Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

 
 
Xyris
Berichten: 9442
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: 'T Gooi

Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-09-19 11:13

Puur uit nieuwsgierigheid. Wanneer is een dier op volgens jou?

Wij paardenmensen kunnen het naar mijn gevoel indelen in 2 categorieën, namelijk:

- De paarden (vluchtdieren) die niet constant toezicht hebben + eventuele staldieren die extra risico lopen.
- De huisdieren waar veel toezicht op is.

Wanneer is een dier nou op? Is dat als ze zelf moeilijk gaan lopen, niet lekker meer meekomen en bijvoorbeeld veel slapen? Of is dit pas op het moment dat het dier zijn interesse verliest in eten en zich af gaat afzonderen?

Ik ben heel benieuwd naar jullie mening voor zowel staldieren/paarden als huisdieren.

Thanks!

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023


luuntje
Berichten: 13926
Geregistreerd: 18-08-04
Woonplaats: Nieuw-Vennep

Re: Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 11:19

Onze 11 jarige golden retriever liep al 6 jaar op pijnstillers.
Wilde niet meer echt wandelen. Had zichtbaar pijn.
Niet meegenomen op vakantie maar bij schoonmoeder laten logeren.
Eenmaal thuis zagen we in zijn ogen dat het klaar was. En hebben we hem laten inslapen.

Onze 16 jarige kat was dement. Ach geen probleem.
Mager, extra voeren. Niet wassen, voorzichtig kammen.
Tot hij de rem-el van het huis niet meer over kon zonder te vallen. Toen hebben we hem laten inslapen.

Eerder een hond met kanker laten inslapen.
Kanker zt in zijn keel en eten en drinken lukte niet meer.

[o]

dito
Berichten: 5135
Geregistreerd: 27-09-11
Woonplaats: int noord-westen van ut land

Re: Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 11:22

Blijft lastig he, vaak gaan we net te lang door omdat wij geen afscheid van onze moppies kunnen nemen.
Als ik zie dat een dier pijn heeft, dof in ogen of niet meer kan genieten van hetgeen hij altijd heeft gedaan is het voor mij genoeg. Maar ook ik ben hierin een Miep twijfel....wat als we....zullen we nog even....
Ik kan zo niet tegen afscheid nemen |(

Joliieeenn
Berichten: 955
Geregistreerd: 05-12-12
Woonplaats: Tongeren

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 11:24

Als het dier geen dierwaardig leven meer kan leiden. En wat dat precies is is voor elk individueel dier anders..

Mensen die jaren rekken met allerhande pilletjes etc, ik persoonlijk zou het niet doen denk ik. Bij mn ouders zit een hond die continu door zijn heupen zakt, pilletje erin en hups weer verder. Ik vind het echt verschrikkelijk om te zien. Als ik er iets van zeg is het " hij eet nog goed en zolang die eet wilt hij leven"... Ik deel die mening absoluut niet

Volgens sommige laat ik te snel inslapen, ik vind dat ik mooi op tijd ben. Als ik zie dat een dier begint te sukkelen wil ik voorkomen dat hij met pijn moet leven omdat ik hem niet kan missen!

"Do a loony-goony dance
'Cross the kitchen floor,
Put something silly in the world
That ain't been there before."

Mizora
Berichten: 18070
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Oudenhoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 11:26

Als een dier met pijnstilling nog steeds pijn heeft.
Als hij de dingen die hij vroeger heerlijk vond niet meer kan doen terwijl je ziet dat hij het in de aanzet nog wel wil.
De goede momenten moeten de slechte momenten ruimschoots overheersen. Dat een labrador nog wil eten is geen teken dat hij nog wil, dat is een teken dat hij niet zelfstandig is uitgestapt. Die wil met zijn eigen begrafenis de cake nog plunderen.

Op zich meer slapen en wat meer voeding nodig hebben is voor mij geen teken dat ze op zijn, maar ik denk dat veel mensen wel veel te lang blijven wachten met inslapen, met ernstig lijden van het dier tot gevolg, een lijden dat tot hun dood blijft. Daar heb ik wel ernstig moeite mee.

Mijn laptop heeft een instortend toetsenbord en verdraagt geen los toetsenbord meer. Hierdoor doen o.a. de backspace en Q (alt 81 en alt 113) het niet meer, en voegt hij soms letters dubbel toe, of geeft hij ze juist niet door. Mijn tablet daarentegen heeft een overactieve autocorrect. Mijn teksten zijn daardoor wel eens een zooitje.

Whale
Berichten: 2286
Geregistreerd: 22-06-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 11:32

Als ik kijk naar mijn eigen honden dan zou het zijn wanneer ze jarenlang volgepropt moeten worden met pijnstillers om maar een goed leven te lijden en zoals Mizora zegt, als het niet helpt, moeite hebben met bewegen, amper meer kunnen opstaan, incontinentie, nergens meer zin in hebben.

Bij mijn eerste hond hadden we geen keuze, dat was gewoon de keuze: inslapen of wachten tot hij zelf overlijdt met verschrikkelijke pijn (buiktumor die was opengesprongen). Dan is de keuze snel gemaakt. Er was nog wel een derde keus, opereren, maar dat had een slagingspercentage van 10%, dat doe je een 11-jarige hond ook niet meer aan (alhoewel, als het een jonge hond was geweest met hetzelfde slaginspercentage ook niet).

Kuggur
Berichten: 13893
Geregistreerd: 04-07-06

Re: Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 11:40

Over het algemeen lang voor de eigenaar het aan bokt vraagt.

Xyris
Berichten: 9442
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: 'T Gooi

Re: Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-09-19 11:55

Twijfel, want geen ervaring en alleen zijn kan ook een aanleiding zijn tot deze vraag. Wat sommigen hier noemen is inderdaad een reden, wanneer ga je te ver voor je eigen gewin.

In mijn geval betreft het een 14-jarige kat die op alle vlakken 100% gezond is (ook qua bloedwaarden), speels is, van tijd tot tijd een muisje vangt en vrolijk en betrokken is, maar wel artrose heeft aan beide voorpoten. Zonder medicijnen is niet eerlijk dus ze krijgt medicijnen en supplementen waar ze het best prima op doet (lees: Ze heeft een kort loopje maar dendert vrijwillig trappen op en af en wilt geen gebruik maken van extra afstapjes). Ze moet niet meer uren aan de wandel gaan, dit wilt ze zelf ook niet meer, maar geniet verder nog van alles, het zonnetje, het eten, het borstelen, het jagen.

Ik stel deze vraag met name omdat ik dus alleen ben, altijd systematisch weggehouden ben bij de dood (mijn huisdieren waren altijd ineens verdwenen of dood zonder dat ik het zag aankomen) dus ik vind het heel moeilijk om in mijn uppie te bepalen wanneer het 'genoeg' is. Het zit mij constant dwars en beheerst met perioden echt mijn leven terwijl madame zelf gewoon lekker muisjes blijft brengen en als een malle het huis afbreekt als het haar zo uit komt.

Mijn verstand zegt dat ik mij zeker nu nog niet zo druk hoef te maken (iets wat de dierenarts ook zegt, en er is nog ruimte voor verbeteren dmv afvallen en ze zit niet aan haar max dosering medicijnen) maar mijn gevoel brengt me elke keer naar een paniekmodus waardoor ik op dat soort momenten mijn eigen kat bijna niet kan verdragen.

Dus het verhaal steekt iets anders in elkaar dan wat je lijkt te suggereren Kuggur, maar nu ik dit verhaal toch heb gedaan; Iedereen mag losbranden.

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

Anna79
Berichten: 3370
Geregistreerd: 30-11-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:02

Zelfde als Xyris; kat heeft jaren op pijnstilling geleefd wegens artrose in de voorpoten. Zonder was niet eerlijk, met was het een blije kat. Uiteindelijk overleden aan kanker op 17 jarige leeftijd. Ik ben niet tegen op laten leven met medicatie mits het dier zich daarmee goed voelt.

Xyris; als ik jouw verhaal lees gaat het prima met jouw kat, geniet van je beestje, als het niet meer gaat weet je het wel. Onze kat heeft ondanks zijn artrose en uiteindelijk ook nog spondylose, altijd een bepaalde pret in zijn manier van doen gehad, heb nog een filmpje van vlak voor zijn dood, dat hij nog even een gekke bui heeft, daarna haalde de kanker hem helaas heel snel in...

Het karakter en de wil om te leven en de lol in het leven is voor mij de graadmeter.

Ik heb ook nog een konijn van 11, die slaapt bijna de hele dag. Maar in de ochtend heeft ie even zijn gekke 5 minuten, dan zie je dat er levenslust in zit. Prachtig vind ik dat!
Laatst bijgewerkt door Anna79 op 14-09-19 12:12, in het totaal 1 keer bewerkt

BarbaLala
Berichten: 9605
Geregistreerd: 13-11-04
Woonplaats: Omgeving Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:05

Als een dier geen waardig bestaan meer kan leiden.
En zoals ze zeggen; Je kunt met inslapen niet te vroeg zijn, enkel te laat.
Confronterende uitspraak voor velen maar wel een goede vind ik.
En ja, voor ieder dier ligt die grens anders, maar het is zeker wel zichtbaar en merkbaar als het zover is.

Als ik zie hoeveel mensen maar aanmodderen en aanklooien met dieren die daadwerkelijk op zijn, jakkes. En altijd onder het mom; "Maar hij wíl nog zo graag." "Hij heeft nog zoveel vechtlust."
NEE VRIENDIN DAT IS INSTINCT! (Gonst het dan altijd door mijn hoofd := )
Zeker bij aandoeningen waarvan je wéét dat er geen verbetering mogelijk is, enkel verslechtering.
Maakt mij ook erg boos moet ik zeggen, want het is zo'n egoïstische keuze om zo'n dier niet uit het lijden te verlossen.

Ik ben heel realistisch en down to earth als het aankomt op dergelijke situaties, kan het goed loskoppelen van mijn eigen emotie en objectief naar de situatie kijken.
Veel mensen verwarren dat met geen liefde voor je dier hebben, maar dat is het juist niet. Integendeel; Ik ben gigantisch gek met mijn dieren en ze zijn mijn wereld, daarom wil ik voorkomen dat ze door mijn emotie onnodig moeten lijden.

Ter illustratie;
Jaren geleden kreeg mijn eerste eigen hond (En appelflap wat een fantastisch dier was dat!) van een jaar oud botkanker; Grote tumor op de ribben achter de voorpoot. Uitzaaiingen niet zichtbaar op foto maar naar waarschijnlijkheid wel aanwezig gezien de agressieve kankersoort.
De DA gaf mij 2 opties;
1- Tumor met rib(ben) en al verwijderen en 6 maanden revalideren zonder garanties op dat de kanker echt weg is. Kostenplaatje voor operatie alleen al á 2000 euro.
2- Geen behandeling en als de tijd daar is euthanaseren.

Destijds gekozen voor optie 2.
Dit resulteerde in dat ik exact 2 maanden na de diagnose, mijn hond moest laten inslapen omdat de kanker hem compleet opgevroten had van binnen uit.
Heb ik spijt gehad van mijn beslissing om "zo'n jonge hond*" geen behandeling te geven? (*Een reden die mensen vaak gebruiken om door te dokteren of niet bij dieren is leeftijd)
Nee.
Want dit dier was absoluut ongelukkig geworden van een half jaar in een bench moeten liggen met een kapot lichaam en daarbij zonder redelijke prognose op een kankervrij leven, zonder zekerheid of hij geen complicaties zou ondervinden aan de risicovolle operatie en zonder zekerheid op of hij nog hetzelfde leven als daarvoor zou kunnen leiden (Het was een levenslustige, drukke hond die graag mee op buitenrit ging en veel sprong. )
Vond ik alles bij elkaar teveel risico's en te weinig zekerheden naast de bak geld die het zou kosten.


In de tussentijd meerdere dieren moeten laten gaan helaas waarvan de laatste afgelopen winter.
Toen heb ik mijn oude hond van 13 waar ik heel erg aan gehecht was in moeten laten slapen na een hersenbloeding. Ik ken de prognose en heb even aangekeken of ze er uit kon komen en kon stabiliseren, maar had ook gelijk duidelijk voor mijzelf; Wordt dit niet beter dan is het genoeg zo, hoe poedersuiker dat ook voor mij is.
Helaas was dat het geval en heb ik haar moeten laten gaan.
Waarvoor ik door de dierenarts notabene gecomplimenteerd werd; omdat het blijkbaar nog steeds niet vanzelfsprekend is om dergelijke keuzes te maken in die situatie.
En dat verbaast mij!

Angst voorkomt niet dat je sterft, het voorkomt dat je leeft.
Klets mee in het zelfstandige-stalling topic!
STOP AGENDA 2030!

Ibbel
Berichten: 48928
Geregistreerd: 01-09-04
Woonplaats: West-Veluwe

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:11

Xyris schreef:
...maar mijn gevoel brengt me elke keer naar een paniekmodus waardoor ik op dat soort momenten mijn eigen kat bijna niet kan verdragen.


Wat jij hier beschrijft is mijn grens. Als ik zelf met angst en beven m'n bed uit kom (of thuis kom vanuit m'n werk) vrezend in welke staat (redelijk goed of juist akelig slecht) ik mijn dier aan zal treffen, is het voor mij genoeg. Ik moet niet met een knoop in mijn maag naar mijn eigen dieren moeten kijken. Dan is er iets goed mis.

Supertje
Berichten: 7089
Geregistreerd: 03-10-02
Woonplaats: Hoekse waard

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:27

Daar is echt geen eenduidig antwoord op te geven, dat is zo afhankelijk van het dier zelf.
Mij is zowel ‘verweten’ (niet helemaal het goede woord, meer mensen die er een mening over hadden) een dier te vroeg als te laat in te laten slapen, maar ik sta volledig achter de keuzes die ik gemaakt heb.

Een goed voorbeeld daarvan zijn denk ik twee kleine hondjes die we hadden, een reutje en een teefje, vrijwel tegelijk bij ons gekomen. Het teefje kreeg cushing en had artrose, ze was toen overigens al flink op leeftijd en altijd een heel gezond actief hondje geweest tot op hele hoge leeftijd. Die hebben we vrij snel in laten slapen, het was een heel zelfstandig hondje wat niet van getrut hield en al heel snel liet blijken dat ze er niet bepaald blij van werd dat ze zelf niet alles meer kon. Ze was toen 17 jaar oud.
Het reutje daarentegen, was zijn hele leven lang een medisch wrak. Neurologische problemen vooral waar hij op hogere leeftijd uiteraard steeds meer last van kreeg. Wel heel actief, speels en een ongelooflijk blij ei wat niks liever wilde dan de hele dag bij mensen zijn. Kon vanaf een jaar of 13/14 zijn ene achterpoot door neurologische problemen bijvoorbeeld nauwelijks meer gebruiken, krom ruggetje en nog wel meer dingen. Altijd gedacht dat hij niet oud zou worden. Maar hij wist zich werkelijk overal aan aan te passen. Vond het niet erg als hij ergens niet meer op kon springen. Dan kefte hij wel en zorgde dat iemand hem optilde, optillen vond hij sowieso altijd fijn. Hij had zeker pijn, ongetwijfeld, maar niet genoeg om geen lol meer in het leven te hebben, want lol had hij altijd. Met zijn brakke lijfje is hij 3 maanden voor zijn 20e verjaardag ingeslapen, en ik durf met zekerheid te zeggen dat hij het al die tijd prima naar zijn zin heeft gehad.

Run free Jordy.... 1997 - 2021

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:28

Als het klaar is is het klaar. Zelf heb ik 2 keer het verlies van onze geliefde katten thuis mee gemaakt die beide 16 geworden zijn, eentje was bijna 17.
Dan is het dus op een gegeven moment wel duidelijk al is de keuze niet makkelijker maar hebben ze in ieder geval een mooi lang leven gehad.

Één van onze katten kwam thuis met een verlamde achterpoot, s avonds kwam ze niet s nachts lag ze te blèren voor de deur en kon ze niet meer lopen. M'n vader heeft toen besloten het even aan te kijken maar ze kon echt niks meer en er zat bijna geen leven meer in, ogen stonden dof dus toen hebben we haar laten inslapen.

Mijn eigen is bijna 17 geworden en 5,5 jaar geleden ingeslapen, ik woonde al niet meer thuis dus kreeg het niet allemaal even goed mee, kreeg vrij plotseling te horen dat ze bijna niet meer naar buiten wou maar ook haar plas een paar keer had laten lopen. Haar vacht was dof, zaten klitten in etc.
Mee naar de dierenarts die vonden dat ze nog goed genoeg was, hebben haar geschoren onder narcose, opgelapt en een kuurtje mee gegeven.
Leek op te bloeien maar 2 dagen na de kuur was het helemaal mis, werd gebeld door m'n vader dat het niet goed was en dat we misschien haar toch maar moesten laten gaan, uiteindelijk is het geen goede keuze geweest haar onder narcose te brengen en alles wat erbij kwam, ze heeft een opleving gehad door de kuur maar toen was het echt klaar.
Ik ging er heen en heb haar in 17 jaar nooit zo gezien, haar ogen waren letterlijk zwart, het was gewoon echt klaar dus toen hebben we direct een afspraak gemaakt en is ze op mijn schoot weggevallen.

Zelf heb ik nu 2 katten van 6 en 10 en hoewel ik er alles voor over heb als het niet goed is dan is het klaar, ziekte of een hele hoop gezeul met dierenarts in en uit, operatie en weet ik het wat allemaal. Ik zal doen wat ik kan maar als het uiteindelijk uizichtloos is zal ik er geen duizenden euro's aan uitgeven. Ik maak mijn dieren ook heel veel mee heb heel veel interactie met ze en hou altijd houding, blik etc in de gaten, is er iets mis ga ik met ze heen. Ik denk dat dieren zelf ook een hoop vertellen met hun houding etc.

Xyris
Berichten: 9442
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: 'T Gooi

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-09-19 12:32

Thanks voor de reacties.

Ibbel, ik begrijp je insteek, maar mijn verstand zegt dat het fout zit bij mij en niet bij mijn kat, dat ik me gewoon vroegtijdig enorm druk maak simpelweg omdat mijn eerste ervaring met de dood een nogal traumatische was destijds.

Als ik mezelf afvraag 'kan ik die keuze maken' dan is het antwoord voor mij altijd 'ja, dat kan ik, geen probleem, als het duidelijk is dat het klaar is dan kan ik zonder problemen die knoop doorhakken'. Het is iets dat mij zelfs te makkelijk af gaat voor mijn gevoel. Sinds dat eerste incident (wat een client was waarbij ik me heel verantwoordelijk voelde voor zijn dood) heb ik er gedurende 14 jaar niet meer druk hoeven te maken om de dood, tot 2 jaar en 1 jaar terug, beide opa's zijn in die tijd overleden.
Op het moment dat het mij duidelijk was dat het zo niet langer kon (en mijn opas door bleven vechten om te leven) heb ik zelf afstand genomen (deels omdat sowieso mijn 1e opa dit ook zo wilde) en ik kon niks anders wensen dan dat het snel afgelopen zou zijn omdat er toch geen redden meer aan was.

Dus kan ik die keuze maken: Ja, absoluut. Ik kan kennelijk ook zien wanneer de tijd daar is en wanneer leven lijden wordt. Ik ben in die zin ook echt niet egoïstisch.

Waar ik bang voor ben is dat ik er een soort van blind voor ga zijn, juist omdat ik er zo bovenop zit. En ik wil gewoon van dat knagende gevoel af en er mee om kunnen gaan zoals ik dat deed bij mijn opa's. Maar er is niemand met wie ik kan sparren, mijn kat is afstandelijk naar vreemden en laat zich niet echt zien. Bij de dierenarts loopt ze rond alsof ze een jaar oud is ipv 14 + artrose.
Het is ook echt niet eerlijk dat ik een dier zou laten inslapen omdat ik niet om zou kunnen gaan met een dier dat ouder wordt. Naar mijn mening zou ik (en anderen die dit probleem hebben) gewoon helemaal geen dieren mogen houden want de kans dat dit soort mensen vanuit hun eigen emoties systematisch dieren vroeg/onnodig laten inslapen is gewoon heel groot en niet eerlijk. Ik wil daar ook niet toe behoren.

Maargoed, we dwalen zo wel erg veel af. Lang verhaal kort; Ik heb een probleem vanwege mijn ervaringen (en het gebrek eraan) uit het verleden en het feit dat ik alleen ben hierin. Iets wat normaal geen probleem is maar op dit moment even wel. Iets waar ik mee om moet leren gaan, maar niet ten koste van mijn kat en ik ben gewoon bang dat ik daardoor de plank mis ga slaan, maar ik heb nu zo'n vermoeden dat ik het antwoord hier ook niet ga vinden en dat het een kwestie van ervaring is.

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:37

BarbaLala schreef:
En zoals ze zeggen; Je kunt met inslapen niet te vroeg zijn, enkel te laat.


Te vroeg kan zeker wel. Dieren (mensen ook) moeten er zelf ook klaar voor zijn om het leven los te laten. Alles op instinct afschuiven doet tekort aan de belevingswereld en emoties van dieren. Dat gaat verder dan instinct.

Ik heb al héél veel dieren in laten slapen (honderden, ik heb een opvang) en ik zal de laatste zijn die ze uit eigen emotie langer bij zich houdt dan goed voor het dier is, maar de keren dat ik te vroeg was doen me nog pijn. En soms beslis ik alsnog 'te vroeg' zoals afgelopen week twee rattenbroertjes. Broer 1 was echt op, voor hem was het tijd. Broer 2 ging ook die kant op, maar zou op eigen tempo nog een paar weken hebben. Toch heb ik ze samen laten gaan en hem wel 'uitgelegd' waarom.

Ik beslis per individu. Waar ik sommige ratten behandel laat ik anderen gaan. Dat hangt af van karakter en verdere conditie. Een lijdensweg (ook psychisch; stressgevoelige wilde ratten die niet hanteerbaar zijn vs. tamme ratten) wil ik altijd voorkomen. Maar de uitspraak dat te vroeg niet bestaat vind ik altijd erg eng en afbreuk doen aan een levend wezen die een band met het leven en zijn omgeving heeft. Sterven is vaak een proces en dat is het niet voor niks. Daar zit ook een mentale en emotionele kant aan, óók bij dieren.

Xyris
Berichten: 9442
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: 'T Gooi

Re: Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-09-19 12:42

Thanks Red Passion, hoe herken jij persoonlijk zoiets los van de feiten die je noemt? Zie je het in hun blik/houding of is het een puur rationele keuze?

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

sneeuwpop
Berichten: 4404
Geregistreerd: 19-10-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:43

Veel mensen zijn bang van pijn.

Pijn went. Ik heb zelf ook chronisch pijn.
Toch is er genoeg om voor te leven.

Met dieren kijk ik ook zo.
Niet eeuwig rekken, maar wel opletten wanneer ze nog willen en juist niet meer willen.
Soms moet je eerder stoppen ookal willen ze nog. Dat heb ik helaas ook een paar x moeten doen. Situatie zou snel slechter worden en dan moet je ingrijpen...

Lori
Berichten: 3564
Geregistreerd: 11-08-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 12:47

Hier iedere keer de beslissing in het belang van het dier gemaakt maar of je te vroeg of te laat bent valt moeilijk te zeggen als je oordeelt over een ander. Het is telkens een gok gewoon, onze pony was zodanig op dat hij op de verdoving al weg was. Onze kat tijdens de verdoving om een blaassteen uit de spoelen laten gaan die was maar 2jaar kerngezond behalve dat dan, heeft nooit wat laten merken naar mijn gevoel is die veel te vroeg gegaan maar hij ging de rest van zijn leven pijn en ongemak houden (boel was gescheurd).

anjali
Berichten: 14910
Geregistreerd: 25-07-15

Re: Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 13:35

Ik doe dit in overleg met de DA.Als die het nodig vindt .

Mars
Berichten: 33222
Geregistreerd: 15-03-05
Woonplaats: Vld

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 13:43

Je kent je eigen dier, op een gegeven moment tonen ze ook gedragsveranderingen bij pijn en ongemak. Dat ga je zien, zeker als je ze al lang hebt.

Zo had ik een konijntje met een flinke niersteen. Op pijnstilling en calciumarm voer heeft hij tijden supergoed gedaan. Maar ineens zag ik hem met momentjes anders zitten dan anders,houdingen zoeken etc. Liet zich wat lekkers afpakken door zijn vriendinnetje, hele subtiele dingen wat toch niets voor hem was.
Toen heb ik hem in laten slapen, juist toen de verslechtering nog subtiel was. De niersteen was niet te opereren en ik wist dat pijn alleen maar erger zou worden. Ophogen van pijnstillers wilde ik niet, dat zou puur voor mezelf zijn. En het toedienen ervan was voor hem ook gewoon erg vervelend.
Tot zijn laatste dag heeft hij nog kunnen genieten van zijn lievelings hapjes, chillen met zijn vriendinnetje etc. Zelfs mijn dierenarts vond hem er nog goed en alert uitzien, het deed mij echt goed hem te laten gaan vóór het een lijdensweg zou worden.

In het verleden gebeurd niets (meer)
In de toekomst gebeurd (nog) niets
Er is alleen maar nu

Century
Berichten: 5898
Geregistreerd: 19-10-09
Woonplaats: Uden (NB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 13:44

Wanneer het dier het zelf aangeeft of duidelijk niet meer zichzelf kan zijn al dan niet met pijn en de prognose (erg) slecht is.
Ik probeer vaak dus wel een operatie of medicijnen als er een redelijke kans is of het dier nog 'wil'. Maar dat laatste is natuurlijk vrij subjectief. Ik denk dat ik in één geval te vroeg ben geweest en in één geval te laat. Maar het is zo lastig te zeggen omdat je niet kunt vergelijken met de andere situatie... "Wat als ik toch eerder had laten inslapen... of dat nog geprobeerd had...". Je weet het niet. Ik heb het in ieder geval altijd met de beste intenties gedaan en er van geleerd. Ik ga denk ik de volgende keer minder proberen bij zo'n slechte prognose als mijn cavia had, ook al was ze de sterkste cavia die ik ooit gezien heb (en ze was zó dichtbij herstel). Ik denk dat het voor haar beter was geweest als ze eerder was gegaan. Maar dat is achteraf zo makkelijk gezegd.

Als ik terugdenk is het vaak 'vroeg' inslapen als er geen mogelijkheid is op herstel en vóór ze echt slecht worden. 'Laat' inslapen als er nog mogelijkheden zijn en dier zelf niet heeft opgegeven. Maar in dat laatste geval ben ik soms wat te lang doorgegaan denk ik.
Laatst bijgewerkt door Century op 14-09-19 13:45, in het totaal 1 keer bewerkt

KimD
Berichten: 20358
Geregistreerd: 02-01-10
Woonplaats: Vijlen

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 13:45

Wij zitten vooral in de honden, en daar heb je een groot onderscheid. Je hebt hondenmensen en mensen met honden.

Die tweede categorie is vooral van het uitstellen want een DA kost (veel) geld. Daar moet een hond bijna dood neervallen voordat er actie wordt ondernomen, het liefst wel na het weekend! Dan krijgen ze meestal een keuze, en als die keuze 'dure medicatie' betreft dan wordt de hond bij de DA gelaten en afgemaakt. Of mee naar huis genomen en 'we zien wel waar het schip strand'.

De eerste categorie is veel meer begaan met het welzijn en zal beter onderzoek doen naar de diagnose die gesteld is, opties overwegen en ernaar handelen.

Voor mij is het einde aangebroken als de hond pijn heeft die niet mijn een normale dosis pijnstilling te onderdrukken valt. Een dier went niet aan pijn, weet niet meer hoe hij of zij zich gisteren heeft gevoeld. Die leven van dag tot dag, de medicatie moet het van dag tot dag dragelijk kunnen maken. De hond moet nog zelfstandig kunnen poepen en plassen.

Wij hebben een sheltie die blind is aan één oog, zij had een bloedoog door trauma aan het oog, zij was nog jong en druk op dat moment. De keuze was er, of een half jaar in de bench, rust en geen intensieve activiteit, of niks doen en ze zou blind zijn met dat half jaar. Wij hebben voor de tweede optie gekozen, en het hondje is meer dan gelukkig! Heeft er totaal geen problemen mee en haar blinde oogje is wel gezond vanbinnen waardoor er geen problemen ontstaan.

Anderhalf jaar geleden hadden we bijna haar hoornvlies gedoneerd aan een andere hond omdat deze daar een extreme ontsteking in had. Uiteindelijk bleek dat niet nodig omdat de ontsteking naar binnen was geslagen en bij die hond het oog is verwijderd.


Houden van is in ieder geval ook loslaten!


Wat een hondenleven! Volg jij ons al?
Website; Vihaan Aditi - Border Collie / Smooth Collie
Facebook; Vihaan Aditi

KarmaChansy
Berichten: 6924
Geregistreerd: 17-05-05
Woonplaats: Sverige

Re: Wanneer is naar jouw mening een dier "op".

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 14:25

Voor mij persoonlijk is als mijn honden niet meer kunnen doen wat ze het allerliefste doen, werken en rennen.

Ik heb pas voor de mogelijke keuze gestaan, dit jaar hebben wij veel bij de DA gezeten waaronder een CT scan bij mijn oudste hond en mensen vonden het maar dom ''want hij is toch oud'' nou die spreek ik dus niet meer :+ gelukkig was het geen kanker maar de 2 keer narcose in 10 dagen en operatie/drain zetten heeft er toch veel ingehakt.

Was het inderdaad kanker geweest en de slagingskans was laag dan gaf ik hem nog een paar dagen op sterke pijnstillers en daarna rustig laten gaan. Ze hadden het al over chemo etc

You are either an ocean or a puddle, don't be a puddle. People walk through puddles like there nothing. Oceans fiets destroy cities
Karma 30/06/2015 <3 Chansy 17/04/2011 <3 Balto 15/10/2017 <3 Jinx 18/02/2019 <3

Boheme
Berichten: 2101
Geregistreerd: 05-04-05
Woonplaats: Dordrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 14:26

Wanneer het leven lijden word..

Dus niet meer kunnen leven zonder pijn of ongemak.

[o]

Saranghea
Berichten: 283
Geregistreerd: 11-04-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-19 16:49

Als paraveterinair kom ik dagelijks/wekelijks met euthanasiën in aanraking en ieder dier en eigenaar is weer anders. Vaak zijn het oudere dieren die uiteindelijk te ziek zijn om nog met qualiteit van leven ouder te worden. Maar af en toe zijn het ook jongere dieren die een verlossend spuitje nodig zijn. Zelf weet ik heel goed wanneer ik mijn dieren wil laten gaan, en dat is voor allen ook een andere diagnose/tijd, maar het is wel 1 van de moeilijkste keuzes die je moet maken als je de verantwoordelijkheid over een dier neemt. Wat is eerlijk voor je dier? Voor mijn merrie zou een leven als grasmaaier zonder ooit nog mee te mogen verschrikkelijk zijn, dus voor haar is het laatste onbelast mee kunnen naar buiten. Voor mijn hond en kat geldt weer iets anders.

Ik heb hier al gelezen dat het voor een dier nooit te vroeg komt. Dat is in zekere zin waar omdat ze geen weet hebben van tijdsbestek. Juist omdat we voor dieren die beslissing kunnen nemen, moeten we er ook voor zorgen dat ze geen pijnlijke lijdensweg naar hun dood tegemoet gaan. Wat in hetzelfde context past, kwaliteit vóór kwantiteit. Je moet voor jezelf en je huisdier een duidelijke grens gaan trekken van kwaliteit van leven.


Iets om zelf obejectief de kwaliteit/het proces van een degeneratieve ziekte/ouderdom in het oog te houden is om op een bepaald tijdstip (iedere maand/week/2 maanden) op te schrijven hoe het op dat moment gaat. Denk daarbij aan alle basisbehoeften, gedrag en bewegingen. Het fijnste is als er iemand met je mee kan kijken op dat moment, iemand die de kat ook redelijk kent maar niet per sé emotionaal verbonden is. En vergelijk die momenten dan met elkaar, wat is er veranderd en is de kwaliteit van het leven nog dat wat ik voor mijn huisdier wens? Hierover zou je ook met jouw dierenarts kunnen praten, wat hij/zij voor mening heeft over jouw kat en wanneer het in hun ogen genoeg zou zijn.

Voor jouw kat lijkt het mij nog geen tijd, ik heb gemist of er ook al iets voor de arthrose wordt gegeven. Maar bij iets dergelijks zou ik zeggen dat het tijd is als je met pijnmedicatie bent uitbehandeld of als er iets anders bij komt dat zwaarder weegt.

If you're rich: live your life to the fullest.
If you're poor: screw everything and become a hobbit


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AhrefsBot en 30 bezoekers