[VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
- february
- Berichten: 183
- Geregistreerd: 10-09-13
- Woonplaats: Courtenay, BC Canada.
[VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst door de TopicStarter: 13-01-21 08:38
Het is 1 juli 2016. Ik lig in een hangmat op een paradijselijk strand op de Perhentian Islands in Maleisië. De zon zakt over enkele momenten achter de horizon, de hemel is een palet van blauw en roze, de zee werpt haar golven in een kalm ritme tegen het witte zand in de branding. Over precies één maand zit het erop: dan vlieg ik na ruim een half jaar terug naar huis. De afgelopen zeven maanden zijn een aaneenschakeling van rauwe, rijke ervaringen. De magie van het vrij onbekende en nog redelijk onbereisde Myanmar. Het volledig opgaan in de adembenemende schoonheid en verscheidenheid van Nieuw-Zeelands Noorder- en Zuidereiland. Op de bonnefooi door Taiwan trekken en volledig aangewezen zijn op Google Translate. Twee maanden vrijwilligerswerk in een zwaar door de aardbeving getroffen dorpje in de bergen van Nepal. Duiken in Maleisië, en de jungle van Borneo te bezoeken.
Hoewel mijn hart na al deze maanden hunkert naar de warme omhelzing van mijn ouders, het weerzien met familie en de nabijheid van mijn vriendinnen, voel ik tranen opwellen. Mijn naderende terugkeer voelt als een afscheid dat zich niet in woorden laat vangen. Als een boek dat je niet loslaat, dat oneindig door mag gaan. Het gevoel dat je krijgt als je de laatste woorden leest en je zou willen dat de schrijver nog een deel geschreven had. Maar dit verhaal komt ten einde en na nog een maand dwalen door Maleisië, keer ik terug op Nederlandse bodem.
Yangon, Myanmar
Lake Tekapo, Zuidereiland Nieuw-Zeeland
Juifen, Taiwan
Nagarkot, Nepal
Sarawak, Maleisië
Het is ogenschijnlijk alsof ik niet weg ben geweest; ik trek weer in mijn eigen huis dat afgelopen maanden verhuurd is geweest, kom weer wekelijks bij mijn ouders en broer over de vloer, spreek af met vriendinnen, pak mijn werkzaamheden als adjunct-directeur op mijn vertrouwde school weer op en begin aan een opleiding. En toch voelt alles anders. Ik ben anders. Na maanden leven in volledige vrijheid, in andere culturen en onder andere omstandigheden, voelt Nederland soms letterlijk te klein. Tegelijkertijd kan ik soms tranen in mijn ogen krijgen van dankbaarheid om iets simpels als stromend water uit de kraan, de andere kant ook gezien hebbende in de armste landen van de wereld.
In de daaropvolgende maanden zoek ik naar een nieuwe balans, houvast, maar vooral naar mezelf. Ik ga aan de slag met een coach en pel telkens een laagje af om dieper bij de kern te komen. Noem het een verlate quarter life crisis, een vroege midlifecrisis of het dertigersdilemma, maar alle bijbehorende vragen komen voorbij: Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? Ik val, ik sta op, kijk achterom en vooruit op persoonlijk en professioneel gebied. En dan, zo’n zeven maanden na terugkeer keert langzaam de rust terug, lijkt het stof van die allesbepalende reis neergedaald.
Terug aan de Nederlandse kust...
Ik geniet van grote en kleine dingen van het leven hier. Ik ontdek welke waarden voor mij belangrijk zijn en hoe ik mijn leven hier meer naar in moet richten. Reizen blijft een belangrijk onderdeel hiervan en ik maak weer een prachtige reis naar Iran en reis ’s zomers af naar Indonesië. Ik maak de keuze om een dag minder te gaan werken om op deze dag vrijwilligerswerk te gaan doen in een totaal andere sector. Als begeleider van mensen met een verstandelijke beperking op een zorgboerderij spreek ik een totaal andere kant van mezelf en mijn talenten aan. Ik leer vertragen; de lat mag lager. Nooit geweten dat ik zó zou kunnen genieten van iets simpels als samen zaden planten en een week later zien hoe het voorzichtig opkomt. De puurheid van deze doelgroep brengt iedere week weer een lach op mijn gezicht en ik besef dat ik nog zoveel meer zou willen leren over het ritme van de natuur, het bewerken van het land. Al is het maar om dan niet meer de fatale fout te maken om nieuw zaaigoed met grof geweld uit te trekken in plaats van het onkruid…
Bromo Tengger Semeru NP, Java Indonesië
Het wordt najaar en zoals de bomen hun bladeren laten vallen, voel ik dezelfde behoefte om zaken los te laten. Er is weer onrust, de behoefte aan verandering, de drang om weer weg te gaan. Ik word moe van mezelf: wat wíl ik nu; ik heb dit toch allemaal al een keer gehad en gedaan? Wat heb ik nu nog meer te wensen: ik heb een eigen huis, een goede baan, een kring van lieve familie en vrienden om je heen, meer tijd voor dingen die ik belangrijk vind. Ik ga wederom praten met een coach, want als altijd lukt praten me als geen ander. Ik weet precies waar ik tegenaan loop en we vergroten het uit, belichten het, onderzoeken het van alle kanten, stellen doelen.
Ik zit op een dag in de metro als de vergankelijkheid van het leven me ineens raakt. Ik lees verveeld de nieuwsberichten op mijn telefoon en zie iets voorbijkomen over de toename van de levensverwachting in Nederland en een bijbehorende rekentool. Ik vul mijn geboortejaar en geslacht in, en in een klik zie ik dat ik waarschijnlijk 84 jaar en drie maanden oud word. Zo’n ogenschijnlijk nietszeggende uitkomst, ik kan morgen wel onder een vrachtwagen komen. Toch doet ineens iets met me. Ik word bijna 30 word en met deze voorspelling heb ik al een derde van mijn leven achter de rug. Die pakweg eerste 25 jaar doe je toch eigenlijk maar wat, simpelweg groeien van spartelende baby tot jongvolwassene die haar weg in de wereld probeert te vinden.
Is dan nu niet het moment om bewust te besluiten hoe ik de richting wil geven aan mijn leven waarvan ik hoop dat het nog minimaal 50 jaar duurt, maar waarvan ik simpelweg garantie tot aan de deur heb? Ik hoef nu geen antwoord op over hoe mijn leven er over vijf, tien of vijftig jaar uit ziet, maar ik besef me meer en meer dat ik op een splitsing sta en een pad moet gaan kiezen. Ik begin het langzaam hardop uit te spreken, de twijfels over mijn werk, de invulling van mijn leven hier. En hoe meer ik dit doe, hoe meer van binnen dat vuurtje weer gaat branden dat eigenlijk nooit echt gedoofd was. Ik wil weer ontmoeten en ont-moeten, verbinden, verkennen en verdwalen, mijn horizon verbreden, het onbekende opzoeken. Maar ook die kant van mezelf verder ontwikkelen die ik nu klein houd: mijn passie voor schrijven, fotografie, verhalen vertellen, anderen inspireren hun hart te volgen.
Mèknes, Marokko
En zo worden stille dromen ineens hardop gesproken woorden en uitgevoerde daden. Ik geef in januari 2018 aan bij mijn schoolbestuur aan dat ik na de zomervakantie niet terugkeer als adjunct-directeur, zet begin maart mijn huis te koop en teken 5 weken later de verkooppapieren. Waar ik bij het plannen van mijn eerste grote reis het aanhouden van mijn huis en het nemen van onbetaald verlof juist als veilig ervoer, durf ik nu alles los te laten. Wat heb ik te verliezen? Om ruimte te geven aan je droom, moet je soms eerst ruimte maken. Los van bezit en verplichtingen ben ik straks echt vrij om te gaan doen waar mijn hart sneller van gaat kloppen. En dat wat me bindt aan Nederland, mijn ouders, familie en vrienden, reist toch op een bepaalde manier met me mee. Het is vandaag de dag zo makkelijk om de verbinding met elkaar te houden via internet. Geen honderd Skypegesprekken en appjes vervangen een echte omhelzing, schouder om op te huilen, eten als gezin, filmavond met teveel wijn, het zien opgroeien van de kinderen van je vriendinnen, maar zo kennen alle keuzes een keerzijde.
Half juli 2018 lever ik de sleutel van mijn eerste huisje in en niet lang daarna vervolg ik mijn verhaal. Het boek was kennelijk nog niet uit. Anders dan met de boeken die we lezen, hebben we als schrijver van ons eigen levensverhaal de vrijheid om het vervolg te schrijven. Ik sla gewoon een bladzijde om en begin aan een nieuw hoofdstuk…
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/4UhKqO.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/GbKI54.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/UZoVlj.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/0ANyo4.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/1vGSQy.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/cMV1sL.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/RmxLg7.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/E5Brr2.jpg){kind=link}
- Skippy01
- Berichten: 6498
- Geregistreerd: 01-11-06
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 13-01-21 08:44
- Bloemmeke
- Berichten: 1129
- Geregistreerd: 24-09-13
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 13-01-21 08:58
Cato, Haflingermerrie van 3-5-2015. Sinds 25 januari 2019 van ons
Volg haar op www.instagram.com/insta.cato
- Manadeluca
- Berichten: 1122
- Geregistreerd: 15-07-05
Geplaatst: 13-01-21 08:59
- february
- Berichten: 183
- Geregistreerd: 10-09-13
- Woonplaats: Courtenay, BC Canada.
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst door de TopicStarter: 14-01-21 05:54
@Bloemmeke: Als je mij 5 jaar geleden zou hebben verteld dat ik meermaals de wereld over zou reizen en uiteindelijk in Canada zou komen te wonen, had ik je hard uitgelachen. Ik? Gewoontedier en huismus? Ik zal er hier nog wel uitgebreider over schrijven, het is echt een proces geweest, en het voelt alsof ik meer leef dan ooit!
@Manadeluca: Ah, leuk om te lezen dat het vlot weg leest. Ik kom gauw met een update!
- Veriye
- Berichten: 2392
- Geregistreerd: 28-04-14
- Woonplaats: Eerbeek
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 14-01-21 07:49
Ik heb altijd erg veel respect voor mensen die dat gewoon durven. :) ik droom er ook altijd van, maar zou de sta nooit durven nemen (ok ik ben van Zuid-Duitsland naar Nederland gegaan, maar echt zover weg puh)
- Bloemmeke
- Berichten: 1129
- Geregistreerd: 24-09-13
Geplaatst: 15-01-21 08:39
february schreef:@Bloemmeke: Als je mij 5 jaar geleden zou hebben verteld dat ik meermaals de wereld over zou reizen en uiteindelijk in Canada zou komen te wonen, had ik je hard uitgelachen. Ik? Gewoontedier en huismus? Ik zal er hier nog wel uitgebreider over schrijven, het is echt een proces geweest, en het voelt alsof ik meer leef dan ooit!
Heerlijk zeg! Ik ga je verhalen volgen!
Cato, Haflingermerrie van 3-5-2015. Sinds 25 januari 2019 van ons
Volg haar op www.instagram.com/insta.cato
- Suzanne F.
- Berichten: 49152
- Geregistreerd: 03-03-01
Geplaatst: 15-01-21 08:50
"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"
- Wildgirl
- Berichten: 11660
- Geregistreerd: 14-11-03
- Woonplaats: Drenthe
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 16-01-21 00:04
- Karin
- Berichten: 65336
- Geregistreerd: 10-01-01
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 16-01-21 00:11
.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>
- Denisevm
- Berichten: 224
- Geregistreerd: 15-01-08
- Woonplaats: Praag
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 16-01-21 02:07
- gabyfedde
- Berichten: 11896
- Geregistreerd: 17-11-02
- Woonplaats: Gällivare (Zweeds Lapland)
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 16-01-21 08:23
Don't dream your life, live your dreams!
- DiantaM
- Berichten: 11272
- Geregistreerd: 10-04-04
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 16-01-21 08:54
Maar wow jij kunt fijn schrijven!
- february
- Berichten: 183
- Geregistreerd: 10-09-13
- Woonplaats: Courtenay, BC Canada.
Geplaatst door de TopicStarter: 17-01-21 07:21
Ik beloof dat ik komende week weer even ga zitten om een nieuw stukje te schrijven. Ik had gehoopt er vanavond de puf voor te hebben, maar ik was vanmorgen om 4 uur op om om 8 uur op de skis te kunnen staan, en na een dag skiën ben ik echt totaal :Z :))
Voor nu zullen jullie het moeten doen met wat foto's:
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/6frFgr.jpg){kind=link}
Uitzicht over Strathcona Provincial Park vanaf Mount Washington Alpine Resort, Vancouver Island.
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/fsionx.jpg){kind=link}
Uitzicht over de Comox Valley vanaf Mount Washington Alpine Resort, met in de verte de zee.
Eén van de dingen die ik zo bijzonder vind aan waar ik woon: je kunt 's ochtends van een berg af skiën en 's middags op je surfboard in zee liggen...
- kevinsky
- Berichten: 1976
- Geregistreerd: 05-10-09
- Woonplaats: Ergens in het noorden
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 24-01-21 11:54
Ik vind het stoer dat iemand dit gewoon durft en doet!
Hier blijft het vast bij dromen :')
Celina v. Osmium <3
5/5/20 Philaina (Fontaine tn) D-OC, Ster, Ibob <3
- Chubby
- Berichten: 14090
- Geregistreerd: 17-06-03
- Woonplaats: Roosendaal
Re: [VOLG] Een nieuw hoofdstuk, het verhaal achter emigratie...
Geplaatst: 24-01-21 13:35
ღ
Mama van Floris sinds 27 augustus 2011, Hidde 30 september 2013 en Karlijn 7 augustus 2019
- february
- Berichten: 183
- Geregistreerd: 10-09-13
- Woonplaats: Courtenay, BC Canada.
Geplaatst door de TopicStarter: 31-01-21 08:49
Chubby schreef:Pakkende schrijfstijl heb je inderdaad. En een bijzonder levenspad. Ik had niet gedacht dat je ten tijde van het eerste stuk nog zo jong was! Je zult je wel heel rijk voelen, om zoveel moois van de wereld al gezien te hebben. Dat is niet iedereen gegeven.
Leuk dat je dit noemt, ik voel me inderdaad rijker dan ooit!
En dat terwijl ik 3 jaar geleden nog een goedbetaalde vaste baan had, een eigen huis met leuke overwaarde en lage woonlasten. Een schril contrast met mijn huidige situatie: ik huur een kamer in een gedeeld huis met een huur die even hoog is als mijn hypotheek was voor mijn vierkamerwoning, werk op oproepbasis (gelukkig met nu 30u werk per week tot de zomer) voor ongeveer de helft van het salaris wat ik in Nederland verdiende, geen opbouw van pensioen, geen health benefits (zorgverzekering gaat hier deels via je werk) en de kosten voor het levensonderhoud hier in west-Canada zijn aanzienlijk hoger (en soms ronduit shocking).
Maar financieel en qua zekerheid heb ik dan misschien wel een hoop opgegeven, ik voel me rijker dan ooit. Ik woon in een huisje met een enorme moestuin, hebben kipjes, ik woon 10 minuten van zowel het strand als de bossen en meren vandaan. Ik ben net een paar uur terug van 7 uur hiken in mijn 'achtertuin', waar ik urenlang geen mens tegen kom en een door een wolf aangevreten hertenkarkas tegen kwam. Als ik iets geleerd heb, is dat rijkdom zoveel meer is dan bezittingen en een gevulde spaarrekening :j
Ik ga proberen echt even te gaan zitten voor een stukje dit weekend; helaas wat familieomstandigheden in Nederland dat het schrijven even op een laag pitje heeft gezet. Dat is de enige keerzijde aan mijn keuze, zo ver weg zijn van mijn geliefden in Nederland. En zeker met COVID-19 is het nu vrijwel onmogelijk om terug te keren, en dat is wel pittig op het moment. Ik mis mijn ouders enorm, heb ze kerst 2019 voor het laatst gezien en het lijkt er niet op dat ik dit jaar veilig (en praktisch) terug kan naar Nederland...
- Prairy
- Berichten: 9049
- Geregistreerd: 28-12-03
Geplaatst: 27-03-21 12:25
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Antonius, Berdien, Blijgeestig, Esplendido, F_Orumster, Froukje, GoogleAdsense, Henkje, Ineke2, Iris94, Jokonootje, Laura1982, Momo94, Pippa13, Westhof en 92 bezoekers