt mijn kat, zo zachtaardig, zo verzorgend naar iedereen. Daarna wel weer katten gekomen maar tot 3 jaar terug niet meer zo een klik gehad met een kat als ik met haar had.
3 jaar geleden zag ik een oproepje op fb met huisje gezocht voor een kitten, een katertje en het was net of ik Frits weer zag in die ogen.

En zo kwam Otto in mijn leven, en hoewel ik nu weer 3 katten heb is hij echt mijn mannetje.

Geef jezelf de tijd om te rouwen, afscheid nemen is moeilijk. Daar staat geen tijd en geen handleiding voor.

Het leven is als een kerstmuts

Oretha
Berichten: 3419
Geregistreerd: 03-06-05
Woonplaats: Op de rug van een paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-23 08:32

Topic is al even niet gebruikt. Maar ik meld me toch even.

Gister onverwacht mijn kat in laten slapen. Ze zou eind van de maand 7 jaar worden |(

Ze was ineens ziek van de een op de andere dag. Na onderzoek bleken haar nier waardes sky high. Echo gemaakt. Linkernier was verschrompeld en doet niets meer. Rechter nier was al aan het falen. Prognose was erg slecht. We hebben gisteren dus totaal onverwacht de moeilijke keuze moeten maken om haar te laten gaan.

Puera
Berichten: 8074
Geregistreerd: 15-10-04
Woonplaats: Fryslân

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-04-23 09:05

Wat ontzettend verdrietig. Dikke knuffel voor jou.

[o] Baard


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Anoukjuuuhh, DotBot, EsmeeKKK, GoogleAdsense, jitskenienke, Supertje, Tatjanaa, xKatinkii en 35 bezoekers