Bokt.nl

Hannanas schreef:

Jeetje wat triest! Snuitkneep..tikken.., mijn inziens allemaal uiting van je eigen tekortkoming om met een hond om te kunnen gaan. Positief opvoeden, en positief grenzen stellen is nog altijd de vriendelijkste manier van samenwerken met je maatje.

Martine_R schreef:

Ja hoor, als het nodig is (vooral in de pubertijd) pak ik ze wel eens in hun nekvel :P

lor1_1984 schreef:

Ik heb een motto die voor de opvoeding van en omgang met elk dier geldt:
Zo hard als het moet en zo zacht als het kan.
En ja, dat betekent dat een dier eens een tik krijgt maar waar het ff kan los ik het op met een stemcorrectie, vingerknip, blik of zachte aanraking. :)
En geloof me maar dat je met puur positief mijn hond niet terug op de rit had gekregen, dat was een compleet losgeslagen onbegrensde überpuber. :+

Melyoramel schreef:

Fysiek afstraffen vind ik dat weer erg zwaar klinken.

Ik ben van zoveel mogelijk positieve training, maar bij sommige dingen gaat dat even niet.

Om hem uit een focus te halen geef ik mijn hondje ook weleens een por of een duw. De aandacht terug vragen.

Maar soms ook wel harder. Van het weekend nog. Schoonouders hebben sinds kort konijnen (buitenhok met ren). De vorige keer zaten de konijntjes in het binnenhok en hond heeft er niet naar omgekeken.
Maar afgelopen weekend was konijn lekker in de ren en nu is mijn hond dat niet gewend. En hij liep al los want ik wist niet dat de konijnen buiten waren. Dus hondlief ging me toch eens flink jagen. Ik heb hem 2x geroepen en na 0 reactie heb ik hem toch ook even bij de nek vastgepakt, om hem uberhaupt te laten stoppen met jagen.
Even weggehaald bij de konijnen voor rust.
Daarna weer rustig er naar toe gegaan en met afleiding geprobeerd rustig bij de konijnen te laten zitten. Niet te dichtbij. Maar zijn focus was toch nog errug op de konijnen gericht, dus zal nog wel een paar sessies duren :')

Dus niet afstraffen, maar soms kan je niet anders dan toch iets fysieks bij je hond doen.

Afhankelijk van situatie en de hond zelf.
Naar mijn mening is er niet een zwart en wit in hondentraining. Er is niet één juiste manier. Bij de ene hond is het zus beter, bij de andere hond zo.

alice0cullen schreef:

Ik heb onze oude hond toch eens een flinke trap verkocht, toen we haar net hadden liep ik eens langs een drukke weg en dit ging prima, tot er een vrachtwagen voorbij kwam en mevrouw ,denk maat duitse herder, er ineens achteraan wou jagen. Uit reactie heb ik haar een flinke trap verkocht. Ze heeft het nooit meer gedaan.
Later bleek dat dit dus een groot probleem was hadden oude eigenaren alleen niks over gezegd, die waren al lang blij van de hond af te zijn 8)7 . Heb het wel dus in een keer in de kiem gesmoord zeg maar dus heb er achteraf ook geen spijt van.

Lara_Silver schreef:

Dit dus. Er zijn honden waarbij fysiek contact volledig overbodig is, ik zie het bij de Golden Retriever van mijn vriend, daarbij is een hard woord als straf al meer dan genoeg. Helaas heeft mijn Shiba fases waarbij ze zoals hierboven goed beschreven niet altijd onder de indruk is van een mondelinge correctie, of er voor kiest een commando te negeren. Dan geef ik haar zonder schaamte een correctie waar ze wél van onder de indruk is. Het zou niet gekker moeten worden, ze heeft gewoon te luisteren. Geen werkhonden hier maar wel honden die overal mee naar toe gaan, die ik niet steeds aan de lijn wil houden en waarvan ik gewoon wil dat ze ten aller tijden sporen.

Kabayo schreef:

Amy111 schreef:

Vind het erg interessant om te lezen hoe iedereen verschillend te werk gaat! Wat doen jullie precies met schooien en opspringen?? Ik heb dat eerst met consequent negeren of stemcommando proberen af te leren maar na maanden was er niets verbeterd.. Toen overgestapt naar een ferme tik op de neus en ze ging ze ineens met sprongen vooruit :j

En over het konijnhok... Ben daar helemaal niet trots op en vind het ook niet grappig. Zoals ik al zei was het een oliedomme actie en zal het niet meer gebeuren!

Schooien vind ik een van de vreselijkste dingen. Heel veel mensen vinden dat schattig... totdat je broodje verdwenen is

Ik zeg luid en duidelijk foei en dan gaat ze spelen , slapen of gewoon de andere kant op kijken.
Opspringen geef ik een knietje.... := Niethard hoor. Meer dat ze de balans verliezen en wel op 4 benen moet staan. Oftewel omduwen

Kabayo schreef:

Sclimpre schreef:

Maar als de hond zit heb je daar toch allemaal geen last van?

Nee dat niet :P
Ik kom toch veel honden tegen die springen en voordat je de hond uberhaubt ziet springen ze al op je. Zulke honden kennen t woord zit vaak ook niet en luisteren er al helemaal niet naar als ze hyper zijn

LoveGlove schreef:

Oh met voeren test ik mijn hond graag. Ze moet zitten als het bakje vol brokjes op de grond staat en wachten totdat ik het commando geef dat ze mag eten. Dan pas mag ze eten. Dan voorkom ik dat ze zomaar keihard op het eten aanvalt

En tijdens het eten gaat ze bij ons de mand in. Tijdens lunch als ik thuis ben mag ze wel bij mij op schoot, maar ze mag niet schooien. Dat snapt ze om een of andere reden :')

Popstra schreef:

Jeetje, ik heb 3 honden lopen. 2 Jack russels en 1 Presa de Canario. De laatste minder bekend maar dat is zeg maar een Spaanse boerboel, eentje die goed onder Apel moet staan dus.
Ik heb nog nooit mijn honden fysiek hoeven straffen. Nooit!! Hooguit een ruk aan de riem als dit nodig was.
Ik doe ook aan positief belonen bij goed gedrag en enkel een kwade toon in m’n stem als ze iets stouts zullen doen. Nou dat hebben ze dondersgoed snel door. Luisteren perfect en zijn super sociaal.
Ik vind het fysiek straffen een tekortkoming van de opvoeder. Dat gaat ook van kwaad naar erger.

Onze 3 honden eten ook gezamenlijk. Wachten keurig en doen niet lastig tegen elkaar ook. Hebben respect voor elkaar.

Hutcherson schreef:

Ja die van ons krijgt echt wel eens op zijn donder. Maar daarnaast krijgt hij ook echt alle liefde en aandacht die hij verdient.

xMalibu schreef:

Mijn hond krijgt zeker wel eens een schop voor z'n gat, een tik of een graai in zijn nekvel. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat altijd alleen maar lief zien en 'foei' zeggen niet bij alle honden voldoende is. Als puppy at hij dus bijvoorbeeld graag poep, zowel van zichzelf als van andere honden. Dus ik hem belonen als hij er een keer langs liep (maar dat gebeurde zelden) en foei en bah roepen als hij het wel deed. Dan wist hij wel dat hij fout was maar dan schrokte hij het alsnog heel gauw naar binnen. Dus toen de 'harde' aanpak, zodra hij poep ging eten pakte ik hem in zijn nekvel en riep ik foei en bah. Heb het een tijdje moeten volhouden maar daarna kon ik het alleen met bah af als hij er naar keek en nu doet hij het nóóit meer. Dan pak ik liever even iets harder door dan dat ik maanden foei blijf roepen zonder effect. Als hij dingen doet die echt niet mogen en wat hij ook donders goed weet, dan krijgt hij wel eens een tik of een schop. Laat ik voorop stellen dat ik m'echt niet in elkaar timmer of helemaal aftrap, ook niet zo hard dat hij er van gaat piepen. Maar toen ik hem als puppy kreeg was hij al best wel 'verpest'. Hij stal bijvoorbeeld regelmatig eten van de tafel en kwam hier steeds mee weg. Als ik dan zag dat hij naar de tafel sprong riep ik foei en laag, vervolgens moest hij bijvoorbeeld ergens gaan zitten of liggen om hem af te lijden. Bleef hij het dan doen, dan brulde ik een keer en dan wist hij donders goed dat hij fout was want dat was duidelijk aan hem te zien. Dus als hij daarna alsnog voor de 4e keer eten probeerde te pakken van de tafel dan kon hij een tik op zijn neus op een schop tegen zijn kont krijgen. Dan was het hem heel rap duidelijk en dan was hij er klaar mee. Ik heb dit max 5 keer zo hoeven doen en hij was er klaar mee. Als ik samen met hem ben doet hij het nooit meer, als er anderen zijn soms een keer omdat hij dan bij anderen een beetje kijkt hoever hij kan gaan. De eerste verjaardag waar hij bij was (toen had ik hem net) lief hij constant langs de tafel om vervolgens zijn bek stiekem op tafel te gooien en eten te stelen. Hij kon er gewoon niet bij zijn en moest buiten of in de bench want het was gewoon niet tegen te gaan, zeker niet met zoveel mensen. De tweede verjaardag dat hij er was (nu een jaar bij mij) heeft hij één keer met zijn hoofd richting de tafel gekeken en toen ik zei dat hij het niet in zijn hoofd moest halen droop hij af.
Als hij dingen doet wat écht niet mag en waarvan hij het ook donders goed weet dan kan hij dus bij mij wel een tik of een schop krijgen. Maar ook alleen als 'gewoon' corrigeren niet meer werkt terwijl dat gewoon zou kunnen. Zoals wanneer hij voor de 4e keer iets van de tafel wil pakken terwijl hij heel goed weet dat het niet mag.

Kabayo schreef:

Ts wellicht is hondencurses beter voor je dan iedereen vragen hoe hard ze hun hond meppen...

njiloj schreef:

Tuurlijk proberen we onze honden zo positief mogelijk te motiveren zonder straf.
Het zijn immers onze maatjes en vriendjes voor het leven.

Maar ook ik ben van mening dat een corrigerende tik af en toe op z’n plaats is.
Toen mijn hond begon met loslopen kwam ze 9 van de 10 keer netjes terug als ik riep of fluitte. Aangezien mevrouw dus geen straf kreeg die ene keer dat ze niet terug kwam, ging ze dit vaker doen. Natuurlijk ging dit van kwaad tot erger en werd ik soms totaal genegeerd als ze los liep, en dat kon voor gevaarlijke situaties zorgen. (Denk aan andere honden op het strand die agressief reageren op een kleine stuiterbal, een paard waar mevrouw blij op af gaat)
Ik heb op een gegeven moment een sleutelbos naar d’r gegooid, en raak. Het was denk ik vooral het schrik effect wat hem deed, maar als mevrouw niet luisterde om stemcommando om terug te komen, hoefde ik mijn sleutelbos maar te rammelen.

En zo heb ik nog wel meer voorbeelden. Ik heb mevrouw ook echt wel eens een tik op dr kont gegeven als ik dr betrapte met dr kop in de prullenbak.

Ik denk dat het erbij hoort. Als het positief niet kan, dan maar negatief.
Maar je hond opzettelijk pijn doen vond ik dan ook iets totaal anders. Het gaat naar mijn mening meer om het schrik effect, niet zozeer om de fysieke pijn.

En ach, de meesten van ons hebben zelf wast ook wel eens een tik van onze ouders gehad wanneer we echt te ver gingen.