Lisitano schreef:Ik denk dat het er ook mee te maken heeft waar je die mensen tegen komt.
Als ik een rondje loop naar de stad, is de gemiddelde magere persoon met slechte huid en vet haar in joggingbroek met SPA niet de meest verantwoordelijke persoon met hun hond. Ik denk dat die mensen helemaal niet in de auto stappen om de halve dag met de hond op pad te gaan. Maar dat is een aanname. En op een of andere manier zie ik die SPA zelden tot nooit bij de beige jassenclub. Af en toe wel zo’n Engelse Stafford (moet bekennen dat ik die ook zelf vreselijk leuk vind <3 ).
Ik woon in een kakdeel van de stad. Daar zijn de teckels, grote jachthonden en de doodles sterk vertegenwoordigd. Of juist de onherleidbare mixen uit het buitenland. Inclusief baasjes met beige jassen en bakfietsen :)) Ik moet zeggen dat ik nog geen enkele vervelende ben tegengekomen. Maar we wonen hier ook pas 2 maanden dus wie weet komt het nog.
En natuurlijk staat bovenstaande vol oordelen op basis van uiterlijk. Helaas heb ik door schade en schande wel geleerd dat het vooroordeel vaak klopt en ik riskeer het gewoon niet meer.
Soms wel hoor, als ik iemand vaker tegenkom. Er loopt hier ook iemand met een Dogo Argentino reu. Een kalf van een hond, breed en groot. Heel gespierd. De man die ermee loopt heeft vaak een sjekkie in de mond, loopt in een werkbroek en is kaal. Hij loopt breed maar is het niet. Ook zo’n type :)) En die twee zijn me een partij gezellig. Die hond is dikke maten met mijn twee reuen, hoe bizar ook want hij is alles wat mijn oudere reu meestal haat.
Dit is echt niet mijn ervaring. Ik zie zelden een loslopende stafford. Ik geloof best dat die beesten niet goed opgevoed worden omdat ze vaak een "type" baas hebben. En op de hondenschool zijn staffords ook flink oververtegenwoordigd als het aankomt op ernstig probleemgedrag. Maar ik heb gewoon nooit dat er een lompe blije stafford op mijn honden af komt rennen.
Ik ben van tokkiewijk naar kakwijk gegaan, en het zijn toch echt vooral de labra-whatever-doodles en de choco labradors waar ik last van heb. Van die kakkers die een labradoodle nemen omdat de buurvrouw er ook 1 heeft, maar helemaal geen tijd hebben om ervoor te zorgen naast het bij elkaar verdienen van hun leasebak, tweekapper en het zorgen voor de kids. Die hem dan, als ze trekken, maar los laten lopen omdat ze geen zin hebben om hun hond op te voeden. Hij zit immers 5 dagen op de opvang, want ze werken fulltime. En die dan, als jij in je joggingbroek en met je vette huid loopt, ze er op aanspreekt dat ze je aangelijnde hond met rust moeten laten, met een hooghartig grijnsje doorlopen. Of die rustig 20 cm achter je gaan lopen terwijl je hond aan de lijn uitvalt. Zelfs als ik geen hond bij me heb, word ik al helemaal onrustig als ik een labradoodle zie. Bijna alle risicovolle situaties waar ik in terecht ben gekomen de laatste 5 jaar waren namelijk met lompe labradoodles en vooral nare, onverantwoordelijke baasjes. I can't anymore.... Het kunnen écht leuke honden zijn.
Verder helemaal met MWM eens. Ik ging vroeger wel eens naar het strand met mijn gemuilkorfte hond. Midden in de winter, het liefst in de regen, zodat er bijna niemand was en je zeker wist dat je genoeg ruimte en overzicht had en ik mijn hond ruim op tijd aan kon lijnen. Je zou zeggen dat een muilkorf en het feit dat ik hem aanlijn terwijl er 500 meter tussen on in zit misschien toch wel een duidelijk signaal is dat mijn hond geen contact wil met jouw hond. Enfin. Misschien was dat te optimistisch en ook wel asociaal van mij. Dat weet ik niet. Doe 't iig niet meer na een akkefietje met een hond die zonder(!!!) baas het strand opliep omdat die achter een duin zat te telefoneren :+ .
![[ img ]](https://cdn.ultimatepetnutrition.com/wp-content/uploads/2019/11/Screen-Shot-2016-05-31-at-3.42.05-PM.png){kind=link}