Solleke_Noah schreef:Veel sterkte :knuffel:
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik de operatie laten doen. Maar wel tegelijk met mezelf de afspraak maken dat het hierna ophoudt. Dus krijgt ze nogmaals verklevingen of een koliek die een operatie vraagt, dan kiezen voor inslapen.
Recent heb ik mijn paard op de operatietafel laten inslapen, ook koliek maar ze was niet meer te redden. Dit werd ook pas duidelijk toen ze al opengemaakt was. De chirurgen gaven heel nuchter aan dat ze het niet paardwaardig vonden de operatie verder te zetten. Het feit dat ze een goede kans zien bij jouw paard, maakt dat ik het nog éénmaal aan zou gaan.
En ja, het kost inderdaad veel geld. Bij mijn merrie heb 'k ook de volledige operatiekost moeten betalen (wat 'k logisch vond) maar ben met lege handen geëindigd. Het is wat het is.
linda2008 schreef:Solleke_Noah schreef:Veel sterkte :knuffel:
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik de operatie laten doen. Maar wel tegelijk met mezelf de afspraak maken dat het hierna ophoudt. Dus krijgt ze nogmaals verklevingen of een koliek die een operatie vraagt, dan kiezen voor inslapen.
Recent heb ik mijn paard op de operatietafel laten inslapen, ook koliek maar ze was niet meer te redden. Dit werd ook pas duidelijk toen ze al opengemaakt was. De chirurgen gaven heel nuchter aan dat ze het niet paardwaardig vonden de operatie verder te zetten. Het feit dat ze een goede kans zien bij jouw paard, maakt dat ik het nog éénmaal aan zou gaan.
En ja, het kost inderdaad veel geld. Bij mijn merrie heb 'k ook de volledige operatiekost moeten betalen (wat 'k logisch vond) maar ben met lege handen geëindigd. Het is wat het is.
Wat een heftig verhaal ook Y;( super triest!
Precies die dikgedrukte zin is wat het voor mij ook zo twijfelachtig maakt... Die afspraak had ik met mijzelf gemaakt na de eerste operatie. Ze heeft daar zo veel ellende van gehad, zo vaak weer opnieuw in haar moeten snijden, het spoelen van de infectie was zo pijnlijk voor haar, we zijn nog zo vaak terug naar de kliniek moeten rijden, ik heb toen gezegd "NOOIT MEER!". Zondag op de kliniek werd mij ook de vraag gesteld wat te doen bij een acute operatie, toen heb ik ook aangegeven dat ik dat niet meer wilde voor haar. Maar nu het ineens een "geplande operatie" betreft overweeg ik het tóch weer...
mvdbijl schreef:Ik vind het ontzettend verdrietig voor jullie, wat een moeilijke beslissing ook.
Zou ik het paard niet een beetje kennen zou ik ook zeggen, het zijn veel kosten die je maakt en, een hele slag voor het paard om weer te maken, moet je dat wel doen. Toch is ze tussentijds heel goed geweest voor mijn gevoel, echt een mensenpaard die hieronder wel rustig blijft en dit aan kan.
Ik heb zelf na mijn operaties ook verklevingen aan mijn darmen, het is verschrikkelijk, de dagen dat ik er last van heb is het enige wat helpt niet eten, en dat is voor een paard natuurlijk alles behalve goed. Met dat in mijn achterhoofd denk ik wel, is het hierna opgelost of, blijft het terug komen? Maar wat ik begrijp is dat die kans 70/80% is?
Misschien is het fijn om even met de Faculteit in Utrecht te bellen wat hun ervaringen hiermee zijn?
Heel veel sterkte gewenst, als ik iets voor jullie kan doen laat het mij weten..
miereneter schreef:Ik weet het niet 100% zeker, want dat weet je pas als je zelf de beslissing moet nemen, maar ik dénk dat ik voor de operatie zou gaan. Als ik het zou kunnen betalen zonder in de problemen te komen. Met de uitleg van de kliniek, klinkt de prognose vrij goed. Drie maanden boxrust is absoluut ruk, ik zou misschien wel zoeken naar een alternatief (klein stukje paddock of zo), maar ook niet het einde van de wereld.
Geen makkelijke beslissing. Je hebt duidelijk eerst en vooral haar welzijn voor ogen, dat siert je!