Bokt.nl

BlackClaw schreef:

sanso schreef:

Eindhoven is een half uurtje rijden voor mij maar dat heb ik er wel voor over

miszblueeyes schreef:

eindhoven is voor mij ook te doen kom uit venlo dus is met trein half uurtje.. lijkt me leuk om wat te ondernemen met wat mensen

Misschien kunnen we een app groep maken? Als we nummers delen dan wil ik 'm wel opzetten!

Suzanne F. schreef:

Nou als je zelfs via via moet horen dat ze zwanger is dan gaat dat voor mij een stap te ver. Dan is de verwachting van de vriendschap gewoon anders. Dan moet je gewoon afscheid nemen en dat heb ik toen ook gedaan, al vond ik het wel heel erg. Het is eigenlijk een soort onbeantwoorde liefde maar dan anders. Je wilt een bepaalde vriendschap waar de ander blijkbaar anders over denkt. Dit is de loop van jaren zo gegroeid, je kan gewoon uit elkaar groeien zo. Heel jammer.

meniekske schreef:

Als ik dat zo lees, is dat eenrichtingsverkeer wel een veel voorkomend iets.
Zelf heb ik ook het idee dat mensen er maar van uit gaan dat je dingen via facebook of iets mee krijgt en dat mensen dan zo toch van alles op de hoogte zijn.

Siggislief schreef:

Nu ben ik ook sinds een aantal weken in Revalidatie en daar proberen
ze mij ook een beetje de straat op te krijgen en vrienden proberen te maken..
Maar dat lukt mij niet altijd zo goed.

senna21 schreef:

Het valt mij op dat soms mensen gaan rekenen, en zich dan arm voelen.
Ik heb een aantal vriend(inn)en die niet snel de telefoon pakken om bij te praten of af te spreken.
Meestal ben ik degene die initiatief neem.
Het heeft niks te maken met dat ze mij niet waarderen of de vriendschap niet koesteren. Het is altijd weer gezellig als we elkaar spreken of zien.
Dat ik daarin vaker het initiatief neem,doet voor mij niets af aan de vriendschap.
Dus denken dat een andere evenveel terug moet doen als jij, maakt je arm. Een ander kan je behoefte niet raden.

senna21 schreef:

Het valt mij op dat soms mensen gaan rekenen, en zich dan arm voelen.
Ik heb een aantal vriend(inn)en die niet snel de telefoon pakken om bij te praten of af te spreken.
Meestal ben ik degene die initiatief neem.
Het heeft niks te maken met dat ze mij niet waarderen of de vriendschap niet koesteren. Het is altijd weer gezellig als we elkaar spreken of zien.
Dat ik daarin vaker het initiatief neem,doet voor mij niets af aan de vriendschap.
Dus denken dat een andere evenveel terug moet doen als jij, maakt je arm. Een ander kan je behoefte niet raden.

MyWishMax schreef:

Tja, ik heb altijd wel periodes gehad van eenzaamheid. Ook toen ik jonger was had ik nooit echt een beste vriendin ofzo, wel mensen die ik beschouwde als mijn beste vriend/vriendin, maar dat was andersom niet zo. Mijn ex was eerst mijn beste vriend en uiteindelijk een relatie mee gekregen, maar sinds die relatie over is ben ik ook de gehele groep met mensen kwijt waar we 3 keer per week mee omgingen. Had altijd al het gevoel dat ze bevriend met me waren vanwege hem, maar dat werd altijd afgedaan als onzin. Bleek toch waar te zijn. Nu werkt het ook niet dat ik al paar keer mes in rug heb gekregen van 'vriendinnen', dus ik vertrouw mensen ook erg moeilijk. Plus dat ik van mezelf wat stil en verlegen ben

Als ik hier lees vind ik het heel tof dat mensen allemaal af willen spreken enzovoorts. Alleen geeft dat mij nog wat meer het gevoel dat ik eenzaam ben. Door gezondheid kan ik eigenlijk heel weinig ondernemen, dus zit vaak alleen thuis. Iedereen heeft het druk met eigen gezin/leven of gaan leuke dingen doen en ik kan dat vaak niet. En hoewel ik vaak het helemaal niet erg vind om alleen te zijn en dat echt nodig heb, is het nu wel echt te veel

Liaan schreef:

Ik ben niet echt eenzaam, maar een paar goede vriendinnen kan ik goed gebruiken. Dus als er iemand in de buurt van Amsterdam woont

MyWishMax schreef:

Tja, ik heb altijd wel periodes gehad van eenzaamheid. Ook toen ik jonger was had ik nooit echt een beste vriendin ofzo, wel mensen die ik beschouwde als mijn beste vriend/vriendin, maar dat was andersom niet zo. Mijn ex was eerst mijn beste vriend en uiteindelijk een relatie mee gekregen, maar sinds die relatie over is ben ik ook de gehele groep met mensen kwijt waar we 3 keer per week mee omgingen. Had altijd al het gevoel dat ze bevriend met me waren vanwege hem, maar dat werd altijd afgedaan als onzin. Bleek toch waar te zijn. Nu werkt het ook niet dat ik al paar keer mes in rug heb gekregen van 'vriendinnen', dus ik vertrouw mensen ook erg moeilijk. Plus dat ik van mezelf wat stil en verlegen ben

Als ik hier lees vind ik het heel tof dat mensen allemaal af willen spreken enzovoorts. Alleen geeft dat mij nog wat meer het gevoel dat ik eenzaam ben. Door gezondheid kan ik eigenlijk heel weinig ondernemen, dus zit vaak alleen thuis. Iedereen heeft het druk met eigen gezin/leven of gaan leuke dingen doen en ik kan dat vaak niet. En hoewel ik vaak het helemaal niet erg vind om alleen te zijn en dat echt nodig heb, is het nu wel echt te veel