Geplaatst 24 december 2007 was het zover. Er lagen poetsspullen en wortels onder de kerstboom. Ik was toen 8 jaar en wist totaal niet wat er ging gebeuren. Uiteindelijk in de auto onderweg naar het dorp, toch even een tussenstop gemaakt bij de stal van mijn beste vriendin... En ja hoor.. Daar stond ze: MIJN Noblesse
Ik was gelijk verliefd, wist niet wat mij overkwam en kon niet meer stoppen met lachen. Dat gevoel was/is nog steeds onbeschrijfelijk!
Onze eerste foto samen
En toen had ik ineens een paard. Noblesse, een haflinger merrie van 12 jaar. Mijn geluk kon niet meer op!
Ik kon al redelijk paardrijden, maar het echte rijden leerde ik op jou. Je was eigenwijs en wist precies wie er op jouw rug zat. Ik leerde mezelf door te zetten bij jou en we hebben echt een band opgebouwd. Vooral in het begin was je lui, wilde niet vooruit en luisterde niet. Dit werd steeds beter, en we gingen steeds meer vooruit.
Het liefste gingen we op buitenrit, vaak samen met mijn beste vriendin en mijn zus. Dit deden wij elk weekend en elke vrije dag, we vonden dit zo leuk, en jij natuurlijk ook. De jaren verstreken en we gingen wat vaker serieus rijden. Maar het crossen in de bossen bleef mijn favoriet samen met jou, zo gingen wij dan uiteindelijk vaak ook alleen op buitenrit. Ik kon daar zo van genieten, uren lang samen zijn met jou. Of dat nou rijden, poetsen, longeren, knuffelen of wat dan ook was, ik genoot, wij genoten. Vaak zat ik dan ook gewoon in jou stal, naar jou te kijken, hoe prachtig ik je vind.
Bij jou voelde ik mij veilig en rustig, soms alsof we één waren. Je begreep mij, en ik begreep jou.
Eigenlijk heb er ik geen woorden voor hoe gek ik op jou was, hoe geweldig ik jou vond en hoeveel ik van jou geleerd heb. Maar als allerbelangrijkste: hoeveel ik van je hield en nog steeds doe. Je was mijn alles en mijn once i a lifetime horse. Helaas heb ik uiteindelijk maar 7 jaar van je mogen genieten, maar dit waren de 7 mooiste jaren van mijn leven. Je was zo een grote verrijking, en als het kon, zou ik er alles aan doen om jou terug te krijgen, ook al is het maar voor even..
Maar ik geniet nog steeds van alle mooie herinneringen! Soms droom ik nog dat ik de stal inloop en dat jij er weer staat. Aan de ene kant supermooi: ik kan je zien. Aan de andere kant: super verdrietig want je bent er niet meer.
Noblesse, ik hou van je en ik mis je. Je bent het beste wat mij ooit is overkomen en daar ben ik nog steeds heel erg dankbaar voor.
We hebben op 6 januari 2015 helaas afscheid van jou moeten nemen, en het lijkt nog als de dag van gister. Het gemis is groot en doet nog steeds ontzettend veel pijn, het went alleen...
Ik heb zoveel mooie herinneringen met dit geweldige paard, en de mooiste fotos wil ik graag met jullie delen.
Vinden jullie haar ook zo prachtig? Genieten jullie mee?
Mijn forever favorieten foto's
http://boktimg.nl/img/m/lDC5kJ.jpg
En de laatste foto's van jou, deze dag van het laatste ritje van ons: een heerlijk buitenritje met zn 2e
http://boktimg.nl/img/m/S2oco4.jpg
http://boktimg.nl/img/m/9Kh5KQ.jpg
http://boktimg.nl/img/m/QWSxDb.jpg
Dit is maar een greep van de duizende foto's die ik heb van dit geweldige paard. Ondertussen zijn we bijna 5 jaar verder.. bijna 5 jaar zonder dit paard.. Soms fantaseer ik erover hoe het zou zijn als je er nu nog zou zijn, wat ik dan allemaal samen met je zou doen..
Allerliefste Noblesse, je bent en blijft de beste. Dat gevoel wat ik bij jou had en de bankd, zal ik nooit meer bij een ander paard krijgen/hebben. Jij was dat ene paard die mij het gelukkigste meisje van de hele wereld maakte. Ik ben je daar nog steeds heel erg dankbaar, en dat zal ik ook voor altijd blijven. Ik mis je en ik hou van je mijn alles.
zo ook jouw Noblesse... 
