Een jaar geleden kreeg ik met mijn Fjord Udith een ongeluk.We waren een heel stuk buiten aan het rijden en doordat ik op tijd stond wou ik even een stuk door galopperen. Waarschijnlijk is ze gestruikeld en daardoor gevallen ( weet niet wat er precies gebeurd is). Gevolgen een hersenschudding , zwaar gekneusde elleboog, gekneusd gezicht en lip en onder de schaafwonden op mijn gezicht en lip. Udith schaafwondjes op de knieën , cap kapot ( voorkant is er afgescheurd) en een flinke deuk in het zadel. En natuurlijk veel vertrouwen verloren in het paardrijden , galopperen en het buiten rijden.
Na 4 dagen op de bank wou ik Udith weer heel graag zien. Ik verveelde mij behoorlijk en wou graag weten of ze echt niks had. Ik had de staleigenaar al gebeld maar met eigen ogen zien is ook belangrijk. Ze kwam zelfs uit de wei naar mij toe en leek oprecht blij om mij te zien. Ze duwde steeds haar neusje tegen mij aan en leek zelf ook wel wat ontdaan. Ze bleef ook na kijken toen ik wegging. Iets wat ze normaal ook nooit echt deed.
Ze kijkt heel boos door het paard naast haar. Op haar knieën zie je dat het haar iets anders staat hieronder zaten wat wondjes. Ze was ook flink aan het krabben eraan. Ik voelde mij naast haar totaal niet bang. https://photos.google.com/photo/AF1QipM ... cuZxwgIxf8
4 maart 2019 het ergste was achter de rug. Ik ben wel te snel begonnen met alles dus ik bleef wat last houden van hoofdpijn , nekklachten , kort termijn geheugen en een gekneusde elleboog. Maar omdat ik een vol tijd opleiding doe en ernaast werk had ik niet heel veel mogelijkheid om een lange tijd te stoppen. Even opzoeken na stage https://photos.google.com/photo/AF1QipO ... fIZWi8NgJK
Eerste keer weer gereden met veel angst in spanning. Toch stap , draf en galop kunnen doen. Voelde echt als een opluchting dat ik er toch weer op wou. Het begon weer flink te kriebelen om te beginnen. Ik wou eerst heel rustig aan doen en helemaal opnieuw beginnen , maar dat liep toch even anders.
een foto shoot gedaan. Dit vond buiten plaats. Heel lang twijfelen maar ik wou toch wat rij foto's. Doordat iemand erbij was die kon ingrijpen vond ik het ook minder eng. Udith liep heel voorzichtig en leek blij dat ze weer wat kon doen. Kusjes geven https://photos.google.com/photo/AF1QipO ... 43BTcjv3R9
Inmiddels is de ergste angst eraf maar rijd ik door tijdgebrek ook nog niet heel veel. vaak na stage haalde ik haar wel op om nog even te rijden. We hadden ook niet echt een doel dus het was gewoon wat rond hobbelen in de bak en zien waar het schip strand.
Gelukkig zit de humor er nog steeds in. In het begin leek ze flink ontdaan en vaak een beetje anders. Langzamerhand kreeg ze wel haar oude dingetjes een beetje terug en was ze niet extreem voorzichtig. https://photos.google.com/photo/AF1QipP ... JC8WEjbXNk
4 juni Gelukkig weer bijna zomer en ze begon ook meer op te knappen ( in de winter ging het steeds vrij slecht)
14 juli Weer even de bevestiging gekregen hoe braaf ze is. Er vloog een drone over en keek alleen en begon weer te eten. Hele kudde van slag behalve Udith.
Weer voor het eerst les gehad. Ik had eindelijk een goede instructrice gevonden. Op zich was er op het rijden niet veel aan te merken. Behalve dat ik vaak onbewust constant aanspoorde. Ook zijn we daardoor tot de ontdekking gekomen dat ze niet helemaal rad liep. Ook bleef het struikelen voorkomen. Wel zijn we toen nog een stukje naar buiten geweest eigenlijk voor het eerst. Udith vond het allemaal maar vermoeiend.
nog 1 foto voordat ik op vakantie zou gaan. Een vriendin van mij zou wat op haar letten en haar eventueel ook rijden als ze daar zin in had. Haar viel ook op dat het struikelen erger was geworden. https://photos.google.com/photo/AF1QipP ... 6wPqG4x32Y
22 augustus Zelf ook maar eens voelen of het nu weer erger was geworden. Wel weer voor het eerst een best stuk naar buiten zonder zadel. Moeders was mee dus daar had Udith steun aan. Halverwege wel afgestapt omdat ze erg druk was en vrij sterk werd.
Er begonnen wat meer kleine probleempjes te ontstaan. Haar hoeven zagen er niet uit en niks hielp. De onregelmatigheid beviel mij niet zo en een gehele lichamelijke check leek mij geen verkeerd iets om te doen. Dierenarts kwam lang en heeft haar lichamelijk helemaal gecontroleerd. In de hoeven bleek schimmel te zitten waardoor de hoeven enorm begonnen te brokkelen , Toch wel iets van Artrose in het voorbeen hij raadde daarbij een fysio behandeling aan en een tandarts behandeling gehad. Gebit bleek ook wel wat vervelende kiezen te hebben. Genoeg redenen waarom ze in de winter er vaak niet zo goed meer uit zag.
Paar weken later en flink smeren met schimmelcrème leek ze toch weer wat op te knappen. Fysio behandeling leek haar ook wel goed te doen er was spanning in de benen te voelen. Ook de fysio dacht toch wel iets van artrose https://photos.google.com/photo/AF1QipP ... wNH3NSmOmm
Vervelend om te horen dat ze artrose had maar het is niet het einde van de wereld en ook niet het einde voor Udith. Nu ik eindelijk wist waar het struikelen wegkwam ben ik het anders aan gaan pakken. In het begin wist ik niet zo goed hoe ik het aan moest pakken dus ik was nog erg zoekende
9 november Nog steeds zoekende met rijden maar ik begon het wel weer echt leuk te vinden en ontspanning te vinden tijdens het rijden. En ach een nieuw sjabrak moet dan ook wel kunnen. https://photos.google.com/photo/AF1QipN ... xubX-abp3_
2 december Voor het eerst alleen weer een heel stuk naar buiten. Alleen maar gestapt en heel klein stukje gedraafd. Erg spannend allemaal! Udith was ook vrij sterk maar niet schrikachtig of vervelend. Ik dacht wel bij alles daar gaan we.... Maar toch 45 minuten naar buiten geweest. https://photos.google.com/photo/AF1QipO ... t9nR-ECSfG
In de maand december zijn we vaker naar buiten gegaan. Soms struikelde ze zo erg dat ze in stap zelfs al door haar knieën ging. Toen bedacht ik mij dat werken in de bak echt veel aan moet gebeuren en dat naar buiten gaan wel weer komt of lekker gaan wandelen. Ik ben ook begonnen met bijvoeren omdat ze elke winter voor mijn idee wat te kort kwam.
13 januari Oh je komt nu elke keer voer brengen wat gezellig! Udith staat tegenwoordig steeds vaker vooraan en niet alleen meer bij het kuil. Ze komt nu ook als ik haar roep toch wel erg leuk ( helemaal rechts) https://photos.google.com/photo/AF1QipO ... csIdRzgZDO
13 januari tot nu Ik heb in een jaar veel vooruitgang met haar geboekt. We zijn veel meer een team geworden dan voorheen. Het rijden gaat nu best lekker en ontspannen. Dressuurmatig gaan we echt stukken vooruit en zitten er echt ontzettend goede stukken tussen. Ook ben ik veel blijer met hoe ze er nu uitziet dan op het moment dat we gevallen waren. Er is veel meer rust ontstaan bij beide. Natuurlijk is er nog angst en spanning maar dat maakt nu vaker plek voor ontspanning en plezier. Als ik heb gereden en haar lekker haar emmertje met voer kan geven zie ik toch een heel gelukkig paardje. Blij dat ik het paardrijden nog een kans heb gegeven en niet ben gestopt of haar heb verkocht. Ook ben ik blij dat ik zelf weer volledig hersteld ben. Draag altijd een cap is wel echt iets wat ik hieruit geleerd heb en nu ook altijd zal doen. Zonder cap had ik dit waarschijnlijk niet na kunnen vertellen of waren de verwondingen veel erger geweest dan dat het nu was.