superpony schreef:Ik lees niet dat jullie een echte liefdes relatie hadden, dus dat kan een behoorlijk verschil maken. Als mijn man geen dieren in huis zou willen, maar verliefd is op mij, van me houdt etc, zou hij daar toch in toegeven uit liefde.
En volgens mij zijn het vaak de mannen met weerstand, die vervolgens met het dier op de bank liggen.
Nu had mij man thuis katten en wij hadden honden, katten, paarden, knaagdieren en volgels, dus ik heb er niet eens over nagedacht.
Wij hebben altijd dieren en ik ben ook altijd wat onbetrouwbaar geweest qua hoeveelheid en nam dus weleens wat mee, of sleurde mijn man ergens mee naartoe om dieren op te halen......
Dat (probeer ik ) doe ik niet meer. Mijn man probeert weleens een grens aan te geven, maar ziet ook wel dat het een hopeloze zaak is en geeft ook vaak toch toe. Ook qua op de bank, het bed liggen, shet in huis ( per ongeluk natuurlijk ) varken die schuur sloopt etc.
Ik denk echt dat je over alles moet praten in een relatie. Ik snap heel goed dat iemand geen dieren in huis wil. Ik baal ook weleens van hun haren, een lucht, zand etc
Maar het kan niet zo zijn, dat de 1 nee zegt en de ander zich daar maar bij neer moet leggen zonder enkel gesprek of begrip.
Aan de andere kant; Je hebt nu dus ook al even geen huisdieren? Dan snap ik eigenlijk het probleem niet zo? Je wil graag dieren, maar hebt ze niet, omdat het niet kan.
Kijkt naast zich, waar meneer 'ik wil geen beesten want die ze stinken, slopen je interieur en moeten uitgelaten' op zijn laptop zit terwijl de beestenboel aan zijn voeten ligt.
Degene die het meest gillen dat ze niet willen..