Ondertussen is Mascha alweer bijna drie jaar bij mij. Waar het in het begin nogal zoeken was hoe we samen konden komen, lijkt het nu bijna vanzelfsprekend. Hoog tijd om haar eens in het zonnetje te zetten. Letterlijk :D
Gister is mijn vriend mee geweest om wat foto’s te schieten. Hij is doodsbenauwd van paarden, maar na enige aanmoediging durfde hij wel naast Mascha te staan.
Mas vond het na 10 minuten wel genoeg geweest en eiste haar knuffels op. Niks subtiels aan. Ze duwt haar lijf tegen je aan en wijst met haar neus naar waar ze gekriebeld wil worden
''De echte discipel van de rijkunst heeft niet de erkenning door andere mensen nodig maar veel meer het gevoel om met zijn paard een te zijn. Ontbreekt deze harmonie, dan ontstaat in het beste geval volmaakte techniek, maar er ontstaat nooit volmaakte (rij)kunst.''