Geplaatst Josefien is 28 met artrose en daarom houden wij het alleen altijd bij stap ritjes en korte stukken draven met overgangen. Josefien mag zelf aangeven wanneer zij juist niet of wel harder wilt.
Daar gaan we
Wachten is niet erg als je kan eten
Na het ontmoetings neuzen konden we op pad. Het eerste rechte stuk wat Josefien zag wilde ze gelijk draven, maar ze moest nog even geduld hebben. Direct op het bospad mocht ze gaan. En wat ging ze hard! En ze bleef ook maar gaan! Het volgende bospad was draven niet genoeg en ging madam in galop, en alweer, zo soepel en lang. Na even te stappen, wilde ze weer voor een galopje gaan, maar toen merkte je dat lichaam en conditie het er niet mee eens waren en ging ze terug in draf en heb ik haar terug in stap gezet. Het laatste pad was smaller en vroeg ik of Sandra voorop kon met Beer voor het laatst, kleine stukje galop, Jos was het daar niet mee eens en was echt aan het drammen om te gaan. Heerlijk die energie en power!
Filmpje van de galop: https://youtu.be/IMdbmflj1iI
Dit is voor mij, en ik denk ook voor Josefien echt puur genieten. Het is heerlijk om haar zo enthousiast te zien en dat ze haar alles geeft omdat ze ook echt wilt. Ik vind het dan ook super dat Sandra en Beer zo'n eind voor ons rijden, Josefien leeft er echt van op. En daarom wilde ik mijn enthousiasme graag met jullie delen!
Bedankt voor het kijken!
