Geplaatst Geslacht: Ruin
Ras: New Forest Pony
Leeftijd: Rond de 17
Een paar jaar geleden kwam Ivo op mijn pad, een vriendin van mij had hem toen overgekocht en had hem dicht bij waar wij wonen gestald. Ik ging een paar keer mee en uiteindelijk wou zij bij die stal weg want Ivo viel niet helemaal goed in de groep etc. Nou hadden wij bij onze paarden op stal nog een stal vrij en zo verhuisde Ivo naar de stal waar hij nu staat. Uiteindelijk is het verhaal van Ivo en mij begonnen met het feit dat zijn baasje het wat drukker kreeg i.v.m. school en ik hem toen bij ben gaan rijden.
Ivo was een heel gevoelig paard wat, zoals er wordt gezegd, Z2 heeft gelopen. Hij heeft naast de basis ‘knoppen’ (stap, draf, galop) nog wel 1000 andere knoppen. Hij vond van alles eng, denk aan opstappen in het midden van de bak, het dekje te snel op zijn rug leggen, dingen die wapperden zoals een jas of een deken die buiten over het hek heen lag. Tijdens het rijden ervaarde ik deze spanningen bij hem ook, als het waaide vond hij (niet overdreven) een blaadje die in de bak viel al eng en sprong hij in de lucht en draaide om. Je kon ook niet even vooroverbuigen om over zijn hals te strelen en aansingelen terwijl je erop zat?! Dan ging hij alvast rennen. Maar het was raar dat hij op thuisbasis zo was want wij zijn op verschillende wedstrijden geweest en dan was er niks aan de hand. We hebben wedstrijden naast een voetbalveld waar het druk was gereden, bij een bak waar feloranje lint en vlaggen waren; niks aan de hand.
Uiteindelijk is het een paar keer misgegaan bij hem en zijn toenmalige baasje. Ivo is twee keer hard gaan rennen en twee keer is zij er hard af gevallen en onzeker geworden. Vanaf toen is Ivo volledig onder de verzorging van mij en mijn ouders gekomen. Ik ben met hem gaan werken aan het vertrouwen in hemzelf, de omgeving en in mij. Veel grondwerk gedaan, veel gepoetst en alles wat hij eng vond uitgebreid laten zien tot hij er zelf naar toe durfde te gaan. Dit proces heeft zo’n anderhalf jaar geduurd, en pas na deze periode kon ik volledig alleen opstappen, rijden en alles doen. Ik kon hem zelfs bij zijn oren aanraken terwijl ik erop zat zonder dat hij een kik gaf. We zijn zelfs met z’n tweeën het bos ingegaan waar we in de ochtend vier uur lang hebben rondgereden en hij deed het super!
Maar twee jaar geleden was er even een onzekere periode, de ouders van zijn baasje wouden hem eigenlijk verkopen omdat zij er niks meer mee deed en hun wel bleven betalen. Gelukkig heb ik hele lieve ouders die hebben gezegd dat zij alle kosten voor Ivo willen betalen en dat wij hem volledig verzorgen. Vanaf toen is Ivo ‘van ons’ en mogen wij alles ermee doen behalve verkopen. In de afgelopen twee jaar ben ik nog meer gaan trainen, zijn we wedstrijden gaan rijden, hebben we veel bosritjes gemaakt en ben ik trotst op de pony die hij is geworden. Nog steeds is hij af en toe schrikkerig, vooral als het hard waait, maar ondertussen weet ik dat hij soms ook doet alsof. Ivo is mega lief voor kinderen maar helaas kunnen er niet veel mensen op rijden, als de ruiter onzeker is wordt Ivo dat ook.
Hier onder een paar foto’s van mijn topper waar ik nog vele jaren mee wil rijden (paar foto's zijn na het rijden gemaakt waarna hij heeft lopen rollen
) 1. Onze eerste wedstrijd samen
2.
3. Dit was dus de eerste keer dat ik bij hem mocht zitten
4.
5.
6. Mijn favoriete foto
7.
8.
9.
10. En de laatste..
Bedankt voor het lezen van ons verhaal
