Geplaatst Want ik heb hem vandaag precies 6 maanden. 
En ik ben zo ontzettend trots op zijn progressie!
Pas op, laaaaaang verhaal!
Tevens heb ik een video gemaakt, maar mocht je het uitgebreidere verhaal willen lezen, scroll dan verder.
Nadat mijn verzorgpaard Menno overleed, waar ik 15 jaar met liefde voor gezorgd had, ging ik op zoek naar een eigen paard.
Via een vriendin kwam ik bij een verkoopster in Spanje die jonge hengsten verkocht. Ik scrolde wat door haar pagina heen en was meteen verkocht bij de eerste foto die ik van hem zag.
Na een paar weken kwam hij aan in Nederland.
[VN] Bokkers leggen uit: een paard importeren met Captain
Mei
Op 23 mei, om 23:00 kwam er een gigantische vrachtwagen de straat ingereden.
Ik zag voor het eerst mijn eigen paard! En hij was zoveel mooier dan op de foto's en video's die ik gezien had.
Hij heeft even de benen mogen strekken, en vervolgens ging hij op stal.
De volgende ochtend hebben de mensen van stal hem buiten gezet, maar in Spanje staan ze achter massieve muren.
Een hek of stroomdraad kende hij dus niet, waardoor hij direct ontsnapte.
Uiteindelijk hebben ze hem weer kunnen vangen en weer op stal gezet.
Hij was VRESELIJK gespannen. Zelfs het bovenluik moest dicht, want hij zou over de staldeur heen springen.
Hij was alleen maar rondjes aan het lopen en aan het steigeren in zijn stal.
Heel eerlijk heb ik echt wel een paar keer gedacht "Waar ben ik aan begonnen?!"
.
Maar goed, wat kon ik verwachten. Hij was er nog geen dag, het klimaat is anders, de mensen zijn anders, hij had een lange reis achter de rug.
Ik zou hem een eerlijke kans geven, en hem alle tijd geven die hij nodig zou hebben!
Aan de hand was hij gelukkig goed opgevoed en erg braaf,
dus ik haalde hem regelmatig uit zijn stal om even te wandelen en voor een lekkere poetsbeurt.
Het was goed te merken dat hij in Spanje anders behandeld was dan we hier gewend zijn.
Als ik hem wilde aaien moest ik eerst voorzichtig zijn halster pakken, en dan kon ik hem zachtjes aanraken.
Als je ook maar een kleine onverwachte beweging maakte dook hij ineen, alsof hij bang was voor een pak slaag.
Hij nam ook geen snoepjes/koekjes aan uit de hand. Hij kende dat totaal niet.
Tijdens die eerste week kon ik al merken dat hij langzaam toenadering begon te zoeken.
Na een week op stal was er een paddock voor hem klaargemaakt waar hij overdag in kon.
Hij was zo, ZO blij. In Spanje stond hij 23/7 binnen en moest hij dat andere uurtje altijd luisteren.
Hij heeft eerst alleen maar staan steigeren, en daarna ging hij ontelbaar keer rollen.
Wat een genot om te zien. Hij maakte ook kennis met het schrikdraad en ontwikkelde hier heel snel respect voor.
Ik deed nog steeds rustig aan, ik was voornamelijk bezig met hem leren kennen,
veel borstelen en oefenen met de angst voor de zweep en hoeven optillen.
Juni
In juni hebben we een stukje weiland aangrenzend aan de paddock afgezet waar hij kon grazen. En vanaf dat moment heb ik een ander paard gekregen.
Nu hij natuurlijk gedrag kon vertonen werd hij zoveel rustiger, mentaal gezien. Ik kon hem ook steeds makkelijker pakken, en we begonnen met vrijheidsdressuur.
Ik heb nog nooit een paard zo snel zien leren.
Halverwege juni ben ik voor het eerst met hem buiten de stalomgeving gaan wandelen.
Mijn uiteindelijke doel met hem is voornamelijk buitenritjes maken en gave fotoshoots doen met bijvoorbeeld middeleeuws tuig.
Dus hij moet wennen aan gekke dingen.
Dingen waar hij bang voor is moet hij van mij juist benaderen en hij krijgt een beloning als hij het zelfs aan durft te raken.
Iets wat goed werkt, hij kijkt inmiddels bijna nergens meer van op.
De wandelingen zijn we steeds meer uit gaan breiden.
Tot we lekker naar het bos konden, op ongeveer 20 minuten stappen afstand.
Eind juni hebben we hem ook samen gezet met een andere D-pony ruin. Dit was vanaf het begin dikke mik!
Zulke dikke mik, dat ik de weken daarna regelmatig een paard had die niet te pakken was.
Ik heb wat staan vloeken, maar tegelijkertijd genoot ik er van om hem zo gelukkig te zien!
Juli
In juli kwam de tandarts om een veulentand te trekken die niet correct gewisseld was.
Dit had wel impact op hem, want ik kon hem sindsdien heel erg moeilijk vangen.
Uiteindelijk heb ik een trucje bedacht door hem eerst in de paddock te zetten met een handje brok, en vervolgens kon ik hem zo wel pakken.
We moesten weer even 10 stappen terug zetten, maar dat nam ik hem ook niet kwalijk.
In juli begon ik ook met longeerlessen, ondanks dat hij bijna 3,5 was en er in Spanje een paar keer iemand opgezeten had
wilde ik rustig aan doen en vond ik hem mentaal nog te jong om te berijden.
Daarnaast wil ik zelf nog wat afvallen voor ik er op ga.
Maar het was goed om hem wel voor te gaan bereiden op het echte [***]. Toen ik een paar dagen later weer wilde gaan oefenen zag ik dat hij niet helemaal zuiver liep.
Dus ik heb hem een paar dagen rust gegeven, en ben gestopt met longeren. Ook merkte ik dat hij na wandelingen echt moe was, terwijl hij dat voorheen helemaal niet zo had.
Ik besloot hem wat meer rust te geven, wellicht was het mentaal toch een beetje teveel.
Ik had hem ook nog pas twee maanden dus een pas op de plaats was even goed.
Augustus
In augustus hadden we onze eerste echte fotoshoot!
Met mijn verzorgpaard mocht ik nooit het terrein af, dus waren het altijd een beetje dezelfde foto’s.
Maar nu konden we echt naar het bos, in een outfit!
En er staat ook nog een IJzertijdboerderij in de buurt, helemaal perfect voor de sfeer die we vast wilde leggen.
[ITP] Terug in de tijd met PRE hengst Latino!
Het was die dag tijdens de fotoshoot ongelofelijk druk, maar hij deed het zo vreselijk braaf.
Ze waren op het stuk land er naast aan het maaien met gigantische machines, maar het deed hem allemaal niets.
Het vele wandelen had zijn vruchten afgeworpen!
Inmiddels was ik ook begonnen met lange lijnen om hem toch bezig te houden, maar wel op rechte lijnen in plaats van op de volte zoals bij het longeren.
Eind augustus hadden we een fotoshoot in de bloeiende hei!
September
In september kwam de chiropractor om hem helemaal los te maken.
Ze constateerde een kreupelheid rechtsachter en adviseerde dat als de behandeling niet aansloeg om een kreupelheidsonderzoek te doen.
Bij de aankoop was hij röntgenlogisch gekeurd en was er rechtsachter wel een chip te zien.
Echter gaf de keurende arts toen aan dat hij hier waarschijnlijk geen last van zou krijgen.
Halverwege september ben ik naar de kliniek gegaan voor het kreupelheidsonderzoek en werd er op de plek van de chip uitverdoofd.
Hij liep hierna beduidend beter, en het advies was dan ook om de chip te laten verwijderen.
Ondanks het ‘slechte’ nieuws (had slechter gekund maar toch..) was ik ontzettend trots op hem hoe braaf hij alles over zichzelf heen liet komen.
In mei kon ik amper zijn voorbenen optillen om uit te krabben, en nu liet hij zich door wildvreemde in allerlei bochten wringen en uitverdoven.
Wat een toppaard!!
Eind september ben ik gaan oefenen met de trailer, omdat hij binnen een week geopereerd zou worden.
Ook dit ging allemaal vlekkeloos. Hij kende de trailer niet, maar liep er eigenlijk zo op.
Dat was voor mij het meest spannende moment.
Toen we naar de kliniek gingen liep hij er braaf op, ondanks mijn zenuwen, en was hij ook op de trailer ontzettend braaf.
Aangekomen op de kliniek liep hij zo z’n stal in alsof hij daar al jaren stond en begon meteen te vreten.
Ik liet hem met een gerust hart achter.
De volgende dag werd ik aan het einde van de middag gebeld dat alles voorspoedig verlopen was en hij weer in zijn box stond.
Weer een dag later mochten we hem weer op komen halen.
Hij was zo vreselijk blij om ons te zien. Hij heeft alleen maar staan kroelen en kusjes geven.
Oktober
Na de operatie moest hij 2 weken op absolute boxrust.
Het is me 100% mee gevallen hoe braaf hij dat heeft doorstaan. Hij werd wel wat nukkig, maar ik kwam elke dag een tijdje om hem uitgebreid te poetsen en wat kleine truucjes met hem te doen om hem toch bezig te houden.
Na het verwijderen van de hechtingen (zonder verdoving!! Hij bleef zo braaf staan!) heb ik besloten hem naar buiten te doen.
Ik vond het niet eerlijk hem binnen te houden en hij begon er echt zat van te worden.
Binnen een dag had ik mijn lieve rustige paard weer terug!
Sindsdien zijn we het wandelen per week gaan opbouwen, en veel bezig met vrijheidsdresuur.
November
Yes, we hadden wederom een fotoshoot! Deze keer in herfstsferen!
[ITP] PRE hengst Latino in herfst-sfeer!
Deze maand heb ik mijn lieve vriendje een half jaar… Een half jaar waarin zoveel is gebeurt.
Goede dingen, minder goede dingen, maar elke situatie heeft onze band versterkt.
Waar ik hem eerst aan het halster moest vasthouden om te kunnen aaien, wordt ik nu begroet met een luide hinnik als ik aankom en staat hij direct bij het hek als hij me hoort.
Ik heb nu al zo’n sterke connectie met hem, en hij begint zich langzaam maar zeker ook open te stellen naar andere mensen.
Ik heb nog nooit een paard meegemaakt die zo eerlijk is, zo spiegelt, en zo vreselijk graag voor me wil werken.
Ik heb nog nooit een paard zo snel zien veranderen, wat een geweldig dier is het.
Ik ben zo ontzettend blij met hem en trots op hem!
Hij leert vreselijk snel, ik kan niet wachten tot we onder het zadel aan de slag kunnen!
Er staat een afspraak ingepland voor halverwege december voor een vervolg-kreupelheidsonderzoek.
Ik ben erg benieuwd of de operatie geslaagd is en het gewenste resultaat behaald is.
Tot die tijd doen we nog even rustig aan. En ik hoop volgend jaar een heel jaar ITP te kunnen plaatsen, met veel oortjes-foto’s. Duimen jullie mee?
En ik ben zo ontzettend trots op zijn progressie!
Pas op, laaaaaang verhaal!
Tevens heb ik een video gemaakt, maar mocht je het uitgebreidere verhaal willen lezen, scroll dan verder.
Nadat mijn verzorgpaard Menno overleed, waar ik 15 jaar met liefde voor gezorgd had, ging ik op zoek naar een eigen paard.
Via een vriendin kwam ik bij een verkoopster in Spanje die jonge hengsten verkocht. Ik scrolde wat door haar pagina heen en was meteen verkocht bij de eerste foto die ik van hem zag.
Na een paar weken kwam hij aan in Nederland.
[VN] Bokkers leggen uit: een paard importeren met Captain
Mei
Op 23 mei, om 23:00 kwam er een gigantische vrachtwagen de straat ingereden.
Ik zag voor het eerst mijn eigen paard! En hij was zoveel mooier dan op de foto's en video's die ik gezien had.
Hij heeft even de benen mogen strekken, en vervolgens ging hij op stal.
De volgende ochtend hebben de mensen van stal hem buiten gezet, maar in Spanje staan ze achter massieve muren.
Een hek of stroomdraad kende hij dus niet, waardoor hij direct ontsnapte.
Uiteindelijk hebben ze hem weer kunnen vangen en weer op stal gezet.
Hij was VRESELIJK gespannen. Zelfs het bovenluik moest dicht, want hij zou over de staldeur heen springen.
Hij was alleen maar rondjes aan het lopen en aan het steigeren in zijn stal.
Heel eerlijk heb ik echt wel een paar keer gedacht "Waar ben ik aan begonnen?!"
.Maar goed, wat kon ik verwachten. Hij was er nog geen dag, het klimaat is anders, de mensen zijn anders, hij had een lange reis achter de rug.
Ik zou hem een eerlijke kans geven, en hem alle tijd geven die hij nodig zou hebben!
Aan de hand was hij gelukkig goed opgevoed en erg braaf,
dus ik haalde hem regelmatig uit zijn stal om even te wandelen en voor een lekkere poetsbeurt.
Het was goed te merken dat hij in Spanje anders behandeld was dan we hier gewend zijn.
Als ik hem wilde aaien moest ik eerst voorzichtig zijn halster pakken, en dan kon ik hem zachtjes aanraken.
Als je ook maar een kleine onverwachte beweging maakte dook hij ineen, alsof hij bang was voor een pak slaag.
Hij nam ook geen snoepjes/koekjes aan uit de hand. Hij kende dat totaal niet.
Tijdens die eerste week kon ik al merken dat hij langzaam toenadering begon te zoeken.
Na een week op stal was er een paddock voor hem klaargemaakt waar hij overdag in kon.
Hij was zo, ZO blij. In Spanje stond hij 23/7 binnen en moest hij dat andere uurtje altijd luisteren.
Hij heeft eerst alleen maar staan steigeren, en daarna ging hij ontelbaar keer rollen.
Wat een genot om te zien.
Hij maakte ook kennis met het schrikdraad en ontwikkelde hier heel snel respect voor. Ik deed nog steeds rustig aan, ik was voornamelijk bezig met hem leren kennen,
veel borstelen en oefenen met de angst voor de zweep en hoeven optillen.
Juni
In juni hebben we een stukje weiland aangrenzend aan de paddock afgezet waar hij kon grazen. En vanaf dat moment heb ik een ander paard gekregen.
Nu hij natuurlijk gedrag kon vertonen werd hij zoveel rustiger, mentaal gezien. Ik kon hem ook steeds makkelijker pakken, en we begonnen met vrijheidsdressuur.
Ik heb nog nooit een paard zo snel zien leren.
Halverwege juni ben ik voor het eerst met hem buiten de stalomgeving gaan wandelen.
Mijn uiteindelijke doel met hem is voornamelijk buitenritjes maken en gave fotoshoots doen met bijvoorbeeld middeleeuws tuig.
Dus hij moet wennen aan gekke dingen.
Dingen waar hij bang voor is moet hij van mij juist benaderen en hij krijgt een beloning als hij het zelfs aan durft te raken. Iets wat goed werkt, hij kijkt inmiddels bijna nergens meer van op.
De wandelingen zijn we steeds meer uit gaan breiden.
Tot we lekker naar het bos konden, op ongeveer 20 minuten stappen afstand.
Eind juni hebben we hem ook samen gezet met een andere D-pony ruin. Dit was vanaf het begin dikke mik!
Zulke dikke mik, dat ik de weken daarna regelmatig een paard had die niet te pakken was.
Ik heb wat staan vloeken, maar tegelijkertijd genoot ik er van om hem zo gelukkig te zien!
Juli
In juli kwam de tandarts om een veulentand te trekken die niet correct gewisseld was.
Dit had wel impact op hem, want ik kon hem sindsdien heel erg moeilijk vangen.
Uiteindelijk heb ik een trucje bedacht door hem eerst in de paddock te zetten met een handje brok, en vervolgens kon ik hem zo wel pakken.
We moesten weer even 10 stappen terug zetten, maar dat nam ik hem ook niet kwalijk.
In juli begon ik ook met longeerlessen, ondanks dat hij bijna 3,5 was en er in Spanje een paar keer iemand opgezeten had
wilde ik rustig aan doen en vond ik hem mentaal nog te jong om te berijden.
Daarnaast wil ik zelf nog wat afvallen voor ik er op ga.
Maar het was goed om hem wel voor te gaan bereiden op het echte [***]. Toen ik een paar dagen later weer wilde gaan oefenen zag ik dat hij niet helemaal zuiver liep.
Dus ik heb hem een paar dagen rust gegeven, en ben gestopt met longeren. Ook merkte ik dat hij na wandelingen echt moe was, terwijl hij dat voorheen helemaal niet zo had.
Ik besloot hem wat meer rust te geven, wellicht was het mentaal toch een beetje teveel.
Ik had hem ook nog pas twee maanden dus een pas op de plaats was even goed.
Augustus
In augustus hadden we onze eerste echte fotoshoot!
Met mijn verzorgpaard mocht ik nooit het terrein af, dus waren het altijd een beetje dezelfde foto’s.
Maar nu konden we echt naar het bos, in een outfit!
En er staat ook nog een IJzertijdboerderij in de buurt, helemaal perfect voor de sfeer die we vast wilde leggen.
[ITP] Terug in de tijd met PRE hengst Latino!
Het was die dag tijdens de fotoshoot ongelofelijk druk, maar hij deed het zo vreselijk braaf.
Ze waren op het stuk land er naast aan het maaien met gigantische machines, maar het deed hem allemaal niets.
Het vele wandelen had zijn vruchten afgeworpen!
Inmiddels was ik ook begonnen met lange lijnen om hem toch bezig te houden, maar wel op rechte lijnen in plaats van op de volte zoals bij het longeren.
Eind augustus hadden we een fotoshoot in de bloeiende hei!
September
In september kwam de chiropractor om hem helemaal los te maken.
Ze constateerde een kreupelheid rechtsachter en adviseerde dat als de behandeling niet aansloeg om een kreupelheidsonderzoek te doen.
Bij de aankoop was hij röntgenlogisch gekeurd en was er rechtsachter wel een chip te zien.
Echter gaf de keurende arts toen aan dat hij hier waarschijnlijk geen last van zou krijgen.
Halverwege september ben ik naar de kliniek gegaan voor het kreupelheidsonderzoek en werd er op de plek van de chip uitverdoofd.
Hij liep hierna beduidend beter, en het advies was dan ook om de chip te laten verwijderen.
Ondanks het ‘slechte’ nieuws (had slechter gekund maar toch..) was ik ontzettend trots op hem hoe braaf hij alles over zichzelf heen liet komen.
In mei kon ik amper zijn voorbenen optillen om uit te krabben, en nu liet hij zich door wildvreemde in allerlei bochten wringen en uitverdoven.
Wat een toppaard!!
Eind september ben ik gaan oefenen met de trailer, omdat hij binnen een week geopereerd zou worden.
Ook dit ging allemaal vlekkeloos. Hij kende de trailer niet, maar liep er eigenlijk zo op.
Dat was voor mij het meest spannende moment.
Toen we naar de kliniek gingen liep hij er braaf op, ondanks mijn zenuwen, en was hij ook op de trailer ontzettend braaf.
Aangekomen op de kliniek liep hij zo z’n stal in alsof hij daar al jaren stond en begon meteen te vreten.
Ik liet hem met een gerust hart achter.
De volgende dag werd ik aan het einde van de middag gebeld dat alles voorspoedig verlopen was en hij weer in zijn box stond.
Weer een dag later mochten we hem weer op komen halen.
Hij was zo vreselijk blij om ons te zien. Hij heeft alleen maar staan kroelen en kusjes geven.
Oktober
Na de operatie moest hij 2 weken op absolute boxrust.
Het is me 100% mee gevallen hoe braaf hij dat heeft doorstaan. Hij werd wel wat nukkig, maar ik kwam elke dag een tijdje om hem uitgebreid te poetsen en wat kleine truucjes met hem te doen om hem toch bezig te houden.
Na het verwijderen van de hechtingen (zonder verdoving!! Hij bleef zo braaf staan!) heb ik besloten hem naar buiten te doen.
Ik vond het niet eerlijk hem binnen te houden en hij begon er echt zat van te worden.
Binnen een dag had ik mijn lieve rustige paard weer terug!
Sindsdien zijn we het wandelen per week gaan opbouwen, en veel bezig met vrijheidsdresuur.
November
Yes, we hadden wederom een fotoshoot! Deze keer in herfstsferen!
[ITP] PRE hengst Latino in herfst-sfeer!
Deze maand heb ik mijn lieve vriendje een half jaar… Een half jaar waarin zoveel is gebeurt.
Goede dingen, minder goede dingen, maar elke situatie heeft onze band versterkt.
Waar ik hem eerst aan het halster moest vasthouden om te kunnen aaien, wordt ik nu begroet met een luide hinnik als ik aankom en staat hij direct bij het hek als hij me hoort.
Ik heb nu al zo’n sterke connectie met hem, en hij begint zich langzaam maar zeker ook open te stellen naar andere mensen.
Ik heb nog nooit een paard meegemaakt die zo eerlijk is, zo spiegelt, en zo vreselijk graag voor me wil werken.
Ik heb nog nooit een paard zo snel zien veranderen, wat een geweldig dier is het.
Ik ben zo ontzettend blij met hem en trots op hem!
Hij leert vreselijk snel, ik kan niet wachten tot we onder het zadel aan de slag kunnen!
Er staat een afspraak ingepland voor halverwege december voor een vervolg-kreupelheidsonderzoek.
Ik ben erg benieuwd of de operatie geslaagd is en het gewenste resultaat behaald is.
Tot die tijd doen we nog even rustig aan. En ik hoop volgend jaar een heel jaar ITP te kunnen plaatsen, met veel oortjes-foto’s. Duimen jullie mee?
