Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-05-19 21:20

Re: Eenzaamheid, wie kent het niet.

Geplaatst: 31-05-19 21:20

Ik kom uit Lemmer. Onderin Friesland en op de grens van de Noord oost polder. Ik voel me ook vaak eenzaam. Je mag me altijd een pb doen.

**Geplaatst**: 01-06-19 16:20

Geplaatst: 01-06-19 16:20

Independence schreef:
Ik herken de eenzaamheid ook. Ik ben jaren terug al 'uit de maatschappij' geraakt. Waar leeftijdsgenoten gingen studeren en nieuwe mensen leerden kennen, zat ik thuis. Ik prijs me gelukkig met 2 trouwe vriendinnen, maar die studeren ook en hebben wel een grote vriendengroep.
Maar ook thuis, ik merk dat mijn vader en broer veel gezamenlijke interesses hebben die ik niet heb, waardoor ik feitelijk ook veel alleen thuis ben. Al probeer ik thuis mijn gevoel wel eens ter sprake te brengen en zijn er af en toe samen-momenten.

Dan nog even een reactie op MarcoBorsato hierboven: ik vind het iets te kort door de bocht wat je schrijft. Als ik met random onbekende mensen een praatje aanknoop, dan gaat het al snel richting werk/studie etc. Als je al jaren thuis zit, dan valt daar niks over te vertellen en valt het gesprek toch snel stil. Of, in mijn geval, ga je het gesprek niet eens aan uit angst dat je weer dingen moet uitleggen.
Al snap ik het in jouw situatie wel, de mensen daar zitten waarschijnlijk in eenzelfde schuitje

ja dat is altijd zo vervelend dat je uit moet leggen dat je ziek bent....en er is niets te zien.En juist als het dan stil word is dat zo ellendig en eenzaam :brr:

**Geplaatst**: 01-06-19 20:39

Geplaatst: 01-06-19 20:39

Ik studeer en woon op kamers in Nijmegen. Als iemand een keer iets wil doen, stuur maar een pb'tje! Drankje doen, shoppen, iets actiefs, spelletjes of gewoon even kletsen, ik sta overal wel voor open

**Geplaatst**: 02-06-19 13:06

Geplaatst: 02-06-19 13:06

Ik ben niet eenzaam, maar ik herken wel heel erg de teleurstelling in vriendschappen.
"Beste vriendinnen" is niet echt voor mij weggelegd, denk ik soms. Ik heb er drie gehad, dus van die vriendinnen die je dagelijks ziet en spreekt, en waar je alles mee deelt.
De eerste was van de éne op de andere dag verdwenen, zij bleek in een blijf van mijn lijfhuis te zitten. Ik had destijds aangeboden haar te helpen (tot aan bij haar intrekken toe) maar dat wilde of kon ze niet. Ik veroordeel haar niet, ik ken ook niet alle details van haar situatie, maar ik heb het altijd jammer gevonden dat ze nooit meer contact opgenomen heeft.
De 2e liet van de ene op de andere dag niets meer van zich horen. Ik was verbijsterd en vroeg me af wat ik fout had gedaan. Toen vernam ik van anderen dat ze dat "wel vaker deed". Ik heb nog lange tijd geprobeerd het contact nieuw leven in te blazen, maar ze reageerde nergens meer op. Dit heeft me veel verdriet gedaan en ik heb nooit begrepen waarom.
En met de derde is het contact verwaterd nadat ik verhuisd ben. Ik app haar nog af en toe en ik ben nog een paar keer langs geweest, maar het komt altijd van mijn kant. En ze heeft nooit tijd om af te spreken en ik voel me dan elke keer weer verdrietig. Het kost me wel veel moeite om zo'n contact los te laten. Maar achteraf gezien kwam het altijd meer van mijn kant. Toch, we hebben het jarenlang zo leuk gehad...

Ik denk regelmatig aan wat advocaat Gerard Spong een keer zei op tv in een talkshow; hem werd gevraagd: "u heeft zeker veel vrienden?" Zijn antwoord was tot ieders verbazing: "zo min mogelijk". Hij legde uit dat hij zijn vriendenclub bewust klein hield, zodat hij de tijd, energie en interesse had om in die vriendschappen ook echt veel te investeren. Dit vond ik wel wijze woorden en ik probeer er ook zo in te staan.

**Geplaatst**: 02-06-19 13:42

Geplaatst: 02-06-19 13:42

Dit is (helaas) een topic naar mijn hart! Laatst had ik ook weer een heel erg eenzaam gevoel stond op het punt een topic, maar het toch nog niet gedaan. Nu zag ik dat dit topic op bijna hetzelfde moment is aangemaakt, maar nu lukte het mij pas om te reageren, wel al die tijd bijgelezen.

Vroeger trok ik veel op met mijn buurmeisje, maar dit is helaas verwaterd en op fb accepteerd ze mijn vriendschapsverzoek helaas ook niet. Op de basisschool nog wel wat contacten gehad, maar na groep 8 ging iedereen een andere kant op.
Op de middelbare school had ik eigenlijk geen contacten en op het mbo ook niet. Op het werk is het wel gezellig met een paar collega's, maar daar blijft het ook bij.

Heb al veel geprobeerd om met anderen in contact te komen, maar niks (blijvends) uitgekomen en met mijn 31 val ik ook overal buiten de boot.
Ruim 2 jaar geleden in contact gekomen met een man en al hoewel hij een stuk ouder is dan ik kunnen we goed met elkaar overweg en herkennen we veel dingen in elkaar. We doen regelmatig dingen met elkaar en ik kan altijd bij hem terecht, maar jah dat is toch heel anders dan een vrouwelijke contact. Heb wel een appgroepje opgestart, maar dat komt ook niet van de grond helaas

Heb regelmatig dat ik wat wil gaan doen, maar geen idee met wie. De laatste tijd overvalt mij heel erg het gevoel van eenzaamheid en dat voelt heel erg poedersuiker!
Ik weet het allemaal ook niet meer zo goed.... Ik kom trouwens uit Nijverdal.

**Geplaatst**: 02-06-19 19:37

Geplaatst: 02-06-19 19:37

Bambi1995 schreef:
Ik kom uit Lemmer. Onderin Friesland en op de grens van de Noord oost polder. Ik voel me ook vaak eenzaam. Je mag me altijd een pb doen.

Wat leuk ik ben daar opgegroeid.

**Geplaatst**: 02-06-19 20:04

Geplaatst: 02-06-19 20:04

Robijntjah schreef:
Ik heb mij tot niet zo heel lang geleden heel veel en vaak eenzaam gevoeld, binnen relaties maar ook binnen vriendschappen.

Bij mij is de omslag nog niet zo heel lang bezig, ik ben erachter gekomen dat mijn verwachtingen en loyaliteit binnen vriendschappen vaak anders liggen dan die van andere mensen.
Daar ben ik dan ook mee aan de slag gegaan en ik heb geleerd beter alleen te kunnen zijn en mijn sociale behoeftes anders in te vullen. Kost veel reflectief vermogen maar het levert mij ook heel veel op gelukkig.

Sterkte aan de eenzame mensen hier is echt een rotgevoel.

Ik ben benieuwd hoe je dat gedaan hebt?

Ik ben getrouwd, kinderen, eigen zaak opgebouwd en toch, niemand om mee te sparren over dingen. Alle wielen moet ik alleen uitvinden. Dat geeft me een heel eenzaam gevoel. Vrienden heb ik niet. Nooit gehad. Ik ben mijn hele schooltijd uitgelachen en genegeerd. Daarna getrouwd en kindjes. Cirkeltje is nooit groter geworden en ik heb ook niet geleerd om sociaal te zijn. Elke poging werd de kop in gedrukt. En ik merk, dat als ik me openstel voor een ander, de ander daar altijd vroeg of laat grof misbruik van maakt. Dat ben ik heel erg zat. Mijn vertrouwen in mensen is heel klein. Het heeft ook gezorgd dat ik altijd beter wil zijn en dus moeite heb met kritiek, ik schiet makkelijk in de verdediging en dat jaagt mensen ook weg. Zo voorkom ik de lachers. En toch, als zzp en als mens kan ik wel een maatje gebruiken. Iemand om mee te sparren en te overleggen. Iemand die me af en toe laat merken dat ook ik de moeite waard ben. Die door mijn verdediging kan heenprikken. Ik heb maar een hond gekocht... Ik geloof niet in hordes vrienden. Het bestaat simpelweg niet.

**Geplaatst**: 02-06-19 20:18

Geplaatst: 02-06-19 20:18

Mijn honden zijn sowieso mijn beste maatjes. Maar, een (sociale) hond hebben waarmee je elke dag in eenzelfde gebied wandelt kan wel zorgen voor sociale contacten.

**Geplaatst**: 02-06-19 21:37

Geplaatst: 02-06-19 21:37

Wat een herkenning in dit topic.
Ik heb vroeger een flinke vriendengroep gehad totdat ik ziek werd (Lyme, las dat er meerdere mensen hier er mee zijn)
Nu ik 30 ben kom ik vrijwel nooit mensen tegen, ondanks dat ik een paar uur per week werk en vrijwilligerswerk ben gaan doen voor contacten komt daar niets uit voort waar ik wel op gehoopt had.
Ik woon tijdelijk bij mn ouders wat afspreken soms wat lastiger maakt maar mocht iemand zin hebben in de regio van Ede zou dat leuk zijn

**Geplaatst**: 03-06-19 17:59

Re: Eenzaamheid, wie kent het niet.

Geplaatst: 03-06-19 17:59

Wat 'leuk' te lezen dat ik niet de enige ben die zich vaak eenzaam voelt. Werk overwegend met vrouwen, vrienden hebben het vaak te druk met hun eigen gezinnetje. En als je zelf geen kinderen hebt wordt je in mijn ogen vaak vergeten precies.
Ik heb een eigen paard maar ook op stal ben ik vaak alleen.
Een uitgaanstype ben ik helaas ook niet echt.

Maar ik mis het dus ook enorm dat er niemand meer naast mij zit op samen gezellig tv te kijken, samen te knuffelen...

**Geplaatst**: 03-06-19 19:46

Geplaatst: 03-06-19 19:46

Sjintoo schreef:
En als je zelf geen kinderen hebt wordt je in mijn ogen vaak vergeten precies.

Inderdaad. Lijkt wel of je zonder kinderen gewoon uit de maatschappij gekukkeld wordt

Leuk trouwens, een landgenootje zie ik !

**Geplaatst**: 03-06-19 20:08

Geplaatst: 03-06-19 20:08

https://www.zorgwelzijn.nl/video/eenzaa ... -JrYVQfrDw
Interessante en verfrissende visie.

**Geplaatst**: 03-06-19 20:12

Re: Eenzaamheid, wie kent het niet.

Geplaatst: 03-06-19 20:12

Ik kom uit midden Limburg.

Ook ik vind het leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Mijn pb staat trouwens open als er mensen in de omgeving wonen en eens wat willen gaan doen.

**Geplaatst**: 03-06-19 21:39

Re: Eenzaamheid, wie kent het niet.

Geplaatst: 03-06-19 21:39

Wat een fijn topic, vooral omdat iedereen hier zo open en eerlijk is!
Ik kom mij daarom ook maar even melden, ik moet door praktische redenen (werk en afstuderen) weer terug naar mijn ouders nadat ik 3 jaar lang op mijzelf in een studentenhuis heb gewoond.
Ik raak dus veel sociale contacten kwijt en ben best voorzichtig in het maken van nieuwe vrienden.

Ik verhuis dus in juli van Velp naar Leusden naar het huis van mijn vader en stiefmoeder waar zij 2 jaar geleden samen zijn gaan wonen. Ik kijk er erg tegenop omdat ik veel vrijheid opgeef en bang ben om mij daar alleen te voelen.
Het huis in Leusden is namelijk voor mij geen thuis nadat we 3 jaar geleden mijn ouderlijk huis hebben verkocht na het overlijden van mijn moeder. Mijn vader is inmiddels weer hertrouwd (wat ik ontzettend fijn vind!) maar het huis waar zij nu in wonen zal nooit echt als thuis voelen. Ik ben dus echt enorm bang om mij alleen te voelen daar in huis en ik heb dan geen studentenkamer of vriendenclubje van school waar ik naartoe kan vluchten.

Het plan is om samen te gaan wonen met mijn vriend, maar dat gaat nog wel even duren.

Ik heb een aantal goede vriendinnen, maar met een enkele heb ik nog regelmatig contact om samen paard te rijden en om even uit te waaien.

Ik zou het dus leuk vinden om hier wat contacten te vinden of om eens wat leuks te gaan doen, zal vind ik dat wel erg spannend haha.

**Geplaatst**: 03-06-19 23:30

Geplaatst: 03-06-19 23:30

Ik woon uit noodzaak nu een jaar bij mn ouders maar niet in het huis waar ik ben opgegroeid, het heeft even (jaar) geduurd maar nu voelt het voor mij wel als thuis dus wie weet valt het bij jou mee pippa13

Leusden is geen wereldreis voor mij dus als je een x zin hebt pb je maar

**Geplaatst**: 04-06-19 12:02

Geplaatst: 04-06-19 12:02

geerte schreef:
Bambi1995 schreef:
Ik kom uit Lemmer. Onderin Friesland en op de grens van de Noord oost polder. Ik voel me ook vaak eenzaam. Je mag me altijd een pb doen.

Wat leuk ik ben daar opgegroeid.

Leuk, kom je er nog wel eens?

**Geplaatst**: 08-06-19 15:26

Geplaatst: 08-06-19 15:26

Ik meld me ook - niet per se eenzaam maar herken veel dingen wel. Wij zijn 8 maanden geleden uit België vertrokken naar Australië, initieel zou het voor 1 jaar zijn maar intussen te horen gekregen dat we als alles goed loopt nog 2 jaar kunnen blijven. Ik ben sinds vorige zomer getrouwd en vermaak me hier prima met mijn man, en ik kijk ernaar uit om nog te kunnen blijven, maar ik mis het zo om vrienden te hebben. Ik heb een leuke baan met fijne collega’s, maar het is niet mijn type mensen om na het werk mee af te spreken. De afgelopen maand woonde een vriendin van thuis (die ook een jaar op reis was) hier om de hoek en toen zag ik haar wekelijks. Was zo ontzettend fijn om weer eens te kunnen praten met iemand die ik ken. Maar nu is ze dus weer weg.

Ik word er soms zo moe van om altijd met iedereen die ik ken weer van 0 te moeten beginnen - wie ben je, waar kom je vandaan, waarom ben je hier - en niet gewoon iemand hier te hebben die mij echt kent (behalve mijn man). Plus dat we 28 en 30 zijn en veel mensen van onze leeftijd al hun vaste vriendengroepje hebben. Ik heb gelukkig wel veel contact met thuis maar ja, dan nog sta je overal wel buiten. Ik zou gewoon zo graag wat mensen hier hebben waarmee ik eens een wijntje kan gaan drinken -O-

**Geplaatst**: 08-06-19 15:50

Re: Eenzaamheid, wie kent het niet.

Geplaatst: 08-06-19 15:50

Voor vriendschap moet je enigszins op dezelfde golflengte zitten. En dat is vaak het probleem,dat dat niet zo is. Want er zijn toch miljarden mensen op de wereld,het is echt vol.Maar als een klik ontbreekt heb je nog geen vrienden.

**Geplaatst**: 08-06-19 15:53

Geplaatst: 08-06-19 15:53

Yasmine schreef:
Ik meld me ook - niet per se eenzaam maar herken veel dingen wel. Wij zijn 8 maanden geleden uit België vertrokken naar Australië, initieel zou het voor 1 jaar zijn maar intussen te horen gekregen dat we als alles goed loopt nog 2 jaar kunnen blijven. Ik ben sinds vorige zomer getrouwd en vermaak me hier prima met mijn man, en ik kijk ernaar uit om nog te kunnen blijven, maar ik mis het zo om vrienden te hebben. Ik heb een leuke baan met fijne collega’s, maar het is niet mijn type mensen om na het werk mee af te spreken. De afgelopen maand woonde een vriendin van thuis (die ook een jaar op reis was) hier om de hoek en toen zag ik haar wekelijks. Was zo ontzettend fijn om weer eens te kunnen praten met iemand die ik ken. Maar nu is ze dus weer weg.

Ik word er soms zo moe van om altijd met iedereen die ik ken weer van 0 te moeten beginnen - wie ben je, waar kom je vandaan, waarom ben je hier - en niet gewoon iemand hier te hebben die mij echt kent (behalve mijn man). Plus dat we 28 en 30 zijn en veel mensen van onze leeftijd al hun vaste vriendengroepje hebben. Ik heb gelukkig wel veel contact met thuis maar ja, dan nog sta je overal wel buiten. Ik zou gewoon zo graag wat mensen hier hebben waarmee ik eens een wijntje kan gaan drinken

Hier herken ik mezelf ook echt in terug. Sinds januari in Aruba en wel wat contacten gelegd maar nog geen vast groepje oid. Veel groepjes zijn al gemaakt en het is lastig om ertussen te komen. Wil mezelf ook niet blijven opdringen aan mensen. Heb nu één kennis/collega met hetzelfde probleem dus hopelijk kan ik daar een beetje close mee worden.

**Geplaatst**: 08-06-19 17:02

Geplaatst: 08-06-19 17:02

xPareltje schreef:
Ik kom uit midden Limburg. Ook ik vind het leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Mijn pb staat trouwens open als er mensen in de omgeving wonen en eens wat willen gaan doen.

ik kom uit noord- limburg maar misschienn kunnen we elkaar leren kennen?

**Geplaatst**: 15-06-19 23:21

Re: Eenzaamheid, wie kent het niet.

Geplaatst: 15-06-19 23:21

Oke, het is een tijdje geleden dat ik hier wat actiever was. Ben laatste weken sowieso niet zo heel actief op bokt. Heb me hier vrij in het begin gemeld. Maar wil toch even kwijt hoe het hier gaat momenteel. Eenzaamheid, ja...het lijkt weer steeds erger te worden hier.

Moet zeggen dat ik redelijk in de oliebol zit, heb het idee dat ik steeds meer aan het isoleren ben momenteel. En wat ik er aan, of naja tegen moet doen? Ik heb geen idee....een aantal weken geleden is mijn relatie uitgegaan, geeft een heel stuk rust moet ik zeggen. Maar toch ook een beetje rust teveel....ik merk dat ik weinig mensen om me heen heb, begin steeds minder buiten te komen en begin ook contact met bepaalde mensen steeds meer te mijden.

Ik hou een masker op, bijna niemand.....of naja ik denk niemand weet hoe het echt gaat. Ik loop ook al een tijd bij een behandelaar, dit mede omdat ik uit een depressie kom....dat ging echt de goede kant op, maar ik merk dat ik steeds somberder begin te worden weer, ik probeer het tegen te gaan maar het lukt gewoon niet. Mijn behandelaar ben ik al weken niet geweest omdat er telkens wat tussen kwam (vanaf de andere kant, niet eens vanaf mijn kant). En ik weet inmiddels gewoon even niet meer zo goed wat ik moet en wat ik wil....begin het vertrouwen overal in weer steeds meer kwijt te raken....

Iemand hier misschien wat tips of ideeën? Pfff wat voel ik me klote

**Geplaatst**: 16-06-19 00:45

Geplaatst: 16-06-19 00:45

Ricie schreef:
<knip knip>

Hey man,

Wat klote dat je je op dit moment zo voelt, er zijn genoeg redenen om je even heel erg down te voelen en het is dapper dat je er over durft te spreken dat je je zo voelt.

Een relatiebreuk is altijd zwaar, zelfs wanneer je weet dat het de beste keuze was of er vrede mee hebt. Hoe dieper de liefde was, hoe dieper het litteken dat het achterlaat. Maar het is waarschijnlijk niet het laatste litteken dat je op gaat lopen. Relaties kunnen over gaan, mensen waar je van houdt kunnen je achterlaten of sterven. Zulke gebeurtenissen kennen vaak diepe dalen en ze snijden je soms, diep in je ziel... heel diep. Het laat littekens na, maar die littekens zijn het bewijs dat je leeft, en dat je heelt en verder gaat. En het ding met verdriet is dat het net als een zware steen in een rustig water is, aan het begin zijn de golven heftig maar des te verder de afstand des te meer de golven worden afgevlakt en tot rust komen. Deze tijd, en hoe je je nu voelt, gaan voorbij. Deze 'down' is niet permanent en er liggen zulke belachelijke 'highs' in de toekomst waardoor je deze tijd beter in perspectief kunt plaatsen.

Een masker dragen we bijna allemaal, en jezelf afzonderen is niet vreemd. Maar probeer zoveel mogelijk wel 'ja' te zeggen als mensen je uitnodigen. Deze mensen waarderen je, en willen je graag in hun omgeving. Zelfs als je aan het begin met tegenzin gaat zul je vaak merken dat het je toch goed heeft gedaan. Just say yes.

Als je gewoon eens met een mede-man wilt l*llen die het allemaal al eens heeft meegemaakt staat m'n pb-box open. En als je ergens in jouw omgeving een biertje of zo wilt doen dan is dat ook geen enkel probleem. You've got this, man.

**Geplaatst**: 16-06-19 11:11

Geplaatst: 16-06-19 11:11

Wat een hartverwarmend topic is dit ook wel. Alleen al dat er meer zijn die dit gevoel kennen. Veelal lees ik dat verhuizingen en emigreren lastig hierin zijn. Of soms de pech van ziekte of depressie. Of andere niet perse zo gekozen omstandigheden met eenzaamheid als gevolg. Niemand heeft hiervoor gekozen of loopt ermee te koop, het is vreselijk moeilijk ervoor durven uit te komen. Daarom is de openheid in dit topic echt bijzonder. Dat je weet dat er nog veel meer zijn om dit lastige dilemma aan te pakken.

Gister is bij mij de AH verbouwd. Deze ligt in een wijk met vooral veel alleenstaanden. De cassieres kende je en als je je even alleen voelde en bv een weekend geen mensen zag kon je toch al was het even met een boodschapje doen weer even die bekende cassieres zien. Nu staan er vooral zelfscankassa's en word je gevraagd of je daar zelf wil afrekenen. Dan zie je die andere klanten alleen staan in hun eigen bubbel achter zo'n zelfscanapparaat en dan denk ik, tja misschien word ik oud, maar een leuke ontwikkeling vind ik dit niet. Zoals mijn oma en toen ik nog kind was, daar kwam bv de schillen en groenteboer langs de deuren met paard en wagen, de viskar belde rinkelend een keer per week, de melkman bracht de melkflessen aan huis, de ijsco-man, een rijdende minisupermarkt, en nog wat en al die mensen zag en sprak ze wekelijks. Daarnaast kwamen ook veel buren tegelijk daarop af en kreeg je vanzelf in je buurt een praatje en automatische sociale controle.

**Geplaatst**: 16-06-19 11:26

Re: Eenzaamheid, wie kent het niet.

Geplaatst: 16-06-19 11:26

Sabri, ik vond het sowieso nog steeds leuk om iets af te spreken hoor

**Geplaatst**: 16-06-19 11:56

Geplaatst: 16-06-19 11:56

Bambelien schreef:
Sabri, ik vond het sowieso nog steeds leuk om iets af te spreken hoor

Leuk, ik stuur je zo een pb