Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-02-21 20:29

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 25-02-21 20:29

Hopelijk pakt de auto zo goed uit als je eerste indruk. Een mooi ding is het zeker.
En de omgeving is werkelijk prachtig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-21 20:57

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-21 20:57

Vrijdag 20 november is Wilco voor het eerst de hele dag op pad geweest met onze nieuwe bak. Hij moest rij-examen doen voor het Canadese rijbewijs. In Canada mag je zelf kiezen op welke locatie je dit doet. Hij had oorspronkelijk een examen aangevraagd hier in Lindsay, maar die stond pas gepland in maart (!) vanwege enorme vertraging door corona. De examens hebben een half jaar stil gelegen, dus nu was het ineens echt belachelijk druk. Gelukkig kun je online kijken naar andere locaties. Als je geluk hebt komt er ergens een plekje vrij door wat voor reden dan ook. En dat geluk had Wilco. In plaats van maart, werd het november. Het enige nadeel was dat hij naar North Bay moest rijden, wat hier 3 uur vandaan naar het noorden ligt. Maar goed, 3 uur enkele reis is meer waard dan wachten tot maart. Dat rijmt ook nog!
Anyway. Vroeg weg dus, want je moet een half uur van tevoren aanwezig zijn. Gelukkig was hij begin van de middag pas aan de beurt, dus het bleven wel fatsoenlijke tijden wat vertrek en terugkomst betreft.
In North Bay trof hij een gezellige examinator. Voor wat ik heb gehoord ging het er nog bijzonderder (hoe zeg je dit..?) aan toe dan bij mij. Deze examinator gaf zelfs aanwijzingen onderweg! Hoe maf kun je het hebben, haha. Wilco heeft gelukkig ook het examen met gemak gehaald. Dus gelukkig was de dagtocht niet voor niks geweest!

Op zaterdag hebben we eerst 's ochtends even rustig aan gedaan, omdat Wilco toch best moe was vrijdagavond (niet gek na meer dan 6 uur autorijden). In de loop van de ochtend zijn we weer op pad gegaan. Niet ver deze keer, een uurtje verderop.
De bestemming was Warsaw Caves Conservation Area. Zoals de naam al doet vermoeden zijn hier grotten te vinden. Deze waren alleen dicht vanwege covid, omdat je moeilijk afstand kunt houden in een kleine grot. Doordat de grotten dicht zijn, geeft Google aan dat het hele park gesloten is. Dat is ook zo, want het is winter en daarom wordt de boel niet meer onderhouden (en dat betekent geen parkeerkosten, yeey!). Het enorme voordeel hiervan was dat het echt heerlijk rustig was. Er waren wel een paar mensen op het park, maar daar was maar heel weinig van te merken.

We begonnen met een tocht van een km of 7. Na een stukje door een bos kwamen we uit op een soort rotsplaat, begroeid met mos. En het meest bijzondere was nog dat er enorme scheuren door de rotsen liepen. Echt zo breed, dat je je voet er prima tussen zou kunnen steken. Gegarandeerd 'enkeltje krak' als je niet uitkijkt, dus.
Afbeelding

Op deze rotsige gronden groeit niet heel veel, vooral heel veel rendiermos en ceders (soort bomen). Hoe het precies was kun je beter op de foto's zien, dat is ontzettend lastig te omschrijven. Het was echt heel gaaf, dat kan ik je wel vertellen. Heel apart en echt prachtig.
Het eerste deel van de trail liep over dit type grond, afgewisseld met wat dichtere stukken ceder-bos. We liepen langs een klif langs een rivier. Overal hingen bordjes dat je niet van het pad af mocht. De scheuren tussen de rotsen deden je ook wel uitkijken om dat te gaan proberen. Plus dat enkele rotsen gewoon wiebelden als je er overheen liep. Maar boy, wat een ervaring. Echt tof. Had ik al gezegd dat het heel indrukwekkend was?

Na een uurtje of 2 waren we alweer rond. Het was een hele eenvoudige route, zonder gek klimmen of dalen zoals we inmiddels al soort van gewend zijn. Dus dan ben je ineens heel snel klaar. Bij de ingang van het park stond een bord richting de caves. We besloten gewoon even die kant op te lopen, gewoon even kijken hoe het eruit ziet. En daar bleek gewoon nog een trail te zijn. Dus die zijn we ook maar gaan lopen aangezien het nog erg vroeg in de middag was. Deze trail was ook echt heel bijzonder. Het eerste deel liep je wederom over rotsgrond, maar bij een opening richting de rivier kwamen we erachter dat het water uit de rivier, onder onze voeten door de rotsen instroomt. En jawel, bij diverse gaten en kieren kon je gewoon het water onder de rotsen horen lopen. Heel bijzonder!
Een stuk later liep je steeds verder omhoog, tot we bij een uitzichtpunt kwamen over de rivier (Indian River). Fotootje gemaakt ennn weer door.
Afbeelding

Op de weg terug was er nog een afslag waar we even in gingen. Daar werd je naar de 'Kettles' geleid. Geen idee wat dat nou weer moest voorstellen, maar dat werd al gauw duidelijk. De Kettles is een stuk waar enorme rotsblokken een soort van uit elkaar gevallen zijn, lijkt het wel. Wederom heel lastig te omschrijven. Maar yo, dit was een speeltuin! Even lekker klimmeren en klauteren over en tussen de rotsen, geniaal. En echt prachtig, wederom.
Afbeelding

Het hele park voelde echt als een soort sprookjesbos, het heeft iets magisch. Dikke kans dat we hier nog eens gaan kijken.
De grotten zelf kon je echt niet bijkomen, dat pad hadden ze heel goed afgezet met van die oranje sneeuw-netten.

Voor de zondag stond er wederom een weeralarm in de planning. Code rood deze keer, voor sneeuw. Er werd een flinke hoeveelheid verwacht. Op zaterdag zagen we onderweg al verschillende sneeuwschuiven voorbij komen. Het was ons al vrij snel duidelijk dat dit geen grapje zou gaan worden. Er werd bij ons zo'n 20 cm verwacht.
's Ochtends toen we wakker werden, was er nog weinig aan de hand. Maar rond een uur of 11/12 begon het dan toch te sneeuwen. Kleine vlokken, maar zo ontzettend hard dat het al heel snel wit werd. Een kleine 2 uur later was ook het wegdek wit. Oh, en wat ook 2 uur later gebeurde, de Kerstman kwam met zijn rendieren bij ons door de straat! Ze doen hier altijd een optocht, zo ook dit jaar. Wel covid-proof. Dat betekent dat dit jaar in de optocht alleen de hulpdiensten meereden. Politie, ambulance en de brandweer, alles was erbij. Het was wel kort maar krachtig zeg maar, haha. Maar toch even grappig om eens mee te maken.
Afbeelding

Na de Kerstman zijn wij een stukje gaan wandelen hierachter op de Trans Canada Trail. Potjandikkie, wat een sneeuw! De heenweg was makkelijk, we hadden wind mee.
Afbeelding

Op de terugweg daarentegen hadden we de wind vol in ons gezichtje, dus hup sjaal over de neus. Toen we thuis kwamen zagen we eruit als 2 levende sneeuwpoppen, haha! Mijn muts zat zelfs vastgevroren aan mijn haar. Niet zo handig. Heel erg koud was het niet eens, gewoon goed door blijven stappen en dan blijf je wel warm. En het is heerlijk! Verse poedersneeuw, waar je op de terugweg je eigen voetstappen al niet eens meer terug kon vinden.

**Geplaatst**: 02-03-21 14:18

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 02-03-21 14:18

Wat een avonturen beleven jullie zeg! Ik heb alles bijgelezen en je manier van schrijven is echt heel erg fijn!
Ik blijf jullie zeker volgen, heel erg leuk om te lezen zo!

**Geplaatst**: 02-03-21 14:32

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 02-03-21 14:32

Ik heb me wel verbaasd over het rij-examen van je vriend: 3 uur heen, met de auto, 3 uur terug, met de auto, om rij-examen te doen.

Dat betekent dat hij zeker de heenreis eigenlijk niet zelf had mogen maken?

Verder weer een fijne update. De hikes die jullie maken klinken echt fantastisch.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-21 14:39

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-21 14:39

Klopt, officieel had dat niet gemogen

**Geplaatst**: 02-03-21 23:18

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 02-03-21 23:18

Wat prachtig, dat grottengebied! Groot gelijk dat jullie daar nog eens naar terug willen.

**Geplaatst**: 04-03-21 13:27

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 04-03-21 13:27

Wat een prachtige natuur....je komt zo je vrije dagen wel door..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-21 18:17

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-21 18:17

Maandag 23 november begon al lekker. Ik begon zoals altijd met werken. Halverwege de ochtend kwam er een mailtje van mijn leidinggevende, of ik die middag op gesprek kon komen. Ja hoor, prima. Dus ik die kant op en daar kreeg ik het lang verwachte nieuws dat ik het bedrijf mocht verlaten. De reden was 'geen reden'. De wettelijke proeftijd is hier 3 maanden, en binnen die tijd mag je van beide kanten zonder reden het contract beeindigen. En dat deden ze nu met mij, 2 weken voor mijn proefperiode voorbij zou zijn. Een maand daarvoor deden ze dit ook al bij een collega van me. Wat vooral opvallend was, was dat ze de laatste weken veel mensen eruit gegooid hebben. Blijkbaar waren ze met een soort opschoning bezig en de enige trend die ik erin zag waren de mensen die het huidige management niet aan stonden. Zo ook ik, omdat ik gelinkt werd aan de algemeen directeur die ze 2 maanden daarvoor eruit geschopt hebben, en een maand geleden dus mijn directe collega. Met die laatste ben ik goed bevriend, en dat is algemeen bekend. Zou ook geen reden moeten zijn voor ontslag, maar goed blijkbaar is dat het wel.
Ik vind het niet erg, oprecht niet. Omdat ik zag wat er de afgelopen tijd gebeurde was ik zelf al heel erg klaar met het bedrijf, dus als zij de stekker er niet uit hadden getrokken had ik dat hoogstwaarschijnlijk zelf gedaan.
Anyway, dat hoofdstuk was nu eindelijk afgesloten. Op naar de volgende, en dat moet prima in orde komen.

Op zaterdag was mijn moeder jarig en dat betekende Skype. Niet alleen met ons en het thuis-hoofdfront, maar ook met de overige thuisfronten vanwege iets dat begint met een C en eindigt op ovid. Na wat technische opstartproblemen van moeders kant hadden we een geslaagde sessie.
Daarna ben ik naar Peterborough gegaan, om weer eens paard te gaan rijden. Het was heerlijk ijzig koud. Prachtig weer, maar een hele gure wind. Gelukkig doet goede kleding wonderen en had ik daar (als ik netjes mijn handschoenen aanhield) geen last van. Het paardenbeest Lilah zelf maakt altijd dankbaar gebruik van 1. het koude weer en 2. het feit dat het alweer 3 weken geleden was dat ik voor het laatst geweest was. Want boy, ik had mijn handen vol aan dat beest. Toen ik er na een half uur wat verstand bijbrengen (grondwerk) eindelijk op zat, was het feest echt nog niet voorbij. Normaal laat je zo'n beest lopen door je benen tegen de buik te leggen. Op zo'n manier kun je ook sturen. Deze keer even niet. Iedere keer als mijn been haar buik raakte gaf ze een schop naar mijn been. Een paar keer beet ze me ook vol in mijn tenen. Pismerrie. Het leuke was, als je haar heuvelop stuurde en het dan triggerde, dat het trappen dan extra zwaar voor haar was. Zo was dit gedrag al gauw niet leuk meer en heb ik het toch nog leuk kunnen afsluiten. Ik heb wel gelachen hoor, wat een karaktertje.
Het toeval wil dat T, de eigenaresse van de paarden, ook kapster is en in huis een kamer heeft ingericht als salon. Daar heb ik dus (na meer dan een jaar) mijn haartjes weer eens laten bijsnoeien. Was erg nodig! Je ziet het niet, want het is nog steeds lang. Alleen de punten zijn weer super netjes ineens, haha.

Op zondag 29 november zouden we gaan meeten met J, mijn Canadian mom uit Guelph. De originele planning was om Kerst in Guelph te gaan vieren, maar ja, covid. Bij ons niet zo spannend, in Guelph wel. Dus uiteindelijk hebben we besloten maar niet die kant op te gaan. Dan beter nu overslaan en de komende Kersts

extra te genieten als we wel naar Guelph kunnen.
J had al wel wat cadeautjes online gekocht bij een plaatselijk winkeltje hier in Lindsay. Die moest ze nog wel hebben, dus daarom hebben we afgesproken elkaar halverwege tegemoet te gaan rijden. We spraken een duidelijk herkenbare plek af in Newmarket (Tim Hortons!), voor ons beide iets meer dan een uur rijden. Dus vol goede moed stapten we in de auto. We moesten nog even tanken, dus dat ook nog maar even snel gedaan. Tankdopje dicht, weer in de auto, starten...
...of toch niet. Ken je dat moment? Dat de lampjes niet echt van harte gaan branden en er verder niks gebeurt? Erg leuk. Altijd op de beste momenten. Accu dood. Ik ben de shop in gegaan en heb gevraagd of zij me konden helpen. Dat konden de mutsjes die daar stonden niet. Ze verkochten er ook geen startkabels (welk tankstation in Canada verkoopt er in de winter nou geen startkabels???). Dus Wilco sprak iemand aan die er ook stond te tanken. De beste man had startkabels in de auto en zou ons zodra zijn auto volgetankt was wel even komen helpen. Zo gezegd, zo gedaan. Meneer rijdt zijn auto voor die van ons, opent de motorkap, kabeltjes bevestigen, ennn probeer maar. Niks. Nog niet eens een lampje op het dashboard. Even testen of de kabels nog wel goed waren. VONK! Ja dus. Oke, nog eens proberen. Weer niks.
Na nog wat pogingen hebben we het opgegeven. Dit ging niet werken. De beste man verliet de locatie en vervolgde zijn weg.
Ik schoot een andere man aan en vroeg hem of hij startkabels in zijn auto had. Jazeker, net een nieuwe set. Meneer sloot de kabels aan, en... niks. Like what? Daar sta je dan, met je goede gedrag.
Ik belde de wegenwacht en begon met het aanmaken van een lidmaatschap met het poppetje aan de andere kant van de lijn. Ondertussen was Wilco nog van alles en nog wat aan het proberen. Toen ik bijna klaar was met aanmelden bij de wegenwacht, deed de auto ineens VROEM en hij liep weer! Nu blijkt dus dat we (Wilco's woorden) een 'geaardheids-probleem' hebben. (Flauw, I know.)
Oftewel, de aarde werkte niet voldoende. Het betreffende plaatje zat vol roest. Heel eenvoudig te verhelpen en met wat schuurwerk was dit dus heel snel opgelost. Nu aan ons de taak om het nog even goed te doen, maar de auto stond nu tenminste weer op de stoep.

Goed. J. Die was inmiddels al onderweg naar Lindsay in plaats van de afgesproken locatie. Want ze was toch al onderweg, dat extra uurtje kon er ook nog wel bij. Dus even later stond zij hier met haar vriend J voor de deur. We hebben haar de bestelde spulletjes gegeven, aangevuld met een verse lading echte speculaas. Zelf die ochtend nog even gebakken. J, op haar beurt, had onze tent voor ons meegenomen! Welke tent? Nou, die van onze roadtrip 4 jaar geleden. Al die jaren heeft ze dat ding bewaard en nu kregen we hem weer terug. Geniaal toch

Naast de tent had ze ook nog 3 andere dingen voor ons. Ingepakt en wel. Die mochten we pas met Kerst openmaken. Pff. Nu moesten we dus 4 weken tegen een paar cadeautjes aankijken...
We overleven het vast wel, haha.
Hierna vertrokken J en J weer en konden we uitblazen. Wat een dag.

Vandaag dus geen foto's of spannende wandelverhalen.

**Geplaatst**: 07-03-21 17:20

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 07-03-21 17:20

Jeetje wat een avonturen daar haha!! Leuk stukje weer!

**Geplaatst**: 08-03-21 11:27

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 08-03-21 11:27

Jullie maken ook iedere keer wel wat mee he! Je schrijft het weer heerlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-03-21 18:18

Geplaatst door de TopicStarter : 12-03-21 18:18

Maandag 30 november begon de dag met een enorme hoeveelheid regen. Er zal een mm of 20 gevallen zijn, tot het op een gegeven moment over ging in sneeuw. En sneeuwen bleef het doen, tot woensdagochtend!
Nee, we hadden geen meter sneeuw gehad, maar een cm of 20 hebben we toch wel gehaald. Ik was op dinsdag dapper wandelend naar de winkel gegaan. Een minuut of 20 lopen, en eenmaal in de winkel stond ik te druipen als een malle. Maar ik vond het heerlijk! Onderweg stiekem een natuurpaadje uit, de enige sporen die ik daar vond waren die van een paar konijnen en een stukje verder waarschijnlijk een coyote. Ik gok dezelfde als die ik hier twee maanden eerder in de straat heb zien lopen.
Afbeelding

Woensdag 2 december was het prachtig weer, Wilco en ik zijn dus nog heerlijk even een stukje gaan wandelen bij ons achter op de trail. Het waaide wel enorm, wat resulteerde in flinke sneeuwduinen waar je tot halverwege je kuiten in de sneeuw stond. Heerlijk!

Donderdag 3 december werden mijn konijnen Lena en Ripley opgehaald door hun nieuwe baasje. Omdat Lena echt veel meer ruimte nodig had dan wij haar konden bieden, had ik ze te koop gezet voor het juiste plekje. En die hadden ze nu gevonden! Ze wonen nu bij iemand waar ze de hele woonkamer standaard tot hun beschikking hebben. Ideaal voor Lena om ongegeneerd de hele dag en nacht rond te kunnen crossen. Hier was dat geen optie, doordat wij hier houten plinten hebben en houten meubels, dat is met konijnen niet erg praktisch maar dat snappen jullie zelf vast ook wel. De ongeveer 6 m2 die ze hier standaard hadden was blijkbaar niet genoeg, haha.
Toen ze eenmaal op hun nieuwe plekje waren kreeg ik al foto's van ze doorgestuurd. Super leuk!

Ik was de laatste weken alweer aan het handelen gegaan via de Canadese marktplaats. Ik koop goedkope zooi op, lap het op en verkoop het weer door. Hiervoor heb ik flink wat zoekertjes lopen op de marktplaats. Bij het zoeken naar spulletjes kwam ik een advertentie tegen van een konijn. Ja, geen grapje dus. Het konijn op de foto keek ontzettend sneu uit de oogjes en uit de tekst bleek dat het beest daar echt niet op de plek zat. Ik heb een berichtje gestuurd en kon haar voor een klein prijsje inclusief kooi en overige spullen overnemen. We maakten een afspraak voor de volgende dag en hop, daar gingen we op vrijdag. Konijn ophalen. Bij aankomst schrok ik me half dood van hoe ze erbij zat, en nog doder (haha) van de verhalen die ik te horen kreeg over haar verleden. De huidige mevrouw had haar tijdelijk opgevangen van een vriendin van haar. Ze kon op haar oorspronkelijke plek niet blijven. Toen ze erbij vertelde dat de kinderen daar de haren uit het konijn trokken, stond ik toch wel enigszins met mijn mond vol tanden. Vervolgens liet ze me zien wat het beest gevoerd kreeg. Alles van de Walmart. Alles bomvol suiker. Alles, behalve hooi. Ahum. Geen hooi. Like what? Wie geeft een konijn nou geen hooi? Nee, deze dame kreeg hooiblokjes, een soort geperste vierkantjes van hooi. En dat voer, brrrrr. Bak vol, niks afmeten of ook maar iets in die richting. En veel snoep. Heel veel snoep. Van die plakkerige rommel waar je de suiker net niet vanaf ziet druipen. Het beestje zat in een piepkleine kooi, in een dikke laag zaagsel, met tranende oogjes voor zich uit te staren. O ja, en haar achterste was ook vies, vertelde de mevrouw. Joh. Hoe dat toch kan. Iets met hooi misschien?? Het arme dier is zo ontzettend dik, echt ongelooflijk. Ik had nog nooit zoiets gezien. We hebben haar met kooi en al ingeladen en zijn naar huis gegaan. Tijd om dit arme dier te leren hoe konijn te zijn.
Afbeelding

Eenmaal thuis haalde ik gelijk het zaagsel uit de kooi, heeft ze een bak met houtkorrels gekregen voor haar behoeftes (is zindelijk), een wc-rol aan de tralies met een flinke pluk hooi erin met nog meer los hooi in de kooi, een bakje water in plaats van een drinkfles, en ze kreeg alleen nog maar goed voer. Geen vieze van suiker en kleurstoffen uitpuilende rommel meer voor haar.
We noemen haar nu Winny.
En Winny? Die vind het geweldig om hier los rond te scharrelen. Echt lopen gaat niet heel best, met spieren die al jaren niet gebruikt zijn behalve 1 hups heen en 1 hups terug in haar kooi. Haar nagels zijn door verwaarlozing ook helemaal scheef gegroeid (hadden ze ook nog nooit geknipt), dus grip heeft ze eigenlijk niet bij het lopen. Maar daar trekt ze zich niks van aan gelukkig. Ze ligt de helft van de tijd heerlijk te slapen onder de bank of een bijzettafel en de rest van de tijd scharrelt ze rustig rond door bijna het hele appartement.
Ze moest vooral nog leren zelfstandig de kooi in en uit te komen (gaat niet zo soepel, wederom iets met spieren trainen) en ze moest leren dat mensen geen pijn-veroorzakende wezens zijn.
Een leuk projectje, en Winny is echt een heerlijk dier. Wat een fijn karakter. Dat gaat vast helemaal goedkomen. In de toekomst zal ik nog eens een foto plaatsen, om het verschil te kunnen zien tussen dan en nu.
Afbeelding

Op zondag was het wederom prachtig weer. Wel erg koud, met een temperatuur van -2 met gevoel -9. Het waaide flink, dus het was weer warm aankleden en op naar Peterborough, naar de paardjes. Daar heb ik even op Lilah rondgehobbeld, niet meer dan stap want het was flink glad. Na het rijden ben ik bij T heerlijk verwend met een enorme beker warme chocomelk met mini-marshmallows en zelfgemaakte chocola. Heel lastig natuurlijk!
Afbeelding

Ondertussen was Wilco in Lindsay de Trans Canada Trail weer aan het lopen. En toen kreeg ik ineens een foto van een coyote in de sneeuw doorgestuurd. Tja, wildlife zit hier heel dichtbij

**Geplaatst**: 12-03-21 18:35

Geplaatst: 12-03-21 18:35

Zo leuk om jullie te volgen. Mooie foto’s ook steeds. Wat zielig is Winnie zeg, maar nu heeft ze het super getroffen bij jullie

**Geplaatst**: 13-03-21 10:32

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 13-03-21 10:32

Wat een mooie update! Och dat konijn!! Lekker opknappen bij jullie! Wat gaaf die Coyote!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-21 21:28

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-21 21:28

Maandagavond 7 december belde T om te vragen of Wilco haar man S wilde helpen voor 2 dagen, met het inbouwen van een nieuwe garagedeur. Omdat Wilco zijn werkvisum nog steeds niet ontvangen had, gingen we hiermee akkoord. Ik ging beide dagen ook mee. Dinsdagochtend heb ik eerst Lilah nog even gereden (kkkoouddd!) voor ik de mannen ging helpen. Heel veel heb ik niet gedaan, want al gauw riep T me naar binnen om haar daar te helpen met wat dingen. Ook kreeg ik direct weer een flinke mok warme chocomelk, wat ik onder de blauwe oogjes van Mac de hond heb opgedronken. Wat een pretletter is dat beest, haha.
Afbeelding

Daarna moest T weg en S bracht haar naar plaats van bestemming. In de tussentijd heb ik Wilco verder geholpen met het schoonmaken van de panelen van de garagedeur. Dat viel niet mee, want het vroor en alles was dus nog half bevroren. Zo ook kluiten grond die tegen de deuren aan gevroren zaten. Al met al lukte het uiteindelijk wel en tegen de tijd dat S terug kwam waren we net klaar. Vervolgens belde T me, ik zou haar weer ophalen en daarna zouden we gelijk even doorrijden naar een kleine deli store waar ze ook wat Europese producten verkopen. T was er laaiend enthousiast over, dus hup daar gingen we. Het was een heel schattig klein winkeltje, met diverse Duitse en Hollandse producten. Ik heb er 2 zakjes bami-kruidenmix gehaald en 2 droge worsten. Heerlijk! Verder me vooral rot geschrokken van de prijzen die ze daar vragen. Weet je wel, die chocolademuntjes die je altijd als schoencadeautje kreeg? Kost je daar 3.99. Wat nou 50 ct. Nee, laat maar mooi liggen.
Die avond bleven we op aandringen van T bij hen eten. Ze had weer groots uitgepakt met vis, kip, een groentestoof en rijst. Ze had daarnaast voor de zekerheid ook nog spareribs en salade klaarstaan, maar die hadden we (uiteraard) niet meer nodig. Holy moly, genoeg voor een heel weeshuis! Lekker makkelijk voor haar, hoefde ze op woensdag niet meer te koken.

We hebben ontzettend gelachen toen de verhalen aan tafel op een gegeven moment richting Amerika gingen. Hilarisch om te horen hoe Canadezen daarover praten.
"Ja, we sliepen in een hotel en moesten eten hebben. We waren met de taxi gebracht, dus moesten we lopen naar het restaurant. Er was niet eens een stoep! En toen ik dat tegen de receptioniste zei, zei ze: 'Dit is Amerika. Wij lopen niet'. Nou ja!!"
Wilco en ik keken elkaar aan. Klinkt als Canada, haha. Niet per see Amerika. Maar laat ze lekker in die waan

Op woensdag zijn we weer die kant op gegaan en hebben we de klus voor het grootste deel afgemaakt. Als in, de deur zat erin en het kon niet meer naar binnen sneeuwen. De rest zou S later wel een keer fixen. Handige harry zonder geduld als hij was, ging hij aan het eind toen de rails nog net niet helemaal vast zat, kijken of de deur helemaal open kon. Piep, kraak, alles scheef. Jammerrrr.
Wilco op de terugweg: "Ik zei nog zo..."
En ja, S is heel handig, maar geduld heeft hij niet. Volgens T komen dit soort dingen dus wel vaker voor, haha.

Goed, Canadezen. Laten we het daar eens over hebben.
Onze buren (niet boven maar naast ons) zijn een beetje raar. Wie onze buren precies zijn geen idee, maar wat we wel weten is dat er in elk geval een enorm dikke jonge vent woont. Afgekort, de dikke buurman. Die man is zo ongelooflijk dik dat hij bijna zijn auto niet in of uit kan komen. Altijd als hij thuiskomt blijft hij heel lang in zijn auto zitten, soms echt uren achter elkaar. Wij grappen dan altijd dat hij moed aan het verzamelen is om uit te stappen.
In de auto zitten schijnen meer Canadezen te doen. We hebben er hier in de buurt al meer gezien die ook geregeld in de auto zitten op de oprit. Bij de supermarkt is dat ook een veelvoorkomend beeld. En waarom? Geen flauw idee. Ik zou toch liever gewoon naar binnen gaan dan in die koude auto te blijven.

Daarnaast, het voedsel. Elke Canadees staat 's ochtends eerst in de file voor de drive-through bij Tim Hortons voor de dagelijkse cafeineshot. Dan met lunchtijd is het in de file bij welk fastfood restaurant je dan ook maar wilt gaan eten. Er is keuze genoeg. Naast de McD hebben we ook Burger King, KFC, Wendy's, Popeyes, Wild Wings, Fat Bastard en nog meer van dat soort spul. Na de lunch is het weer tijd voor de file bij Tim Hortons, en dan 's avonds wordt er vaak weer take out gehaald. Want waarom zelf koken als dit ook werkt. En onderaan de streep scheelt het niet eens zo heel veel. Want poh, wat zijn die boodschappen hier duur! De prijzen die we in Nederland gewend waren lijken wel uit een droom te komen. Hier betaal je je echt scheel. En dat heeft er alles mee te maken dat de producers meer betaald krijgen dan in Nederland. Ook hier vinden ze dat ze uitgemolken worden, maar in Nederland is dat meer het geval dan hier. Voor een doos van 12 eieren betaal je hier 2,55. Dat is de aller goedkoopste prijs als het nergens in de aanbieding is. Een reep chocola van eigen merk? 1-1,25. Een komkommer betaal je al snel 1.88 voor en een ijsbergsla 2.85. Om maar eens wat te noemen.
Anyway, we maken heel veel zelf en halen veel spul wat op datum is. Brood en vlees haal ik vrijwel nooit zonder dat er een 50% sticker op zit, en soms heb ik geluk en vind ik ook groente en fruit wat gigantisch afgeprijsd is (afgelopen week 5 courgettes voor 99 ct).

Ik heb het al eens eerder genoemd, het rijgedrag van Canadezen. Dat is ook het bespreken waard. Canadezen kunnen echt niet autorijden. De mensen die dat wel kunnen zijn erg zeldzaam. Het heeft ermee te maken dat rijlessen niet verplicht zijn. Je kunt jezelf auto leren rijden, of een vriend of familielid kan het je leren. Inmiddels krijg je wel korting bij de verzekering als je lessen hebt gehad. Maar wat zou dat gaan schelen als ze die lessen verplicht zouden maken. De rij-examens mogen ook fors strenger. Het is toch van de zotte dat je echte zak-fouten maakt en nog steeds ruim slaagt! Ken je het programma De Slechtste chauffeur van Nederland? Zoek op Youtube eens naar Canada's Worst Driver. Dan vallen echt je ogen uit de kassen. Erg vermakelijk maar wat je er hoort en ziet dat neemt echt alle woorden uit de mond. (Overigens is die show in Canada echt veel leuker. Leuke presentator en de kandidaten worden niet zo afgezeikt als in NL.)
Te hard rijden is hier heel normaal. Ik rij zelf meestal 5-10 km/h boven speed limit en dan nog wordt je ingehaald alsof je 50 rijdt op een 80-weg. De boetes worden ook pas de moeite waard als je meer dan 20 km/h over de speed limit gaat. Als je al gepakt wordt. Maar je snapt dat heel veel mensen dus regelmatig botsingen en ongelukken krijgen en veroorzaken. We maken er zelf maar een grapje van. Gewoon zelf rustig blijven rijden en al die idioten hun ding laten doen.
Ik heb al diverse spannende dingen gezien, vooral op de snelweg rond Toronto. Want joh je kunt prima vlak voor de vangrail nog de uitvoegstrook op schieten. En als je haast hebt, kun je heel mooi slalommen over alle 3 banen om alsnog als een idioot te kunnen blijven rijden. En als er file staat? Dan schiet je toch gewoon over de in- en uitvoegstroken de boel voorbij. En als die er niet zijn, zijn de vluchtstroken ook altijd nog een goede optie.

Dit gezegd hebbende zijn Canadezen wel echt hele fijne mensen. Waar T, J, de bovenburen en vele anderen ons hier al mee geholpen hebben! Echt heel veel waard. Zo heb ik na ons garagedeurproject van T nog een theeset gekregen en een splinternieuwe rijstkoker. Had ze liggen en gebruikt ze toch nooit. Alsjeblieft, veel plezier ermee. Wilco en ik hebben ook beide een nieuwe set werkhandschoenen van haar gekregen. Omdat die van ons woensdag halverwege de dag doorweekt waren en ze er toch genoeg had liggen. Dat soort dingen. Dat maakt een mens toch gelukkig?

Inmiddels was het niet echt geschikt wandelweer meer, want de wandelgebieden lagen vol sneeuw en waren vaak alleen toegankelijk met sneeuwschoenen, van die tennisrackets. Die hebben we (nog) niet dus voor nu zitten we wat meer binnen dan we gewend zijn. Hald december kwam het overdag niet boven 0 en kregen we zelfs dagtemperaturen van -7.
Ik vind het heerlijk hoor, die kou. Beter dan het natte weer wat ik uit Nederland steeds hoor

**Geplaatst**: 15-03-21 10:55

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 15-03-21 10:55

Wat een leuk verhaal weer. Je schrijft echt zo lekker. Ik kan me helemaal in leven in jullie leven. Wat goed dat je dat konijn in huis hebt gehaald. Volgens mij heeft die nu een welverdiende plek gevonden.

**Geplaatst**: 15-03-21 14:32

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 15-03-21 14:32

Zo leuk weer om te lezen!

**Geplaatst**: 15-03-21 23:40

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 15-03-21 23:40

Wat een verhaal weer haha zo fijn en makkelijk weg te lezen! Heerlijk!

**Geplaatst**: 16-03-21 00:56

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 16-03-21 00:56

Heel leuk! Heb echt genoten!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-21 01:12

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-21 01:12

Bedankt allemaal

**Geplaatst**: 16-03-21 07:50

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 16-03-21 07:50

Heerlijke verhalen ts. Ben een stille meelezer dus blijf vooral posten.
Op de eerste foto met de hond, staat daar jou een enorme jacuzzi binnen? :oo

**Geplaatst**: 16-03-21 11:31

Geplaatst: 16-03-21 11:31

Ik kwam vanochtend je topic tegen en dacht, oh leuk, even lezen.

Dat duurde toch wat langer $*\o/*$

Ik wil wel graag een verzoek indienen voor meer eekhoornfoto's

**Geplaatst**: 16-03-21 12:37

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 16-03-21 12:37

Ach, dat konijn ...

Ondanks die "rare" Canadezen lijkt Canada me toch best fijn. Je verhalen smaken voortdurend naar meer. (Ligt ook aan je schrijfstijl, dat helpt enorm.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-21 13:38

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-21 13:38

N_B_N, klopt, dat is de hottub van T en S. Die staat in hun sunroom.

Prairy, dat komt vast goed, ze worden inmiddels weer wakker

En dankjewel, Maflinger!

**Geplaatst**: 16-03-21 16:46

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 16-03-21 16:46

Ik zit te popelen tot ik weer een nieuwe update van je mag lezen. Het is een rustige dag op kantoor, dus ik heb je hele topic in 1 ruk doorgelezen! Wat een avontuur :-)

**Geplaatst**: 17-03-21 08:31

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 17-03-21 08:31

Wat een avontuur in Covid emigreren. Ik herken wel veel, zoals de IELTS test (gelukkig maar 1x hoeven doen), de prijzen van eieren (hier in Vancouver is $4 het goedkoopst en boerenkool kost je $2 dollar voor... 2 blaadjes!! Daar kun je geen stamppot van maken, daar heb je minstens 10 blaadjes van nodig en dan moet je die staken in het midden er nog uitsnijden). _O-

Zelf kweken dus.

Maar de natuur is heerlijk!
Heb je al een nieuwe baan?