Geplaatst Sinds september 2019 is Ambres een soort van mijn bijrijdpaard. Ik had hem daarvoor al wel een aantal keer gereden en vond hem erg leuk, maar helaas raakte hij toen geblesseerd. Na een lange rustperiode mocht ik hem samen met de eigenaar weer gaan opbouwen.
Ambres (ook wel Abbe genoemd op stal) is een Arabisch volbloed van 2009, en heeft eerder tot 80 km endurance gereden. Ik ga hem hopelijk ook uitbrengen in de endurance
01. In september begonnen we met grondwerken, dit had ik nog niet eerder met hem gedaan, en het was een mooi begin om elkaar te leren kennen. Hij was wat sloompjes, ik was erg voorzichtig door zijn blessure en we hadden nog niet echt een connectie ofzo
We hobbelden zo ook wat zonder zadel rond, en we speelden met allerlei mogelijkheden. Vooruit, achteruit, opzij, wijken vd voorhand, wijken vd achterhand, we speelden voetbal en m'n vriend ging voor het eerst mee naar stal
02.
(Prins op het witte paard?
)Eind november was het zo ver, ik kwam op stal in spijkerbroek, niks vermoedende, en de eigenaar zei: ja we gaan naar buiten.
En Abbe dacht ook: 03.
En zeg nou niet dat paarden het niet leuk zouden vinden om met ons op stap te gaan
Het was Abbe's eerste keer op buitenrit onder het zadel sinds zijn blessure, en hij vond alles zooo spannend maar ook héél leuk. 04. Over de winter werkten Abbe en ik lekker samen door. We deden grondwerk, werk aan de lange lijnen, korte buitenritjes en reden in de roundpen. Hij kreeg een nieuw, eigen hoofdstel wat perfect bij z'n persoonlijkheid past: altijd blij en vrolijk
05. In januari was het eindelijk zover. Onze eerste lange rit a la 20-25 km. En oh wat was dat fantastisch! Ik had achteraf blaren op m'n handen want hij was amper te houden van enthousiasme, maar met deze rit ging er echt een knopje om en voelde ik het begin van een connectie samen.
En wat een tevreden koppie achteraf
Het wedstrijdseizoen kwam in aantocht en Abbe had in de hele opbouw van zijn blessure nog geen stap kreupel of stijf gelopen. De eigenaresse wou graag dat hij in het voorjaar weer op wedstrijd zou gaan, en zei dat ze graag had dat ik hem zou gaan rijden
06. Een prachtige winterse dag om te herinneren
Mijn uitzicht
07. Dus .... Eind maart zouden we onze (en mijn eerste in het algemeen) wedstrijd gaan rijden van 40 km. Het opbouwen begon en elk weekend gingen we op pad voor een lange rit. 20, 25, uiteindelijk 30 tot 35 km. Elk weekend was Abbe weer vol met enthousiasme en elk weekend voelde ik hem weer beter en beter aan. Elk weekend werd ik weer gekker op dat blije koppie!
In maart, een paar weken voor onze wedstrijd, deden we een final rehearsal en reden we een 50 km met onze hele stal. Mijn eerste keer zo'n grote afstand, en voor Abbe natuurlijk ook een test hoe hij het zou doen. Ik dacht dat ik maar één loop (25km) zou rijden, maar de avond ervoor kreeg ik te horen dat het eigenlijk wel de bedoeling was dat ik de hele rit op 'm zou rijden. Ehhhh, ok! Ik was best nerveus, zou ik wel zo lang kunnen rijden? Maar wow, ik zat op een roze wolk de hele rit! Hij was zo goed te rijden, enthousiast maar kalm en hij kwam hartstikke goed de rit door met nog meer dan genoeg energie aan het einde. Nu hadden we dus 50 km gereden, terwijl onze wedstrijd 'maar' 40 km zou zijn. Dat gaf me dus wel vertrouwen dat 't goed zou gaan
08. Ik was zo ontzettend trots op 'm, ondanks dat het nogeneens mijn eigen paard was. Voor het eerst voelde ik weer zo'n sterke band met een paard nadat ik mijn vorige pony achter had gelaten in NL.
Filmpje van tijdens de rit:
09. En toen kwam corona.. Onze eerste wedstrijd werd gecancelled een week vantevoren en toen vielen natuurlijk opeens al onze plannen in het water. Al jaren keek ik er naar uit om endurance te rijden, en nu was het zó dichtbij. In plaats van onze wedstrijd, reden we thuis een rit met onze vrienden. Het voorjaar begon te komen en het was echt een prachtige dag.
10. De eigenaresse besloot om niet meer voluit voor de endurance te trainen met de onzekerheid van de wedstrijdkalender. Dus reden we in het voorjaar veel dressuur, grondwerk en knuffelden we wat af. Gelukkig reden we in het weekend ook nog vaak een lange rit, want dat blijft toch echt wel onze favoriete bezigheid
Het leven was lang onzeker, maar in juni kwam alles hier in Zweden weer een beetje op gang. Er werden online endurance-gerichte challenges opgericht en met onze rijvereniging deden we mee met een Pay&Ride, een soort van oefenwedstrijd op onze eigen stal. Dit was op de nationale dag dus zijn we in het blauw-geel gestoken. Abbe en ik reden weer 50 km samen en het was weer op en top genieten
Ook kreeg ik mijn eerste Zweedse lintje. 11.
Als deel van de online challenges deden we ontzettend veel leuke dingen. We reden twee Pay & Rides, de ene van 50 km en een ander van 60 km, waar ik 30 met Abbe reed en 20 met m'n andere bijrijdpaard, we reden een paar geweldige ritten in mooi weer en deden we een galoptraining waarbij de 30 min aan een stuk gallopeerde wat ontzettend leuk was!
(Ik rijd linksvoor)
12. De zomer was fantastisch met relaxte ritten naar het meer
13.
Ik werd steeds behendiger in het filmen van m'n ritjes en vind 't ook fantastisch leuk om m'n eigen filmpjes terug te kijken
14. We rijden ook zo nu en dan 'ns in de bak
Na een onzekere zomer qua wedstrijden, begonnen een aantal verenigingen weer het een en ander te organiseren, en zouden Abbe en ik eindelijk onze eerste wedstrijd gaan rijden, 26 september. Het was zo ver! Ik had zelfs na lang dromen m'n eigen biothane hoofdstel besteld in 'mijn' kleuren (wijnrood en goud
) en dit zou echt ons moment worden! We waren zo'n goed team geworden! Helaas werd Abbe een paar weken geleden tijdens het spelen getrapt, een kleine maar diepe wond op z'n voorbeen met een paar dagen op de kliniek als gevolg 
We hadden goede hoop dat het snel zou helen en de wedstrijd was nog ver weg. 15. En vorige week met m'n twee favorieten, Abbe links en Gamgee rechts.
Helaas hebben de eigenaar en ik besloten dat Abbe zeer waarschijnlijk niet mee op wedstrijd kan volgende week. De wond ziet er goed uit, maar het is wel een groot risico dat het toch niet helemaal comfortabel voor hem is. De regels zijn streng en het zou heel zonde zijn om te worden uitgesloten op een eerste wedstrijd. Ik ga nu op m'n andere bijrijdpaard (vd zelfde eigenaar) rijden, Gamgee op de foto hierboven. Gamgee is een jonge draak en het zal een aardige uitdaging worden om hem in goeie banen te laten lopen ipv met mijn trouwe, ervaren Abbe
Maar we zullen zien. En we plannen nu om in november dan alsnog met Abbe op wedstrijd te gaan Het was zo'n leuk jaar met Abbe (en natuurlijk ook met Gamgee die ik iets korter bijrijd nu) en ik het is zo mooi om zo'n connectie met een paard te mogen hebben! Ik vind het altijd leuk om terug te kijken, en te bedenken hoe ontzettend veel we allebei gegroeid zijn, van beiden wat onzeker en voorzichtig in het grondwerk naar filmen op buitenrit in galop en los spelen in de roundpen. Abbe is echt m'n vriendje geworden en ik kijk heel hoopvol uit naar onze toekomst met hopelijk volgend jaar een kwalificatie voor mij als ruiter naar de 80 km klasses!
) kon ik een week niet lopen vd spierpijn. M'n eerste keer 20 minuten galloperen kon ik ook een week niet zo soepel bewegen 
