Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-19 17:32

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-19 17:32

Chayenne, lichamelijke klachten is zoveel makkelijker dan psychische klachten.
Als ik nog steeds zo moe zou zijn, was de 6 uur per dag letterlijk onmogelijk. Dat was eenvoudiger geweest. Nu het lichamelijk beter gaat, ga ik twijfelen. Mentaal voel ik me momenteel redelijk goed, maar dat wil ik graag zou houden.
Hoe ga ik nu uitleggen dat die zes uur per dag me wel erg veel lijken.

Misschien maak ik het mezelf wel te moeilijk, misschien kan ik het ook wel gewoon. Ik weet het niet. Maar aan gewoon proberen, zit waarschijnlijk wel een risico. Wat als het niet lukt..

**Geplaatst**: 27-12-19 19:34

Geplaatst: 27-12-19 19:34

6 uur per dag werken is minimaal 10 uur per dag belastbaar zijn, immers reistijd! eten, douchen, aankleden en licht huishouden als afwas en alles klaarzetten voor de volgende dag komen daar minimaal bij. Dat zit heel dicht bij een gewone werkweek, want die loopt inmiddels uiteen van 32-40 uur voor voltijd.
Dat is voor jouw nu gewoon teveel, dat anderen daar anders over denken is jammer voor ze, jouw lijf trekt ongeacht hun idee aan de remmen.

**Geplaatst**: 27-12-19 19:39

Geplaatst: 27-12-19 19:39

fjaril schreef:
Chayenne, lichamelijke klachten is zoveel makkelijker dan psychische klachten.
Als ik nog steeds zo moe zou zijn, was de 6 uur per dag letterlijk onmogelijk. Dat was eenvoudiger geweest. Nu het lichamelijk beter gaat, ga ik twijfelen. Mentaal voel ik me momenteel redelijk goed, maar dat wil ik graag zou houden.
Hoe ga ik nu uitleggen dat die zes uur per dag me wel erg veel lijken.

Misschien maak ik het mezelf wel te moeilijk, misschien kan ik het ook wel gewoon. Ik weet het niet. Maar aan gewoon proberen, zit waarschijnlijk wel een risico. Wat als het niet lukt..

Ah zo, dat snap ik!
Ik hoop dat het toch lukt om het uit te leggen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-20 21:33

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-20 21:33

Gesprek gehad met de bedrijfsarts. Dit was niet het oordeel van het uwv, maar dit geldt totdat mijn therapie start. Begin februari heb ik de intake daarvan overigens. Neemt niet weg dat het oordeel niet reëel is. Dat heb ik ook benoemd. De bedrijfsarts zei dat we het toch moeten proberen en dan moeten zien hoever we komen. Het is zelfs zo dat ik moet gaan uitbreiden naar vier dagen, terwijl ik maar drie dagen de mogelijkheid heb om te werken (andere twee dagen psycholoog of tweede spoor). Dus hoe ze dat in mijn week willen gaan proppen, geen idee, maar het is bijna lachwekkend.
Ik had wel het idee dat de bedrijfsarts het ook wel inzag, maar hij kan daar blijkbaar niks mee doen?
Later dacht ik, misschien juist ook wel goed om het aan te gaan en te laten zien dat het niet kan. Al zal ik het niet zover laten komen als de vorige keer. Het is voor het uwv dan een duidelijk signaal waar mijn grens ligt. Hoop ik dan...
Het is me wel weer duidelijk geworden dat papieren en regels belangrijker zijn dan de persoon erachter.
Ik moet nu vast beginnen met een uur per dag erbij. We gaan het zien...

**Geplaatst**: 06-01-20 21:46

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 06-01-20 21:46

Toch best appart soms dat burogedoe.

Mooi of nuja slecht voorbeeld van het uwv en bedrijfarts.
Mijn tante is nu al meerdere jaren doodziek aan haar nieren.
Is door medicijnen soms wazig, mag niet autorijden. Heeft dagen dan kan ze nog geen 100 meter lopen.
Nieren zitten op 30% dat ze nog werken etc etc.

Ze heeft altijd beveiligerswerk gedaan.
Nu heeft ze laatst te horen gekregen, ja er zijn genoeg andere banen ga daar maar solliciteren je moet weer aan het werk.

Let wel, ze mag niet fietsen of autorijden om naar een werkplaats te komen.
Ze mag geen belangrijke beslissingen doen ivm medicijnen.
Dus hoe moet zij dan gaan werken?

**Geplaatst**: 06-01-20 21:51

Geplaatst: 06-01-20 21:51

Nou TS daar zou ik zo boos om worden in jouw plaats! Let echt op jezelf als je gaat uitbreiden. Mijn ervaring is niet dat ze dan ineens gaan zien waar je grens ligt en je dan maar gaan laten doen... ik hoop echt dat je je eigen grenzen goed gaat kunnen bewaken en het uitbreiden je gaat lukken.

**Geplaatst**: 06-01-20 21:55

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 06-01-20 21:55

Wat je altijd kan doen is naar je werk gaan en als het ook maar een beetje niet gaat jezelf ziekmelden.

**Geplaatst**: 06-01-20 21:59

Geplaatst: 06-01-20 21:59

fjaril schreef:
De bedrijfsarts zei dat we het toch moeten proberen en dan moeten zien hoever we komen.

Ik gun dit soort bedrijfsartsen iets meer aansprakelijkheid voor wat ze aanrichten. "Zien hoever we komen" zoals blijvende fysieke of psychische schade ofzo? _-:(

Hoe zit het met 'do no harm' uit de eed van Hippocrates?

Citaat:
Het is me wel weer duidelijk geworden dat papieren en regels belangrijker zijn dan de persoon erachter.
Ik moet nu vast beginnen met een uur per dag erbij. We gaan het zien...

Laat je niet gek maken. Als je noodreserves van je energie aan moet spreken, steek die dan in juridische hulp en *niet* in het tegen de klippen op doorgaan op je werk. Meld je gewoon weer ziek als het niet gaat.

**Geplaatst**: 06-01-20 22:29

Geplaatst: 06-01-20 22:29

fjaril schreef:
Gesprek gehad met de bedrijfsarts. Dit was niet het oordeel van het uwv, maar dit geldt totdat mijn therapie start. Begin februari heb ik de intake daarvan overigens. Neemt niet weg dat het oordeel niet reëel is. Dat heb ik ook benoemd. De bedrijfsarts zei dat we het toch moeten proberen en dan moeten zien hoever we komen.

In een moeilijke periode waarin manlief gemangeld werd door een multinational (=baas) plus BA in dienst van de baas
(...een arts hoort onafhankelijk te zijn, ik snap er niets van....)
schoot mij een dichtregel te binnen
'licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen, of ergens al de wereld daagt waar het goed kan zijn'
wat ik op dat moment begreep als: "laat ik zoeken naar een kiertje licht waar een mogelijkheid uit blijkt'.

Uiteraard is het om te krijsen.

Maar wellicht is 'proberen en zien of het lukt' een kiertje licht naar "nee, het is geprobeerd en kan niet".

En wat ook een mogelijkheid kan zijn: het belastingsonderzoek. Andermaal: 6x4 is om te krijsen...
Maar wellicht zijn er kiertjes: jouw concentratievermogen (daar schrijf je weinig over, maar wie stijf van de stress staan heeft doorgaans niet zo veel)
plus dat geconstateerd is dat de boel voorspelbaar moet zijn
(...iemand vertelt jou braaf x, y, z) en je neemt x en y op en wordt overdonderd door z.

Citaat:
Het is zelfs zo dat ik moet gaan uitbreiden naar vier dagen, terwijl ik maar drie dagen de mogelijkheid heb om te werken (andere twee dagen psycholoog of tweede spoor). Dus hoe ze dat in mijn week willen gaan proppen, geen idee, maar het is bijna lachwekkend.
Ik had wel het idee dat de bedrijfsarts het ook wel inzag, maar hij kan daar blijkbaar niks mee doen?

Ik sluit mij aan bij Shadow: hoe een arts dit kan verantwoorden???
En idd de schade die het oplevert {:)-:(

Citaat:
Later dacht ik, misschien juist ook wel goed om het aan te gaan en te laten zien dat het niet kan. Al zal ik het niet zover laten komen als de vorige keer. Het is voor het uwv dan een duidelijk signaal waar mijn grens ligt. Hoop ik dan...
Het is me wel weer duidelijk geworden dat papieren en regels belangrijker zijn dan de persoon erachter.
Ik moet nu vast beginnen met een uur per dag erbij. We gaan het zien...

Ga je idd niet uitsloven en dik over je grenzen.
....uiteraard is het een schandaal dat die mensen die de grens niet makkelijk tonen daar dus genadeloosoverheen gejaagd worden....

Maar wellicht dat dit een kiertje richting oplossing biedt: er is (hoe is het mogelijk...!) vastgesteld dat er grenzen zijn aan jouw belastbaarheid.
En nu laten zien dat de hotemetoten van de dure bureaus en wat al niet idd gelijk hebben: word je overvallen, dan trek je het niet meer.

(Hadden ze gewoon geluisterd wist iedereen dit al, maar kennelijk moet het eerst door een hotemetoot in een rapport worden gezet.)

Uiteraard is het hartstikke lastig en griezelig om die grens te laten zien. Sterkte!! "Je kunt het!" "Fjaril Boppe!"

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-20 22:36

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-20 22:36

Ik ga ook echt een vinger aan de pols houden bij mezelf. Merk ik achteruitgang, meteen aan de bel trekken. Wordt ik niet gehoord, dan vakbond erbij.
Ziekmelden heb ik eerder gedaan tijdens de vorige poging tot opbouwen. Werd ik door mijn werkgever op de vingers getikt, want de bedrijfsarts had beoordeeld dat ik dat aantal uur kon werken, dus ik mocht me niet ziekmelden..

Ik ben nu stabiel en dat wil ik graag zo houden. Begrijp ook gewoon niet waarom ik die laatste maanden voor mijn intensieve therapie niet mijn energie mag sparen, maar in plaats daarvan nog even moet opbouwen. Hoezo bureaucratisch..

Wat jij hier zegt, Janneke: Maar wellicht is 'proberen en zien of het lukt' een kiertje licht naar "nee, het is geprobeerd en kan niet".
Dat hoop ik ook. Denk niet dat het uwv ermee akkoord gaat zonder dat ik het geprobeerd heb.
Mijn concentratievermogen is inderdaad bagger.. Wat bedoel je precies met wat je daar schrijft over kiertjes?

Bedankt voor jullie support!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-01-20 22:50

Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-20 22:50

Donderdag een afspraak bij de huisarts, op advies van m'n psycholoog. Die schijnt de bedrijfsarts te kunnen bellen en te kunnen zeggen dat opbouwen niet handig is, even simpel gezegd. Werkt dat niet, is de vakbond de volgende stap. Ik heb het plan van de bedrijfsarts binnen: elke 2/3 weken een uur per dag erbij. Hoezo langzaam opbouwen.. Op dit tempo zit ik op vier keer zes voordat mijn therapie gestart is.
Ik heb er echt stress van. Naast gedoe binnen de familie en het liefst iedereen willen redden in die situatie. Ik slaap slecht, bijna elke dag hoofdpijn, moe, duizelig. En vannacht dacht ik echt dat ik griep had. Paar dikke truien, sokken, dikke muts, vier dekens en nog steeds koud. Mijn huid deed pijn, net als bij koorts. Maar gewoon een normale temp. kan dat van stress komen? M'n darmen zijn wel van slag. En ik ben ook al de hele dag misselijk. Maar daar ben ik wel mee bekend ik combinatie met stress.
In ieder geval is het wel duidelijk dat dit niet gaat werken zo.

**Geplaatst**: 07-01-20 23:14

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 07-01-20 23:14

Ja van stress kan je fysiek ziek worden, je lijf trekt aan de remmen, ziekmelden dus, aangezien het vooruitzicht alleen al tot zoveel extra klachten lijdt.

**Geplaatst**: 08-01-20 01:41

Geplaatst: 08-01-20 01:41

Duurt lang dat gedoe met therapie..
Wat ik wel wil zeggen, ook fysieke klachten zijn tegenwoordig een ramp qua arbo hoor.
Ook bij artsen algemeen.
Ik liep en loop al jaren met erge nek/rugpijn, tot doorbreken door enorme doseringen pijnstillers aan toe, zonder gewenning medicijnen.
Dan zijn er rontgenfoto’s van 5 jaar oud en dan krijg je te horen dat er niks mis met je rug is.
Gebaseerd op een 5 jaar oude foto en er is niet eens goed naar mijn nek/rug gekeken.
Daarbij is bekend dat je eigenlijk met een mri pas kunt zeggen dat er niks is, foto’s zeggen niks.
En dan denk je dan komt er toch een mri, nou echt niet hoor ik krijg een nieuwe rontgenfoto al niet voor elkaar.
En zonder bewijs geen behandeling of fatsoenlijke diagnose qua medicijnen.
Zo zijn de regels zegt men mij.

Het is momenteel allemaal gedoe.
Ik hoorde gister ook al dat de wachttijd voor mijn herhalend uit de kom gaande duim vanaf bevestiging van de afspraak, de wachttijd 60 dagen is tot start behandelplan.
En dan is spalken aanvragen op dag 60 daarna ook zes weken voor het berichtgoed/afkeuring spalk van het verzekering.
Dat is suf een duim, 3.5 maand minstens alvorens men eens kan beginnen met aanmeten van de vermoedelijk benodigde spalk.
En dat is dan een duim, en een rug waar niet naar gekeken is.
Dat is ze al te lastig, laat staan mentale issues.
Maar écht het is overal kommer en kwel.
Een been missen is denk ik de beste optie dat zie je tenminste en is makkelijk constateerbaar.

Maar verder is het gewoon lastig, maar niet alle arbo-artsen zijn rot.
Mijn vader heeft er een die toen het bedrijf buiten zijn boekje ging, hij wilde therapeutisch werken en daar werd misbruik van gemaakt.
Elk geval zagen ze de issues niet en het lag even in de clinch, reactie arbo:
Oh als ze zo reageren nou prima, dan bent u nu bij deze 100% arbeidsongeschikt.
Met als reden psychische problemen door de werkdruk, wat uw herstel in de weg staat.
Hij heeft een brief gestuurd naar het bedrijf met de huidige situatie met het dringende advies te gaan werken aan de relatie met de werknemer.
Dit heeft gewerkt en samen met het bedrijf is om de tafel gezeten om alle misstanden uit te praten.
Dat gaat nu weer super, maar de arts was even nodig om orde te scheppen!

Wie weet weet iemand dat maar heb je geen recht op een andere arbo-arts als dit niet werkt?
Want bij mijn vader, echt deze man besefte heel goed dat het geestelijke stuk van herstel voor hem zwaar was en en is dat vond hij net zo belangrijk, zo iemand kan jij ook goed gebruiken zo te lezen. :(:)

**Geplaatst**: 08-01-20 09:34

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 08-01-20 09:34

...ik zou het tof vinden als je huisarts de BA opbelde en vroeg: "Geachte collega, mevrouw Fjaril is ziek, maar durft zich niet ziek te melden, want dat schijnt niet te mogen. Wel sakkerloot nog aan toe, hoe hebben we het nu dan toch..???"

In het plan van de BA vermeld je niet 'dat het de bedoeling is, dat je kijkt of het opbouwen (in welk tempo dan ook) lukt of niet'.
Is dat een mondelinge toezegging die niet zwart op wit is gekomen...?

(Zo ja: er is een rapport waarin staat dat jouw belastbaarheid drastisch afneemt bij onvoorspelbare dingen - en dit gedrag van de BA is onvoorspelbaar en geeft dus stress en remt daarmee jouw belastbaarheid voor werk.)

Mbt de intake begin februari: dat is nog maar 4 of 5 weken.
Houdt de intake ook in, dat je dezelfde week oid kan beginnen...?

En sterkte met het gedoe in de familie, doe maar niet iedereen redden, al is dat patroon doorbreken soms ook weer een bron van stress.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-01-20 10:00

Geplaatst door de TopicStarter : 09-01-20 10:00

Tamary, ziekmelden zal als werkweigering gezien worden waarschijnlijk... Gelukkig snapt mijn werkgever ook niks van dit advies. Al kan ze er vrij weinig aan veranderen, het helpt wel. Ze heeft me op het hart gedrukt om het echt aan te geven als het minder goed gaat.
Ben benieuwd wat er huisarts zo zegt...

Moonfish, wat een gedoe zeg! Waar ben je dan arts voor? Gelukkig dat jouw pa zo'n goede heeft getroffen!
Bedankt voor je tips, ik neem ze zeker mee.

Janneke, wat de ba gezegd heeft, is inderdaad een mondelinge toezegging. Het verslag van de ba is tot op de komma nauwkeurig overgenomen van het rapport.
Na de intake heb ik weer een wachttijd van ongeveer twee maanden, werd me destijds gezegd.

Kan ik iemand pb'en wat betreft dat gedoe in de familie? Het geeft me enorm veel stress en ik weet niet goed wat ik er mee moet..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-20 18:13

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-20 18:13

Mijn huisarts wil helpen om het advies aan te vechten. Gelukkig! Heb het advies gekregen om te vragen waar het advies op gebaseerd is, zodat ik iets concreets heb om bezwaar tegen te maken.

Ik las het mailcontact nog eens terug en daarin stond dat deze conclusie een advies is en dat de werkgever in samenspraak met de bedrijfsarts bepaald hoe dit in de praktijk zal werken.
Dus blijkbaar heeft de werkgever wel een vinger in de pap? Ik vind het maar vaag allemaal..

Iemand wees me erop dat ik alleen een uitkering zal krijgen als ik voor meer dan 65% ziek ben. Hij dacht dat de arts het daarom op die zes uur per dag had gegooid. Dan zit je net over dat percentage. Zijn er echt artsen die zo werken?

Wat een week... Eerst even weekend nu en bijslapen.. pfft.. weet je hoe dit voelt. Als een prooidier waar alle roofdieren een graantje van mee willen pikken. Aan alle kanten wordt er getrokken.

**Geplaatst**: 10-01-20 18:32

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 10-01-20 18:32

Laat je niet gek maken, huisarts is in stelling gebracht , je werkgever snapt dat dit niet kan en zorg dat je de vakbond inschakelde voor er gedonder is, juridisch advies kun je ook bij hun krijgen. Neem de strijdbijl maar op samen met je huisarts en psycholoog. Niks werkweigering , die bedrijfsarts duwt je in een keurslijf waar je nog lang niet in past!!

**Geplaatst**: 10-01-20 18:35

Geplaatst: 10-01-20 18:35

Hou er wel rekening mee dat de huisarts geen bindende factor heeft, kan hoogstens adviseren en daar hoeft de bedrijfsarts niet iets mee te doen.
De werkgever moet uiteindelijk het advies van de bedrijfsarts wel volgen helaas. Zij mogen niet hun eigen plan trekken.

Sterkte, ik weet hoe het voelt want ik heb exact hetzelfde mee gemaakt! Ik ben toen voor een second opinion gegaan en toen is het advies veranderd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-20 18:44

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-20 18:44

Ik probeer me niet gek te laten maken, bigone, maar dat is nog best een uitdaging. Maak me er vooral zorgen om of ik wel voldoende inkomen houd om rond te kunnen komen en over de keuring door het uwv.
Ik ben steeds aan het piekeren, sta steeds 'aan', slaap slecht.. ben soms hele dagen in touw, wat eigenlijk niet kan, en nog loop ik achter de feiten aan.

Dit is gelukkig nog niet het onderzoek van het uwv voor de wia-uitkering. Dat komt nog.

De huisarts zei inderdaad hetzelfde, Cayenne. Maar hij wil gelukkig wel meedenken en kan de bedrijfsarts opbellen en zijn visie vertellen.
Dus uiteindelijk heeft de bedrijfsarts nog steeds het laatste woord. Die kan met een goede reden, die er uiteraard is, zeggen: dit gaan we niet doen, want zus en zo. Zonder dat iemand daarvoor op zijn vingers getikt wordt?

Wat fijn dat voor jou het advies veranderd is toen.

**Geplaatst**: 10-01-20 18:56

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 10-01-20 18:56

Aangezien een advies zeker niet bindend is en je werkgever beseft dat dit niet kan vind ik dit heel apart. Maar je geeft zelf al aan dat je werkgever meelevend is en het allemaal snapt maar ze toch elke keer over jouw grenzen gaat dus zou daar niet al te veel van verwachten. Soms spelen ze smerige spelletjes van het advies om de vakbond in te schakelen.

**Geplaatst**: 10-01-20 19:11

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 10-01-20 19:11

In jouw geval zou ik zeker voor een second opinion gaan. Maar volgens mij moest je dat binnen een bepaalde tijd doen.

**Geplaatst**: 10-01-20 21:49

Geplaatst: 10-01-20 21:49

Eerst even over die 65%.
Je komt in de WIA als je minder

geld kunt verdienen omdat je minder belastbaar bent.
Manlief was ingeschat door de "arbeidsdeskundige van het uwv" dat hij nog met een vorkheftruck chemische vaten over een bedrijfsterrein zou kunnen rijden. (Wat inhoudelijk nooit ergens op geslagen heeft, maar 'het was een mbo baan voor een chemicus'. "Want een overspannen academicus schijnt een mbo baan te kunnen doen".) Die baan leverde meer dan 65% inkomstenverlies op en dus een uitkering.

De berekening heeft veel oneerlijke dingen (= wie net boven het minimumloon zit, krijgt geen WIA - grrr) maar gaat niet over hoeveel uur je nu wel of niet kunt werken.

En je kunt in overleg met de vakbond een zogeheten deskundigenoordeel aanvragen als je niet uit de voeten kunt met wat de BA zegt.
Dat het bedrijf moet doen wat de BA zegt is soms waar: als een werknemer rugpijn heeft, moet het bedrijf zorgen voor goede stoelen, een statafel, etc.
Maar chemisch gesproken: een bedrijf mag zelf mensen naar huis sturen die een gevaar op het lab opleveren.

Enne: de pb staat open!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-20 13:19

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-20 13:19

Bedankt voor jullie meedenken!

Ik heb nu een dagje vrij en merk nu pas wat de stress van de afgelopen tijd gedaan heeft. Er komt bijna niks uit mijn handen, ik ben moe, nergens zin in..
De misselijkheid is er nog steeds en ik ben al vier kilo afgevallen..

De mail naar de verzekeringsarts met de vraag om toelichting is de deur uit. Dat stuur ik door naar de huisarts en dan gaan we samen kijken wat de volgende stappen zijn.

Verder moet ik deze week nog een sollicitatiebrief versturen (en studeren, en de vakbond bellen, en, en...) , maar ik krijg weer zo'n stress van alles wat moet. Dat ik dat vandaag maar even laat zitten. Morgen dan maar..

**Geplaatst**: 16-01-20 14:00

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 16-01-20 14:00

Tijdens het bladeren door Bokt, kwam ik dit Topic tegen. Wat een vervelende situatie.
Ik zie wel wat dingen voorbij komen die niet kloppen. Daarom even een korte uitleg over de WIA. Het is ingewikkelde materie. Dus volledig is de onderstaande uitleg absoluut niet. En het is ook niet mijn mening. Het is in grote lijnen hoe de regeling werkt.
Je kunt een WIA-uitkering krijgen als je langer dan 2 jaar ziek bent. De Wia bestaat uit 2 onderdelen:
IVA= voor mensen die 80-100% arbeidsongeschikt zijn én waarvan niet verwacht wordt dat ze binnen een aantal jaar weer aan het werk zullen zijn
WGA= recht op een uitkering vanaf 35% arbeidsongeschiktheid (dus niet 65%). Als je in deze uitkering zit en je bent voor meer dan 80% arbeidsongeschikt, dan is dus de verwachting dat je binnen afzienbare tijd weer aan het werk kunt.
Let op: het arbeidsongeschiktheidpercentage wordt berekend op wat je verdiende en wat je nog kunt verdienen. Dus niet op het aantal uren dat je werkt.
Als je minder dan 80% arbeidsongeschikt bent, dan krijg je ook maar een gedeeltelijke uitkering. Voor de rest wordt verwacht dat je dit met werk kunt verdienen. Krijg je geen baan, dan krijg je een WW-uitkering voor het deel dat je arbeidsgeschikt bent. Heb je na verloop van tijd nog geen baan, en is je WW-uitkering afgelopen, dan kun je soms gebruik maken van andere regelingen. Bij deze regelingen wordt vaak wel gekeken naar het inkomen van een partner en of je zelf nog geld hebt.
Als er door je werkgever geen aanvullende verzekeringen zijn afgesloten, kun je flink minder inkomen overhouden.

Ik zie in dit topic dat de huisarts ook is ingeschakeld. Hou er rekening mee dat een huisarts alleen wat kan/mag zeggen over je ziekzijn. Niet over of jij je werk nog kunt doen. Daar gaat de bedrijfsarts over. Natuurlijk kun je vragen of de huisarts zich er mee wil bemoeien, maar een bedrijfsarts hoeft daar niet naar te luisteren.
De werkgever is uiteindelijk verantwoordelijk voor het reintergratie-traject. Hij krijgt ook de boete als dit traject niet volgens de regels verloopt. Dus, Ja, de werkgever heeft zeker een vinger in de pap. Als jij je niet aan de afspraken houdt, dan kan het ook zijn dat jij geen toegang krijgt tot de WIA. De werkgever en jij horen samen een plan te maken hoe je weer aan het werk komt. Als dit na een jaar niet gelukt is, dan moet er een plan komen voor het zogenoemde tweede spoor. Dan wordt er gekeken of je binnen het bedrijf in een andere functie of buiten het bedrijf zou kunnen gaan werken. De bedrijfsarts bekijkt wat je aankunt en wat niet. Je medische situatie mag de bedrijfsarts niet met de werkgever delen, maar mag wel aan de werkgever aangeven wat je nog wel kan.
Als je denkt dat de bedrijfsarts zijn werk niet goed doet, kun je inderdaad een second opinion aanvragen. Je kunt ook bij het UWV laten toetsen of het traject wel volgens de regels verloopt.
Let in dit soort trajecten goed op je rechten, maar ook zeker op je plichten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-20 19:32

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-20 19:32

Bedankt voor de info, Flower! Is het jouw werk dat je er zoveel van weet?

Ik ben nog steeds misselijk.. Al twee weken nu.
Qua stemming gaat het ook minder goed. De depressie steekt weer de kop op.

Op het werk gaat het wat beter gelukkig. De sfeer is beter en ik ga met meer plezier naar m'n werk nu.