Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-19 09:06

Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-19 09:06

Ik ga toch eens kijken of ik de enige ben die hier "last" van heeft....
Ik ben een streber, ik wil te snel, te veel.
Maar eigenlijk ook helemaal niet, volgen jullie mij nog

Laten we even voorop stellen dat ik mijn paard hier niet mee lastig val (denk/hoop ik

)
Maar ik kan mijzelf, en soms ook mijn omgeving (instructrice) er wel mee in de weg zitten.
Ik ben geen Z-amazone, ik ben geen Anky. Dát hoeft van mij ook allemaal niet. Een stukje talent van ruiter en paard spelen daarin natuurlijk toch een belangrijke rol. Maar ik ben wel een streber, ik wil beter worden, ik wil mijn paard alles leren en het liefst gister... Dat is natuurlijk onmogelijk!

Na een lange tijd er tussenuit te zijn geweest (ongeveer 6 jaar niet gereden en 10 jaar geen wedstrijden, wel een tijdje van het mennen geproefd) ben ik sinds begin dit jaar weer met een jonge pony begonnen. Eigenlijk mag ik nergens over klagen. Het gaat fantastisch! Ze is nu 5 of 6 maanden onder het zadel. Ik heb haar zelf zadelmak gemaakt, ik ga in mijn eentje met de trailer met haar naar les en naar de vereniging. In stap en draf gaat het keurig! Maar de galop is onbevestigd en voor mijn gevoel krijg ik het niet opgelost. Ik wil het graag opgelost hebben zodat we kunnen beginnen met wedstrijden rijden. Mijn instructrice geeft aan dat alles écht goed komt, dat ik de positieve dingen moet blijven inzien en niet moet stilstaan bij dingen die nog even niet lijken te lukken, dat we al zo veel bereikt hebben, enzovoort.

En ze heeft gelijk! Ik mag helemaal niet klagen! We hebben zelfs al 2 winstpuntjes behaald bij ons eerste wedstrijdje. Maar de wedstrijd daarna was een grote teleurstelling. Hoewel iedereen die dag beroerde punten kreeg, en mijn stalgenoot zich er daardoor makkelijker bij neer kon leggen, ben ik van mening dat je ook bij een strenge jury gewoon winst moet kunnen rijden. Anders is het niet goed genoeg! En zo zat ik mezelf tóch weer in de weg.
Terwijl ik zou moeten denken: ponylief is net zadelmak, mee naar ander terrein, inclusief mijn spanningen, en heeft zich toch netjes gedragen en goed ingezet!

Anderzijds ben ik dus ook wel heel trots op wat we al bereikt hebben, ik vind mijn pony de braafste en liefste! Ik weet dat ze snel leert en ik weet ook dat het tijd nodig heeft. Maar waarom accepteer ik dat niet? Ik kan dus momenten heel trots zijn, en momenten heel onzeker worden van mijn eigen streberigheid. Iedereen zegt; "je legt de lat veel te hoog voor jezelf" of "het is maar een B proef".
Maar ik wil de lat ook graag hoog leggen! ik vind dat goed, ik wil doelen stellen, ik wil verder komen. Maar tegelijkertijd word ik er ook onzeker door.
Wie is met mij? Wie herkent dit? Wat doen jullie er aan? Of accepteren jullie het? En waarmee hebben jullie het meeste last, alleen met wedstrijden? of ook in trainingen?

**Geplaatst**: 07-11-19 09:18

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 09:18

Waarom zo snel willen? Je moet oppassen dat je je pony niet overvraagt dan heb je er langer plezier van.
Misschien moet je eens met een sport psycholoog gaan praten als dit gedrag je dwars zit. Menig sporter heeft daar denk ik wel last van.

**Geplaatst**: 07-11-19 09:22

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 09:22

Ik ben helemaal voor 'de lat hoog leggen', maar ik ben nog meer voor 'mijn paard niet overvragen'. Dus heel rustig aan komen we stapjes verder.
Heb jij het idee dat je je paard (bijna) overvraagt? Want dan is het inderdaad raadzaam om eens met je instructeur of - als die je niet verder kan helpen - met een sportpsycholoog te praten over hoe je erin staat.

Streberig is geen probleem, maar het is wel belangrijk dat je jouw grenzen en vooral ook de grenzen van je paard wel bewaakt... Zo verwacht ik van de mijne (haflinger) niet dezelfde lenigheid als je van een grootramige kwpner mag verwachten. Ik ben zelf een streber binnen de grenzen van het haalbare - fysiek en mentaal. Zou ik méér willen dat wat erin zit, dan zou ik verder moeten kijken naar een ander paard. Maar ik wil vooral DIT paard

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-19 09:35

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-19 09:35

ho ho ho, geen paniek, ik leg de lat niet te hoog voor mijn pony hoor. Ik pas me volledig aan.
Ze is 4 jaar, en ik rij haar 3x per week zo'n 45 minuten (met in- en uitstappen).
Dus het is gelukkig niet zo ernstig dat het ik het projecteer op mijn pony.
Ik stap ook elke keer op met het goede gevoel: "lieve pony, wat doe je dat toch allemaal braaf, eens zien wat er vandaag kan, en wat niet"
Het is meer voor mijzelf dat ik dan ideeën krijg (vooral als ik savonds op de bank zit te denken): "Ik kan het niet, straks verpest ik haar nog, doe ik het wel goed"

Ik ben vast niet de enige die dat heeft, daarom eens op zoek naar "lotgenoten"

Skippy, helemaal mee eens hoor! Ik zou echt mijn pony niet willen overvragen, zou ik ook nooit doen! En daar waakt mijn instructrice gelukkig in mee. Maar jij geeft aan dat je ook streberig bent (binnen de grenzen) hoe uit zich dat bij jou? Waar merk je dat vooral in?

**Geplaatst**: 07-11-19 09:43

Geplaatst: 07-11-19 09:43

linda2008 schreef:
Skippy, helemaal mee eens hoor! Ik zou echt mijn pony niet willen overvragen, zou ik ook nooit doen! En daar waakt mijn instructrice gelukkig in mee. Maar jij geeft aan dat je ook streberig bent (binnen de grenzen) hoe uit zich dat bij jou? Waar merk je dat vooral in?

Ik wil vooral altijd alles weten voor ik ergens aan begin, dus ik volg cursussen, bekijk beeldmateriaal van mensen die ik een voorbeeld vind, lees boeken... en dan ga ik thuis eens kijken of ik er iets van bak. En als dat niet lukt, bel/ app ik mijn instructeurs 'hellup, het lukt niet!'.
Meestal als ze dan komen, is het iets héél simpels in mijn houding (met name bij het werken aan de hand) wat gecorrigeerd wordt door mijn trainers en dan gaat het wél.
Juist omdat ik het goed wil doen, vraag ik soms ook dingen niet waar mijn paard wél al aan toe is. Zo durfde ik de eenvoudige wissels niet te vragen, terwijl de overgang stap-galop-stap prima bevestigd was. Dan geeft mijn instructeur me een schop onder mijn kont en zegt 'ze is geen drie meer, jij bent geen beginner, jullie kunnen dit!' En van daaruit bouw ik zelf weer verder met zo'n oefening - we kunnen nu bijvoorbeeld een slangenvolte 4/5/6 bogen in galop met eenvoudige wissels.

Ik denk dat het zich het beste laat omschrijven als 'perfectionisme': het pas proberen als alle randvoorwaarden er zijn, en dan ook willen dat het écht goed gaat om het paard niet te verpesten. Soms gaat het mis, dan lukt het niet of moeten we een stap terug. Dat mag ook natuurlijk. Zolang je dat kunt relativeren, kom je er wel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-19 10:02

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-19 10:02

Mooi omschreven

heel herkenbaar ook.
Het niveau is niet vergelijkbaar, maar de manier van denken wel volgens mij.
Vooral het stukje beeldmateriaal, boeken lezen enz. komt mij heel bekend voor.

**Geplaatst**: 07-11-19 10:06

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 10:06

Je zit jezelf wel in de weg met je karakter en je zal niet de enigste zijn. Voor de galop? Tijd rust en ga eens buitenritten maken, op buitenritten kun je ook alles oefenen en is er geen aanleiding van de bakrand. Geen buitenritten haalbaar dan de galop niet op de hoefslag trainen. Succes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-19 10:23

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-19 10:23

Ik weet ook dat het wel goed komt

en ik ben ook niet ontevreden

Dat zijn wel verschillende zaken. Ik vind het juist ook heel leuk dat ik er zo mee bezig kan zijn, zoals dit topic, een boek lezen, video’s bekijken enzovoort. Maar soms heb ik momenten waarop ik mezelf aanpraat dat het me nooit gaat lukken of ik bang ben om mijn pony te verpesten... ik ben gewoon benieuwd wie dat nog meer heeft en hoe zij ermee omgaan

edit; bigone, ik denk dat mijn topic niet helemaal overkomt zoals het bedoeld is. Ik ben niet bang dat ik die galop nooit voor elkaar krijg. Dat praat ik mezelf op sommige momenten aan. Maar ik weet wel zodra dat over is, het volgende komt...
Eerst praatte ik mezelf aan dat ik nooit in de buitenbak zou durven rijden (die ligt bij ons aan de weg en ze schrok nogal eens) inmiddels stap ik zelfs op vreemd terrein gelijk op zonder een rondje aan de hand te wandelen. Die galop komt dus ook echt wel goed, dat weet ik zeker.

Soms heb ik het idee dat het aangepraat is door mensen uit de omgeving, niet bewust, maar dat ik het me teveel aantrek;
"je zit niet goed" (terwijl instructie mijn zit prima vind).
"je had ook wel een milde jury" (waardoor het trotse gevoel op je winstpunten weer verdwijnt)
"kun je de galop niet door iemand anders laten bevestigen" waardoor ik denk "dus ik kan dat zelf niet voor elkaar krijgen?"
Kleine, goed bedoelde opmerkingen die bij elkaar soms dus voor extra onzekerheid zorgen....

**Geplaatst**: 07-11-19 10:35

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 10:35

In feite ga je er al goed mee om, je weet het en bent er jezelf van bewust en verder kun je daar dus niet zoveel aan doen. Behalve mee leren leven want echt loslaten is vaak niet mogelijk. Het duiveltje van de streber komt vaak toch nog even om de hoek kijken in sommige situaties, verder kan ik je niet helpen want heb er geen last van, dochter wel en die heeft het af moeten leren mbt paarden. Is aardig gelukt maar bij sommige situaties speelt het op, spelletjes spelen enz, altijd de beste willen zijn is er een broertje van, perfectie ook.

**Geplaatst**: 07-11-19 10:45

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 10:45

Met het rijden van een winstpunt heb je het over het zogenaamde 'prestatie doel', maar daarvoor ben je afhankelijk van een jury. En op de jury heb je nou eenmaal geen invloed.

Om jezelf meer tevreden te stellen kan je in plaats van het prestatiedoel, het overkoepelende doel, ook een procesdoel bedenken. Bijvoorbeeld een bepaalde oefening die goed gaat, ontspannen je proef rijden, verzin het maar. Daardoor kan je sneller tevreden zijn met je prestatie, het overkoepelde prestatiedoel komt wel, maar je hebt nou eenmaal geen invloed op de factoren die daarbij meespelen (zoals de jury). Sporters in het algemeen worden sterk beiïnvloed door hun omgeving (dus factoren waar je geen invloed op hebt) en dat heeft wat dat betreft alleen maar negatieve invloed op je prestatie, hoe je daarmee om kan gaan heeft veel invloed op je prestaties in het algemeen!

**Geplaatst**: 07-11-19 10:57

Geplaatst: 07-11-19 10:57

Waarom zijn we blij als we vakantie hebben? Omdat we dan eindelijk tot rust kunnen komen en even niet deel moeten uitmaken van de dagelijkse ratrace.
Waarom zijn we blij op de eerste warme lentedag? Omdat we het gevoel hebben dat we de donkere winter van ons af kunnen schudden.
Waarom zijn we blij op onze verjaardag? Omdat we dan gelukswensen en cadeautjes krijgen.

Als we iedere dag vakantie zouden hebben, nooit meer moeten werken. Tja, dan zouden we ons in ons nieuwe leven settelen en geluk uit andere dingen halen, maar een vakantiedag op zich zou ons niet meer extra blij maken. Iedere dag is een vakantiedag.
Als iedere dag de zon zou schijnen. Dan zouden we altijd leuke dingen kunnen doen en daar kunnen we dan gelukkig van worden, maar van de zon zelf? Bwah nee, niet meer zo erg, die schijnt toch iedere dag.
Als we iedere dag cadeautjes zouden krijgen, dan zouden we misschien nog wel blij worden van de inhoud van de cadeautjes, maar niet meer van het feit dat we een cadeautje krijgen. Want ja, dat krijgen we toch sowieso.

Als je altijd goede scores zou rijden, tja, wat is dan nog de drive? Genieten we niet des te meer van onze hoogtepunten omdat die juist niet zo vanzelfsprekend zijn? Omdat we de tegenstelling hebben van minder goede momenten? Als altijd alles goed en perfect zou gaan, zou het dan niet onnoemelijk saai worden?

**Geplaatst**: 07-11-19 11:04

Geplaatst: 07-11-19 11:04

Heel herkenbaar, van het moment dat iets lukt ben ik al bezig met het volgende dat nog niet lukt.
Zelf geen oplossingen, alleen poging tot loslaten, wat ook niet lukt dus weer vicieuze cirkel

.

Ik ben opgevoed met het idee dat het nooit goed genoeg is en alles altijd beter kan, en ben nog altijd daar aan het proberen van af te komen, tips zijn dus welkom

.

Gelukkig waak ik er heel erg over dat ik mijn paardje dat niet aandoe (waardoor ik hem eigenlijk onder-vraag :')

, wat ook weer niet goed is

)

**Geplaatst**: 07-11-19 11:06

Geplaatst: 07-11-19 11:06

Streber of niet, je moet wel realistisch blijven. Als je Anky niet bent, je bent er een tijd tussenuit geweest en je pony is pas kort onder het zadel kan je niet altijd vooraan staan met de prijsuitreiking. Zelfs niet altijd winst rijden.
Je zal er mee moeten leren leven. Hoe hard dat ook klinkt.
Paardrijden is een sport van de lange adem.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-19 11:58

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-19 11:58

Rien, helemaal mee eens... toch is dat lastig. Hoewel ik winnen op een wedstrijd dan weer helemaal niet belangrijk vind.

Pistasche, misschien moet ik daar inderdaad nóg meer aan denken. Winnen op een wedstrijd vind ik helemaal niet belangrijk, omdat ik geen invloed heb op wie mijn tegenstanders zijn. Dus waarom doe ik dat wel met een jury? Goede tip!!

Gini, mooi geschreven! Helemaal waar ook! De dingen die lukken misschien meer zien als een cadeautje in plaats van dingen die niet lukken extra onder de loep te nemen...

Cilianne, blij met een medestander

Je weet het..... maar toch zit er iets aan je brein te knagen...

vervelend!!

**Geplaatst**: 07-11-19 12:04

Geplaatst: 07-11-19 12:04

Als je in het dagelijks leven deze stemmetjes ook vaak hebt, dan ben je wellicht gewoon van nature een perfectionist. Daar is niets mis mee, tenzij het aan je gaat knagen.
Je kunt wellicht eens een therapeut opzoeken voor een paar sessies, die kan je dan tips geven hoe je hier mee om kunt gaan. Dat hoeven geen wekelijkse sessies te zijn maandenlang, maar een professional weet hoe je hier echt iets aan kan doen en hoe je je brein hier in kunt trainen. Denk dat je hier veel aan zult hebben!

**Geplaatst**: 07-11-19 12:15

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 12:15

Wat lastig. Ik herken me hier zo erg in.

Het moet altijd beter. Ik geef het vaak op en sluitt het goed af en stap dan af. En dan ben ik zeker niet teleurgesteld in de pony, maar dat ik het niet voor elkaar krijg. Dat komt mede hier doordat het ook niet helemaal ging met de pony dus die staat momenteel op rust ivm osteopaat enz. Dat verklaart waarom hij niet netjes over zijn rug heen ging. En dat weten we nu achteraf maar het frustreert me zo enorm als het iemand anders die minder lang rijdt wel lukt, en mij niet. Dan voel ik me gewoon gefrustreerd en gefaald. Maar we geven niet op, stellen kleinere doelen en zetten het plezier voorop en gaan we heerlijk ook voor de ontspanning rijden.

Ik denk dat het belangrijk is dat je rustig stapje voor stapje doet. Stel kleinere doelen , schrijf ze desnoods op papier. Niet in 1 keer galop maar gewoon heel simpel, bijvoorbeeld een bepaalde oefening steeds wat uitbreiden of ontspanning.

**Geplaatst**: 07-11-19 12:25

Geplaatst: 07-11-19 12:25

Hier nog zo'n perfectionist.

Ik lig er nu uit wegens zwangerschap, paard wordt op een rustig basisniveau doorgetraind. Ikzelf ben al trainingsweken en wedstrijden voor na de bevalling aan het plannen. Ja, niet dus, misschien kan ik tegen dan nog wel helemaal niet rijden, of misschien is het niveau waar het paard nu op gereden wordt helemaal niet 'goed genoeg' om gewoon op te stappen en verder te rijden waar we waren.

Mijn streverigheid wilt al terug naar dat Z, mijn lichaam zegt: NEE. Oeps.

**Geplaatst**: 07-11-19 12:26

Geplaatst: 07-11-19 12:26

Ik kreeg gisteren in een anonieme enquete een 5 toegekent van een client. Er stond bij dat na herhaaldelijk vragen wat ik voor deze client kon betekenen, er geen antwoord van mij kwam. Om te beginnen ging ik als een gek proberen te achterhalen wie het was, want het gaat over mij als professional en als ik iets goed kan, is het mn werk.
Maar goed, het is anoniem.
Heel eerlijk, ik kan mij niet voorstellen dat ik iemand geen antwoord op die vraag geef of kan geven.
Mijn collega snapte er ook niets van.
Ik probeer altijd wat te doen met opbouwende feedback, maar soms kun je er gewoon niets mee. Een verhaal heeft altijd twee kanten, maar hier kan ik niets mee. Jammer voor de client, maar ik doe er altijd alles aan wat ik kan om mijn mensen te helpen.
Ik heb het naast me neer gelegd en gedacht, client zal wel een slechte dag gehad hebben. Ik scoor een 8,2 uit 120 enquetes. Voor het eerst 1 5. Tja... Ik heb er niet wakker van gelegen. Maar het maakt meer indruk dan een zeer positieve beoordeling. Die 10'en gaan gewoon gelijk de verzamelklapper in... Vreemd hoe wij mensen in elkaar zitten he.

**Geplaatst**: 07-11-19 12:49

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 12:49

Ik herken het wel, maar ik kan ook wel weer heel snel schakelen. Ik heb hoge doelen, blijkt het niet te lukken? Even balen, maar doorgaan en de lat lager, en dan kan ik nog steeds heel trots afstappen

Als je dat schakelen niet goed kunt, dan zal je toch je doelen wat lager moeten zetten. Focus bijvoorbeeld op één oefening wat je graag goed gedaan wilt hebben, je kunt dan veel positiever afsluiten als dat ene ding wél goed gelukt is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-19 14:40

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-19 14:40

Blij te lezen dat ik niet de enige ben. Kon het me al niet voorstellen

haha!

Ik heb dit in het dagelijks leven niet zo, maar weer wel op mijn werk. Als iemand zegt dat ik een fout gemaakt heb, haal ik de onderste steen boven om te kunnen bewijzen dat het niet zo is. Als uit het bewijs blijkt dat ik inderdaad een foutje gemaakt heb, kan ik het wel makkelijk toegeven. Ik zal dan ook altijd zorgen dat ik mijn eigen fout op los en dat blijft in mijn geheugen gegrift dus het zal me niet nogmaals gebeuren. Misschien toch een perfectionistisch trekje?

Maar zoals in het huishouden heb ik dat helemaal niet. Ik ben een gigantische sloddervos

en als mijn jongste hondje (3 jaar en al lang zindelijk maar soms “vergeet” hij dat) iets in huis doet, vraag ik me nooit af of de opvoeding misschien niet goed is geweest....
ik geef hem een aai en denk; ‘t is al goed jongen!

Hoe kan er zo’n groot verschil zitten in het huishouden en mijn honden, ten opzichte van paardrijden en werk

**Geplaatst**: 07-11-19 15:09

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 15:09

Onzekerheid in situaties waarbij anderen betrokken zijn. Wanneer anderen jou beoordelen of bij een fout bekritiseren, word je onzeker en ga je aan jezelf twijfelen.
Dat is toch de rode lijn die ik een beetje ontwaar uit je berichten.

**Geplaatst**: 07-11-19 15:18

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 15:18

Wat vaak helpt om minder op het negatieve te focussen en meer te focussen op wat wel lukt, is een (trainings-)dagboek waarin je voor elke training 2 postieve punten benadrukt én 1 werkpunt (dus daadwerkelijk iets wat je de volgende training kan doen ipv galop lukt nog niet). Na een tijdje ga je je dan ook meer focussen op dat er best veel goed gaat :-)

. En als je dan je goede punten terug leest, besef je eigenlijk hoeveel je ongezien alweer verder bent. Dan is een rondje in galop opeens zo vanzelfsprekend.

**Geplaatst**: 07-11-19 15:52

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 07-11-19 15:52

Ik herken mijzelf wel wat in jou verhaal. Ik wil met alles altijd te snel en wil alles altijd goed doen. Maarja ook weer niet helemaal. Voor m'n gevoel is er geen vooruitgang met mijn paard, maar die is er zeker wel hahaha. Zo lastig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-19 19:58

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-19 19:58

Gini, hmm inderdaad, heb je gelijk in. Zo had ik het nooit bekeken. Hoe ironisch eigenlijk, vroeger had ik altijd lak aan andere mensen

Freetorun, goed idee, dat is het proberen waard.

Marije, dat heb ik ook hoor. Soms denk ik het, maar soms kan ik zo tevreden zijn met weinig dat ik besef dat die andere gedachten niet juist zijn... toch spelen ze dan soms weer op en inmiddels krijg ik er regelmatig opmerkingen over dus kennelijk begint het nu zichtbaar te raken... ingewikkeld soms!

**Geplaatst**: 08-11-19 08:19

Re: Welke strebers voelen deze teleurstellingen

Geplaatst: 08-11-19 08:19

Wat Freetorun zegt helpt wel echt ja! Ik houd al een paar jaar een trainingsdagboek bij. Soms lukt één ding niet, en in je hoofd kun je daar dan heel makkelijk focus op leggen. Maar meestal heb je nog 3 andere dingen gedaan bijvoorbeeld. Die moet je natuurlijk ook opschrijven, anders werkt een trainingsdagboek niet. Als je dan terug leest, zie je écht heel veel vooruitgang in een paar weken / maanden vaak!