Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 22-01-20 17:09

Story of my life

Geplaatst door de TopicStarter: 22-01-20 17:09

Nog niet zo lang geleden opende ik dit topic: [BB] Eosionofiel granuloom bij katten
Na lang nadenken, overwegen, contact met asiel en mijn dierenarts, besloten deze poes niet op te halen. We hebben genoeg ellende met onze vorige poes achter de rug en ik wilde graag een iets jonger, gezond dier. Het liefst twee. En dat ging gewoon niet samen.

Een week later stapte ik het asiel in Stadskanaal binnen, trok de deur open en daar zat Mor (Morris), mij met een hondsbrutale kop aan te staren zo van: 'En wie ben jij dan wel niet en wat kom je hier doen'.
Hij hing gelijk met beide poten door de tralies en wilde spelen.
Ik viel direct als een blok voor hem, ondanks dat ik liever een poes had dan een kater, ondanks ik hem eigenlijk wat te jong vond. (8 maanden).
Hij mocht in de kittenunit bij de andere kittens. Hij zat nu nog apart omdat hij net de dag ervoor teruggebracht was, wat ik onbegrijpelijk vond. Ziek geweest en als vier maanden oud zwervertje van de straat geplukt, onder de vlooien.
In de kittenunit vond Mor een vriendinnetje, hoorde ik een week later en die mocht dus mee, maar moest nog gesteriliseerd worden. Ik heb Morris meegenomen en zou de tweede twee weken later halen.

De tweede is nooit gekomen en komt ook niet. Ik vond Mor al zo rustig toen we hem ophaalden, maar de ene is de andere kat niet. Hij miauwde ook niet hard. Verder dan een vaag, schor gejengel kwam er niet uit zijn strot. Maar de ene is de andere kat niet.
Eenmaal thuis vond hij alles super interessant, kroop na een half uur rondvliegen op mijn schoot en viel in slaap.

Twee dagen later zaten we met hem bij de dierenarts. Hij begon de dag na aankomst bij ons thuis te kokhalzen, maar gaf niet over. Had vreemde hoest/nies aanvallen en at raar.
Keelontsteking. Ik kreeg medicatie en pijnstillers mee en hij knapte heel snel weer op.
Tot vier dagen later. Hij werd steeds zieker, hoestte, nieste, kwijlde, had vreselijke traanogen. Weer naar de dierenarts. Ze dachten dat er misschien wat in zijn keel zou zitten. 40,5 graden koorts. Forse infectie voorste luchtwegen.
We startten een behandeling en die sloeg aan, tot gisteren. Hij wilde niet meer eten en ik dacht hij koorts had. Weer naar de dierenarts, maar het viel gelukkig mee.

Ik heb bloed laten afnemen. Hopelijk is de uitslag goed en herstelt hij gewoon langzaam.
Natuurlijk heb ik weer niet gekregen wat ik wilde. Story of my life. En natuurlijk geeft het niet, werkt het asiel fantastisch mee en heb ik de meest fijne dierenarts die er bestaat, maar de balen heb ik wel.
Uiteraard ga ik er alles aan doen om hem een fijn en mooi leven te geven. Hoe? Dat moet ik nog uitdokteren, maar heb er alle vertrouwen in.

Mississippi Queens Mayday
15/04/1980 - 09/01/2018

**Geplaatst:** 22-01-20 17:41

Geplaatst: 22-01-20 17:41

Ik snap dat het rot voelt voor je, maar ik vind het wel een erg dramatische post: natuurlijk heb ik weer niet gekregen wat ik wilde. Wat wilde je dan? je wilde een kat, en je viel voor Morris. Je hebt dus exact gekregen wat je wilde. Nu is Morris ziek. Kop op. Het is rot, maar dieren worden soms gewoon ziek. En soms ook gewoon weer beter.

Ik begrijp ook niet goed waarom de 2e niet komt? Hebben jullie Morris al begraven dan? Als Morris gewoon weer opknapt, kan nr 2 toch gewoon komen?

Sorry voor mijn ietwat botte tekst. Ik vind het echt rot voor je, maar de manier waarop je jezelf nu tot slachtoffer maakt wekt bij mij gewoon weinig sympathie op. Beetje positiever...is ook beter voor het herstel van Morris! Ik hoop natuurlijk wel heel hard dat het niks ernstigs is en jullie gewoon lang van Morris kunnen genieten (En evt mss dan toch nr 2 ook nog? :)).

**Geplaatst:** 22-01-20 18:14

Re: Story of my life

Geplaatst: 22-01-20 18:14

Vervelend dat je katje ziek geworden is, maar ik snap niet zo goed wat er nou is voor groot drama? Waarom die tweede kat er ook nooit zal komen? En hoezo zou je niet weten hoe je deze kat een mooi en fijn leven kunt geven?

**Geplaatst:** 22-01-20 18:24

Re: Story of my life

Geplaatst: 22-01-20 18:24

Ik denk dat iedereen een gezonde kat wil, dus story of my life?
Verder wil je je kat een andere kat waar hij blijkbaar goed mee overeenkomt ontzeggen omdat je kat ziek is geweest?

Met zo'n ingesteldheid zou ik de kat terug naar het asiel brengen en je in het vervolg beperken tot knuffeldieren. Die worden niet ziek.

I'm gonna wash that man right out of my hair
Take my hips to a man who cares
Sheela na gig - you exhibitionist

**Geplaatst:** 22-01-20 18:33

Geplaatst: 22-01-20 18:33

Ik ga mee met de voorgaande reacties. Je hebt de resultaten van het bloedonderzoek nog niet. Wacht nog even met panikeren, waarschijnlijk is er helemaal niets ernstigs aan de hand. Dieren worden nou eenmaal ziek.
Ik heb ook een katje geadopteerd uit het asiel, en hij werd ook ziek vlak nadat ik hem opgehaald heb. Niets ernstig gelukkig, medicatie en zalfje en toen was hij weer beter. Ondertussen heeft hij hier al een jaar en half een fijn en mooi leven. ;)

Ga er maar voorlopig van uit dat je katje er weer helemaal bovenop komt, en dat wanneer hij helemaal beter is zijn vriendinnetje over kan komen! :(:)

(Heeft het asiel overigens een soort garantie? Bij 'ons' asiel heb je twee weken 'garantie', als het dier dan ziek wordt kan je naar de dierenarts die met het asiel samenwerkt gaan. Het asiel betaalt dan de factuur. Heb dit niet gedaan met ons katje want de kosten waren te overzien voor ons.)

Volg mijn twee leuke hondjes hier! :D

**Geplaatst:** 22-01-20 18:38

Re: Story of my life

Geplaatst: 22-01-20 18:38

Ik stoor me vooral aan het feit dat je doet alsof er JOU iets wordt aangedaan. Neen, je kat voelt zich waarschijnlijk heel slecht omdat HIJ ziek is.

I'm gonna wash that man right out of my hair
Take my hips to a man who cares
Sheela na gig - you exhibitionist

**Geplaatst door de TopicStarter:** 22-01-20 19:42

Re: Story of my life

Geplaatst door de TopicStarter: 22-01-20 19:42

Jeetje, jammer.

Er is veel meer aan de hand. Misschien had ik dat even moeten melden, het echte verhaal eruit halen is kennelijk te moeilijk.
Daarnaast zijn er altijd dieren die op mijn pad komen waar iets mee is.
En dat vind ik gewoon super jammer, ga er vanuit dat die teleurstelling wel te begrijpen is.

@Eowyn, ja klopt hoor. Dat pakken ze heel netjes op.

Mississippi Queens Mayday
15/04/1980 - 09/01/2018

**Geplaatst:** 22-01-20 22:32

Geplaatst: 22-01-20 22:32

Jemawi schreef:
Jeetje, jammer.

Er is veel meer aan de hand. Misschien had ik dat even moeten melden, het echte verhaal eruit halen is kennelijk te moeilijk.
Daarnaast zijn er altijd dieren die op mijn pad komen waar iets mee is.
En dat vind ik gewoon super jammer, ga er vanuit dat die teleurstelling wel te begrijpen is.

@Eowyn, ja klopt hoor. Dat pakken ze heel netjes op.

Dat is helaas niet alleen voor jou het geval. Niemand is prefect en geen dier is prefect. Dus het hoort bij het leven. Na eerst 4 honden met behoorlijk grote chronische medische problemen is mijn 5 de tot nu toe medisch best oke maar qua karakter veel issues.

De 6de lijkt de eerste die redelijk oke is op alle gebieden maar is nog maar 1,5 jaar en als pup hier gekomen met een hartafwijking die behoorlijk heftig zou zijn. Hij is de eerste die ik bewust heb aangeschaft met een medische afwijking is de eerste hier die uiteindelijk medisch en qua karakter "goed" is. Hoe bizar kan het zijn he

**Geplaatst:** 22-01-20 22:37

Geplaatst: 22-01-20 22:37

Herkenbaar!
En bij ieder dier (of dat nu een konijn, hond of kat is) hoop je dat deze nu wel eens gewoon normaal en zonder zorgen is. Maar meestal schort er toch wat aan :')
Gelukkig geen dramatische dingen, maar wel dat je denkt; ja hoor, het zal ook eens niet!

Maar daarom hou ik juist extra veel van ze <3

Zoomaar Fotografie *-:)
En op Instagram ook te vinden

**Geplaatst:** 22-01-20 23:28

Re: Story of my life

Geplaatst: 22-01-20 23:28

Ik denk dat de: ‘ik heb weer niet gekregen wat ik wilde’ voornamelijk voor Morris zelf geldt, zoveel al meegemaakt in zijn korte leventje en dat allemaal door menselijk toedoen. En nu een plekje bij iemand die direct voor hem viel en dan voelt ie zich ziek :(:)

Probeer het om te zetten in dankbaarheid en vertrouwen in jouw kunnen om hem het vertrouwen te geven dat mensen ook heel zorgzaam kunnen zijn en veel liefde kunnen geven. Hij komt niet zomaar op je pad. Even 10 minuten balen en door met vol goede moed. Het is het risico wanneer je een dier in huis neemt maar heb vertrouwen dat het goed komt <3

**Geplaatst:** 23-01-20 10:05

Geplaatst: 23-01-20 10:05

Wat vervelend, maar wat een mazzel voor Morris dat je voor hem gaat. En ook heel fijn dat het asiel zo mee leeft.
Waarom haal je zijn vriendinnetje niet op als ik vragen mag? Is toch juist leuk dat hij een klik heeft met haar. Of wil je even wachten of hij een besmettelijke ziekte heeft en/of hij er goed door komt.

Give the ones you love wings to fly, roots to come back, and reasons to stay - Dalai Lama

**Geplaatst:** 23-01-20 10:39

Re: Story of my life

Geplaatst: 23-01-20 10:39

Idd heel vervelend maar hopelijk valt het mee en is Morris zo weer de oude!
Ik vraag me ook af waarom zijn vriendinnetje niet gaat komen? Zoveel leuker om ze met z'n tweeën te kunnen laten spelen en als het geen besmettelijke ziekte is kan dat toch ook prima?

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

**Geplaatst door de TopicStarter:** 23-01-20 11:28

Re: Story of my life

Geplaatst door de TopicStarter: 23-01-20 11:28

Mijn dierenarts heeft het afgeraden. Gister heb ik zijn volledige dossier van het asiel gekregen en deze problemen spelen toch al een tijd. Rond de adoptie is het even 'goed' geweest.

Ze raadt het af omdat katten goed solidair kunnen leven en een maatje stress kan geven. Daarnaast, omdat hij zo langzaam hersteld willen we dat eerst goed op orde hebben en vooral tijd geven. Natuurlijk ook nog besmettingsgevaar. Ik vind het onzin om de ander te laten wachten en onnodig lang in het asiel te laten zitten, want dat gebeurt nu wel.

Natuurlijk schreef ik het stuk puur uit emotie en had ik het even helemaal gehad. Soms heb je dat. Flauwekul als breng hem maar terug en neem een knuffeldier ben ik absoluut niet van gediend, laat dat even duidelijk zijn.
Ik ben ook mens. Die het beste met haar dieren voor heeft en er alles aan doet om goed voor ze te zorgen.

Mississippi Queens Mayday
15/04/1980 - 09/01/2018

**Geplaatst:** 23-01-20 11:49

Re: Story of my life

Geplaatst: 23-01-20 11:49

Ik vind alle reacties ook wel een beetje overdreven.
Het is toch normaal om een beetje teleurgesteld te zijn als je steeds met zieke dieren te maken hebt? Maar dat betekent niet dat diegene minder van dieren houdt en maar een knuffeldier moet nemen. TS is juist alles aan het doen om Morris beter te krijgen.
Frustraties en emoties uiten hoort te kunnen op bokt.

[ITP] VOLG: The Miracle Pony named Lotje

**Geplaatst:** 23-01-20 11:53

Geplaatst: 23-01-20 11:53

Waar ik over zou vallen is dat asiel niet helemaal eerlijk lijkt te zijn geweest over het verleden van de kat. Was kennelijk bekend dat het dier al ziek was, als asiel heb je in mijn ogen de plicht dit te melden aan eventuele baasjes. Het is aan die baasjes om te bepalen of ze dat willen of niet. Niet aan een asiel om het "even" te vergeten.

Daar zou ik na een eerdere ervaring ook wel even naar van zijn hoor. :(:)

Ik heb genoeg kneuzen hier rondlopen (gedrag niet gezondheid), waarvan het verhaal vooraf bekend was. :j Had ik het niet geweten en het gedrag komt pas thuis tot uiting. Oef dan had ik een enorm probleem gehad -O-

Hopelijk knapt Morris snel op en kan hij eindelijk beginnen aan een fijn kattenleventje

Geen auto, 100000 euro of een mooie reis maar wél dit prachtige onderschrift
Karuna is een sociaal wat onthande computergebruiker met myopie
En dan ben je opeens weg. Mutsje het is goed zo Dag oude man

**Geplaatst:** 23-01-20 11:58

Geplaatst: 23-01-20 11:58

Ik snap je gevoel maar zou eerst de uitslagen afwachten. Het kan van alles zijn. En eventueel kan er later toch nog een maatje bij.

Ik haalde 12 jaar geleden ook 2 "gezonde" katten uit het asiel. Later kreeg de ene chronische bronchitis met longemfyseem en de andere een bloedziekte en daardoor een hartprobleem. Ze zouden niet oud worden maar zijn ondertussen toch al ruim 12 en doen het super op de medicijnen.

Ik hoop dat Morris goed opknapt en lekker met zijn nieuwe leventje kan gaan beginnen.

Heb je ook een foto van hem?

**Geplaatst:** 23-01-20 12:44

Geplaatst: 23-01-20 12:44

karuna schreef:
Waar ik over zou vallen is dat asiel niet helemaal eerlijk lijkt te zijn geweest over het verleden van de kat. Was kennelijk bekend dat het dier al ziek was, als asiel heb je in mijn ogen de plicht dit te melden aan eventuele baasjes. Het is aan die baasjes om te bepalen of ze dat willen of niet. Niet aan een asiel om het "even" te vergeten.

Dan zou ik de beginpost nog even beter lezen.
De kat zat in het asiel apart omdat die ziek geweest was en als vier maanden oud zwervertje onder de vlooien van de straat geplukt werd.
Het asiel is eerlijk.

**Geplaatst:** 23-01-20 12:52

Geplaatst: 23-01-20 12:52

Gini schreef:
karuna schreef:
Waar ik over zou vallen is dat asiel niet helemaal eerlijk lijkt te zijn geweest over het verleden van de kat. Was kennelijk bekend dat het dier al ziek was, als asiel heb je in mijn ogen de plicht dit te melden aan eventuele baasjes. Het is aan die baasjes om te bepalen of ze dat willen of niet. Niet aan een asiel om het "even" te vergeten.

Dan zou ik de beginpost nog even beter lezen.
De kat zat in het asiel apart omdat die ziek geweest was en als vier maanden oud zwervertje onder de vlooien van de straat geplukt werd.
Het asiel is eerlijk.

En voor die zin staat `"hij was de dag ervoor terug gebracht" dat hij daarom apart zat.
Geschiedenis, ziek geweest, al 4mnd oude ukkie op straat gevonden onder de vlooien

Volg Bo en haar verwachte veulentje [KS-MK] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

**Geplaatst:** 23-01-20 14:46

Geplaatst: 23-01-20 14:46

Jemawi schreef:
Mijn dierenarts heeft het afgeraden. Gister heb ik zijn volledige dossier van het asiel gekregen en deze problemen spelen toch al een tijd. Rond de adoptie is het even 'goed' geweest.

Ze raadt het af omdat katten goed solidair kunnen leven en een maatje stress kan geven. Daarnaast, omdat hij zo langzaam hersteld willen we dat eerst goed op orde hebben en vooral tijd geven. Natuurlijk ook nog besmettingsgevaar. Ik vind het onzin om de ander te laten wachten en onnodig lang in het asiel te laten zitten, want dat gebeurt nu wel.

Natuurlijk schreef ik het stuk puur uit emotie en had ik het even helemaal gehad. Soms heb je dat. Flauwekul als breng hem maar terug en neem een knuffeldier ben ik absoluut niet van gediend, laat dat even duidelijk zijn.
Ik ben ook mens. Die het beste met haar dieren voor heeft en er alles aan doet om goed voor ze te zorgen.

Ben het niet helemaal eens met je DA, goed om even te wachten tot je zekerheid hebt dat het niet besmettelijk is. Misschien zit de poes er dan nog.
Katten kunnen ook heel veel baad hebben bij een soortgenoot. En als je al weet dat er een klik is is dat juist een enorm voordeel. Er zijn veel asiels/stichtingen die niet 1 kitten zonder soortgenoot plaatsen. Sommige rassen (uitzonderingen daargelaten) kunnen zelfs eenzaam zijn zonder soortgenoot. De Europese korthaar staat er wel om bekent om wat meer territoriaal te zijn.

Waar je goed op moet letten is, hoeveel ruimte heb je, katten gaan graag de hoogte in, zijn er genoeg kattenbakken, genoeg plekken om terug te trekken.
Hier liggen de katten soms samen te slapen op de bank en soms zoeken ze een eigen plekje in de klimbomen. Ze spelen soms en maken ruzie soms. Het zijn net kinderen. :D Komt er op neer dat je als eigenaar ook je best moet doen om voor je huisdieren een plezierige omgeving te creëren.

Ik heb vorig jaar een Maine Coon poes, die ik al kende, opgevangen. Werd niet verzorgd zoals moest en moet weg, ik heb haar opgehaald. mijn kater (kortharige mengelmoes) trok dat heel slecht, mijn Maine Coon dame vond het prima. Voor het welzijn van mijn kater heb ik voor de opvang kat (stabiel karakter), na opgeknapt te zijn, een nieuw fijn thuis gezocht en gevonden. Het verloopt zeker niet altijd goed en dat lag in dit geval voor 100% aan mijn kater.

Vind je zelf dat het asiel niet helemaal eerlijk is geweest?

Give the ones you love wings to fly, roots to come back, and reasons to stay - Dalai Lama

**Geplaatst:** 23-01-20 15:25

Geplaatst: 23-01-20 15:25

Zo te lezen heeft dit katje nogal wat meegemaakt in zijn korte leventje. Kan zijn dat jij nu de pech hebt dat hij na de zoveelste verandering flink ziek is geworden.
Om er (als hij weer opgeknapt is) dan geen speelvriendje bij te zetten vind ik een rare redenering. Tenzij het een kat is die liever alleen is, is het voor een jonge kat hardstikke fijn een maatje te hebben. En in het asiel had hij een klik met het poesje. Voor zijn welzijn en weerstand zou het juist een oppepper kunnen zijn.

Beterschap voor Morris, ik hoop dat het meevalt en hij snel opknapt!

Kittens kijken? -> http://www.facebook.com/kittenrescuecuracao

**Geplaatst:** 23-01-20 16:01

Geplaatst: 23-01-20 16:01

Citaat:
Daarnaast zijn er altijd dieren die op mijn pad komen waar iets mee is.

Daar is dus een reden voor. natuurlijk wil je het allerliefste een dier dat gezond is, maar blijkbaar weten ze dat ze bij jou terecht kunnen en dat ze de zorg krijgen die ze nodig hebben. Draai het om naar het positieve; jij geeft ze blijkbaar de goeie zorg. Ze hebben jou nodig en voor jou is dit ook iets om van te leren.
Ik snap dat het niet altijd leuk is en dat je je veel zorgen maakt elke keer dat ze ziek zijn, maar ook Morris is niet zomaar op je pad gekomen.

Heb geen spijt van de dingen die je doet, maar van de dingen die je niet gedaan hebt.
It's easier to leave than to be left behind- R.E.M. -leaving New York
Irma, my star in heaven 23-05-1990 - 27-05-2019

**Geplaatst:** 23-01-20 16:59

Re: Story of my life

Geplaatst: 23-01-20 16:59

Ergens snap ik ts wel, zeker als je altijd dat soort ellende lijkt te overkomen. Dat gevoel hebben wij soms ook wel.
Kat 1, beetje een doetje, altijd geweest. 4 jaar en we konden hem laten inslapen door een tumor in zijn neus-voorhoofd. Niets meer aan te doen.
Hondje 1. Schat van een dier, altijd blij en vrolijk. Kruising (¾ boxer). Toen werden de staarten nog gecoupeerd (helaas), maar was bij hem te lang gelaten waardoor hij er pijn aan had bij het gaan zitten, gevolg operatie. Helaas met een jaar en 2 weken hem in laten slapen, geheel vol met tumoren.
Hond 2 een herplaatser van 2. Echt super lief maar altijd spugen, spugen, spugen. Bleek achteraf (na echt 3 jaar lang heen en weer naar de da, 2e lijn kliniek, niets leek te werken). Ze kwam bij ons en ze was loops, maar dat ontaarde in een baarmoeder ontsteking. Vloog achter een konijn aan, meniscus kapot, operatie. Spondylose en daarbij hevige artrose vorming bovenop haar wervels. Helaas was hier niets meer aan te doen, moeten laten inslapen op 7 jarige leeftijd.
Hond nummer 3. Loopsheid resulteerde in baarmoederontsteking, operatie. Ontwikkelde een auto immuunziekte. Dit koste een paar keer bijna haar leven omdat ze geheel opzwol en bijna stikte.
Op 8 jarige leeftijd een mega tumor in haar keel en borstholte, niet te opereren en helaas moeten laten gaan.
Hond nummer 4. Aangeboren vernauwing aan het ruggenmerg wat met 2 jaar naar voren kwam. Helaas niet te opereren, maar met gedoseerde beweging en regelmatig pijnstilling ging het redelijk en leefde fijn samen met zijn vriendin (hondje nummer 3). Regelmatig tremors (heftig kopschudden) kreeg daar uiteindelijk een spuit voor wat een paar uur later resulteerde in een heftige allergische reactie. Met een ritje van 160 km per uur naar de da hebben we hem daar nog net levend kunnen krijgen (had geen minuten langer moeten duren). Kreeg een kwaadaardige tumor, deze kon wel worden weg gehaald maar kwam uiteindelijk terug. Kreeg nier problemen, en helaas moesten we hem ook op 10 jarige leeftijd moeten laten gaan.
Maar voor mij voorlopig echt geen andere dieren meer. Hebben nu nog 2 katten. 1 met blaasgruis die op speciaal dieetvoer staat, andere poesje gaat goed. Alleen ging bij haar de sterilisatie fout, tenminste daarna. Kreeg een abces tussen de gehechte lagen in. Is weer geopereerd, maar ook daarna om de dag terug om de wond te laten draineren.

Tegen ons zeggen ze ook vaak, het overkomt jullie omdat jullie de juiste beslissingen nemen voor ze, in hun belang denken en de juiste zorg geven. Maar het afscheid doet iedere keer zo zeer. Ik pas voor nu, even niet meer.

Volg Bo en haar verwachte veulentje [KS-MK] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

**Geplaatst door de TopicStarter:** 23-01-20 17:07

Geplaatst door de TopicStarter: 23-01-20 17:07

Ik weet eigenlijk niet zo goed of het eerlijk is om de eerlijkheid van het asiel ter discussie te stellen. Ze zijn namelijk vanaf het begin af aan open en eerlijk geweest. Hij was erg ziek geweest, maar nu klaar voor adoptie.

Toen ik de maandag daarop belde had ik wellicht meer info moeten krijgen, maar dat terzijde. Ik had zelf ook onderzoeksplicht. Daarnaast leven ze erg met ons mee en werken ook goed mee aan een oplossing.

Ik heb inmiddels deel 1 van het bloed terug en dat was goed. Deel 2 (leukemie, kattenaids en corona) nog niet, krijg ik maandag.

Mississippi Queens Mayday
15/04/1980 - 09/01/2018

**Geplaatst:** 23-01-20 17:22

Geplaatst: 23-01-20 17:22

Zo kan er altijd wat gebeuren vlak na een adoptie. Mijn adoptie kat (7 maanden) had de eerste week gelijk Giardia. Dieren die ik al had hadden geen symptomen. Katje had bij de stichting nergens last van. Verhuisstress veroorzaakt ook wel eens wat.

Beterschap voor Morris.

Give the ones you love wings to fly, roots to come back, and reasons to stay - Dalai Lama

**Geplaatst:** 23-01-20 17:56

Geplaatst: 23-01-20 17:56

Heb veel katten gehad, zowel zwerfkatten, asielkatten als katten van particulieren. Eigenlijk maar zelden een kat waar gewoon helemaal niks mee was. Een van de asielkatten ging binnen een week bijna dood door een ernstige darminfectie (ze is uiteindelijk wel 17 geworden). Haar broertje was gezond, maar heeft talloze infecties gehad door vechtpartijen en is bijna zijn poot kwijtgeraakt in een klem.
Zwerfkatten hadden eigenlijk altijd oormijt, vlooien, wormen en darmproblemen. Een asielkat is kort na zijn castratie doodgereden, een andere bleek een ongeneeslijke hartkwaal te hebben en is nog geen twee jaar geworden. En dan heb ik het nog niet eens over blaasproblemen, kanker en FIP.

Ik bedoel hiermee te zeggen dat zelfs een aanvankelijk gezonde kat problemen kan krijgen. Het hoort er een beetje bij. Je kunt geluk hebben, natuurlijk. De meeste van mijn katten zijn oud geworden, zo'n 18-20 jaar.

Al die katten waren geweldig. Ik heb van allemaal erg veel gehouden en mis sommige nog heel vaak.

Heb nu een stokoude zwerfkat die hier bijna dood aan kwam kruipen toen ze ongeveer 9 maanden was, ze is later geopereerd aan blaasstenen, en heeft huidproblemen (nu bijna 20). Sinds kort heb ik ook de kat van mijn overleden moeder, die een verbrijzelde poot heeft gehad en dankzij een constructie met pennen zijn poot nog heeft. Hij heeft wat allergische klachten, maar lijkt verder gezond. Dan heb ik een nog altijd schuwe boerderijkat, erg lief, maar onmogelijk om een pil oid te geven. En een grote knuffel van een ex-kater die weg moest omdat het dochtertje van zijn vorige baasje erg allergisch was. Hij heeft chronische blaasproblemen.

Ondanks het gedoe zou ik altijd katten willen hebben en nooit aarzelen om ze op te nemen.

Voor bijzondere (niet beslist paardgerelateerde) replica's en living history spullen.
ARRE remaining history
Zij werken ook op bestelling! (smeedwerk, hout-, hoorn- en beenbewerking, leer, huiden, en nog veel meer)

Wie is er online