Geplaatst: 08-11-19 17:42 Soms ben ik een paar weken verder, en denk ik ; wat heb ik eigenlijk bereikt? We staan nog steeds op dezelfde plek met soms de zelfde problemen. Het liefst start ik elke week een wedstrijd maar ik weet dat we er nog niet aan toe zijn en dit daarom ook niet zal slagen wat mij weer gedemotiveerd maakt.
Sinds 3 weken houd ik het dressagepro boek bij, hier zet ik lessen in, trainingen en alles in wat deze week is gelukt, of nog niet. En als ik er nu in die 3 weken op terug kijk zie ik toch heel veel dingen die al verbeterd zijn, die ik anders niet zou zien! En daarnaast, geef je zelf echt de tijd om een combinatie te worden, elkaar te leren kennen, van elkaar te genieten en overhaast het ook niet. Paardrijden is een teamsport, en het duurt alleen maar langer als je elkaar niet begrijpt.
Mijn collega gaf mij ook de tip om een lange termijn doel te stellen. In het werk ben ik namelijk niet van het lange termijn denken, ik zie graag snel en direct resultaat. En dit heb ik dan ook omgezet in het paardrijden, mijn einddoel is Z, mijn subdoel is een winstpunt in het M1 en ik kom daar om bijv; vandaag los te rijden, morgen met mijn stelling buiging te spelen en woensdag de galop te oefenen (bij wijze van spreke) en stiekem vallen die puzzelstukjes dan in elkaar, en kan je in je mooie grote boek zien wat je allemaal al hebt bereikt
Bij mij ging de uitkomst alleen andersom..
Ik heb drie jaar geleden een burn-out mogen meemaken omdat ik te veeleisend was voor mezelf en dit jaar was het mijn vriend (die nog veel erger is) die in dat gat viel, dat was wel mijn wake-up call..
ik kan ook heeeeeel gelukkig zijn na het rijden van een proef die totaal niet goed ging maar omdat ik dan iets kleins behaald heb (omdat ze braaf is geweest, in de goede galop is aangesprongen, omdat ik mooie buiging op een volte heb gekregen) maar ik ben dan wel zo’n muts die mega teleurgesteld is als ik mijn protocol dan zie... Ondanks dat ik weet dat het op dat moment het maximaal haalbare was... 
). 
daar zit de kracht en dan gaat groeien samen ook natuurlijk. 