Onze verzorgpony (nu 15 jaar) heeft sinds een zomer 2015 ook maar 1 oog. Ze had een ontsteking in het linkeroog, in kliniek gestaan, genezen en vervolgens kwam er weer een ontsteking. De eigenaren stonden voor de keuze: operen, 50% kans dat het goed zou komen, langdurige en pijnlijke revalidatie en tijd niet mogen rijden OF oog eruit, kortere revalidatie en minder pijn.
Ze hebben de keus gemaakt om het oog te laten verwijderen, er zit nu wel een 'balletje' in zodat het lijkt alsof ze knipoogt (dat hoor ik van vreemden die haar zien) en dat is mooi dichtgenaaid.
Deze pony is altijd bomproof geweest en dat is ze nog steeds. We zijn echt recreatieruiters, dus rijden alleen buiten in bos en hei, maar ze doet het super. Een enkele keer merk je dat ze haar hoofd even verder wil draaien om iets te bekijken, maar dat is zelden. We hebben 3 maanden niet op haar gereden, de oogdruk in het hoofd moet zich aanpassen geloof ik. Wel hebben we rustige wandelingen aan de hand gemaakt en daarna rustige stapritjes om haar ook te laten wennen aan het 1 oog hebben. Maar ze leek het al helemaal in de smiezen te hebben en wilde vooral erg graag weer de hei op en lekker rennen :-). Dit is ook dankzij de amazone die haar rijdt; de liefste en stoerste en zij is echt een team met die pony.
Als het mijn verzorgpaard dat ik heb was geweest, dan was de keuze wellicht een andere geweest; paard was toen al 18 en typetje 'held op sokken' op sommige momenten en ik weet niet of hij het had kunnen accepteren dat ie nog maar 1 oog zou hebben en of ie dan niet ontzettend onzeker zou zijn geworden.
Foto's:
- de ingenieuze manier van het infuus door haar manen, dan konden ze daar de druppels in doen ipv rechtstreeks in het oog.
- oog net na de operatie
- oog in 2017 paar jaar later.
- nog steeds een grapjas. Aanzicht van voren.
[ img ]
[ img ]
[ img ]
[ img ]