Geplaatst Dit jaar gaat over Jelmer een 18 jarige Fries die al een aantal jaren mijn bijrijdpaard was.
Het jaar dat Jelmer chemo kreeg en niemand dacht dat hij er nu nog zou zijn. Het jaar dat ik Jelmer heb gekregen van Zijn eigenaresse (zo vreselijk dankbaar!) en het jaar dat ik grote stappen heb gemaakt met mijn angst. (Ik was een bange poeperd eerste klas buiten na een naar ongeluk jaren geleden.
Om maar te beginnen met 1 januari meteen smorgens vroeg een ritje met mijn vaste ritjes partner. Terwijl iedereen nog sliep reden wij op een verlaten weg heerlijk buiten.
Dan een stap naar 21 februari de dag dat Jelmer in de vrachtwagen ging richting Utrecht om zijn eerste chemo te krijgen voor een kwaadaardig kanker gezwel bij zijn oog. Niemand dacht dat hij het zou halen dus had zijn eigenaresse een veulen gekocht wat op haar pad kwam.
Chemo’s volgde en jel was niet vrolijk maar de kanker ging volgens ieder verbazing weg. Het was een periode van drie maanden wandelen en stapritjes. Elke drie weken naar de kliniek. En nu is de kanker volledig weg!!!
Toen was ik bezig met een shoot en zijn eigenaresse apte me met dat ik wist dat twee paarden te duur was en ik zo vreselijk gek op hem ben en andersom of ik jel niet wilde hebben. Ze wist dat hij het bij mij goed zou krijgen en voor hem door het vuur ging. De hele shoot heb ik aan niks anders kunnen denken! Het was een orkaan in mijn hoofd en hart. En ik kon het niet geloven.
Per 1 juni is jel van mij!!!! En ja ik ben inneens een echte Penny geworden! Roze deken roze halster vitamine korrels glucosamine en ga zo maar door. Een tijd breekt aan van intens geluk!
Hij heeft twee maanden ergens anders gestaan (dichter bij mijn huis) maar wegens omstandigheden nu weer terug op zijn oude stal. En rijd ik alleen nog maar buiten! Waar ik voorheen al paniek kreeg bij het zien van een bus, tractor, bakfiets enz rij ik nu met een glimlach buiten en heb ik (bijna) al mijn angsten overwonnen. Mede door mijn vaste buitenrij maatje. En natuurlijk jel die me het plezier in het rijden weer heeft terug gegeven!
Het is een heel verhaal geworden maar man man man wat ben ik gek op dit zwarte goud! En wat ben ik z’n oude baasje onwijs dankbaar dat ze hem aan mij gegeven heeft! Elke dag is nog onwerkelijk als ik de stal binnenkom of hem roep in het wieland en Jelmer met de oortjes naar voren en een hinnik mij begroet!
Op naar nog vele jaren saampjes!
