Geplaatst: 16-12-20 17:25 Ik heb wel ervaringen met buitenlandse honden, dit was de eerste keer dat ik er één rechtstreeks uit het buitenland over liet komen. Best spannend nog! Ik ben wel erg tevreden met 'mijn' stichting en de aanpak daarvan. Zo komen de honden 's nachts aan, wat niet ideaal is voor de eigenaren maar wel voor de honden. Want dan is het rustig als ze aankomen en over moeten naar de nieuwe eigenaar, die bij thuiskomst ook weer gewoon gaat slapen en zodoende de hond met rust laat.
De regel was dan ook: 48u rust.
Dat houdt in dat de hond niks hoeft, behalve te landen. Dus ook geen wandelingen, lekker willen knuffelen en de hond erbij betrekken of contact met de al bestaande huisdieren/mensen in huis.
Nou hij heeft 14u aan één stuk door geslapen zo bekaf was hij van de reis.
Op dag 3 leek hij zelf aan te geven wel klaar te zijn met dat geklooi op het balkon en op écht gras z'n behoefte te willen doen. Al snapte hij nog de ballen van de riem en moet ie liftdeuren door (ja ook eng) sinds die dag lopen we lekker buiten en mocht hij ook los in huis met z'n nu vriendinnetje Puma (die had wel even behoefte aan wat bonding middels wandelen).
Toffie is 10 geschat, bleek artrose te hebben en ziet niet alles meer. Vermoeden is dat hij een huis gehad heeft, maar te oud geworden is en toen in het gemeentelijk asiel gedumpt is (Roemenië).
Desondanks is het een heel vrolijk en speels(!) hondje die nu gelukkig zonder pijnstilling door het leven kan. Hij geniet van de wandelingen en laat zich fijn rondrijden in het karretje voor de langere afstanden. Echt ontzettend leuk om hem zo op te zien bloeien! Het is de eerste hond die ik ken die kwispelt als de bel gaat
Gezellig! Bezoek! Mocht ik later nog een keer de tijd en ruimte hebben zou ik het zo weer doen, super dankbaar werk.
Ik betaal wel gewoon zijn eten. Dierenartskosten zijn voor de stichting (tenzij ik hem onder de auto laat lopen, dat is echt mijn schuld) en de supplementen doen we in overleg (soms haal ik gewoon iets, noodzakelijke supplementen betalen zij). Die kosten vind ik niet zo spannend, ik doe het ook met hart voor de dieren en behandel ze alsof het mijn eigen honden zijn voor zover dat gaat. Die paar tientjes per maand kan ik wel missen.
Ik koop dan wel geen mooi jasje voor hem maar fabriceer zelf iets wat iets minder chique staat maar functioneel is. Dat soort aanschaf laat ik wel aan de toekomstige eigenaren over.
Iedereen zegt al dat die hond toch nooit meer weggaat bij mij, want ik hecht me ook aan een dier inderdaad. Toch ben ik vastbesloten een huisje voor hem te vinden, want een hond met artrose past niet echt bij mijn levensstijl. Hoe lief ik hem ook vind, ga ik nu 4x per dag naar buiten ipv mijn gebruikelijke 10-20km wandeling + korte ronde 's avonds.
Wat dat betreft eigenlijk best handig om je eerst aan te melden als gastgezin. Blijkt de match perfect, houd je hem lekker. Matcht het niet helemaal? Heb je toch een hondenleven gered en gaat ie door naar zijn eigen forever home
Lucky valt letterlijk met zijn billen in de boter (soms doet ie dat echt 
