Tovaita schreef:Nog even voor de duidelijkheid: als ik had kunnen weten dat dit een broodfokker was, was ik er nooit mee in zee gegaan. Net zoals ik geen katten uit het buitenland zou kopen, zou ik, wanneer ik dit wist, nooit katten van een broodfokker kopen. Helaas lijkt dit wel gebeurd te zijn, dat is balen, maar niet meer terug te draaien en ik zal in de toekomst beter opletten.
Ik kan hier wel tegenin gaan, ik heb het anders ervaren
Mijn beste vriendin heeft 2 maanden geleden een hondje geadopteerd vanuit het buiteland, Roemenië. We noemen hem heel trots "onze stratiér", maw het is een straathond met weetikhoeveel kruisingen, en hij is zonder overdrijven de meest fantastische hond die je je kan voorstellen. Zo'n ongelooflijk lief beest!
Hij is nu bijna een jaar oud. Zindelijk, gecastreerd. Kan zitten, liggen, pootje geven. Kan alleen blijven terwijl je gaat werken, doet niks in huis, doet niks kapot. Fantastisch beest, eerlijk waar. Ik heb er mijn hart aan verloren. Jammer genoeg is ie niet van mij hahaha, maar ik ben het logeeradres als mijn vriendin op wedstrijd moet of in het weekend moet werken oid, en mijn vriend en ik staan altijd te springen om hem weer als logee te mogen ontvangen. En, ook heel belangrijk, hij is op en top gezond, en heeft de leeftijd die mijn vriendin verteld was.
Een andere vriendin en haar vriend zijn een klein jaar geleden naar Polen gereden om daar een puppy te kopen. Ik had er wat bang voor hoor, geef ik eerlijk toe. Ik had zoiets van "waarom koop je niet gewoon hier een hond?" Maar, net zoals bij mijn andere vriendin, is het dier in kwestie 100% gezond, heeft de juiste papieren, en het is een leuke en gesocialiseerde hond.
Het kan dus wel degelijk hoor.
Evengoed kan het ook mis gaan - maar dat kan hier dus even makkelijk.
Ik snap dat je zegt dat je een dier normaal "voor het leven" koopt, zo ben ik zelf ook. Jammer genoeg heb ik zelf ook ooit een kat gehad, waar ik het helemaal niet mee kon vinden. Ik had haar zelf uitgekozen uit een nestje, ze was een maand of 3-4 toen ik haar mee naar huis nam, en we zijn het nooit echt eens geworden. Op zich een leuk katje, heel speels, maar helaas plaste ze liever naast dan in de kattenbakken (2 katten, 3 bakken). Als in, ze plaste in mijn handtas, in de wasmand, op de bad- en toiletmat, op het tapijt, in de zetel, ... Ik kreeg er echt de zenuwen van, ik had haar héél graag willen weg geven aan iemand met een tuin omdat ze naar mijn gevoel meer een buitenkat bleek te zijn, wat in mijn appartement niet mogelijk was. Van mijn ex mocht ik haar niet weg doen, terwijl ik er toch echt van overtuigd was dat dit niet alleen voor mij maar ook voor de kat beter had geweest. We zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan, ik heb de kat bij hem gelaten. Ik liep ondertussen al een jaar of 2 achter dat beest aan met een dweil in de hand om haar pis op te ruimen, en had al héél wat spullen in de vuilbak gegooid omdat je die geur er gewoon niet meer uitkrijgt. Je kon haar wel aaien hoor, het was een knuffel, maar daar had ik na een tijd gewoon geen zin meer in, doordat ze constant in huis plaste, in de gordijnen hing (alhoewel ze krabpalen en speeltjes in overvloed had), de zetel aan gort krabde, ...
Wat ik bedoel is, dat ik snap dat het dier in kwestie niet blijkt te zijn wat jij er van hoopte. Als dat kleine dingetjes zijn, kan je je daar over zetten. Ik had ook een kater - die sliep 23 uur per dag. Je kon hem aaien, maar als je hem oppakte, liet hij zich voor dood in je armen hangen. Vond ik wel jammer, ik knuffel graag, maar hij dus niet. Dat is zoiets waar je je gewoon over zet, want voor de rest was het een super lief beest dat wel zindelijk was en wel graag een aai kreeg. Maar als je met een dier zit, dat helemaal je ding niet is, snap ik best dat je daar liever een andere thuis voor zoekt, een thuis dat beter bij het dier past. Dat vind ik geen schande - je hebt het geprobeerd, en helaas blijkt het karakter niet te zijn wat jij hoopte. En dat kan je niet altijd voorspellen. Dat is niet de schuld van de kat, maar ook niet de jouwe. Alhoewel ik wel eerlijk moet zijn - als jij bij de fokker het dier al totaal niet kon aanhalen, had ik het niet gekocht. Ik snap wel dat je zoiets hebt van "ik ben op dat moment echt nog een vreemde, het loopt wel los", maar dat is hier dus niet gebeurd. Maar goed, het is niet jouw schuld, je hebt nu eenmaal geen garantie dat het dier zal worden wat jij ervan hoopt, en als het dat voor jou echt niet leuk maakt om dat dier in huis te hebben, denk ik dat het voor jullie allebei eerlijker is op zoek te gaan naar een gepaster huisje voor het dier.